บัลลังก์หมอยาเซียน - บทที่ 814 ขจัดความผิดที่ไม่ได้ก่อออกไปก่อน

ก่อนจะจากไป เขากำชับกับโสวฝู่หลายครั้ง เรื่องนี้อย่าให้รั่วไหลออกไปข้างนอกแม้แต่น้อย โดยเฉพาะอย่าให้คนของจวนอ๋องฉู่ไม่ว่าใครรับรู้เป็นอันขาด เพื่อป้องกันไม่ให้เกิดหายนะครั้งยิ่งใหญ่

ด้วยสาเหตุจากเรื่องนี้ เมื่อหยู่เหวินเห้ากลับไปถึงจวนก็ระวังตัวเป็นอย่างยิ่ง แม้ว่าในใจจะกลัดกลุ้ม แต่ปฏิบัติกับทุกคนด้วยความอบอุ่นเป็นกันเอง เกรงว่าถ้าหากถูกยั่วให้โมโหขึ้นมาจะเผลอเผยจุดอ่อนออกมา

วันนี้หยวนชิงหลิงได้ทำการตรวจร่างกายให้คุณย่าแล้ว ร่างกายแข็งแรงดีทุกประการ ทำให้คลายใจไปได้เปลาะหนึ่ง และชื่นชมหมาป่าของซาลาเปาเป็นอย่างยิ่ง ให้มันกินเนื้อเพิ่มมากขึ้นกว่าปกติสองชั่ง

นางสังเกตเห็นความผิดปกติของหยู่เหวินเห้า ภายใต้รอยยิ้มที่เสแสร้งอยู่บนใบหน้านั้นได้ซ่อนความรู้สึกผิดเอาไว้โดยที่ปิดบังหลอกนางไม่ได้ แต่ก็ไม่ได้จี้จุดให้เปิดเผยออกมา รอจนกระทั่งกลับเข้าห้องนอนในตอนกลางคืน จึงลากตัวเขามานั่งลงเพื่อสอบถาม

หยู่เหวินเห้าจิตใจว้าวุ่นอยู่นานแล้ว ไม่กล้ามองตาของหยวนชิงหลิงโดยตรง “มีเรื่องอะไรที่ไหนกัน แค่เหนื่อยเท่านั้น ”

“ระหว่างสามีภรรยาควรจริงใจและตรงไปตรงมา ”หยวนชิงหลิงพูด

หยู่เหวินเห้ามองนาง คำพูดของผู้หญิงยิ่งกว่าผีที่หลอกคน สามีภรรยาตั้งเท่าไหร่ต้องตายบนคำว่าจริงใจตรงไปตรงมา

“ไม่มีอะไรจริงๆ”เขาชะงักไปชั่วครู่ เพิ่มคำพูดเพื่อความปลอดภัยขึ้นมาอีกประโยคว่า “แม้จะมีเรื่อง ก็เป็นเรื่องไม่จริง”

“เช่นนั้นก็เท่ากับมีเรื่องแน่ๆ จะพูดหรือไม่ ถ้าหากท่านแน่ใจว่าจะสามารถปิดบังข้าได้ตลอดชีวิต เช่นนั้นก็ไม่ต้องพูด ถ้าหากทำไม่ได้ ทางที่ดีก็ควรพูดตั้งแต่แรกจะดีที่สุด”หยวนชิงหลิงมั่นใจมาก เป็นสามีภรรยากันมาสองปี นางเข้าใจในการกระทำเล็กๆของเขาที่สอดคล้องกับความคิดในจิตใจของเขาอย่างชัดเจน

เขายังคงนิ่งขรึมไม่พูดจา

“เรื่องชู้สาวอีกแล้วหรือ”หยวนชิงหลิงมองเขาอย่างหยั่งเชิง

สีหน้านิ่งขรึมที่หยู่เหวินเห้าจงใจสร้างขึ้นพังทลายลงมาทันที เงยหน้าขึ้นมาอย่างกะทันหัน เอ่ยสาบานต่อสวรรค์ว่า “ครั้งนี้ไม่เกี่ยวข้องกับข้าเลยสักนิด ข้าไม่เคยแม้แต่จะแตะต้องนางด้วยซ้ำ เด็กในท้องของนางไม่ใช่ลูกของข้า”

