บัญชามังกรเดือด - บทที่ 497 สหพันธ์ธุรกิจทางใต้
ฉินเทียนคิดไม่ถึงว่าหม่าจั๋วชุนจะพูดมาถึงตรงนี้ ดูเหมือนว่าเขาและหม่าจินหยู่พ่อลูกคู่นี้ ยังคงมีความรักกันอยู่มาก
ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ฉินเทียนก็ไม่อยากอ้อมค้อมแล้ว
“ได้ยินมาว่า ห้าตระกูลใหญ่ของพวกคุณ ถึงขั้นเรียกร้องให้มีการจัดตั้งพันธมิตรทางธุรกิจที่ครอบคลุมเจ็ดเมืองภาคใต้อย่างนั้นเหรอ ?”
“ใช่ ! ”
หม่าจั๋วชุนจ้องที่ฉินเทียนและพูดว่า “คุณก็อยากที่จะเป็นผู้นำพันธมิตร ? ”
ฉินเทียนพูดเย้ยหยันและพูดว่า “คุณคิดว่า ฉันมีความสามารถนี้หรือไม่ ? ”
หม่าจั๋วชุน อ่านพลังที่ไม่มีใครเทียบได้จากดวงตาทั้งสองข้างของฉินเทียน ซึ่งดูสงบลึกลับเหมือนกับทะเล
เมื่อนึกอีกครั้ง หลังจากที่ฉินเทียนมาถึงเมืองจิ่นหู ในช่วงเวลาสั้น ๆ เขาได้เคลื่อนไหวแปลก ๆ ซ้ำ ๆ และทำสิ่งสำคัญหลายอย่าง
เมื่อครู่ แม้แต่ตอนอยู่ต่อหน้าเขา เขาก็เอาชนะยอดฝีมือทั้งเจ็ดของเขา อยากฆ่าเขา มันง่ายดายมาก
ตอนนี้ แม้แต่ต่อหน้าเขา เขาก็เอาชนะปรมาจารย์ทั้งเจ็ดที่อยู่ภายใต้เขา มันง่ายที่จะฆ่าเขา
ทันใดนั้นหม่าจั๋วชุนรู้สึกว่า เขาได้พบผู้สนับสนุนตัวจริงแล้ว
เขาพูดอย่างตื่นเต้น “หากเจ็ดเมืองทางใต้ต้องการเลือกผู้นำ ฉันคิดว่า จะต้องเป็นคุณฉินอย่างแน่นอน ! ”
“ไม่ต้องกังวล เมื่อถึงตอนนั้น ตระกูลหม่าของเราจะลงคะแนนให้คุณอย่างแน่นอน ! ”
ฉินเทียนยิ้มอย่างพอใจ
ตอนนี้เขาค่อนข้างโชคดี ที่ปัญหาได้รับการแก้ไขด้วยการเจรจามากกว่าการกดขี่ข่มเหง
ในการฆ่าหม่าจั๋วชุนและบูชาอู่ทั้งเจ็ดของเขา เขาสามารถทำคนเดียวได้ โดยไม่มีการลงโทษจากสวรรค์
อย่างไรก็ตาม เมื่อเทียบกับการฆ่าพวกเขา ประโยชน์ของการได้พันธมิตรที่ภักดีเช่นนี้ ข้อดีมันมีมากเกินไปแล้ว
เขาไม่กลัวการกลับคำของหม่าจั๋วชุน
เนื่องจากเทียนหม่า กรุ๊ปที่ถูกตระกูลหม่ายกย่องให้เป็นเทพเจ้าแห่งความมั่งคั่ง ก็คือบริษัทของเขา
หม่าเทียนอิง ในบรรดาราชาสวรรค์ทั้งสิบสองของวิหารเทพ อยู่ในตำแหน่งราชาม้า
ทำไมเทียนหม่า กรุ๊ปจึงมีพลังอำนาจมหาศาลเช่นนี้ และแม้แต่เจ้าหน้าที่ของประเทศต่าง ๆ ก็ล้วนยังไม่ไว้หน้าเลย ?
