บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ - บทที่ 1057
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 1057
เจเรมี่ประหลาดใจ เพราะไม่รู้ว่าเมเดลีนมาอยู่ด้านหลังของเขาตั้งแต่เมื่อไหร่
เมเดลีนเองก็ผงะไปเมื่อเห็นใบหน้าซีดขาวราวกับกระดาษของเขา
ทั้งสองมองหน้ากันราวกับเวลาในขณะนี้หยุดนิ่งไป
เจเรมี่พยายามสะกดกลั้นกลิ่นเลือดที่รุนแรงและอาการคันคอแห้ง ๆ อย่างหนักในลำคอ เขาหันหน้าหนีเพื่อหลบเลี่ยงสายตาของเมเดลีนพลางไอออกมาเบา ๆ
หัวใจของเขารู้สึกปั่นป่วน เพราะกลัวว่าเมดลีนจะพบความผิดปกติบางอย่างในตัวเขา จากนั้นเธอก็จะมองออกทุกอย่าง
“แมดดี้ ทำไมเธอมายืนอยู่ตรงนั้นล่ะ ได้เวลาถ่ายรูปแล้วนะ!” เสียงเตือนของเอวาดังมาจากระยะไกล
เมเดลีนมองชายที่หันเสี้ยวหน้าด้านข้างเข้าหาเธอและยื่นบัตรประจำตัวคืนให้
“ฉันเอามาคืน” เธอพูดอย่างเย็นชาขณะยื่นมือไปหา
เจเรมี่กำหมัดแน่น เพราะรู้ว่าไม่สามารถเอื้อมมือไปหาเมเดลีนได้
ด้วยฝ่ามือทั้งสองของเขาเปื้อนเลือดไปหมดแล้ว
เมื่อเห็นว่าเจเรมี่ยังคงเฉย เธอก็ขมวดคิ้ว “ถ้าเจอฉันแล้วเบื่อ คุณจะมาที่นี่ให้ขวางหูขวางตาตัวเองทำไม?”
“แมดดี้” เสียงของเอวาดังขึ้นอีกครั้ง
เมื่อเห็นว่าเจเรมี่ไม่สนใจเธอ และมีเพียงความเย็นชาที่แสดงออกมาเท่านั้น ดังนั้นเธอจึงยกมือขึ้นและโยนบัตรประจำตัวให้เขาทันที
“ในเมื่อคุณขยะแขยงมากนัก ก็หยิบขึ้นมาเองก็แล้วกัน”
สิ้นเสียง เมเดลีนก็ยกชายกระโปรงขึ้นแล้วเดินจากไปโดยไม่ลังเล
นิ้วของเจเรมี่ที่ปิดริมฝีปากของเขาค่อย ๆ แน่นขึ้นขณะที่หมอบตัวลง นิ้วเรียวยาวที่เปื้อนเลือดของเขาสั่นเทาพลางหยิบบัตรประจำตัวที่เมเดลีนโยนทิ้งไว้ตรงเท้าขึ้นมา
ดวงตาหม่นแสงของเขาเงยขึ้นมองภาพที่สวยงามของหญิงอันเป็นที่รักเป็นครั้งสุดท้าย จากนั้นเขาก็ไม่สามารถห้ามตัวเองไม่ให้กระอักเลือดได้อีกต่อไป
‘ลินนี่ ผมขอให้คุณมีความสุข’
เมื่อเมเดลีนออกไป เธอก็เห็นรถของเจเรมี่จอดอยู่ฝั่งตรงข้ามถนนของโบสถ์
เธอมองออกไปตรงหน้าต่างรถโดยไม่รู้ตัว เธอเห็นร่างที่ดูคุ้นเคยยืนอยู่ที่เดียวกับที่เธอแยกจากเจเรมี่เมื่อครู่นี้
เมเดลีนรู้สึกว่ามีอะไรแปลก ๆ และก่อนที่เธอจะคิดไปมากกว่านั้น ไรอันก็ขยับเข้ามาหาเธอ “มีอะไรหรือเปล่าครับ?”
เธอจึงกลับมามีสติอยู่กับเนื้อกับตัวอีกครั้ง เธอส่งยิ้มและส่ายหัวเบา ๆ
“เปล่าค่ะ” ไรอันยิ้มบาง ๆ และจับมือของเธอเอาไว้
เมเดลีนยิ้มและยอมรับการดูแลอันอบอุ่นจากไรอัน ทว่าในใจก็ยังนึกถึงเจเรมี่อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
เธอเตือนตัวเองว่าตอนนี้เธอเป็นภรรยาของไรอันแล้ว ดังนั้นเธอควรหยุดคิดถึงผู้ชายที่ตัดเธอขาดออกจากเขาได้แล้ว แต่ถึงกระนั้นเจเรมี่ก็ยังคงอยู่ในความคิดของเธออยู่ดี
หลังจากถ่ายภาพกลางแจ้งมาตลอดทั้งบ่าย พวกเขาก็ได้เวลาต้องไปโรงแรม
เมเดลีนเปลี่ยนเป็นชุดที่เรียบง่าย และกำลังชนแก้วกับเหล่าญาติและเพื่อนสองสามคนร่วมกับไรอัน
เอวาเองก็ไม่ได้ทำตัวแปลกแยกและดื่มเข้าไปหลายแก้วติดกัน จนตอนนี้ในมือขาว ๆ ก็ได้ถือไวน์ขวดหนึ่งไว้ราวกับเป็นของส่วนตัว
แดเนียลนั่งถัดจากเอวาและแนะนำเธอว่าอย่าดื่มมากนัก แต่เอวากลับเติมไวน์ให้แดเนียลอย่างสุภาพพร้อมกับลูบไหล่เขาเพราะความเมา “แดน วันนี้เป็นวันดี ๆ ของแมดดี้นะ ดื่มอีกหน่อยสิ ฉลองให้เพื่อนหน่อย”
แดเนียลนึกถึงวีรกรรมตอนเมาของเอวาในครั้งล่าสุดได้ดี เขาอดไม่ได้ที่จะนึกถึงจูบที่บังเอิญเกิดขึ้นระหว่างเขากับเธอในตอนนั้น
เรื่องที่เกิดขึ้นมีเพียงเขาเท่านั้นที่รู้ ในขณะที่เอวาไม่รับรู้อะไรเลย
“กำลังคิดอะไรอยู่น่ะ แดน?” เอวาขยี้ตาที่ปรือจนแทบจะปิดของตัวเองพลางเอ่ยถามแดเนียล “มา ๆ ดื่มสิ”
เมื่อเห็นใบหน้าใส ๆ ของเธอในระยะใกล้ แดเนียลก็รู้สึกหน้าร้อนผ่าวขึ้นมาจึงรีบหยิบแก้วไวน์ดื่มรวดเดียวจนหมด
แต่เพราะแดเนียลไม่ค่อยดื่มแอลกอฮอล์ ดังนั้นหลังจากกระดกหมดแก้ว เขาก็รู้สึกว่าร่างกายของตัวเองเริ่มร้อนขึ้นมา และตอนนี้ก็รู้สึกวิงเวียนเล็กน้อยอีกด้วย