หยวนชิงหลิงเทน้ำชาอย่างเอื่อยเฉื่อยใจเย็น “อืม นางคนนี้ เป็นใครกัน ”

“นางคนบ้าฉู่หมิงหยาง ”หยู่เหวินเห้าเอ่ยพลางกัดฟันว่า “นางบอกว่าข้ากับนางนัดเจอกันตามลำพัง ทำให้นางท้องป่องขึ้นมา ข้าเคยแตะต้องนางที่ไหนกัน เห็นนางแล้วยังรู้สึกท้องไส้ปั่นป่วนเลย”

หยวนชิงหลิงเทน้ำชาให้เขาแก้วหนึ่ง “ถ้าอย่างนั้น นางใส่ร้ายท่านหรือ”

หยู่เหวินเห้ายกน้ำชาขึ้นมาจิบไปคำหนึ่ง ใจสั่นอย่างรุนแรง “นี่…… ดูแล้วก็เหมือนจะเป็นการโกหก พูดอย่างมั่นใจมาก ยังบอกว่าข้าทรยศนางอย่างเศร้าเสียใจยิ่งนัก ”

“เช่นนั้นก็น่าประหลาดใจจริงๆ”หยวนชิงหลิงก็นิ่งงันไปเล็กน้อย

“เจ้าเชื่อข้าหรือไม่”หยู่เหวินเห้าดึงอารมณ์กลับมา รู้สึกกระวนกระวายใจอยู่บ้างเล็กน้อย “เจ้าอย่าเข้าใจผิดเด็ดขาด ข้าไม่เคยทำเช่นนั้น ”

หยวนชิงหลิงพูดยิ้มๆว่า “อย่าโง่นักเลย ข้าจะไปเชื่อคำพูดที่ไม่มีมูลความจริงเหล่านั้นได้อย่างไร ข้ารังเกียจพวกผู้หญิงเหล่านั้นที่มาติดพันท่านที่สุด ท่านถึงกับตัดเยื่อใยพวกนางด้วยซ้ำไยต้องหาเรื่องใส่ตัวด้วย ต้องมีเจตนาอื่นแอบแฝงแน่ ต้องตรวจสอบดีๆ”

หยู่เหวินเห้าผ่อนลมหายใจเฮือกใหญ่ กอดนางเอาไว้ทันที เอ่ยอย่างซาบซึ้งใจว่า “ยายหยวน เจ้าช่างเข้าใจข้าได้ลึกซึ้งจริงๆ”

หยวนชิงหลิงเอาศีรษะเกยไว้บนไหล่ของเขา ยิ้มบางๆ พูดเบาๆว่า “พวกท่านอยู่ด้วยกันนานแค่ไหนแล้ว”

เขารีบผลักตัวนางออกทันที ดวงตาเบิกกว้าง

หยวนชิงหลิงดวงตาโค้งขึ้น “ล้อเล่นเท่านั้น อย่าจริงจัง”

จากนั้นก็ยื่นมือออกไปกอดเขาเอาไว้เอง “รู้ว่าท่านก็ลำบากใจ ข้าเชื่อท่าน เชื่อท่านแน่ แม้จะมีอะไรกับนางจริงๆ ก็คงเป็นนางที่ยั่วยวนท่านใช่หรือไม่”

หยู่เหวินเห้าแทบจะกระอักเลือดอยู่แล้ว

อธิบายอย่างนี้ อธิบายอย่างนั้น ไม่ง่ายเลยกว่าจะทำให้หยวนชิงหลิงไม่ใช้น้ำเสียงที่ดูกลับตาลปัตรในการพูดจา พูดคุยวิเคราะห์เรื่องนี้อย่างจริงจังเป็นทางการขึ้นมา

“เป็นไปได้หรือไม่ว่าเป็นหงเย่”

“เป็นเขาแน่ๆ วันนี้เจ้าไม่ได้ยิน เขาบอกว่าได้เตรียมของขวัญชิ้นใหญ่ไว้ให้ข้า ”หยู่เหวินเห้าพูดถึงคนคนนี้ขึ้นมาก็ต้องกัดฟัน