นั่นเป็นเพราะ ตอนที่ฉินเทียนทำภารกิจ เขาได้รักษาโรคให้กับบุคคลสำคัญจากหลายประเทศ
พวกเขากล้าไม่ไว้หน้าเลยเหรอ ?
“เจ้าบ้านหม่า จำไว้ ก่อนที่ของจะตกลงพื้น ท่านต้องทำตัวให้ไม่เป็นจุดสนใจ”
“อยู่ภายนอก พวกเราเป็นศัตรูกันน่าจะดีกว่า” ฉินเทียนเตือนด้วยรอยยิ้ม
หม่าจั๋วชุนพูดกระซิบ “เข้าใจแล้ว ! ”
“วันนี้ฉันไม่สามารถฆ่าคุณได้ เป็นเพราะว่าคุณแย่งชิงลูกชายของฉัน ฉันถูกบังคับให้สัญญากับคุณ ภายในระยะเวลาหนึ่งเดือน จะไม่มารบกวนคุณ ”
“ฉินเทียน หลังจากหนึ่งเดือน เราจะยังคงเป็นศัตรูไม่รู้จักจบสิ้น ! ”
ฉินเทียนพูดด้วยรอยยิ้ม “เวลาหนึ่งเดือน ก็น่าจะเพียงให้พวกเราทำเรื่องต่าง ๆ มากมายแล้ว”
“ลาก่อน ”
“ไม่ส่งนะ ”
“ใช่แล้ว______”หม่าจั๋วชุนเดินไปที่ประตู ทันใดนั้นก็นึกถึงบางสิ่ง และพูดด้วยเสียงต่ำและสง่างาม “คุณฉิน โปรดระวังคนคนหนึ่งด้วย”
“เขาเป็นอาวุธลับของหยางหยวนชิ่ง ที่เรียกว่าปีศาจขาว”
“แม้ว่าปีศาจขาวและปีศาจดำจะเป็นพี่น้องกัน แต่ว่า ระดับการฝึกฝนของปีศาจดำเมื่อเทียบกับปีศาจขาวแล้ว ยังห่างอยู่มาก”
“ว่ากันว่าระดับพลังยุทธ์ของปีศาจขาวสามารถติดอันดับหนึ่งในห้าของเจ็ดเมืองทางใต้ได้แล้ว ”
“ครั้งนี้ฉันพ่ายแพ้แล้ว ไม่ได้ตัดสินว่าหยางหยวนชิ่งจะส่งปีศาจขาวมา”
ฉินเทียนยิ้มและพูดว่า “ขอบคุณที่เตือน”
“ฉันจะระวัง”
“อืม” หม่าจั๋วชุนพยักหน้า หันหลังกลับและเดินออกไป
“พ่อ การพูดคุยของพวกคุณเป็นอย่างไรบ้าง ? ”
“พ่อไม่เป็นอะไรใช่ไหมครับ ? ”หม่าจินหยู่เข้ามาทักทายเขา
เมื่อเห็นความกังวลที่ไม่เปิดเผยในดวงตาของลูกชาย ในใจหม่าจั๋วชุนก็รู้สึกอบอุ่น
อย่างไรก็ตาม เขาก้มหน้าลงทันทีและพูดเสียงดัง “ใครก็ได้ จับตัวเขาไว้！”
“เพราะคุณ การแก้แค้นของฉันได้รับผลกระทบ บัญชีนี้ กลับบ้านไปค่อยชำระกัน！”
