บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ - บทที่ 1047
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 1047
เมเดลีนนึกถึงบุหรี่ที่เธอได้รับจากกล่องบุหรี่ของเจเรมี่ในครั้งนั้น เธอนำบุหรี่ไปทดสอบส่วนประกอบต่าง ๆ
แต่ก็มีหลายสิ่งหลายอย่างเกิดขึ้นในทันทีหลังจากนั้น พ่อแม่ของเธอเสียชีวิตทั้งคู่ และเป็นเจเรมี่เองที่ทำให้พวกเขาเสียชีวิต เธอตกอยู่ในความโกลาหลและลืมเรื่องการทดสอบไปโดยสิ้นเชิง
หลังจากฟาเบียนและไรอันออกไป เมเดลีนก็กลับไปที่ห้องเพื่อดูแลลิเลียน
เมื่อนึกถึงตอนที่ลิเลียนต้องการให้เจเรมี่อุ้มหลังจากที่เธอล้มลง แต่กลับได้เห็นเขาเมินเฉยไม่ใส่ใจ เด็กหญิงตัวน้อยคงต้องรู้สึกเสียใจมากแน่
แม้ว่าเด็กจะยังอายุน้อยและไม่สามารถแสดงออกได้ดีเท่าผู้ใหญ่ แต่เธอก็ยังสัมผัสได้ว่าเจเรมี่ไม่ชอบเธอ
เมเดลีนรู้สึกสงสัยมากขึ้นเรื่อย ๆ
‘คนคนหนึ่งจะกลายเป็นคนเลือดเย็นได้ไปยังไง? บางทีคำตอบอาจอยู่ในบุหรี่ก็ได้’
เมเดลีนอยู่กับลิเลียนตลอดทั้งคืนและผล็อยหลับไปโดยไม่รู้ตัว
เมื่อเธอตื่นในวันรุ่งขึ้น เธอก็เห็นว่าลิเลียนยังไม่ตื่น เธอจึงรู้สึกกังวลเล็กน้อย ขณะที่เมเดลีนกำลังจะปลุกเด็กน้อยก็ลืมตาขึ้นมา
“ลิเลียน” เมเดลีนกอดเธอไว้พลางเอ่ยถาม “ลิเลียน บอกแม่หน่อยสิ ว่าลูกรู้สึกไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า?”
ลิเลียนยังคงไม่พูด เธอเพียงแค่มองไปที่เมเดลีนจากนั้นก็ยื่นมือออกไปกอดผู้เป็นแม่เอาไว้แน่น
“ลิเลียน เด็กดี” เมเดลีนปลอบเธอ เมื่อเดาได้ว่าเด็กน้อยจะยังรู้สึกว่าเธอถูกทำร้าย เมเดลีนก็ยิ่งรู้สึกเสียใจเรื่องลิเลียนมากขึ้นไปอีก
เธอช่วยพยุงให้ลิเลียนลุกขึ้นและช่วยอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ จากนั้นทั้งคู่ก็กินข้าวเช้าด้วยกัน
ทว่าหลังจากรับประทานอาหารเช้าเสร็จแล้ว ลิเลียนก็ยังไม่ได้พูดอะไรแม้แต่คำเดียว
เมเดลีนพบว่ามันแปลกมาก “ทำไมลูกถึงไม่พูดล่ะ ลิเลียน?”
ลิเลียนมองไปที่เมเดลีน แต่เธอทำเพียงกะพริบตาในขณะที่ปากเล็ก ๆ ไม่ยอมขยับแม้แต่นิดเดียว
ตอนนี้เมเดลีนมั่นใจแล้วว่ามีบางอย่างผิดปกติ เห็นได้ชัดว่าลิเลียนไม่มีชีวิตชีวาเหมือนเมื่อก่อน เธอไม่พูดอะไรเลยแม้แต่คำเดียว
หลังจากที่เธอส่งแจ็คสันและลูกชายคนเล็กให้คาเลน เธอก็พาลิเลียนไปพบแพทย์
หลังจากไปโรงพยาบาลเด็กมาสองถึงสามแห่ง ในที่สุดแพทย์ก็บอกกับเมเดลีนว่า “ลูกของคุณดูเหมือนจะช็อกและได้รับบาดแผลทางใจอย่างหนักนะครับ ทำให้ตอนนี้เธอไม่สามารถพูดได้ เธอจำเป็นต้องเอาชนะบาดแผลทางจิตใจนี้ไปให้ได้ เมื่อนั้นเธอถึงจะกลับมาพูดได้อีกครั้ง”
หัวใจของเมเดลีนสั่นไหวอย่างรุนแรง เมื่อได้ยินคำตอบของแพทย์
เธอนึกไม่ออกว่าลิเลียนต้องผ่านอะไรมาบ้างจึงทำให้เกิดบาดแผลเช่นนี้
‘เป็นเพราะเจเรมี่มีท่าทีเพิกเฉยและไม่แยแสงั้นเหรอ?’
