บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ - บทที่ 214

บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 214

และก็ยังไม่ใช่เธอ

“ถ้างั้นก็ดี” มาเดลีนยิ้มพอใจ “ฉันได้ยินผ่านหูมาบ้างว่า คุณวิทแมนเกลียดมาเดลีนมาก ในเมื่อเธอตายไปตั้งสามปีแล้ว ทำไมคุณยังเก็บเสื้อผ้าเก่า ๆ ของเธอไว้ในห้องคุณอีก?”

เจเรมี่จ้องใบหน้าของมาเดลีนและเมื่อเขาได้ยินเธอพูดเรื่องพวกนี้ “เธอรู้ได้ไงว่านั่นคือเสื้อผ้าของภรรยาเก่าผม?”

มาเดลีนยิ้มอย่างใจเย็น “เรื่องนี้มันเดาง่าย ไม่ใช่หรือไง?”

เมื่อได้ยินคำถามและการเล่นลิ้นนี้ เจเรมี่ยิ้มออกมา “นั่นก็จริง”

ในเวลาเดียวกัน เมเรดิธพยายามติดต่อแทนเนอร์ที่เพิ่งออกจากโรงพยาบาลได้ไม่นาน

แทนเนอร์ไม่ได้กอบโกยอะไรเลยในคืนที่ผ่านมา เขากลัวแทบตายกับการปรากฏของ‘ผี’ แถมเขายังถูกเจเรมี่ทุบตีอย่างรุนแรงจนฟันบิ่น เขากลับได้รับความสูญเสียเพิ่มสองเท่าแทนที่จะได้กอบโกยเมื่อคืน

เขาออกมาจากโรงพยาบาลทันทีที่ได้ยินว่าการแก้ไขฟันมีค่าใช้จ่ายหลายหมื่นดอลลาร์

เขาจะไปหาเอาเงินมากมายขนาดนี้มาจากไหน? เแต่หลังจากเขาได้รับสายตรงจากเมเรดิธ เขารู้สึกราวกับว่าโอกาสนั้นได้มาถึงแล้ว

เมเรดิธระมัดระวังตัวมากและไม่ทำการโอนอะไรให้แทนเนอร์ทั้งนั้น เพราะเธอกลัวว่าเจเรมี่จะพบร่องรอยการติดต่อ

เธอสวมวิกและแว่นกันแดด พร้อมเปลี่ยนชุด ขณะที่นัดเจอแทนเนอร์ที่ร้านกาแฟห่างไกลตัวเมือง

เมเรดิธ อบเงินสด 100,000 ดอลลาร์ให้เขาอย่างไม่คิดมาก

ทันทีที่เขาเห็นจำนวนเงิน ดวงตาของแทนเนอร์ลุกเป็นไฟขึ้นมาทันที เขาคว้าเงินอย่างรวดเร็วและพูดเอาใจไปในทางที่เมเรดิธต้องการ “คุณมอนต์โกเมอรี ไม่ต้องกังวล นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เราร่วมมือกัน เรื่องธุระหรือภารกิจคุณก็เหมือนของผม!

“โอ้ ผมต้องโทษตัวเองที่เมาหัวราน้ำจนทำเรื่องผิดพลาดไปเมื่อคืน แต่ที่คุณบอกว่า … ควินน์ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครกัน…”

“วีล่า ควินน์” เมเรดิธพูดซ้ำอย่างเหลืออด “จำไว้ให้ดี ว่ายัยนั่นไม่ใช่มาเดลีน! นังบ้ามาเดลีนนั่น ตายไปเมื่อสามปีก่อนแล้ว ไม่มีผีในโลกนี้! เเละแม้ว่ามาเดลีนจะกลายเป็นผีไปแล้วจริง ๆ แต่ฉันก็สามารถทำให้เธอหายไปได้เช่นกัน!”

แทนเนอร์คอหดเมื่อได้ยินคำว่า ‘ผี’

มันยากที่จะทำตัวให้ตรงอย่างผ่าเผยในเมื่อพวกเขาทำสิ่งเลวร้ายมามากมายกับเรื่องที่ผ่านมา

“แกจะมีเงินไว้ใช้ตราบเท่าที่แกปิดปากของแกเกี่ยวกับการลักพาตัว ฉันสัญญาว่าแกจะไม่ต้องกังวลว่าจะไม่มีอะไรให้กินหรือไม่มีน้ำให้ดื่มในชีวิตนี้!”

“คุณมอนต์โกเมอรี ไม่ต้องกังวล ผมรู้ว่าต้องทำยังไง” แทนเนอร์ตอบซ้ำ แล้วพูดอย่างไม่พอใจว่า “แต่นังผู้หญิงนั่นวีล่า ควินน์ หล่อนกล้าขู่ผมได้ยังไง?! ผมต้องให้เธอรู้สักหน่อยแล้วว่าผมเป็นใคร!”