ถัดจากเขา บูชาอู่ทั้งสองคนก้าวไปข้างหน้าทันทีและจับกุมหม่าจินหยู่
ต้องบอกว่า บูชาอู่ที่หม่าจั๋วฉวินจ้างมาสองสามคนนั้น ถึงแม้ว่าไม่ได้ดีที่สุด แต่ก็ล้วนจงรักภักดีกับเขา
เมื่อกลับบ้าน หยางหยวนชิ่งและกลุ่มคนจากตระกูลหม่ายังคงรอข่าวอยู่
หลังจากได้ยินเรื่องราวจากหม่าจั๋วชุนแล้ว หยางหยวนชิ่งก็โกรธมากจนเขาโบกมือและตบหม่าจินหยู่
“ไอ้สารเลว ! ”
“ทำไมคุณถึงประมาท ทำไมคุณถึงถูกฉินเทียนจับได้ ? ”
“คุณรู้ไหม คุณทำเรื่องผิดต่อนายท่านมากเท่าไหร่แล้ว ? ”
หยางเสี่ยวหุ้ยก็กัดฟันทันทีและพูดว่า “หม่าจินหยู่ คุณคงไม่ได้กอบกินผลประโยชน์เข้าตัวเอง แล้วรีบไปรายงานให้กับฉินเทียนหรอกนะ ? ”
“พ่อของคุณเป็นคนที่ไว้ใจได้มากที่สุด และตอนนี้เขาต้องสัญญาว่า จะไม่แตะต้องฉินเทียนภายในหนึ่งเดือนก็เพราะคุณ ”
“หลังจากผ่านไปหนึ่งเดือน ใครจะรู้ว่าฉินจะไปที่ไหน? ”
“แกมันไอ้ขี้แพ้ ไร้ประโยชน์เหมือนแม่แกที่ตายไปแล้ว ! ”
ดวงตาของหม่าจินหยู่เป็นสีแดง กัดฟันเงียบ
ในสายตาของหม่าจั๋วชุน ส่องประกายไปด้วยความอำมหิต
ไม่คิดเลยว่าหยางหยวนชิ่งจะกล้าที่จะแสดงอำนาจต่อหน้าเขาแบบนี้
ตอนนี้เขายิ่งแน่ใจมากขึ้นว่าสิ่งที่ฉินเทียนพูดนั้นไม่ใช่เรื่องเท็จเลย หยางหยวนชิ่งกำลังหลอกใช้เขา
ตระกูลหยาง ถือว่าทรัพย์สินของตระกูลหม่าเป็นสิ่งที่อยู่ในกระเป๋ามานานแล้ว
สมแล้วที่เป็นผู้นำตระกูล ความโหดร้ายในดวงตาของเขาฉายแววออกมา เขาเตะหม่าจินหยู่ด้วยตัวเอง และพูดว่า “ไปให้พ้นหน้าฉัน！”
“ไสหัวไปต่างประเทศไป！”
“นับตั้งแต่จากนี้ไป ห้ามแกกลับประเทศ โดยไม่ได้รับอนุญาตจากฉัน ! ”
“หยวนชิ่ง ตอนนี้ฉันพ่ายแพ้แล้ว ภายในหนึ่งเดือนนี้ จะไม่แตะต้องฉินเทียนแน่นอน”
“คุณเตรียมที่จะทำยังไง ?”
