บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ - บทที่ 152
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 152
คำพูดทั้งสี่คำที่เขาเปร่งมันออกมาช่างดูแผ่วเบา ราวกับว่าเขาใช้พลังงานที่ทั้งหมดในร่างกาย ไปจนหมด
“เจเรมี่ ไม่มีทางฉันจะไม่ยกแมดดี้ให้นายอีกต่อไป! การที่ได้พบเจอนายมันเป็นสิ่งที่โชคร้ายที่สุดที่เคยเกิดขึ้นกับแมดดี้ นี่นายคงจะพอใจที่สุดหลังจากที่บดขยี้กระดูกของเธอให้กลายเป็นผงธุลีใช่ไหม?”
เมื่อเขาได้ฟังข้อกล่าวหาของเอวา เจเรมี่รู้สึกขมับของเขาสั่นอย่างรุนแรง เขายื่นมือออกไป ทำท่าจะรับ พร้อมกับเอ่ยด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “ส่งเธอมาให้ผม!”
“ไม่! ฉันยอมตายดีกว่าส่งแมดดี้ให้กับนาย!”
เมื่อเจเรมี่เห็นว่าเอวาปฏิเสธที่จะมอบขี้เถ้าของมาเดลีนให้ เขารู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะระเบิดเป็นไฟทันที
เขาเอื้อมมือไปฉกมันจากเธอ และแน่นอน เขาได้มันมาแล้ว
เขาถือขี้เถ้าของมาเดลีนแล้ววิ่งไปที่รถ เขาได้ยินคำสาปส่งของเอวาดังขึ้นอยู่ข้างหลัง เขาจึงเหยียบคันเร่งออกไปอย่างรวดเร็ว เขาก็ออกจากที่เกิดเหตุ ฉากนั้น แสดงได้ว่าเขาดูเหมือนขโมย
ตั้งแต่เขายังเด็ก เจเรมี่จะได้รับทุกสิ่งที่ต้องการ ไม่เคยมีใครต่อต้านเขายกเว้นมาเดลีน แต่ขณะนี้ เขาเสียชื่อเสียงและภาพลักษณ์เพียงเพราะต้องการแย่งชิงขี้เถ้าของคนตาย
เขาไปยังบ้านที่มาเดลีนอาศัยอยู่ในขณะที่เธอยังมีชีวิต เขาล้มตัวนอนบนเตียงที่เธอนอนและพยายามมองหาร่องรอยของเธอรวมทั้งความอบอุ่นที่เธอทิ้งไว้เผื่อว่ามันยังคงมีเหลืออยู่บ้าง
เขาตัดสินใจอ่านไดอารี่ของมาเดลีนอีกครั้ง หลังจากที่เขาเปิดมัน เขาความรู้สึกทุกซอกทุกมุมของมาเดลีนถูกถ่ายทอดออกมาให้เขารับรู้
‘6 พฤศจิกายน ซันนี่
‘ทำไมฉันถึงปล่อยเขาไปไม่ได้จนถึงตอนนี้? เป้าหมายของการเก็บผู้ชายที่ไม่ได้รักฉันไว้คืออะไร? เขาทำร้ายฉันได้ถึงขนาดนี้ทั้งยังสามารถบดขยี้ลูกสาวของเราให้เป็นฝุ่นได้ ทำไมฉันถึงยังโหยหาเขาอยู่ล่ะ? มาเดลีน ครอว์ฟอร์ด เธอสมควรได้รับสิ่งนี้ เธอสมควรถูกเขาทรมาน
‘11 พฤศจิกายน ครึ้มฟ้าครึ้มฝน
‘ถ้าชาติหน้ามีจริง ฉันไม่อยากเจอเขาอีกแล้ว ฉันไม่อยากเจ็บปวดและทรมานมากขนาดนี้ ถ้าหยุดเวลาได้ ฉันหวังว่ามันจะหยุดความทรงจำได้ชั่วคราวทันทีในตอนที่เจอเจเรมี่ในมหาวิทยาลัย อย่างน้อยในขณะนั้นเขาก็เคยยิ้มให้ฉันจากใจจริง
‘20 พฤศจิกายน มีหิมะตกและเปียกปอนไปด้วยฝนที่ตก
‘ร่างกายฉันเจ็บมาก ฉันคิดว่าฉันเหลือเวลาไม่มากแล้ว ฉันจะไปหาคุณปู่และลูกของฉันในไม่ช้า พวกเขาต้องคิดถึงฉันแน่ ๆ ฉันต้องการหยุดสิ่งนี้ครั้งแล้วครั้งเล่า อยากเห็นหน้าลูกมากเลย ฉันอยากมองหน้าเธอและกอดร่างเล็ก ๆ ของเธอไว้ ฉันอยากจะบอกเธอว่าแม่ก็รักเธอและพ่อก็รักเธอเช่นกัน แต่เขาถูกคนไม่ดีบังตา เขาจะสำนึกผิดและเสียใจมากเมื่อเขาพบความจริงในที่สุด’
เมื่อเจเรมี่อ่านเรื่องนั้นการมองเห็นของเขาได้เริ่มพร่ามัว
เขาตาบอดเพราะอะไรในช่วงหลายปีที่ผ่านมา?
