บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ - บทที่ 128

บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่่ 128

มาเดลีนหยุดนิ่งในทุกย่างก้าว เธอไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยิน แต่เธอรู้สึกว่าเจเรมี่จับเธอแน่นขึ้น

“ลินนี่…”

เขาเรียกเธอว่าลินนี่

ช่างเป็นชื่อต่างประเทศที่คุ้นเคย

ทันใดนั้นดวงตาของมาเดลีนแดงขึ้น ขณะจ้องมองใบหน้าที่หลับของเจเรมี่ การมองเห็นของเธอพร่ามัวจากน้ำตาที่เริ่มออกมาไม่ขาดสายตั้งเเต่วินาทีที่เธอได้ยินชื่อนั้น

เมื่อนึกถึงความบังเอิญเมื่อหลายปีก่อน หัวใจของมาเดลีนรู้สึกถึงความปรารถนาทั้งหมดที่มี

“เมอร์ ไม่ต้องกังวล สิ่งที่ผมสัญญากับคุณ ผมจะทำให้มันเกิดขึ้นอย่างแน่นอน…”

หัวใจของมาเดลีนที่เพิ่งเริ่มอบอุ่นก็กลับมาแข็งอีกครั้ง เธอกัดริมฝีปากขณะดึงมือออก

ลินนี่ที่เจเรมี่กำลังร้องเรียกเพราะไม่ใช่เธอ แต่เป็นเมเรดิธ นั่นเป็นความจริง ปัจจุบันเมเรดิธเรียกตัวเองว่า เอวลีน มอนต์โกเมอร์รี

มาเดลีนรู้สึกอับอายอย่างไม่น่าเชื่อ เธอหัวเราะเยาะตัวเองขณะที่เธอจากไป เธอสมควรได้รับความเจ็บปวดที่รู้สึกอยู่ตอนนี้จริงๆ เธอจะไม่รู้สึกกับผู้ชายคนนี้ได้ยังไงทั้งที่มันเกิดขึ้นแล้ว?

มาเดลีนซื้อยาแก้ไข้ และในขณะที่เธอกำลังจะปลุกเจเรมี่ขึ้นมา โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น เมื่อมองไปที่จอแสดงชื่อของเมเรดิธอยู่บนหน้าจอนั้น มาเดลีนคิดอยู่ครู่หนึ่งและในที่สุดก็หยิบมันขึ้นมา

อีกฝ่ายหนึ่งของโทรศัพท์สามารถได้ยินเสียงหวานๆปลอมๆของเมเรดิธ “เจเรมี่ คุณอยู่ที่ไหน? คุณบอกว่าคุณจะไปกับฉันคืนนี้”

“เมเรดิธนี่เธอไร้ยางอาย ถ้าเธอต้องการผู้ชายสักคน อย่ามาหาสามีของฉัน” มาเดลีนกล่าวอย่างหยาบคาย เธอจงใจพูดทั้งหมดนั้นเพื่อยั่วยุเมเรดิธ และนั้นก็เป็นจริงในร่างเมเรดิธ ก็ระเบิดหลังจากนั้นสองวินาที

“มาเดลีน! ทำไมแกถึงมีโทรศัพท์เครื่องนี้? เจเรมี่อยู่ไหน?!”

“ฉันเป็นภรรยาของเจเรมี่ มันจะเป็นไรไปที่ฉันเจะรับโทรศัพท์ล่ะ?”

“แก…”

เมเรดิธโกรธมากจนเธอไม่มีคำพูด มาเดลีนสามารถนึกภาพใบหน้าบิดเบี้ยวเสียรูปที่เธอกำลังทำอยู่ตอนนี้

“อย่าโทรหาสามีของฉันอีก ถ้าว่างมากก็ควรคิดหาวิธีอธิบายให้ตำรวจฟังว่าการที่ของที่เป็นของคุณถูกพบในที่เกิดเหตุฆาตกรรมของบริทนีย์ได้ยังไง” หลังจากมาเดลีนพูดอย่างนั้น เมเรดิธถึงกับพูดไม่ออก

สิ่งนี้ทำให้มาเดลีนมั่นใจมากยิ่งขึ้นว่าเมเรดิธมีส่วนเกี่ยวข้องกับการตายของบริทนีย์

เมื่อคิดว่าพ่อแม่ของเธอแสดงความรักกับสัตว์ตัวนั้นมากเท่าไร มาเดลีนจึงตัดสินใจส่งข้อความไปหาเอโลอิสหลังจากพิจารณาอยู่สักพัก เธอต้องการที่จะแสดงความสงสัยของเธอ ด้วยความหวังว่าเอโลอิสและฌอนจะใช้ความระมัดระวังเพื่อพิจารณา

อย่างไรก็ตาม เธอไม่ได้รับคำตอบใดๆเมื่อเจเรมี่ตื่นขึ้น

มาเดลีนยื่นยาแก้ไข้และน้ำอุ่นให้เขา ดวงตาของเจเรมี่จับตาดูมาเดลีน ดูเหมือนกำลังสงสัยอะไรบางอย่าง

“คุณกังวลว่าฉันพยายามวางยาพิษคุณหรือเปล่า?” มาเดลีนวางยาและถ้วยลง “มันก็ขึ้นอยู่กับคุณ”

เธอหันหลังจากไปโดยไม่ลังเลใด ๆ

เจเรมี่มองแผ่นหลังบางของมาเดลีนด้วยสีหน้าซับซ้อนก่อนจะกลืนยาลงไป แล้วหลับตาเพื่อพักผ่อนให้มากขึ้น

ท้องฟ้าเปลี่ยนเป็นกลางคืนและ มาเดลีนทานอาหารเย็นที่โต๊ะก่อนที่เจเรมี่จะเดินเข้ามา ดูเหมือนเขาจะดีขึ้นมากเมื่อนั่งลงที่โต๊ะ ความหิวของเขาทำให้รู้สึกว่าเขาดีขึ้น แต่เขาสังเกตเห็น มาเดลีนที่อยู่ห่างไกลจากเขา

“คุณจะไม่กินข้าวกับผมเหรอ?” เจเรมี่กล่าว ดวงตาที่มีเสน่ห์ของเขาจ้องมองมาที่เธอ