บัญชามังกรเดือด - บทที่ 279 ยืมมือฆ่าคน
บัญชามังกรเดือด บทที่ 279 ยืมมือฆ่าคน
“ไอ้สารเลว!ฉันจะฆ่าแก!”
ท็อฟฟี่นมกระต่ายขาวพูดด้วยความโกรธ กระโดดลงจากเตียง พุ่งเข้าหาฉินเทียนอย่างดุดันอีกครั้ง
ฉินเทียนถอยไปก้าวหนึ่ง หลบอย่างสบายๆ
ท็อฟฟี่นมกระต่ายขาวโกรธอย่างบ้าคลั่ง ตามไปตีอย่างสุดชีวิต
เมื่อเห็นว่าไล่ตามฉินเทียนไม่ได้ หล่อนเลยหันไปหยิบเอาของที่อยู่ในห้องแทน
หมอน โคมไฟ แจกันดอกไม้… โยนใส่ฉินเทียนอย่างบ้าคลั่ง
ในที่สุด ก็หมดแรง หล่อนล้มลงบนเตียงด้วยร้องไห้โหด้วยความโศกเศร้าเสียใจ
จากน้ำเสียงของหล่อน ในสมองของฉินเทียนก็นึกถึงคนคนหนึ่งขึ้นได้ แต่ยังไม่กล้าฟันธง
แต่เมื่อเห็นหล่อนล้มลงบนเตียง หน้ากากก็หลุดออก ในแววตาของเขาก็เกิดความขัดแย้งขึ้น
หลิวชิงเหยา！
ผู้หญิงที่เสนอเงินรางวัลห้าล้านในเว็บไซต์ จริงๆ แล้วเป็นลูกสาวของหลิวเช่อราชาแห่งเป่ยเจียงนั้นเอง
หลิวชิงเหยา！
ตอนนี้ ฉินเทียนเข้าใจทั้งหมดแล้ว
หลิวเช่อยอมใช้ชีวิตของเขา เพื่อช่วยถงจิ่งที่มาจากซีเป่ยแห่งตระกูลฉินกลับไปรายงานผล
ในขณะเดียวกัน อีกมุมหนึ่งก็ให้เป่ยเจียงกลายเป็นที่ตายของตัวเอง เพื่อหลอกสายตาคนอื่นโดยใช้ตัวเองเป็นตัวล่อ
แต่สาเหตุการตายที่แท้จริงของ หลิวเช่อ ยังคงเป็นความลับ
จวบจนบัดนี้ มีแค่ถงจิ่ง ยู่หลิงหลง อานกั๋วและเขาเท่านั้นที่รู้
ข่าวลือที่แพร่ออกไปด้านนอกคือถูกฉินเทียนวางยาหลิวเช่อจนตาย
มิน่าหล่ะ หลิวชิงเหยาถึงมาแก้แค้นเขาแบบนี้
ฉินเทียนกับรูปร่างอันเร่าร้อนของหล่อน ผิวของสาวใหญ่คนนี้เนียนละเอียดราวกับตุ๊กตากระเบื้อง แค่เจอกันเพียงแค่ครั้งเดียว
วันนั้นที่หอชงเซียวในเป่ยเจียง หลิวชิงเหยาถามหลิวเช่อด้วยความโกรธว่า ทำไมต้องบังคับหล่อนให้แต่งงาน
และคนนั้นเป็นคนที่หล่อนไม่ได้ชอบอีกด้วย
เพื่อยั่วโมโหหลิวเช่อ หล่อนเลยโอบแขนของฉินเทียนและบอกว่าจะหนีไปกับฉินเทียนด้วย
อดีตผ่านไป
ในตอนนั้นหลิวชิงเหยายังเป็นสาวใหญ่ที่ไร้เดียงสาอยู่เลย
ขับรถสปอร์ตไปไปมามาอย่างเท่ โต้เถียงกับพ่อแม่ ไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไร
แต่ตอนนี้ เพียงไม่กี่วัน ตุ๊กตากระเบื้องที่โศกเศร้าเสียใจตรงหน้านี้ ดูซูบผอมลงไปเยอะเลย
เรื่องที่หลิวเช่อ โดนวางยา ถูกปิดบังหล่อนมาโดยตลอด ดังนั้นความคิดหล่อน พ่อจะอยู่กับหล่อนและเอาใจหล่อนตลอดไป
คิดไม่ถึงว่า จู่จู่ก็มาตายแบบนี้
ไม่ว่าเป็นใครก็คงยอมรับไม่ได้ทั้งนั้น
การตายของหลิวเช่อว่ากันไปตามเหตุผลก็ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับฉินเทียนโดยตรงเลยด้วยซ้ำ
และตอนนั้นฉินเทียนก็ดูออกว่าหลิวเช่อโดนวางยา แถมยังเสนอตัวว่าจะรักษาให้เขาด้วย
หลิวเช่อกลับปฏิเสธโดยอ้างว่าพบวิธีการแก้ไขได้แล้ว
ฉินเทียนเองก็รู้สึกเสียใจเหมือนกัน
เดิมทีเขาเองมีโอกาสที่จะช่วยชีวิตของหลิวเช่อแล้ว
แต่ตอนนี้ทุกอย่างมันสายไปแล้ว
และเขาเองก็ยอมรับว่าสาเหตุการตายของหลิวเช่อจริงๆ แล้วเป็นเพราะเขา
ดังนั้นเมื่อเห็นความโศกเศร้าเสียใจของหลิวชิงเหยาแล้วเขาเองก็ไม่รู้ว่าควรจะพูดปลอบอะไร
“พี่เทียน ไม่มีอะไรใช่ไหม?” เสียงเคาะประตูดังขึ้น เฉียงหลงถามด้วยความเป็นห่วง
ในตอนแรกเขาได้ยินเสียงตะโกนและเสียงเขวี้ยงปาสิ่งของดังออกมาจากในห้อง ยังอดไม่ได้ที่จะแอบหัวเราะอยู่เลย
ในใจยังคิดว่าพี่เทียนคงจะร้อนแรงน่าดู ส่วนสาวคนนั้นก็คงจะเร่าร้อนมากเลยทีเดียว เลยเกิดเสียงดังได้มากขนาดนี้
แต่ทำไมช่วงท้ายๆ ถึงมีเสียงร้องไห้ด้วยหล่ะ?
