บัญชามังกรเดือด - บทที่ 36 คนขี้เหร่มักทำเรื่องแปลกๆ

บทที่ 36 คนขี้เหร่มักทำเรื่องแปลกๆ

“นายกำลังพูดไร้สาระอะไร?”
“ซูเหวินเฉิง ฉันรับเงินของพวกนายตั้งแต่เมื่อไหร่!” ซูซูเริ่มกังวลแล้ว
ซูเหวินเฉิงโยนรูปภาพหลายใบออกมาและพูด : “ถ้าหากให้ชาวเมืองหลงเจียงเห็นสิ่งเหล่านี้ พวกเขายังจะคิดว่าผมกำลังพูดไร้สาระอยู่ไหม?”
บนรูปภาพ ซูซูกำลังนั่งอยู่บนวีลแชร์ ยื่นมือออกมา รับของขวัญด้วยรอยยิ้มที่เบิกบานเหมือนดอกไม้
มันคือหยกยู่อี่อันล้ำค่า นาฬิกาโรเล็กซ์ผีน้ำสีเขียวและสร้อยคอเพชร……
สิ่งที่โมโหยิ่งกว่าคือ รูปภาพเหล่านี้ ถ่ายโดนแค่ใบหน้าของซูซู กลับไม่เห็นใบหน้าของผู้ที่มอบของขวัญให้
นี่คือสิ่งที่ทำให้คนควรพิจารณาอย่างระมัดระวังที่สุด
“ซูเหวินเฉิง นายหมายความว่ายังไง!” สีหน้าของซูซูเปลี่ยนอย่างมาก ภายใต้ความหุนหันพลันแล่น กระทั่งเธออยากจะลุกขึ้นยืนโดยไม่รู้ตัว
ซูเหวินเฉิงหัวเราะฮ่าฮ่า : “พี่ซู คุณเป็นตัวแทนของกรรมการหยางยู่หลัน รับสินบนจากพวกเรา”
“ของหลายอย่างรวมกันแล้ว น่าจะล้านกว่ามั้ง”
“ตอนนี้ พวกเราเป็นคนที่ติดอยู่บนเรือลำเดียวกันอย่างสมบูรณ์แล้ว”
ที่แท้เป็นแบบนี้นี่เอง!
ซูซูไม่ใช่คนโง่ ทันใดนั้นก็เข้าใจเรื่องทั้งหมด
ที่แท้คนของตระกูลซูทำดีกับเธอ ล้วนแล้วเป็นกับดัก เดิมทีเธอคิดว่าเป็นการแลกของขวัญระหว่างญาติกัน อันที่จริงแล้วมันเป็นการติดสินบนเพื่อตบตา
นอกจากนี้ ซูเหวินเฉิงจงใจทิ้งหลักฐาน!
เธอคิดไม่ถึงเลยจริงๆ ญาติที่เธออยากจะโอบกอด คาดไม่ถึงว่าจะมีหน้าตาแบบนี้จริงๆ!
ในตอนนี้ เธอกระโดดเข้าไปในแม่น้ำหวงเหอก็ล้างไม่หมดแล้ว
ไม่เพียงเท่านี้ ยังทำให้แม่ติดร่างแหไปด้วย
เธอนึกถึงคำพูดที่ฉินเทียนเตือนตัวเองก่อนหน้านี้ บอกว่าภายในใจของคนตระกูลซูไม่ได้มีความประสงค์ดี
แต่สิ่งที่น่าตลกคือตัวเองไม่เพียงแต่ไม่เชื่อ ยังจะด่าฉินเทียนว่าเป็นคนที่หว่านความไม่ลงรอยกัน!
ทันใดนั้น ความผิดหวัง ความเจ็บปวด ความเสียใจ ความละอายใจ ทำให้ดวงตาของเธอแดง พูดไม่ออก
ฉินเทียนยืนอยู่ด้านข้าง ชมการแสดงของซูเหวินเฉิงและซูเป่ยซานอย่างเงียบๆ
ซูเป่ยซานคิดว่าตัวเองเป็นคนที่ควบคุมสถานการณ์โดยรวม หัวเราะและหยิบเงินออกมาหนึ่งแสน และพูด : “ยู่หลัน หยุดโง่ได้แล้ว!”
