บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ - บทที่ 446
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 446
คาเลนบอกเอโลอิสเกี่ยวกับตัวตนที่แท้จริงของเธอหรือเปล่า?
อาจจะยัง
คาเลนจะไม่สร้างปัญหาให้ตัวเองมากขึ้นในเวลาแบบนี้
มาเดลีนครุ่นคิด แต่แล้วเธอก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมารับสาย
“วีล่า นี่เอโลอิส มอนต์โกเมอรี เองนะ ฉันเกรงว่าจะให้เธอมาที่บ้านของฉันในตอนเลยได้ไหม แจ็คเขานอนไม่หลับและเขาบอกว่าเขาอยากเจอเธอ”
เมื่อมาเดลีนรู้ว่าเป็นเพราะเหตุนี้ เธอตอบตกลง “ฉันจะไปที่นั่นค่ะ”
“ดีเลย” น้ำเสียงของเอโลอิสฟังดูร่าเริง
บางทีการได้เห็นใบหน้าของเธอในตอนนี้อาจเป็นสิ่งที่ทำให้เธอและสามีมีความสุขก็ได้
หลังจากวางสายแล้ว มาเดลีนก็ทานอาหารที่สั่งไปบางอย่างเข้าปากไปสักนิดและก็ขอตัวออกไปทันที
เฟลิเป้ยังคงนั่งบนที่นั่น นิ้วเรียวยาวถือแก้วไวน์ด้วยท่าทางนิ่ง ๆ เขาหมุนน้ำในแก้วและมองตรงไปข้างหน้า
“วีล่า เขาไม่ได้ดูใจดีอย่างที่คุณคิด เขาไม่คู่ควรกับความเมตตาของคุณ”
…
ประมาณ 20 นาทีต่อมา มาเดลีนก็มาถึงคฤหาสน์มอนต์โกเมอรี
เอโลอิสกับฌอนต้อนรับเธอด้วยแขนที่เปิดกว้างเมื่อพวกเขาเห็นเธอ
ทันทีที่แจ็คสันเห็นมาเดลีน ใบหน้าของเด็กน้อยที่หล่อเหลาก็เผยรอยยิ้มบริสุทธิ์ที่เต็มไปด้วยความสุข
จากนั้นมาเดลีนพาเขาขึ้นไปนอน เธอร้องเพลงกล่อมให้แจ็คสันหลับใหล เด็กน้อยกำลังเพลิดเพลินและคล้อยหลับไปหลังจากนั้นไม่นาน
เมื่อเธอมองไปที่ใบหน้าที่กำลังหลับใหล ใบหน้าที่หล่อเหลาของแจ็คสัน มาเดลีนก็เอนตัวลงและจูบหน้าผากเขาอย่างอ่อนโยน
‘แจ็ค ฉันไม่รู้ว่านายยังอยากเรียกฉันว่า ‘แม่’ ได้อยุ่ไหม ถ้านายรู้ว่าฉันกำลังจะทำอะไร’
น้ำตาของเธอไหลออกมาที่หางตา เธอรู้สึกเจ็บปวดในใจ
ในขณะเดียวกัน มาเดลีนเห็นใครบางคนจากหางตาของเธอ เธอเงยหน้าขึ้นและเห็นเอโลอิสยืนอยู่ที่ประตู เธอยิ้มและมองมาที่มาเดลีนด้วยใบหน้าที่อ่อนโยน
มาเดลีนห่มผ้าห่มให้แจ็คสันแล้วเดินออกไป
เอโลอิสมองมาที่มาเดลีนอย่างคาดหวัง “วีล่า เรายินดีต้อนรับเธอเสมอนะ แวะมาที่บ้านของเราได้ตลอดเวลาเลย”
มาเดลีนยิ้ม “ฉันคิดว่านี่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่ฉันมาที่นี่แล้วค่ะ”
“ทำไมล่ะ?” เอโลอิสหยุดนิ่ง สายตาของเธอเต็มไปด้วยความกังวล “เธอจะกลับไปที่เมืองเอฟเหรอ? เธอไม่ต้องการพบฉันหลังจากที่เรื่องนั้นเกิดขึ้นหรือเปล่า?”
“คุณจะได้รู้เรื่องทั้งหมดเร็ว ๆ นี้ค่ะ” มาเดลีนตอบอย่างใจเย็น เธอมองเอโลอิสด้วยดวงตาที่เปียกปอนของเธอ “บางครั้ง เมื่อมีอะไรเกิดขึ้น คุณจะไม่สามารถกลับไปเป็นเหมือนเดิมได้อีกแล้ว แต่อย่างไรก็ตาม ฉันยังอยากจะขอบคุณคุณและคุณท่านมอนต์โกเมอรีนะคะ”
“ข- ขอบคุณพวกเราเหรอ?” เอโลอิสรู้สึกสับสน มาเดลีนก็พยักหน้าแล้วหันกลับมา
‘ใช่ ขอบคุณ’
‘ขอบคุณที่พาฉันมาที่โลกนี้ แม้ว่าสิ่งที่ฉันได้รับมาตลอด 30 ปีที่ผ่านมาคือความเจ็บปวด’
…
ในวันถัดมา
มาเดลีนไปที่บริษัทวิทแมนในตอนเช้า ผู้ถือหุ้นที่มีหุ้นในบริษัทวิทแมนกำลังรออยู่ในห้องประชุม
หลังจากจัดเรียงเอกสารที่เกี่ยวข้องกันเสร็จแล้ว มาเดลีนก็ได้เข้าไปในห้องประชุม เธอนั่งลงที่นั่งหัวโต๊ะ จากนั้น เธอเริ่มกล่าวอย่างจริงจังว่า “เจเรมี่ วิทแมน จะไม่ได้เป็นซีอีโอของบริษัทวิทแมนอีกต่อไป เขาไม่ใช่คนที่มีอำนาจในตัดสินใจอีกต่อไป จากนี้ไป ทุกสิ่งทุกอย่างที่เขารับผิดชอบ รวมถึงธุรกิจและตำแหน่งของเขา จะถูกส่งต่อให้ฉัน”
ทุกคนตกใจเมื่อได้ยินอย่างนั้น พวกเขามองหน้ากันและตกตะลึง
ในเวลาเดียวกัน ประตูของห้องประชุมก็ถูกเปิดออก คนที่กำลังไปจัดการบางอย่างในเมืองเอฟกำลังย่างก้าวเข้ามาในห้องประชุมของมาเดลีนในตอนนี้