“ดี รู้การเคลื่อนไหวของเขาแล้วพวกเราก็ต้องหาแรงจูงใจของเขา”

หยู่เหวินเห้าพ่นลมหายใจออกมาอย่างแรง “ยังมีแรงจูงใจอะไรอีก ก็เป็นแสร้งปลอมตัวเป็นข้าเพื่อหลอกผู้หญิงบ้าคนนั้นให้ทำงานให้เขาอย่างไรเล่า เลียนแบบวิธีการของพ่อ……พ่อตาข้า จะให้ผู้หญิงทำงานให้เขาอย่างตายใจก็ต้องได้ร่างกายของนางก่อน”

“เข้าใจว่าเป็นเช่นนี้ก็จริง แต่ว่า การคุมกำเนิดก็คงไม่ใช่เรื่องยากกระมัง ทำไมจึงต้องเก็บเด็กคนนี้เอาไว้ ท่านลองคิดดูดีๆ ”หยวนชิงหลิงเอ่ยขึ้นอย่างมีความหมาย

“ต้องการให้พวกเราสองคนทะเลาะกันหรือ”หยู่เหวินเห้ายังไม่เคยคิดถึงแรงจูงใจในเรื่องนี้อย่างจริงจัง เพียงแค่วิเคราะห์เหตุการณ์โดยรวมเท่านั้น

“จะให้พวกเราขัดแย้งกันมันง่ายดายมาก ขอเพียงทำให้ข้ารู้ว่าท่านเคยข้องแวะกับฉู่หมิงหยางเท่านั้น ระหว่างพวกเราก็ไปต่อกันไม่ได้แล้ว ไม่จำเป็นต้องทำให้มีเด็กเกิดขึ้นมา เพราะอย่างไรเสียเด็กต้องคลอดออกมา ถึงเวลาก็ทำตามขนบธรรมเนียมของที่นี่โดยการหยดเลือดนับญาติหรือไม่ก็ดูหน้าตาถ้าไม่เหมือนท่าน แค่นี้ก็สามารถคลายข้อสงสัยในตัวท่านได้แล้ว”

“ทำลายชื่อเสียงของข้าหรือ”สมองของหยู่เหวินเห้าถูกเรื่องราวในช่วงนี้พันกันยุ่งเหยิงจนแข็งทื่อไปแล้ว

หยวนชิงหลิงพยักหน้า “นี่น่าจะเป็นหนึ่งในเป้าหมายกระมัง รัชทายาทของเป่ยถังมีความสัมพันธ์กับพี่สะใภ้ ถ้าเรื่องนี้ถูกกระจายออกไปชื่อเสียงของท่านต้องถูกทำลายย่อยยับแน่นอน”

แววตาของหยู่เหวินเห้าเย็นเยียบ “เกรงว่านี่จะไม่ใช่เป้าหมายสุดท้าย เป้าหมายที่แท้จริงคือต้องการให้ข้ากับตระกูลฉู่มองหน้ากันไม่ติด”

หยวนชิงหลิงชื่นชม “หงเย่คนนี้ทำงาน นอกจากจะไม่มีช่องโหว่เลยสักนิด ยังรักษาสิ่งแวดล้อมเป็นอย่างดี ยิงธนูดอกเดียวได้นกตั้งหลายตัว”

หยู่เหวินเห้ามองหน้านาง “นี่เจ้าชื่นชมเขาหรือ”

“ข้าแค่เตือนท่านว่าต้องสงบสติอารมณ์ การต่อกรกับคนเช่นนี้ จะใจร้อนไม่ได้ เมื่อท่านใจร้อน ก็จะทำให้ตัวเองวุ่นวาย”หยวนชิงหลิงถอนหายใจเบาๆ มองหัวคิ้วของเขาที่ขมวดกันแน่น“แผนการนี้ดูแล้วทำได้ใหญ่โตมาก ที่จริงก็เป็นแค่เป็นการให้ของขวัญต้อนรับตัวเองในการมาเยือนเป่ยถัง แต่รอดูไปเถอะ เกรงว่าภายหน้าจะไม่มีชีวิตที่สงบสุขแล้ว”