“เดิมทีพวกเราก็เป็นคนบ้านเดียวกัน ในอนาคตจะเป็นผู้มีผลประโยชน์ร่วมกัน”
“ตอนนี้ผมก็สามารถบอกคุณได้เหมือนกัน วัสดุยาล็อตนั้น จริงๆแล้วพวกเราแอบทำอะไรบางอย่าง”
“เงินหนึ่งแสนนี้ คุณช่วยจัดการด้วย ผมเชื่อว่า สิ่งต่างๆจะได้รับการแก้ไขในไม่ช้า”
“ต่อจากนี้ไป เพียงแค่พวกเราระวังกันหน่อย จะทำเงินได้ไม่มีที่สิ้นสุด”
สิ่งที่เหนือการคาดหมาย ในครั้งนี้ หยางยู่หลันรับเงินเอาไว้
เธอพูดอย่างสงบ : “ตอนนี้พวกคุณกลับไปได้แล้ว พรุ่งนี้รอข่าวจากฉัน”
ซูเหวินเฉิงและซูเป่ยซานก็คิดไม่ถึงเช่นกัน คาดไม่ถึงว่าหยางยู่หลันจะยอมจำนนง่ายขนาดนี้ พวกเขามีความสุขเหลือเกิน
กระทั่งซูเป่ยซานยังยิ้มให้กับฉินเทียนและพูด : “นายไอ้คนใฝ่ต่ำ รอให้บริษัทใหญ่กว่านี้ สามารถให้นายเป็นหัวหน้ารักษาความปลอดภัย”
“นี่ต่างหากถึงจะเป็นทางออกที่แท้จริงของนาย”
ซูเหวินเฉิงก็พูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่ไยดีเช่นกัน : “คนแซ่ฉิน นายแม่งได้เปรียบเกินไปแล้วจริงๆ”
“ยังไม่รีบขอบคุณของขวัญจากตระกูลซูของพวกเรา!”
หลังจากทั้งสองคนจากไป ซูซูพูดด้วยความใจร้อน : “แม่ ไม่ใช่ว่าคุณเข้าร่วมเป็นกองกำลังเดียวกับพวกเขาแล้วนะ?”
“นี่เป็นการปล้นเงินแล้วฆ่าคนเลยนะ! ฉันไม่อนุญาตให้คุณทำแบบนี้!”
“แม่ไม่ต้องกังวลว่าพวกเขาจะเปิดเผยแม่ ทำคนเดียวรับผิดชอบคนเดียว พรุ่งนี้ฉันจะไปออกสื่อและพูดให้กระจ่าง”
หยางยู่หลันพูดและยิ้มอย่างช่วยไม่ได้ : “พูดออกไปแล้วใครจะเชื่อ? อย่าลืมล่ะ พวกเราเป็นสองแม่ลูก”
“แต่ว่า——”
“ซูซู เธอไม่ต้องสนใจแล้ว เวลาเริ่มสายแล้ว กลับไปพักผ่อนได้แล้ว”
“พรุ่งนี้ ฉันจะจัดการด้วยตัวเอง”
วันถัดไป ทันทีที่หยางยู่หลันเดินเข้าไปในสำนักงานคณะกรรมการ ก็ดึงดูดสายตาแปลกๆต่างๆนาๆ
“เอ๋ นี่เป็นกรรมการหยางของพวกเราไม่ใช่เหรอ”
“อายุปูนนี้แล้ว วันๆยังจะแต่งตัวยั่วยวนและมีเสน่ห์ ให้ใครดูเหรอ?”
ด้านข้าง หญิงอ้วนคนหนึ่งพูดจาเจ็บแสบ
หยางยู่หลันขมวดคิ้ว : “คุณเป็นใคร?”
“ฉันมาจากฝ่ายธุรการของโรงพยาบาลแพทย์แผนจีน ฉันชื่อเหมียวชุ่ยฮัว!”
“หยางยู่หลัน คุณกำลังแสร้งทำเป็นสับสนอะไรกับฉัน?”
“พูด วัสดุยาของพวกเราเกิดอะไรขึ้น!”
“ตอนนี้ผู้ป่วยพักรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาล พยายามหาเรื่องตาย วันนี้ไม่มีคำอธิบาย ฉันจะฉีกหน้าของคุณ!”
อีกตัวตนหนึ่งของเธอเป็นญาติกับลู่ซินเจี้ยน ในตอนนั้นสามารถเข้าโรงพยาบาลแพทย์แผนจีนได้ เป็นเพราะอาศัยความสัมพันธ์จากลู่ซินเจี้ยน
ในครั้งนี้ลู่ซินเจี้ยนล้มลง ถูกหยางยู่หลันแทนที่ ในที่สุดเธอก็หาโอกาสแก้แค้นได้แล้ว
คนที่มากับเหมียวชุ่ยฮัวด้วยกัน เป็นผู้อำนวยการของโรงพยาบาลแพทย์แผนจีน
เขารีบพูด : “ชุ่ยฮัว อย่าพูดไปเรื่อย ตกลงว่าเรื่องราวเป็นยังไง ยังไม่มีข้อสรุป”
“พวกเราล้วนแล้วเชื่อว่า กรรมการหยางไม่มีทางทำเรื่องแบบนี้”
“หรือบางที เธอถูกพ่อค้าไร้ยางอายเหล่านั้นหลอกลวง”
เหมียวชุ่ยฮัวไม่มีการไว้หน้าเลย ชี้จมูกของผู้อำนวยการและพูดเสียงดัง : “คุณเริ่มสนใจสนุกจิ้งจอกคนนี้แล้วใช่ไหม?”
“บอกคุณเลยนะ ตายใจสะเถอะ!”
