บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ - บทที่ 1049
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 1049
บ้าเอ๊ย!
ลาน่าทั้งโกรธปนอับอายในทันที เธอเงยหน้าขึ้น แต่ทันทีที่ทำอย่างนั้นเมเดลีนก็ตบหน้าเธอเข้าอย่างแรง
“อั่ก!”
ลาน่าร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดอีกครั้ง จากนั้นเมเดลีนก็จับหลังคอของเธอแน่นขึ้นอีก
เธอไม่สามารถขยับตัวได้เลยและทำไม่ได้แม้แต่จะลุกขึ้นมา
“ยืนเซ่อ ทำอะไรกันอยู่ตรงนั้น?! มาลากผู้หญิงคนนี้ออกไปจากฉันสิ!”
ลาน่าสั่งบอดี้การ์ด แต่ฟาเบียนไม่ให้โอกาสเธอทำเช่นนั้น “ห้ามใครแตะต้องเธอเด็ดขาด!”
บอดี้การ์ดที่กำลังจะลงมือกับเมเดลีนต่างหยุดมือลงอย่างรวดเร็วจนลาน่าเริ่มหงุดหงิด “แกโง่หรือเปล่าฟาเบียน? ฉันเป็นพี่สาวแท้ ๆ ของแกนะ แกไปช่วยผู้หญิงคนนี้แทนได้ยังไง!”
“ฉันบอกไปแล้วไง ว่าฉันไม่มีพี่สาวแบบเธอ”
“แก…”
“ยิ่งไปกว่านั้น นี่เป็นความบาดหมางใจระหว่างผู้หญิงสองคนนี้ ผู้ชายอย่างเราจะเข้าไปยุ่งได้ยังไง?” ฟาเบียนยักไหล่และเดินไปข้าง ๆ ลาน่าอย่างเฉยชา
“ลาน่า จอห์นสัน เธอไม่ได้คิดว่าตัวเองยิ่งใหญ่มากและไม่มีผู้หญิงคนไหนจะเป็นคู่ต่อสู้กับเธอได้หรือไง? เพราะแบบนั้นเธอเลยกดขี่ข่มเหงคนอื่นมาตลอดไม่ใช่เหรอ? แต่ดูเหมือนว่าตอนนี้เธอจะรับมือเองไม่ได้ด้วยซ้ำเวลาที่มีใครแข็งแกร่งขึ้นมา และไม่ได้อยู่ภายใต้การควบคุมของเธอ”
“ฟาเบียน แก…” ใบหน้าของลาน่าซีดเผือดด้วยความโกรธ เธอพยายามดิ้นให้พ้นจากการเกาะกุมของเมเดลีน แต่มือของอีกฝ่ายบีบท้ายทอยของเธอแรงขึ้นจนขยับไปไหนไม่ได้เลย เธอทำได้เพียงคุกเข่าข้างสระน้ำแบบนี้ และปล่อยให้ฟาเบียนเยาะเย้ยตัวเอง
ในทางกลับกัน เจเรมี่ที่ได้ติดตามเมเดลีนก็มาถึงอย่างรีบร้อน เขากังวลว่าเมเดลีนจะทำให้ลาน่ามีปัญหาและนั่นก็จะทำให้เขามีปัญหาด้วยเช่นกัน แต่เมื่อเห็นเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นที่ริมสระน้ำ เขาก็รู้สึกโล่งใจแล้วก็รู้สึกละอายใจมากด้วยเช่นกัน
เขาเป็นผู้ชายแบบไหนกัน? เขาเป็นสามีและพ่อแบบไหนกัน?
ภรรยาและลูกสาวของเขาถูกผู้หญิงโรคจิตรังแก แต่เขาทำได้เพียงยืนเฉยอยู่ข้าง ๆ เท่านั้น
ตอนนี้ลาน่าโกรธมากจนอยากจะระเบิดออกมา เธอหันหน้าไปด้านข้าง แล้วสายตาดุร้ายของเธอจ้องมองมาที่เมเดลีนอย่างดุดัน “เอวลีน ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้ ไม่งั้น…”
เพียะ!
เมเดลีนไม่เปิดโอกาสให้ลาน่าพ่นเรื่องไร้สาระได้อีก เธอตบอีกฝ่ายโดยไม่พูดอะไรแม้แต่คำเดียว จากนั้นก็ยกเท้าขึ้นเตะหลังของลาน่าอย่างแรง
ลาน่าเสียการทรงตัวและจุ่มลงไปในสระว่ายน้ำทันที
เมเดลีนกดศีรษะของลาน่าอย่างไร้ความปราณีจนใบหน้าของอีกฝ่ายจมลงไปในน้ำ
ซ่า ซ่า!
ลาน่าสำลักน้ำ ในขณะที่ส่ายหัวดิ้นอย่างสิ้นหวัง
เมื่อเห็นเช่นนี้บอดี้การ์ดที่อยู่ด้านข้างก็เตรียมตัวเข้าช่วยลาน่าทันที
เจเรมี่รีบหยิบก้อนหินเล็ก ๆ สองสามก้อนขึ้นมาจากพื้น แล้วขว้างไปที่ขาของบอดี้การ์ดซึ่งกำลังจะพุ่งเข้าหาเมเดลีน เหล่าบอดี้การ์ดที่ถูกโจมตีร้องลั่นด้วยความเจ็บปวด ก่อนจะร่วงหล่นลงไปในสระว่ายน้ำจนสภาพเละเทะ
ฟาเบียนรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติจึงหันกลับไปมอง เขาเห็นเจเรมี่ยืนอยู่ไม่ไกลและมองมาทางด้านนี้อย่างใจเย็น
“เอวลีน! แก…” ลาน่าสาปแช่งขณะที่พยายามดิ้นรนเอาชีวิตรอด
ทว่าสีหน้าของเมเดลีนยังคงไม่เปลี่ยนแปลง ดวงตาของเธอเย็นชาขึ้นขณะที่ตวาด “ลาน่า คนโรคจิตไร้หัวใจ! เธอทำให้ลิเลียนของฉันดิ้นรนทรมานอยู่ในน้ำอย่างนั้นเหรอ?”
“บุ๋ม ๆ … แค่ก… เอวลี…”
“เธอมาหาฉันสิถ้าเธอกล้าน่ะ! เธอจะไปรังแกเด็ก 5 ขวบไปเพื่ออะไร?! คุณผู้หญิงรองของตระกูลจอห์นสันงั้นเหรอ? ถ้าหากว่าเธอออกจากแก๊งสเตเจี่ยน จอห์นสัน และไม่มีใครคอยปกป้อง เธอมันก็ไม่มีอะไรเลย!
“เธอมันเป็นแค่ขยะ และทั้งหมดที่เธอรู้ก็มีแค่ความยิ่งใหญ่จอมปลอมของเธอยังไงล่ะ!
“ลาน่า เธอไม่มีวันเป็นศัตรูกับฉันได้หรอกนะ! ถ้าเธอมีความสามารถจริง ๆ คนที่อยู่ในน้ำตอนนี้จะต้องเป็นฉัน ไม่ใช่เธอ!”
พูดจบเมเดลีนก็โยนลาน่าลงสระน้ำในทันที