แม้ว่าหยู่เหวินเห้าจะไม่อยากจะเห็นด้วยกับคำพูดนี้ แต่จะไม่ยอมรับก็ไม่ได้ แผนการร้ายที่ปั่นป่วนเมืองหลวงจนแทบจะพลิกฟ้าพลิกแผ่นดินนี้ ดึงตัวท่านอ๋องอาวุโสคนหนึ่งเข้าไปเกี่ยวข้องด้วย ล้วนเป็นเพียงการปูทางไว้สำหรับการมาถึงของเขา

หงเย่ เจ้าสร้างสถานการณ์ได้ยิ่งใหญ่จริงๆ

“เขามาครั้งนี้ เกรงว่าจะมาเพราะแผนที่ทางการทหาร เห็นทีอ๋องชินเป่าพูดไม่ผิด แผนที่ทางการทหารหายไปแล้วจริงๆ”หยู่เหวินเห้าพูด

แผนที่ทางการทหารหายไปแล้ว เป็นฝีมือใครกันแน่

คนที่ถูกดึงเข้ามาเกี่ยวข้อง ยิ่งอยู่ก็ยิ่งมากขึ้น

“เรื่องของเด็ก ท่านต้องแก้ไขนะ ต้องถูกเปิดเผยแน่ ไม่ใช่ว่าโสวฝู่กับฉู่หมิงหยางรักษาเป็นความลับก็พอแล้ว ในเมื่ออีกฝ่ายมุ่งเป้ามาที่พวกเรา เรื่องนี้ต้องถูกขุดคุ้ยออกมาแน่”หยวนชิงหลิงพูด

หยู่เหวินเห้ารู้สึกซวยมาก “พวกผู้หญิงเอย ลูกเอย ล้วนเป็นเรื่องในบ้านของคนเป็นภรรยา จะให้ข้าไปจัดการได้อย่างไร ให้แม่นมสี่กดดันโสวฝู่ ให้โสวฝู่จัดการเรื่องนี้”

ช่วงนี้เขาวิ่งเต้นทำงานจนแทบจะเหลือลมหายใจไม่กี่เฮือกเท่านั้นแล้ว เสด็จพ่อให้มอบอำนาจในการตรวจสอบเรื่องนี้ให้กับเขาทั้งหมด แม้จะไม่มีบทสรุปที่สมบูรณ์ แต่ก็จำเป็นต้องมีการส่งมอบกระดาษคำตอบ

“ข้ามีแผนการหนึ่ง”หยวนชิงหลิงยิ้มบางๆ

“พูด”

“แต่ว่า เรื่องนี้ต้องให้แม่นางเหยาช่วยออกหน้าเสียหน่อย”

“โปรดอธิบายรายละเอียดด้วย”

หยวนชิงหลิงถามขึ้นว่า “ท่านว่า ลูกในท้องของฉู่หมิงหยางขอแค่มีคนออกมายอมรับ ย่อมต้องไม่เกี่ยวข้องกับท่าน แต่ว่า พ่อของลูกจะรับเรื่อยเปื่อยไม่ได้ นอกเสียจากคนคนเดียว ผู้ชายคนอื่นไม่ว่าใครออกหน้ายอมรับล้วนจะเป็นการทำให้โสวฝู่ฉู่และราชวงศ์ต้องเสียหน้าแน่”

“เจ้าหมายความว่าจะให้พี่ใหญ่ออกหน้ายอมรับหรือ”หยู่เหวินเห้าโบกมือ “เป็นไปไม่ได้ พี่ใหญ่ไม่มีทางยอมรับเด็ดขาด เขาแทบจะเกลียดชังฉู่หมิงหยางด้วยซ้ำ ไหนเลยจะยินดีแบกรับในเรื่องที่ตัวเองไม่ได้ทำ”

หยวนชิงหลิงใจเย็นมาก “เรื่องนี้มีทั้งคุณและโทษต่อเขา ดูว่าเขาจะทำความเข้าใจอย่างไร และข้าเชื่อว่าแม่นางเหยาต้องเกลี้ยกล่อมเขาได้ เพราะว่า ไม่มีใครรู้ใจสามีเท่าเมียเก่าแล้ว