บัญชามังกรเดือด - บทที่ 440 กับดัก
หม่าจินหลงเข้าซื้อกิจการทงต๋าโลจิสติกส์และได้รับการอนุมัติให้ดูแลกิจการ แต่จากฐานะของหม่าจินหลง จะเห็นงานเล็ก ๆ อย่างนี้อยู่ในสายตาได้ยังไง
เขาจัดให้หม่าเทียนหมิงเป็นผู้จัดการใหญ่
หม่าเทียนหมิงรออยู่ที่นี่ก็เพื่อรอฉินเทียน เขาจะสบประมาทฉินเทียนสักหน่อย
นึกไม่ถึง คนที่เลขาพาเข้ามากลับเป็นสาวสวย
พอเห็นซูซู เขาก็รู้สึว่าวิญญาณถูกกระชากออกไปในพริบตา อ้าปากค้างลืมคำที่จะพูด
กลียุคมีสาวสวย ขอสันโดษตัดโลกภายนอก
รูปร่างหน้าตาของซูซูสวยจนไร้หญิงใดจะเทียบได้ หม่าเทียนหมิงที่เห็นสาวสวยจนเบื่อ อยู่ ๆ ก็รู้สึกว่า เขาเป็นเด็กยากจนที่ไม่เคยเห็นโลกภายนอก
โดยเฉพาะลักษณะประจำตัวที่กลิ่นหอมเหมือนกล้วยไม้ สง่างามเหมือนลำไผ่
ชวนให้ผู้คนอดที่อยากจะเข้าใกล้ไม่ได้ อีกทั้งอดที่จะรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจไม่ได้ด้วย
“คุณเป็นใคร？”
“ฉินเทียนล่ะ？” ตะลึงไปสักพัก หม่าเทียนหมิงจึงพูดอย่างตะกุกตะกักขึ้น
ซูซูเองก็ตะลึงเช่นกันเอ่ยว่า： “ประธานหม่า คุณรู้จักฉินเทียนสามีของฉัน？”
“อย่างนั้นก็ดีเลย”
“ฉันขอแนะนำตัวเองหน่อย ฉันชื่อซูซู เป็นประธานจากซู่ยู่กรุ๊ป”
“ฉันก็เพิ่งทราบจากเลขาของคุณว่าตอนนี้คุณเป็นผู้จัดการใหญ่ของทงต๋าเอ็กซ์เพลส”
“ตอนนี้ ฉันอยากคุยเรื่องปัญหาความร่วมมือกับคุณหน่อย คุณว่า คุณสะดวกมั๊ย？”
“อ๊ะ……สะดวก สะดวก！”
“นึกไม่ถึงว่าประธานซูจะมาด้วยตัวเอง ผมสะดวกทุกเวลา！”
“เชิญนั่ง！”
“พนักงาน รินน้ำชาให้ประธานซู！” หม่าเทียนหมิงมีปฏิกิริยาตอบ ทำอย่างกับถูกปลื้มอย่างไม่คาดฝัน รีบเชิญซูซูนั่งอย่างกระตือรือร้น
ซูซูกลับรู้สึกเกรงใจ ในการคาดการณ์ของเธอว่าพอมาถึงแล้วไม่รู้จะโดนเล่นแง่อะไรบ้าง
อีกฝ่ายอาจจะใช้โอกาสนี้ยกราคาให้สูงขึ้น
นึกไม่ถึงประธานหม่าที่เป็นเจ้าของคนใหม่ ดูแล้วอายุยังน้อย มีความอบอุ่น ท่าทางคุยง่าย
“ขอบคุณประธานหม่า”
เธอนั่งลงที่เก้าอี้ตรงข้ามโต๊ะทำงานของหม่าเทียนหมิงเอ่ยว่า： “ไม่รู้ว่าทงต๋าโลจิสติกส์เกิดอะไรขึ้น ทำไมหลิวชั่นต้องขายบริษัททิ้งด้วย”
“ว่าแต่ บริษัทโลจิสติกส์นี้เป็นบริษัทที่ยอดเยี่ยมมาก ก่อนอื่นฉันขอแสดงความยินดีกับประธานหม่าด้วย”
“ซูยู่กรุ๊ปของพวกเรา มีการเซ็นต์กรอบสัญญาความร่วมมือกับหลิวชั่นอย่างยาวนาน มีผลประโยชน์ร่วมกัน เป็นพันธมิตรกันมาตลอด”
“ดังนั้น ฉันหวังว่า ประธานหม่าจะปฏิบัติตามสัญญาเก่าร่วมมือกันต่อ”
“ซึ่งสำหรับพวกเราทั้งสองฝ่ายแล้ว เป็นการ win-win ด้วยกันทั้งคู่ ประธานหม่า คุณว่ายังไง?”
