บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ - บทที่ 1021

บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 1021

ทุกคนในห้องจัดเลี้ยงหันไปมองเมเดลีน

ทุกสายตาจดจ้องมาที่เธอด้วยความสงสัย

“เธอเป็นคนขโมยเงินเหรอ?”

“ไม่แปลกใจที่คนของเธอเข้ามาห้ามไม่ให้เธอโทรหาตำรวจ ไม่งั้นแผนก็คงพังหมดน่ะสิ”

“ฉันไม่แปลกใจเท่าไร แต่ฉันไม่เคยคิดว่าลูกสาวของนายท่านมอนต์โกเมอรีจะทำแบบนี้ น่าขายหน้าจริง ๆ แล้วแบบนี้ คุณท่านกับมาดามมอนต์โกเมอรีจะไปสู่สุคติได้ยังไง?”

เมื่อได้ยินความคิดเห็นดูถูกเหยียดหยามนั้น เมเดลีนก็รู้สึกเดือดดาลขึ้นมาทันที แต่เธอก็บังคับตัวเองให้เย็นลง

ถึงอย่างนั้นเธอก็ทนไม่ได้ เมื่อได้ยินคนพูดถึงชื่อของฌอนและเอโลอิส

“เงิน 30 ล้าน ไม่มีความหมายสำหรับฉันเลย ทำไมฉันต้องเอาชื่อเสียงไปเสี่ยงด้วยเงินจำนวนเล็กน้อยแค่นั้นด้วยคะ?” เมเดลีนถามกลับพลางหันไปหาบุคคลที่รับผิดชอบ “บัญชีส่วนตัวของฉันไม่มีการเคลื่อนไหวใด ๆ ดังนั้นจึงไม่มีทางที่เงิน 30 ล้านจะโอนออกมาจากบัญชีของบริษัท”

“คุณยังจะปฏิเสธอีกเหรอคุณมอนต์โกเมอรี?” อีกฝ่ายเยาะเย้ยเมเดลีน “ฉันไม่ได้มาที่นี่เป็นครั้งแรกนะคะ ฉันมีตาและตาฉันก็เห็นว่ามีรายละเอียดการโอนเงิน 30 ล้านเข้าบัญชีส่วนตัวของคุณ ! ความรู้จักผิดชอบชั่วดีของคุณมันไม่ทำงานเลยหรือไงตอนที่คุณใช้เงินพวกนี้?”

“ใช่ ! คุณทำแบบนั้นได้ยังไง? คุณจะฆ่านายท่านและมาดามมอนต์โกเมอรีด้วยความอวดดีของคุณ ถ้าหากตอนนี้พวกเขายังมีชีวิตอยู่!”

เมเดลีนกำหมัดแน่น ไม่อยากได้ยินว่าพวกเขากำลังใช้ชื่อพ่อกับแม่เหน็บแนมเธอ

เธอพยายามอย่างเต็มที่ที่จะสงบสติอารมณ์ เมื่อเงยหน้าขึ้นสายตาของเธอก็จับจ้องไปที่เจเรมี่ซึ่งยืนอยู่ไม่ไกล ขณะที่เขามองดูทุกคนโยนข้อกล่าวหาใส่เธออย่างไม่แยแส

ลาน่า จอห์นสันเองก็ยืนอยู่ข้างเขาอย่างร่าเริง เจเรมี่เพียงแค่เฝ้าดูเหตุการณ์ตรงหน้าเท่านั้น

เมเดลีนรู้สึกได้ถึงความเย็นยะเยือกในหัวใจ ก่อนที่จู่ ๆ เธอก็ได้ยินเสียงไรอันลุกขึ้นยืนเพื่อเธอ “คุณมอนต์โกเมอรีไม่มีทางทำเรื่องแบบนี้แน่ ผมหวังว่าพวกคุณทุกคนจะให้เวลาเธอตรวจสอบเรื่องนี้”

“คุณเป็นใครถึงกล้ารับประกันแบบนั้นได้ คุณโจนส์? คุณมองจากมุมไหน แล้วคุณเป็นอะไรกับเธอ?” มีคนถามด้วยความไม่พอใจ

“พูดตามตรง ผมไม่คิดว่าเอวลีน มอนต์โกเมอรีจะมีสิทธิ์ได้นั่งตรงนั้นเลยด้วยซ้ำ เธอไม่มีประสบการณ์และไม่มีคุณสมบัติอะไรเลย เธออยู่ตรงนั้นได้ก็เพราะเธอเป็นลูกสาวของพวกเขาก็เท่านั้น”

เพราะมีคนที่ไม่พอใจกับตำแหน่งของเมเดลีนอยู่แล้ว เขาจึงเริ่มสาดเกลือใส่บาดแผลของเธอซ้ำ

เมเดลีนเพียงแค่ยิ้มและโต้ตอบกลับโดยปราศจากความยับยั้งชั่งใจ “คุณพูดถูก ฉันไม่มีประสบการณ์และไม่มีคุณสมบัติอะไร แต่เหตุผลที่ฉันมายืนอยู่ที่นี่ในวันนี้ไม่ใช่แค่เพราะฉันเป็นลูกสาวของพวกท่าน ถ้าคุณคิดว่าตัวเองเก่งมากนัก ชาติหน้าฉันก็ขอให้คุณได้ไปเกิดใหม่ในครอบครัวที่ดีกว่านี้นะ จะได้ไม่ต้องไปเที่ยวตัดสินคนอื่นแบบนี้”

“ว่าไงนะ… เอวลีน มอนต์โกเมอรี คุณพูดแบบนี้ได้ยังไง?”

“ฉันคิดว่าคุณออกห่างจากเรื่องนี้ให้เร็วที่สุดจะดีกว่านะ คุณโจนส์! ก่อนที่คุณจะแย่ไปด้วย”

เมเดลีนรู้ว่าพวกเขากำลังรังแกเธอ และเธอไม่ต้องการดึงไรอันเข้ามาเกี่ยวข้อง

แต่ไรอันกลับก้าวเข้ามาจับมือเมเดลีน แล้วยิ้มให้แขกอย่างจริงใจและอ่อนน้อมถ่อมตน “วันนี้ผมมาที่นี่ในฐานะคนรักของเอวลีน และผมสัญญาได้เลยว่าคนรักของผมจะไม่ทำเรื่องแบบนั้น”

เขาตอบและหันไปมองเมเดลีนที่อึ้งไปอย่างอ่อนโยน

“ผมรู้ว่ามีคนใส่ร้ายคุณเอวลีน คุณไม่มีทางทำอะไรที่ผิดศีลธรรมแบบนี้”

“ฮะฮ่าฮ่า! ผู้หญิงคนนี้ไม่มีทางทำอะไรที่ไม่ผิดศีลธรรมงั้นเหรอ?” เสียงหัวเราะเยาะเย้ยดังขึ้นจากทางเข้าของห้องโถงจัดเลี้ยง

นาโอมิรีบเข้ามาในห้องด้วยท่าทางโกรธเคือง “ผู้หญิงสองหน้าคนนี้เป็นสาเหตุที่ทำให้คุณทิ้งฉันไปใช่ไหมคะ ไรอัน?”

การใช้คำว่า ‘ทิ้ง’ ของเธอทำให้หลายคนสงสาร

“สื่อจับได้ว่าเธอกับไรอันสนิทสนมและกอดกัน เอวลีน! ยังจะปฏิเสธอีกเหรอ? เธอยังจะเถียงและบอกว่าไม่ได้ทำงั้นเหรอ?”