เมเรดิธพอใจกับสิ่งที่เขาพูดมาก

มันจะเป็นเรื่องดีสำหรับเธอถ้าแทนเนอร์สามารถจัดการกับวีล่าได้

เธอเกลียดผู้หญิงคนนั้น!

แต่ตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดคือการลักพาตัว ไม่ว่าในกรณีใด ๆ เจเรมี่จะไม่มีทารู้ได้ว่ามันเกี่ยวข้องกับเธอ!

ในวันที่ฝนตก กลางคืนมาไวขึ้นกว่าปกติเล็กน้อย

มาเดลีนนั่งอยู่ในรถของเจเรมี่ในขณะที่พวกเขากำลังดักรอบนถนนที่แทนเนอร์ใช้เดินทางกลับบ้านเช่าของเขาทุกวัน

ประมาณเกือบสี่ทุ่ม ในที่สุดแทนเนอร์ปรากฏตัวขึ้น

เขาลงจากรถแท็กซี่ในขณะร้องฮัมเพลงออกมาเรื่อย ๆ อย่างอารมณ์ดี

มาเดลีนลงจากรถทันทีและเดินไปที่ใต้ต้นไม้

“แทนเนอร์” เธอร้องเรียก

แทนเนอร์หยุดกะทันหันและมองไปที่ต้นตอของเสียงนั้น

เมื่อเห็นเงาสีขาวในตอนกลางคืนเขาหยุดชั่วขณะจากนั้นเขาก็แสดงสีหน้าตกใจ

“มาเดลีน!”

มาเดลีนรู้สึกซะใจมากที่เธอทำให้แทนเนอร์ขวัญผวาเมื่อได้เห็นเธอ

เธอรู้ว่าเธอไม่ได้ช่วยเพื่อเจเรมี่ แต่เธอกำลังช่วยตัวเอง

เธอจะไม่ปล่อยคนเหล่านี้ที่ทำร้ายเธอไปอย่างแน่นอน

ความประหลาดใจของมาเดลีน เกิดขึ้นในทันใดนั้น แทนเนอร์แสดงสีหน้าขี้เล่นหลังจากที่สลัดใบหน้าตกใจ “แมดดี้ เธอคิดถึงฉันงั้นสินะ? หรือนี่คือสาเหตุที่เธอกลายเป็นผีมาหลอกหลอน? เธอต้องการทำให้ฉันอับอาย ใช่ไหมล่ะ? ถ้าเธอต้องการหลอกหลอนฉันจริง ๆ เพียงแค่ส่งสัญญาณเตือนที่ฉันจำได้ก็พอ อย่าโผล่ขึ้นมากะทันหัน เธอรู้ไหมว่าเมื่อวานเธอทำให้ฉันกลัวจนพูดเรื่องไร้สาระในงานเลี้ยงครบรอบ 50 ปีของบริษัทวิทแมน? เธอทำผิดแม้กระทั่งกับเมเรดิธ พี่สาวของเธอ”

แทนเนอร์หาเรื่องพูดไปทั่ว อีกกทั้งยังไร้ความกลัวบนใบหน้าของเขาอีกด้วย และในทางกลับกัน สิ่งที่เธอคาดหวังไว้ เขาเดินตรงเข้าหาเธอด้วยสีหน้าเรียบเฉย ใบหน้าของเขาถูกทำร้ายและนั่นทำให้มันดูน่าเกลียดยิ่งขึ้น

“แมดดี้ ฉันเองก็คิดถึงเธอมากเช่นกัน ฉันล่ะอยากจะรื้อฟื้นความฝันเก่า ๆ ของฉันกับเธอ โดยเฉพาะไฝที่หน้าอกของเธอ มันช่างสวยงามมาก!”

คำพูดของเขาสกปรกและน่ารังเกียจขึ้นในขณะที่สีหน้าของเขาร้ายกาจลงเรื่อย ๆ

มาเดลีนมองชายคนนี้ที่ใช้ความรุนแรงกับเธอด้วยความเกลียดชัง แม้แต่หมัดของเธอสั่นสะท้าน

“แมดดี้ ในเมื่อเธอมารบกวนฉันแบบนี้ ทำไมเธอไม่ตามฉันไปข้างบนตอนนี้แล้วเราจะได้ทำเรื่องนุ่มนวลและทำเรื่องน่าหลงใหลกันล่ะ?”

หลังจบประโยค แทนเนอรใช้มือที่ยื่นออกมาตะครุบมาเดลีน!