เขาค่อย ๆ พลิกดูทีละหน้ากระดาษ ในที่สุด เขาก็เห็นคำศัพท์สิบคำ ลายมือของเธอยังดูดีและสะอาด แต่ก็ไม่ค่อยเป็นระเบียบ
เวลาที่บันทึกไว้คือวันก่อนที่เขาจะหมั้นกับเมเรดิธ
‘20 กุมภาพันธ์ ซันนี่
‘ฉันหวังว่าฉันจะไม่เจอเขาในชาติหน้า’
คำพูดง่าย ๆ 10 คำทำให้น้ำตาร่วงจากดวงตาของเจเรมี่ทันที
เธอไม่ได้รักเขาอีกต่อไปอย่างแท้จริง
มีแต่การดูถูกเหยียดหยามในตัวหนังสือนั้น
ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา เจเรมี่เริ่มมีปัญหาในการนอนหลับ เขาสามารถนอนหลับได้ด้วยฤทธิ์ยานอนหลับเท่านั้น
และเมื่อเขาหลับไปในช่วงค่ำคืนอันยาวนานนั้น เขาก็ยังคงเห็นใบหน้าของมาเดลีนในตอนกลางดึกอยู่ดี
ในตอนเช้า เจเรมี่จดจ่ออยู่กับงานและมุ่งมั่นกับงานเพียงอย่างเดียว ราวกับว่าเขาจะไม่คิดถึงมาเดลีนถ้าเขาทำอย่างนั้น
เมเรดิธเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดนี้ต่อหน้าต่อตา เธอจะยอมรับเรื่องนี้ได้ได้ยังไง?
เธอไปตามแอบดูเจเรมี่ บางครั้งเธอก็พาแจ็คสันไปด้วยเพื่อดึงดูดความสนใจของเจเรมี่ อย่างไรก็ตาม เขาไม่สนใจเธอและลูกแถมยังตวาดว่าหูหนวกกลับมา
เมเรดิธโกรธมากจนจ้างคนมาเอาวันเกิดและราศีของมาเดลีนไปเพื่อที่เธอจะได้สาปแช่งหล่อนเป็นล้าน ๆ ครั้ง
เธอคิดว่าเจเรมี่ไม่มีอะไรให้กังวลเกี่ยวกับมาเดลีนอีกแล้ว แต่เธอไม่คิดว่าหลังจากที่หล่อนเสียชีวิตไป หล่อนจะยังคงมีตัวตนอยู่ในความคิดของเจเรมี่ได้จนถึงทุกวันนี้
เธอคิดว่าเจเรมี่แค่รู้สึกสำนึกผิดและเสียใจในช่วงสองสามวันแรก เธอคิดว่าเขาจะไม่คิดถึงหล่อนอีกต่อไปหลังจากเวลาผ่านไปสักพัก
แต่ทว่า เมื่อวันเวลาผ่านไปเจเรมี่ดันเลิกให้ความสนใจเธอ ตอนนี้เขาเริ่มไม่สนใจแจ็คสันด้วยซ้ำ