ต้องมีบางอย่างไม่ปกติแน่นอน!
ฉินเทียนสีหน้าเคร่งเครียด ตอบอย่างเย็นชาว่า “อยู่ข้างนอกนั้นแหละ!”
“ถ้าไม่มีคำสั่งของผม ห้ามให้ใครเข้ามาทั้งนั้น!”
เฉียงหลงตกใจจนตัวสั่น รีบตอบกลับไปว่า “รับทราบครับ!”
หลิวชิงเหยาร้องไห้ได้สักพัก ก็เหมือนจะหมดแรง หล่อนเงยหน้าขึ้น มองฉินเทียนด้วยแววตาอันแดงก่ำ ในแววตานั้นเต็มไปด้วยแรงแค้น
กัดฟันและพูดว่า “บอกมา ว่าทำไมต้องฆ่าผมด้วย?”
“ทำไมต้องฆ่าพ่อฉันด้วย?”
“เขาเป็นคนดีขนาดนั้น ทำไมคุณต้องฆ่าเขาด้วยหล่ะ!”
ฉินเทียนเงียบขรึมลง พูดเบาๆ ว่า “ก่อนอื่น ผมต้องขอโทษด้วยจริงๆ สำหรับเรื่องนี้”
“เรื่องต่อมาคือ ผมไม่ได้เป็นคนฆ่าพ่อของคุณ”
“คุณยังกล้าพูดอีกหรือ!” หลิวชิงเหยาพุ่งเข้ามาอย่างบ้าคลั่ง
แต่ครั้งนี้ ฉินเทียนไม่ได้หลับ ปล่อยให้หล่อนเข้ามาตบตีบนตัวของเขา
“ทั้งเป่ยเจียงรู้กันหมดว่า เขาถูกวางยาจนตาย คุณยังไม่ยอมรับอีกหรือ!”
“ไอ้สารเลว แกเอาพ่อฉันคืนมาเดี๋ยวนี้นะ!”
“แกเอาหลิวเช่อคืนฉันมานะ!”
ร้องไห้จนขาอ่อน ไม่มีเรี่ยวแรง และก็ล้มลงไปบนพื้น
ฉินเทียนรีบใช้มือประคองหล่อนไว้
“แกมันคือไอ้ปีศาจ อย่ามาแตะต้องตัวฉันนะ!” หลิวชิงเหยาผลักฉินเทียนออกไปอย่างบ้าคลั่ง
เนื่องจากความเคลื่อนไหวที่แรงจะเกินไป ทำให้หลอดฉีดยาสีขาวขนาดเล็กเท่าหัวแม่มือหลอดหนึ่งหล่นออกมาจากตัวของหล่อน
ฉนเทียนไม่ได้สนใจอะไร
แต่หลิวชิงเหยามีปฏิกิริยาตอบสนอง ราวกับว่าคิดอะไรขึ้นได้บางอย่าง
หล่อนรีบคว้าหลอดฉีดยานั้น ดึงปลอกป้องกันด้านนอกออก และแทงไปที่ฉินเทียนอย่างไม่คิดชีวิต
“ฉันจะวางยาแก!”
“ฉันจะเอาพิษต้านพิษ!”
สายตาแดงก่ำของหล่อน ผมเผ้ายุ่งเหยิง ราวกับยัยแม่มดอะไรแบบนั้น
หลอดเข็มฉีดยาเล็กๆ นั้น ไม่ได้อยู่ในสายตาของฉินเทียนเลยด้วยซ้ำ
แต่ตอนที่หลิวชิงเหยาแทงเข้ามา เขาก็ได้กลิ่นคาวๆ จากของเหลวที่ไหลออกมาจากเข็มนั้น
กลิ่นที่เขาคุ้นเคยนี้ เหมือนสายฟ้าผ่าเปรี้ยงลงมาที่บางอย่างในสมองของเขา
เป็นงั้นได้ไง?!