หล่อนเข้าประเด็นไม่อ้อมค้อม
หม่าเทียนหมิงยังคงมองความงามของซูซูจนเหม่อลอย ได้กลิ่นหอมจากตัวซูซูในระยะใกล้ จนรู้สึกวิญญาณออกจากร่าง
“ประธานหม่า คุณเป็นอะไรไป？”
จนกระทั่งซูซูเตือนสติ เขาถึงมีปฏิกิริยาหัวเราะ ฮ่า ๆ ขึ้นมา
“พูดได้ดี”
“ประธานซู อันที่จริงพวกเราก็อยากร่วมมือกับพวกคุณต่อ ที่ระงับกิจการชั่วคราวทั้งหมดก็เพื่อให้คุณมาเจรจาต่อหน้า ก็คือมาเจอหน้ากัน ทำความรู้จักกันไง”
“คุณก็รู้ว่าผมเพิ่มรับช่วงบริษัทนี้มา มีลูกค้าหลายรายที่ยังไม่คุ้นเคย”
ซูซูดีใจอย่างคาดไม่ถึงเอ่ยอย่างคึกคักว่า： “หมายความว่า ประธานหม่าตกลงแล้ว？”
“อย่างนั้นก็ขอให้ประธานหม่าออกคำสั่ง ให้พนักงานขนส่งของพวกคุณรีบรับออเดอร์เถอะ คุณก็รู้ ความรวดเร็วของพัสดุส่งด่วนเกี่ยวข้องกับความอยู่รอดของอีคอมเมิร์ซ”
“คลังสินค้าของเราตอนนี้ อัดแน่นไปด้วยออเดอร์เยอะเลย！”
“ไม่ต้องรีบ！”
“ประธานซู คุณเดินทางมาตั้งไกล ดื่มน้ำชาก่อน”
“ผมก็บอกแล้วนี่ ระหว่างเราต้องการความคุ้นเคยมากกว่านี้”
“ขออภัยที่ถามตามตรง ประธานซู ฉินเทียนสามีของคุณไม่มาเหรอ？”
ซูซูยังคงเข้าใจว่า หม่าเทียนหมิงแค่อยากมองมุมธุรกิจ รู้จักกับพันธมิตรให้มากขึ้นเท่านั้น
เธอผ่อนคลายลงแล้วหัวเราะเอ่ยว่า： “สามีของฉันก็มาด้วย เพียงแต่รออยู่ชั้นล่าง”
“ประธานหม่า ถ้าคุณไม่ถือสา ฉันเรียกเขาขึ้นมาให้เห็นหน้าได้”
“เพียงแต่ สามีฉันเป็นคนอารมณ์ร้าย กลัวจะชนกับคุณ”
“งั้นเหรอ？” หม่าเทียนหมิงแสยะยิ้มเอ่ยว่า： “ผมก็ไม่ชอบคนหยาบคายจริง ๆ”
ในสายตาของเขา ฉายไฟปราถนาแห่งความได้ใจ
ฉินเทียนมาแล้วแต่กลับไม่ขึ้นมา สำหรับหม่าเทียนหมิงเข้าใจว่า ฉินเทียนคงจะกลัว
เขายิ้นหยันในใจ ฉินเทียนก็เป็นแค่หัวงูในหลงเจียงพื้นที่เล็ก ๆ ตอนนี้มาเมืองใหญ่อย่างจิ่นหู คุย
ธุรกิจสักเรื่องยังต้องอาศัยเมียคนสวยมาออกหน้า เพิ่งจะเห็นว่าขี้ขลาดขนาดนี้
อยู่ ๆ เขาก็รู้สึกว่า เมื่อก่อนประเมินฉินเทียนสูงมาตลอด
เจ้าหมอนี่ ใช้ความสวยของเมียทำเป็นบันไดสู่ความสำเร็จ
ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เขาก็ยิ่งไม่ต้องห่วงอีกต่อไป
“ในเมื่อบริษัทดูแลโดยประธานซู ผมก็คุยกับประธานซูก่อนดีกว่า”
“ส่วนเรื่องระหว่างผมกับสามีของคุณ ค่อยมาแก้ไขกันเอง”
“ประธานซู ผิวคุณขาวจังนะ！”
“ปกติใช้เครื่องสำอางอะไร？”
พูดจบ เขาก็ทำเป็นไม่สนใจไปลูบมือของซูซูอย่างคาดไม่ถึง