หยางหยวนชิ่งกัดฟันและนิ่งเงียบ เขาไม่ลืมสิ่งที่ “คุณชาย” สั่งเขา อย่าลงมือ ถ้าตัดสินใจไม่ได้ เขาถึงค่อยไปพบกับหม่าจั๋วชุน
อย่างไรก็ตาม แม้ว่าจะไม่ได้ฆ่าฉนเทียน หม่าจั๋วฉวิน แต่หลังจากเหตุการณ์วุ่นวายดังกล่าว ดูไปแล้วหม่าจั๋วชุนจะทอดทิ้งลูกชายคนโตคนนี้แล้ว
สิ่งนี่สำหรับเขาแล้ว เป็นสิ่งที่ยอดเยี่ยมมาก
ด้วยวิธีนี้ หม่าจั๋วชุนจึงสามารถให้หม่าจินหลงผู้สืบทอดได้ทันที นั่นคือหลานชายของเขาเองที่เชื่อฟังเขา
ดูเหมือนว่า วันที่เขาควบคุมตระกูลหม่าอย่างสมบูรณ์นั้น อยู่ไม่ไกลแล้ว
เมื่อเทียบกับการเก็บเกี่ยวครั้งใหญ่นี้ ให้ฉินเทียนจะมีชีวิตอยู่ได้อีกสองสามวัน ก็ดูเหมือนจะไม่สำคัญอีกต่อไปแล้ว
เขาถอนหายใจด้วยความโล่งอกและพูดว่า “เรื่องนี้มาถึงจุดนี้แล้ว เราสามารถหารือกันในระยะยาวเท่านั้น ”
“จั๋วชุนเรามาเตรียมตัวสำหรับการประชุมในวันพรุ่งนี้กันเถอะ”
“อย่ากังวล ถึงคุณจะล้มเหลว แต่ฉันก็จะยังพยายามลงคะแนนให้คุณ”
“ขอตัวก่อน “
หม่าจั๋วชุนยิ้มและพูดว่า “หยวนชิ่ง เช่นนั้นฉันก็ไม่ไปส่งแล้วนะ”
“อย่ากังวล คะแนนของฉันนี้ จะต้องเป็นของคุณอย่างแน่นอน ”
วันรุ่งขึ้น เจ้าบ้านตำแหน่งสูงห้าคนซึ่งเป็นตัวแทนของเจ็ดเมืองทางใต้ได้จัดประชุม และตัดสินใจอย่างเป็นทางการว่า จะรวมเจ็ดเมืองทางใต้ เพื่อจัดตั้งสหพันธ์ธุรกิจทางใต้
เรื่องนี้มีความสำคัญอย่างยิ่ง
เมื่อสหพันธ์ธุรกิจได้รับการจัดตั้งขึ้นแล้ว สมาชิกทั้งหมดของสหพันธ์ธุรกิจ และแม้แต่พ่อค้าทั้งหมด ในเจ็ดเมืองทางใต้ในอนาคตก็จะมีความเกี่ยวข้องกัน
ภายใน ผ่านการตัดสินแพลตฟอร์ม ก็สามารถแก้ไขข้อขัดแย้งและข้อพิพาทระหว่างกันได้อย่างสมเหตุสมผล
ภายนอก ทุกคนต่างจับเชือกเป็นเส้นเดียวกัน ออกไปแข่งขันกับเมืองอื่น ๆ หรือแม้แต่คู่แข่งจากต่างประเทศ
หากพวกเขาได้รับการปฏิบัติอย่างไม่เป็นธรรมจากภายนอก หสหพันธ์ธุรกิจในฐานะองค์กรจะออกมา เรียกร้องความยุติธรรมให้กับสมาชิกของตัวเอง
เพื่อให้ความยุติธรรม อย่างน้อยผิวเผินก็ยังดูยุติธรรม เจ้าบ้านทั้งห้าตัดสินใจเลือกผู้นำสหพันธ์ธุรกิจ โดยการโหวตลงคะแนนเสียง
ทั้งหมด 11 เสียง
เจ้าบ้านทั้งห้าคน แต่ละคนมีหนึ่งเสียง
หกเสียงที่เหลือ เป็นของหกเมือง ก็คือผู้รับผิดชอบสมาคมในแต่ละเมือง
เมื่อถึงเวลา ใครก็ตามที่ได้รับคะแนนเสียงมากที่สุดก็จะได้เป็นผู้นำ
หลังจากการตัดสินใจอย่างเป็นทางการแล้ว เจ้าบ้านทั้งห้าได้ออกประกาศไปยังถนนการค้าทางใต้ทั้งเจ็ดเมือง
ในขณะเดียวกันผู้รับผิดชอบสมาคมในหกเมืองที่เหลือ ต้องรีบไปให้ถึงเมืองจิ่นหูภายในสิบวัน
สิบวันต่อมา ลงคะแนนโหวตเพื่อเลือกผู้นำ