พอเห็นว่าของเหลวสีเหลืองในหลอดฉีดยาเหลืออยู่นิดเดียว สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปทันที
รีบก้าวออกไปและยื่นมือไปจับข้อมือของหลิวชิงเหยา และคว้าเอาเข็มนั้นมา
เมื่อลองเอาจมูกไปดมดู เขาก็ตอบด้วยความหวาดกลัวว่า “คุณเอาของพวกนี้มาจากที่ไหน?”
“รีบพูดมาเร็ว!”
หลิวชิงเหยาคิดไม่ถึงว่าฉินเทียนจะมีปฏิกิริยารุนแรงขนาดนี้ ตอนนี้หล่อนเองก็ตกใจไม่น้อย
หล่อนจึงโต้ตอบกลับไปทันควันว่า “ไอ้สารเลว ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ!”
“แกทำฉันเจ็บนะ!”
ฉินเทียนจึงได้สติว่าตัวเองใช้แรงกับหล่อนอย่างไม่ได้ตั้งใจ แรงจนทำให้ข้อมือของหลิวชิงเหยาแดงเป็นแนวรอยนิ้ว
เขารีบลดแรงลงถอนใจและพูดว่า “รีบบอกผมมาเร็ว!”
“ไปเอาหลอดฉีดยานี้มาจากไหน?”
“ใครเอายาพิษนี้ให้คุณมา?”
หลิวชิงเหยาล้มลงบนเตียง มองเขาด้วยแววตาอันแดงก่ำ กัดฟันและหัวเราะ “อยากรู้หรือ?”
“แกเอามาแทงตัวเองก่อนสิ แล้วฉันจะบอกแก”
สีหน้าของฉินเทียนเงียบขรึมอย่างบอกไม่ถูก
ตอนนี้ เขาแน่ใจแล้วว่ายาพิษในหลอดฉีดยานี้ เป็นงูแมมบาที่มาจากแอฟริกา
กระบวนการสกัด มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว
ทั่วโลกมีเพียงกลุ่มเดียวเท่านั้นที่ยาพิษนี้ชนิดนี้ในการลอบสังหารคน นั้นก็คือ นักวางยาพิษดวงตานางฟ้า
ฉินเทียนมั่นใจว่า สัดส่วนการใช้ยาพิษนี้ ต้องมาจากนักวางยาพิษที่ชื่อเสียงฉาวโฉ่คนนั้นแน่นอน
พวกเขาใช้ยาพิษชนิดนี้ เพื่อใช้ในการลอบสังหารได้เก่งอย่างเหี้ยๆ เช่นวิศวกรฉายานกฟินิกซ์จากตะวันออกกลางคนนั้น
แต่วิศวกรก็ไม่ใช่คนธรรมดา พยายามคิดหาวิธีที่จะระงับยาพิษนั้นไว้
จนกระทั่งหลายเดือนก่อนหน้านี้ ที่ฉินเทียนปรากฏตัวที่หลงเจียง กุ่ยเหมินสิบสามทำผู้คนมากมายแตกตื่นตกใจ
ตอนนั้น วิศวกรคนนั้นกับเถ้าแก่คนที่สองของเกาะซิซิลี รวมถึงซีซาร์สมัยนั้นของยุโรป และเจ้าพ่อแห่งทวีปอมเริกา ก็เดินทางมาหาหมอพร้อมกัน
ยาชนิดนี้ ฉินเทียนเองก็ไม่มีวิธีกำจัดได้อย่างสมบูรณ์ได้
ทำได้แค่ช่วยระงับ อย่างน้อยก็ช่วยให้วิศวกรใช้ชีวิตได้อีกหลายปีอย่างไม่มีปัญหา
เขาคิดไม่ถึงเลยแม้แต่น้อยว่า จะเจอยาพิษนี้ในตัวของหลิวชิงเหยาจริงๆ
เหตุการณ์นี้ ทำให้คนตื่นตระหนกตกใจได้มากเลยจริงๆ!
หลิวชิงเหยาเองก็ทำของพวกนี้เองไม่ได้หรอก ก่อนหน้านี้ หล่อนเป็นเพียงแค่สาวใหญ่ที่ไร้เดียงสาคนหนึ่งเท่านั้น
แม้แต่เงินรางวัลลอบสังหารที่ประกาศ ยังทำได้ไม่แบบเนียนเลย
จริงสิ!
ต้องมีคนที่เห็นเงินรางวัลที่หล่อนประกาศแน่นอน จากนั้นก็เลยเอายาพิษนี้ให้กับหล่อน
อีกฝ่ายก็แค่อยากจะยืมมือฆ่าคนเท่านั้น!
ใช้ประโยชน์จากผู้หญิงที่ไม่รู้อีโหน่อีเหน่ และให้ตัวเองเป็นผู้บริสุทธิ์
จะว่าไปมันเป็นกลอุบายที่อำมหิตมาก!