เมเดลีนอุ้มเด็กน้อยกลับบ้าน ลิเลียนยังคงยิ้ม รอยยิ้มของเธอยังอบอุ่นและน่ารักเหมือนเคย แค่เธอไม่พูดเลย เธอไม่แม้แต่จะเอ่ยคำว่า ‘แม่’ เลยสักครั้ง
ในขณะนี้แจ็คสันกำลังซ้อนบล็อกไม้เข้าด้วยกันร่วมกับลิเลียน เมื่อมองไปที่ใบหน้าไร้เดียงสาและน่ารัก กำปั้นของเมเดลีนก็กำแน่นขึ้นและแน่นขึ้น เธอจึงรับหันกลับมาทันที
“เอวลีน จะไปไหนน่ะ?” คาเลนตามเมเดลีนออกมาและถามขณะอุ้มพุดดิ้งที่กำลังจะดื่มนมไว้
เมเดลีนเดินไปที่รถโดยไม่หันกลับมามอง “หนูจะไปหาพ่อที่ไร้ความเป็นคนและเลือดเย็นคนนั้น!”
‘พ่อที่ไร้ความเป็นคนและเลือดเย็นเหรอ?’
คาเลนงงและทำได้แต่มองเมเดลีนขับรถออกไป
เมื่อเธอไปถึงชั้นล่างของวิทแมนคอร์ปอเรชั่น เมเดลีนก็ยังคงพยายามทำให้ตัวเองสงบสติอารมณ์ให้ได้มากกว่านี้ แต่เธอทนไม่ได้เมื่อคิดว่าเด็กดีอย่างลิเลียนจะพูดไม่ได้อีกต่อไป เธอไม่สามารถรั้งตัวเองไว้ได้อีกแล้ว
เมเดลีนไม่รู้ว่าเจเรมี่จะอยู่ที่บริษัทในเวลานี้หรือไม่ และเธอก็ไม่ต้องการโทรหาผู้ชายคนนี้เช่นกัน ยังไงเขาก็ไม่รับสายของเธออีกต่อไปอยู่ดี
พนักงานที่แผนกต้อนรับสังเกตเห็นว่าเมเดลีนรีบเข้ามาทักทายเธอ
“เจเรมี่อยู่ที่ไหน เขาอยู่ในห้องทำงานหรือเปล่า?” เมเดลีนถามทันที ทำให้พนักงานต้อนรับหญิงเริ่มพูดตะกุกตะกักเพราะออร่าที่น่าเกรงขามของเธอ
“คุณวิทแมน…”
“ฉันจะเข้าไปหาเขาเอง”
เมเดลีนตรงไปที่ห้องทำงานของเจเรมี่ ในขณะที่พนักงานต้อนรับก็รีบเข้ามาหาเธอทันที “คุณมอนต์โกเมอรีคะ คุณวิทแมนไม่อยู่ที่ออฟฟิสค่ะ เขาไม่อยู่จริง ๆ คุณวิทแมนกำลังประชุมอยู่”
เมเดลีนหยุดชะงัก เมื่อได้ยินคำพูดนั้นและหันไปที่ห้องประชุม
เธอมุ่งหน้าไปพร้อมกับออร่าน่ากลัว จากนั้นหญิงสาวก็เปิดประตูไปที่ห้องประชุมทันที
หัวหน้าแผนกทุกคนที่กำลังฟังคำพูดของเจเรมี่อยู่ต่างตกตะลึง และมองไปยังเมเดลีนที่บุกเข้ามา
เจเรมี่เองก็หยุดการประชุมที่กำลังดำเนินอยู่เช่นกัน เขาหันเก้าอี้และชายตามองไปที่ประตู