“ถึงเนื้อกองนี้จะแก่ คุณก็ไม่มีสิทธิ์ได้กิน”
“นั่นเป็นของอร่อยสำหรับคนเบื้องบน ไม่อย่างนั้นขึ้นอยู่กับอะไรเธอถึงได้เป็นกรรมการ?”
“จิ้งจอกเฒ่า!”
“ถุ้ย!”
การดูถูกที่น่ารังเกียจทุกชนิดเข้าไปในหู ท่วมไปทั่วทั้งห้องสำนักงาน พนักงานคนอื่นล้วนแล้วไม่กล้าพูดอะไร
ในสายตาของคนมากมายเห็นต่าง ท้ายที่สุดแล้ว คณะกรรมการที่หยางยู่หลันเป็น มันกะทันหันเกินไป
ตอนนี้ภายในใจของพวกเขาอดไม่ได้ที่จะคิด บางทีอาจจะเหมือนกับสิ่งที่เหมียวชุ่ยฮัวพูดจริงๆ หยางยู่หลันอาศัยร่างกายเพื่อมอบของขวัญให้กับเบื้องบน
สำหรับสิ่งนี้ หยางยู่หลันไม่ได้สนใจ ยังคงก้มหน้า เก็บข้าวของส่วนตัวของตัวเอง
ในไม่ช้า หลังจากที่เธอเก็บของเสร็จแล้ว มองไปรอบ ๆ พูดเสียงดัง : “ฉันยอมรับ การซื้อในครั้งนี้ เป็นเพราะฉันดูแลได้ไม่ทั่วถึง”
“ความรับผิดชอบทั้งหมด ฉันขอแบกรับคนเดียว”
“นี่เป็นเงินหนึ่งแสน ผู้อำนวยการหยาง โปรดเอาไปชดเชยผู้ป่วยเหล่านั้นด้วย”
“ถ้าหากไม่พอ ขาดเท่าไหร่ คุณบอกฉัน ฉันจะพยายามคิดหาวิธีไปชดเชย”
“หลายวันที่ผ่านมา ขอบคุณทุกท่านที่สนับสนุน ฉันถามตัวเองว่ากำลังของฉันมีจำกัด ไม่เหมาะสมกับการทำตำแหน่งนี้ ตอนนี้ ฉันขอยอมรับผิดและลาออก”
ต้องการลาออก?
คนในห้องสำนักงาน ล้วนแล้วเกิดความโกลาหล
ท้ายที่สุด เรื่องในครั้งนี้ไม่ได้ร้ายแรงขนาดนั้น ไม่ถึงขั้นต้องลาออกมั้ง?
ยิ่งกว่านั้น ตำแหน่งนี้ดีแค่ไหน ทุกล้วนแล้วรู้ดีอย่างมาก
“คุณยอมลาออกจริงๆเหรอ?”
“ไม่ใช่ว่าใช้กลยุทธ์ทุกข์กายอะไรนั่นนะ จงใจแสดงให้ผู้นำที่อยู่เบื้องบนดูนะ?”
“ล้วนแล้วเป็นถึงจิ้งจอกพันปี ทำไมคุณถึงโดดเด่นแบบนี้?” เหมียวชุ่ยฮัวเยาะเย้ยและดูถูก
หยางยู่หลันถือกล่องเก็บของใบหนึ่ง เดินมาอยู่ต่อหน้าเหมียวชุ่ยฮัว ง้างมือขึ้น ตบหน้าเธออย่างแรงหนึ่งที
“คนขี้เหร่ก็แล้วไป จิตใจยังจะสกปรกขนาดนี้อีก!”
“นี่คือบทเรียนสำหรับคุณ!”
พูดจบ เดินออกไปอย่างภาคภูมิใจ
เหมียวชุ่ยฮัวและคนในห้องสำนักงาน ล้วนแล้วตกตะลึง
ฉินเทียนได้รับรายงานจากหม่ายง บอกว่าหยางยู่หลันลาออกอย่างเด็ดเดี่ยว นอกจากนี้ยังตบหน้าของเหมียวชุ่ยฮัวหนึ่งที เขาอดไม่ได้ที่จะหัวเราะขึ้นมา
“คุณฉิน คุณว่า ผมควรจะหยุดแม่ยายของคุณเอาไว้ใช่ไหม?”
“ผมเชื่อว่า เธอถูกใส่ร้ายแน่นอน”
ฉินเทียนถอนหายใจและพูด : “เธอกระทำผิด ย่อมต้องรับผลที่ตามมา”
“ผู้อำนวยการหม่า คุณหาคนมาแทนตำแหน่งของเธอแล้วกัน”
“ส่วนสัญญาการจัดหาของตระกูลซู คุณรู้ว่าควรทำยังไง”
หม่ายงรีบพูด : “เข้าใจแล้ว!”
“ผมจะประชุมคณะกรรมการทันที เพิกถอนสิทธิจัดหาของตระกูลซูอย่างถาวร!”