“ทำอะไรของคุณ！” ซูซูเหมือนถูกไฟช็อต รีบดึงมือที่วางอยู่บนโต๊ะกลับมา
หม่าเทียนหมิงหน้าเปลี่ยนสี： “ประธานซู คุณมาที่นี่เพื่ออยากทำความคุ้นเคยกับผมให้มากขึ้นไม่ใช่เหรอ？”
“ทำไมเห็นผมเป็นคนนอกแล้วซะล่ะ！”
ซูซูกลืนน้ำลายลงคอ ในที่สุดก็เห็นความชั่วร้ายในสายตาของหม่าเทียนหมิง
เธอยืนขึ้นเอ่ยอย่างกลืนไม่เข้าคายไม่ออกว่า： “ประธานหม่า ถ้าคุณคิดว่าความร่วมมือไม่มีปัญหา ก็รีบให้คนของคุณดำเนินการสิ”
“ธุรกิจไม่เคยรอใคร”
“ฉันยังมีธุระอย่างอื่นอีก ขอตัวก่อน”
พูดจบ เธอกำลังจะออกไป
“เดี๋ยวก่อน！” หม่าเทียนหมิงลุกขึ้นเอ่ยว่า： “ประธานซู พวกเราพบกันครั้งแรก แถมยังบรรลุข้อตกลงความร่วมมือกันแล้ว จะไม่ดื่มฉลองกันหน่อยเหรอ？”
“วางใจได้ ดื่มฉลองเหล้านี้กันแล้ว พวกเราก็ยังเป็นพันธมิตรกันอยู่”
เขาขยิบตาให้สัญญาณกับลูกน้องที่อยู่ข้าง ๆ
ลูกน้องก็หันตัวไปเอาไวน์ในตู้ไวน์ออกมาหนึ่งขวดรินใส่แก้ว 2 ใบ ใช้ร่างกายบังไว้แล้วใส่ผงขาวหนึ่งซองลงไปในหนึ่งในแก้วอย่างไม่แยแส
“ประธานซู ออกมาทำธุระกัน คุณไม่น่าจะไม่รู้ธรรมเนียมข้อนี้หรอกนะ？”
ซูซูลังเลเล็กน้อย เห็นว่าข้อเสนอของหม่าเทียนหมิงก็ไม่ได้มากเกินไป
แม้ว่าเมื่อก่อนจะมีความร่วมมือกันมา แต่ตอนนี้เปลี่ยนเจ้าของก็ถือว่าเริ่มร่วมมือกันใหม่
การดื่มเหล้าฉลองก็เป็นเรื่องสมควรแล้ว
“ได้”
“ประธานหม่า ขอบคุณที่เข้าใจ ขอให้เราร่วมมือกันอย่างมีความสุข” ด้วยความกังวลในธุรกิจ เธอจึงรับแก้วไวน์มา ชนแก้วกับหม่าเทียนหมิงดื่มหมดแก้ว
“ประธานหม่า ทำไมคุณถึงไม่ดื่ม？ มองดูฉันทำไม？”
พอดื่มเสร็จ ก็เห็นหม่าเทียนหมิงถือแก้วมา มองเธอด้วยเจตนาไม่ดี ซูซูกระวนกระวายเล็กน้อย
ในที่สุดหม่าเทียนหมิงก็เผยโฉมหน้าวายร้ายออกมา
เขากัดฟันเอ่ยว่า： “น้องซูคนงาม สามีคุณล่วงเกินผม ตอนนี้ เขาจะมอบคุณให้ผมเพื่อดับความโกรธของผม”
“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ผมคงได้แต่รับเอาไว้”
“คืนนี้ คุณต้องตกเป็นของผมแล้ว！”
พูดจบ ก็อดใจไม่ไหวเดินตรงมาหาซูซู
“จะทำอะไรของคุณ？”
“อย่าเข้ามา！” ซูซูตกใจมาก รีบหันตัววิ่งออกไปทางประตูห้องทำงาน
เพิ่งจะถึงปากประตู อยู่ ๆ ก็รู้สึกวิงเวียนขึ้นมาจนเซถอยหลังล้มลง
หม่าเทียนหมิงมองดูร่างกายที่กองอยู่กับพื้น อีกเดี๋ยวคนสวยจะอยู่ในอ้อมอก เขาคึกคักจนตาแดงก่ำ ผายมือทั้งคู่ออก อุ้มร่างบอบบางของซูซูด้วยใบหน้าตัณหา