บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ - บทที่ 125

บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 125

เธอตะลึงในคำถามนั้นและไม่มีโอกาสได้ปฏิเสธมันเมื่อเจเรมี่จับคางเธอขึ้นเบาๆ ลมหายใจอุ่นๆของเขาที่ไหลลงบนใบหน้าเธอ หัวใจของเธอเต้นแรง เธอได้ยินเสียงหัวเราะที่น่ากลัวจากเขา “ผมเคยพูดไปแล้ว แม้ว่าจะตาย เธอก็ต้องตายด้วยน้ำมือของผมเท่านั้น”

น้ำเสียงที่ดึงดูดของเขาดังก้องในหูของมาเดลีนราวกับฝันร้าย

มาเดลีนทำได้เพียงแค่ตกใจกับรอยยิ้มที่ชั่วร้ายของชายคนนั้นในขณะที่หัวใจของเธอแทบจะกระแทกออกจากหน้าอก เขาไม่ได้ช่วยเธอ เขาแค่อยากฆ่าเธอด้วยตัวเองแตค่นั้น!

“ส่งตุ้มหูนั้นมาให้ผม” เจเรมี่พูด

เมื่อความจริงที่ว่าเขาเคยทำลายหลักฐานของเมเรดิธภาพนั้นได้ย้อนเข้ามาในหัวเธอที่สามารถพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของมาเดลีนได้ มาเดลีนจึงรู้ว่าเธอไม่สามารถมอบต่างหูให้เจเรมี่ได้อย่างแน่นอน

เธอรีบหันหลังเพื่อจากไปแต่ถูกเจเรมี่รั้งไว้

“มาเดลีน อย่าทำให้ผมพูดซ้ำซาก ส่งมันมาให้ผม” น้ำเสียงของเจเรมี่เย็นลงมาก

มาเดลีน ส่ายหัวและกำหมัดแน่น “ฉันไม่มีวันให้คุณ! ฉันต้องการมอบสิ่งนี้ให้กับตำรวจเท่านั้น ฉันจะไม่ปล่อยให้เมเรดิธลอยนวลไปได้!”

ใบหน้าของเจเรมี่มืดดำลงขณะที่เขาพูดว่า “มาเดลีน นี่เธอไม่เคยเรียนรู้จากมันเลยจริงๆ”

เกิดการบังคับบางอย่างขึ้น เขาดึงมาเดลีนเข้ามาในอ้อมกอดและใช้มือจับมาเดลีน งัดนิ้วของเธอออกทีละนิ้วจากการจับของเขา

ถึงแม้มาเดลีนจะวิตกกังวลอย่างมาก แต่ช่วงเวลาที่เธอนึกถึงตัวตนที่แท้จริงของเมเรดิธ ตัวตนที่แสนชั่วร้ายนั้น เธอได้แต่กำหมัดแน่น

นอกจากนี้เธอยังผิดหวังในตัวเจเรมี่อย่างมาก ในขณะที่เธอดิ้นรนออกจากการจับกุม เธอพูดอย่างโกรธๆว่า “เจเรมี่ ฉันไม่รู้จริงๆว่าคุณเป็นอย่างนี้ไปได้ยังไง ทำไมถึงเพิกเฉยต่อความชั่วร้ายมากมายเพียงเพื่อปกป้องเมเรดิธ! ฉันเสียใจมากที่ตาบอดถึงขั้นตกหลุมรักผู้ชายอย่างคุณ”

ขณะที่มาเดลีนพูดด้วยความหงุดหงิด จู่ๆเจเรมี่ได้ก้มศีรษะลงจูบเธอ

นอกจากสามปีที่แล้ว ภายใต้อิทธิพลของยานั้น เจเรมี่ไม่เคยจูบเธอเลย

แม้ว่าพวกเขาจะทำสิ่งที่สงวนไว้สำหรับคู่แต่งงาน แต่เขาก็ไม่เคยจูบเธอเลยสักครั้ง

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เขากำลังทำอยู่

ดวงตาของมาเดลีนเบิกกว้างเธอรู้สึกตัวเเข็ง ริมฝีปากและฟันของเจเรมี่ปะทะเข้ากับเธอ ทำให้ความรู้สึกราวกับว่าเธอสูญเสียการหายใจ

หลังจากนั้นไม่กี่วินาที มาเดลีนเริ่มต่อสู้ด้วยพลังทั้งหมดของเธอ เธอไม่ต้องการที่จะกลายเป็นของเล่นของผู้ชายคนนี้อีกต่อไป

อย่างไรก็ตาม เจเรมี่แข็งแกร่งเกินไป เขากอดเธอไว้แน่นยิ่งเธอดิ้นมากเท่าไหร่ และดูเหมือนว่าจะมีพลังบางอย่างมาจากเขาที่ทำให้เธอไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ และลดความสามารถในการต่อสู้กลับลงอย่างช้าๆ

มาเดลีนไม่รู้ว่านานแค่ไหนก่อนที่เจเรมี่จะปล่อยเธอเป็นอิสระ เธอมองไปที่ชายที่ยิ้มด้วยหัวใจของเธอที่เต้นแรง

“มาเดลีน เธอบอกว่าเธอไม่ได้รักผม แต่ดูเหมือนปฏิกิริยาของเธอค่อนข้างจะเถรตรงนะ” เจเรมี่ยิ้มอย่างอ่อนโยน น้ำเสียงของเขาเย้ยหยั่นและเต็มไปด้วยความเยาะเย้ย

ใบหน้าของมาเดลีนแดงขึ้นแล้วเธอเตรียมคำพูดจะโต้กลับแต่เธอสังเกตเห็นต่างหูนั้นในมือของเจเรมี่ เมื่อมองไปที่มือของเธอ ต่างหูดูเหมือนมันจะถูกเขาเอาไปแล้ว

ในที่สุดเธอได้รู้ซึ้งถึงความตั้งใจของเจเรมี่ เธออยากจะหัวเราะ แต่ก็รู้สึกขยะแขยงเเค่นั้น

“เจเรมี่ เพียงเพื่อปกป้องเมเรดิธ คุณเต็มใจขายความเป็นคนที่มีในตัวเองด้วยซ้ำ!”

เจเรมี่แทบจะไม่ไว้ชีวิตเธอเลยสักนิดเขาเดินมุ่งหน้าไปที่ทะเลสาบใกล้ๆ

มาเดลีนไล่ตามหลังเขาไปได้สำเร็จ “เจเรมี่ คุณกำลังพยายามทำอะไร? อย่านะ!”