บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ - บทที่ 1062

บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 1062

หัวใจของเธอเริ่มเต้นแรงและโทรหาเมเดลีนทันที หลังจากนั้นเธอก็ได้รู้ว่าเมื่อคืนเมเดลีนขอให้แดเนียลเป็นคนพาเธอกลับบ้าน

แต่แทนที่เธอจะตื่นที่บ้าน เธอกลับตื่นขึ้นมาในโรงแรมแทน

หญิงสาวจำสิ่งที่เกิดขึ้นในช่วงเวลานั้นไม่ได้เลย แต่สิ่งเดียวที่เธอจำได้คือตัวเองตื่นขึ้นมาข้างชายคนหนึ่ง เธอไม่เห็นด้วยซ้ำว่าผู้ชายคนนั้นหน้าตาเป็นยังไง

‘เป็นไปได้ไหมที่แดนจะเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น?

‘เขาจะเห็นผู้ชายคนนั้นกับฉันไหม…’

เอวารู้สึกราวกับว่าหัวของเธอกำลังจะระเบิด แต่ทันใดนั้นกริ่งประตูก็ดังขึ้นอีกครั้ง

เธอคิดว่าเป็นแดเนียลที่กลับมา แต่เมื่อเปิดประตูไปเธอก็พบคนที่ไม่ต้องการจะเจอ…

เมื่อคืนนี้เมเดลีนไม่ได้นอนเลยแม้แต่น้อย เธอตื่นแต่เช้าตรู่ ป้อนนมลูก และเข้าครัวเตรียมอาหารให้ไรอัน

หลังจากไรอันออกไป เธอก็พาลูกชายไปยังคฤหาสน์วิทแมน

ลิเลียนยังพูดไม่ได้ แจ็คสันจึงอยู่เป็นเพื่อนน้องสาวของเขา

หลังจากที่เมเดลีนส่งลูกชายคนเล็กและแจ็คสันให้คาเลน เธอก็พาลิเลียนไปยังโรงพยาบาล

แม้ว่าเธอจะไปโรงพยาบาลเด็กหลายแห่งและพบกับแพทย์เฉพาะทาง แต่แพทย์ทุกคนที่พบก็ได้แต่ส่ายหัวและบอกว่าพวกเขาไม่พบความผิดปกติอะไรเลย

เมเดลีนจับมือของลิเลียนเดินออกจากโรงพยาบาลแห่งสุดท้าย ท้องฟ้าเป็นสีฟ้าใส แต่ภายในใจของเมเดลีนกลับมืดมน

เธอจับมือลิเลียนและกำลังจะกลับ แต่จู่ ๆ สาวน้อยก็ดึงมือเอาไว้ขณะที่กะพริบตาใสแป๋ว พลางชี้ไปที่แผงขายขนมสายไหมข้างถนน

เมเดลีนเข้าใจจึงพาลูกสาวเดินข้ามถนนเพื่อซื้อขนมสายไหมสีสันสดใส ชายที่ขายขนมสายไหมนั้นสุภาพมาก เขาเอ็นดูจึงให้ลูกโป่งเล็ก ๆ กับลิเลียน

ขณะที่ถือลูกโป่ง ลิเลียนก็กัดขนมสายไหมเบา ๆ พลางส่งยิ้มหวานให้เมเดลีน

“ลิเลียน อยากบอกอะไรแม่อีกไหมจ๊ะ?” เมเดลีนเอ่ยต้องการจะเกลี้ยกล่อมให้ลิเลียนพูดออกมา

ทว่าเด็กหญิงตัวน้อยกลับมองไปรอบ ๆ โดยไม่ได้พูดอะไรและยื่นมือเล็ก ๆ ของเธอชี้ไปข้างหน้า

เมเดลีนคิดว่าลิเลียนอยากกินอะไรสักอย่าง แต่เมื่อเธอเงยหน้าขึ้นมอง เธอก็พบกับเจเรมี่ เขาสวมสูทสีดำและแว่นกันแดดขณะที่เข้าไปในร้านกาแฟด้วยความระมัดระวัง

หลังจากมองไปที่เขา เมเดลีนก็รู้สึกสงสัยขึ้นมา

โรงพยาบาลแห่งสุดท้ายที่เธอพาลิเลียนไปนั้นค่อนข้างห่างไกลจากตัวเมืองและไม่ได้อยู่ในย่านการค้า และแน่นอนว่าคาเฟ่ตรงนี้ก็ตั้งอยู่นอกเมืองด้วยเช่นกัน

ทำไมเจเรมี่ถึงเดินทางจากตัวเมืองเพื่อมาดื่มกาแฟในสถานที่เช่นนี้?

เมเดลีนคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะพาลิเลียนไปที่ร้านกาแฟ

เจเรมี่ขอให้ใครบางคนไปพบเขาที่ร้านกาแฟพร้อมกับรหัสลับที่น้อยคนจะเข้าใจ คนคนนั้นรออยู่ที่ชั้นสองแล้ว

ทันทีที่เจเรมี่เข้ามา เขาก็ตรงไปยังจุดนัดพบนั้นทันที “ลาน่ากำลังจัดการบัญชีทั้งหมดสำหรับแก๊งสเตเจี่ยนจอห์นสัน อีกไม่นานมันก็จะมาอยู่ในมือของผมแล้ว”

ชายในชุดสูทและสวมรองเท้าหนังยิ้มกริ่ม “คำสั่งพร้อมแล้ว เมื่อคุณได้บัญชีมา เราจะออกคำสั่งให้ทันที”

เจเรมี่ฟังเงียบ ๆ และพูดอย่างไม่เป็นทางการว่า “ในอีกสองวันเป้าหมายจะอยู่ที่เกลนเดลเพื่อเจรจาธุรกิจกับลาน่า นั่นจะเป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุด”

ทันทีที่พูดจบ อาการคันคอก็กำเริบขึ้นมาอีกครั้ง

เจเรมี่เริ่มไอ และหลังจากไอได้ไม่กี่ครั้งก็มีเลือดไหลออกมา

เขาเช็ดมันด้วยผ้าเช็ดปากอย่างไม่ใส่ใจมากนักพลางวางมันไว้บนโต๊ะ ใบหน้าของเขาซีดเซียวลงอย่างมาก

เมื่ออีกฝ่ายเห็นเขาในสภาพเช่นนี้ก็ทนไม่ได้จึงพูดว่า “หมอโลเวลล์กำลังพยายามอย่างเต็มที่เพื่อพัฒนาวิธีรักษา และเขาจะแจ้งให้คุณทราบโดยเร็วที่สุด”

เจเรมี่มองออกไปนอกหน้าต่างอย่างใจเย็น “ผมไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว สิ่งเดียวที่ต้องการคือให้พวกคุณปกป้องภรรยาและลูกของผมเมื่อเวลานั้นมาถึง”

ทันทีที่เขาพูดอย่างนั้นจบ เสียงโพละก็ดังจากทางด้านหลัง ตามด้วยเสียงเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ร้องไห้