บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ - บทที่ 435
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 435
แม้ว่ามาเดลีนจะเดาได้จากคำตอบของเมเรดิธ แต่เมื่อเจเรมี่ให้คำตอบยืนยันกับเธอ เธอก็ยังรู้สึกตกตะลึงเหมือนเดิม
ลมหนาวจากต้นฤดูหนาวพัดมากระทบใบหน้าของเธอ ความเหน็บหนาวทะลุเข้าไปถึงกระดูกทำให้มาเดลีนระลึกถึงความโหดร้ายของผู้ชายคนนี้ในตอนนั้น
เธอไม่เคยลืมการกระทำที่โหดร้ายและเลือดเย็นของเขาเช่นเดียวกับการจ้องมองของเขา
หลังจากนั้นไม่นาน มาเดลีนก็เม้มริมฝีปากของเธอ “คุณเกลียดมาเดลีนมากนี่คะ แล้วทำไมคุณถึงสร้างหลุมฝังศพให้เธอล่ะ? แถมคุณยังให้ดอกกุหลาบกับเธออีก ฉันไม่เข้าใจเลยจริง ๆ” เธอยิ้มขณะที่เธอกล่าว เธอไม่สามารถยอมรับความเป็นจริงนี้ได้
เขาเกลียดเธอมากจนอยากจะบดขยี้เธอให้เป็นฝุ่น แล้วทำไมเขาถึงต้องไว้อาลัยการจากไปของเธอล่ะ?
เจเรมี่ยิ้มเมื่อได้ยินแบบนั้น สายตาที่อ่อนโยนของเขาจ้องไปที่ใบหน้าของมาเดลีน “ผมรู้ว่าคุณไม่เชื่อผมเพราะว่าผมก็หลอกตัวเองมาสองสามครั้งแล้ว”
มาเดลีนหันศีรษะของเธอไปมองเขา “หลอกตัวเองเหรอ?”
เจเรมี่ยิ้มและมองไปที่มาเดลีน “ผมหลอกกับตัวเองว่าการจากไปของเธอเป็นแค่เรื่องโกหก และผมยังหลอกตัวเองอีกว่า… ผมไม่ได้รักเธอ”
“…”
หลังจากที่เขากล่าวแบบนั้น มาเดลีนก็รู้สึกราวกับว่าหัวใจของเธอถูกฉีกออกจากกันเป็นชิ้น ๆ รอยยิ้มแอบประชดประชันปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอ
ช่างน่าเศร้าเหลือเกิน แต่เธอไม่รู้สึกดีหรือไม่รู้สึกดีกับความหวานจากคำพูดของเขา เธอรู้ดีว่านี่เป็นเพียงความหน้าไหว้หลังหลอกที่น่าสมเพชก็เท่านั้น
เธอหัวเราะและหันกลับมา เธอกล่าวช้า ๆ “คุณพาฉันมาที่นี่เพื่อบอกฉันว่าคุณรักมาเดลีนอย่างนั้นเหรอ?”
หลังจากที่เธอถามคำถามนี้ออกไป มาเดลีนก็หัวเราะเบา ๆ
“ฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างคุณสองคน แต่ฉันรู้ว่าถ้าผู้ชายรักผู้หญิงจริง เขาจะไม่ปล่อยให้เธอร้องไห้ หากคุณห่วงใยและเป็นห่วงเธอจริง ๆ เธอคงไม่ตายแบบนี้หรอก”
มาเดลีนกำหมัดที่ซ่อนอยู่ในแขนเสื้อของเธอ เธอควบคุมความเกลียดชังในใจขณะมองไปที่เจเรมี่อย่างเย็นชา
“เจเรมี่ คุณไม่ได้รักมาเดลีน คุณรักเมเรดิธ ทุกคนในเกลนเดลรู้เรื่องนี้ดี”
เธอปฏิเสธทุกอย่าง ผู้ชายที่อยู่ข้างหน้าเธอมองตรงมาที่เธอโดยไม่โต้เถียงอะไร
“ฉันเข้าใจนะ หลังจากที่มาเดลีนเสียชีวิต คุณเพิ่งได้รับรู้เกี่ยวกับความจริงในช่วงนี้ คุณเริ่มรู้สึกว่าคุณรู้สึกติดค้างกับมาเดลีน ดังนั้นคุณเลยชดใช้สิ่งนั้นด้วยการสร้างหลุมฝังศพให้เธอ คุณให้ดอกไม้กับเธอเพื่อเป็นการขอโทษ ใช่ไหม?”
มาเดลีนได้อธิบายกับสิ่งที่เจเรมี่ทำไปว่าทำไมเขาถึงได้ทำอย่างนั้น นี่เป็นเหตุผลที่สมเหตุสมผลที่สุดแล้วที่เธอคิดจะบอกในตอนนี้
เจเรมี่เพียงแค่ส่งยิ้มให้มาเดลีนเท่านั้น
…
หลังจากที่พวกเขากลับบ้าน มาเดลีนก็ไปที่ห้องครัวเพื่อทำอาหารเย็น
แน่นอนว่าเธอไม่มีอารมณ์จะทำอาหารเย็นให้เจเรมี่เลยในขณะนี้ แต่เธอกลับมีความสุขที่อยากจะทำอาหารอร่อย ๆ ให้แจ็คสันมากกว่า
มาเดลีนทำอาหารสามอย่างและมีน้ำซุปอีกด้วย มันช่างเป็นอาหารครอบครัวที่เรียบง่าย
ย้อนกลับไปในตอนนั้น เธอใช้เวลาหลายครั้งในตอนเย็นเพื่อทำอาหารเย็นให้เจเรมี่ แต่เขาไม่เคยแม้แต่จะลองทานอาหารของเธอเลยสักครั้ง
เมื่อมองดูเขาที่กำลังทานอาหารของเธอในตอนนี้ ดวงตาของมาเดลีนก็เต็มไปด้วยความประชดประชัน
‘เจเรมี่ ถ้าคุณไม่ได้ตาบอดในตอนนั้นและไม่เชื่อทุกอย่างที่เมเรดิธพูด นี่คงเป็นช่วงเวลาที่อบอุ่นสำหรับเราทั้งสี่คนในครอบครัว’
‘แต่นายเองที่เป็นคนเลือกทำลายทุกอย่าง’
‘เราเคยสัญญากันไว้ตั้งแต่ตอนยังเด็กและมีคำมั่นสัญญาในวันแต่งงานของเราอีกด้วย แต่สุดท้ายมันก็เพียงความปรารถณาของฉันฝ่ายเดียว และในที่สุดนายก็ทำลายความปรารถณาสุดท้ายของฉันจนหมดสิ้น’
‘มันเป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุดในชีวิตของฉัน แต่นายกลับทำมันให้เป็นความทรงจำที่เลวร้ายและเจ็บปวดที่สุดของฉันเลย’
‘ย้อนกลับไปในวันที่หิมะตก ฉันบอกนายว่าถ้านายไม่ฆ่าฉัน ฉันจะหาทางกลับมาแก้แค้นนายอย่างแน่นอน’
กริ๊ง!