บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ - บทที่ 458

บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 458

เจเรมี่ยืนอยู่ท่ามกลางลมหนาว ขณะมองดูหลังของมาเดลีนอย่างโหยหา ร่างสูงเพรียวของเขาสร้างเงาที่อ้างว้างใต้แสงไฟถนน

เขากดมุมริมฝีปากของตัดเอง ในขณะที่ร่องรอยของความขมขื่นเริ่มแผ่ออกมาจากใจของเขา

ดวงตาของเขาเริ่มซึมไปด้วยน้ำตา ทำให้การมองเห็นร่างที่งดงามของเธอตรงหน้าเขาเริ่มพร่ามัว

เขาจะโทษเธอได้อย่างไรที่เธอไร้หัวใจและเย็นชาในตอนนี้? เขาต้องโทษตัวเองเท่านั้น

…

หลังจากรับประทานอาหารกับเอวาและแดเนียลเสร็จแล้ว มาเดลีนก็กลับไปที่อพาร์ตเมนต์เดิมของเธอเพียงลำพัง

เธอนั่งอยู่หน้าหน้าต่าง ขณะที่คำพูดของเจเรมี่ยังติดอยู่ในหูโดยไม่ตั้งใจ

‘คนที่ฉันรักคือเธอ’

“ฮะ”

มาเดลีนหัวเราะอย่างเย็นชา

‘ไม่มีใครเต็มใจที่จะทำร้ายคนที่พวกเขารักขนาดนี้ได้หรอก

‘เจเรมี่ อย่าพูดออกมาเลยว่านายรักฉัน อย่าบอกฉันว่าที่ผ่านมานายไม่เคยใช้คำพูดที่รุนแรงเหล่านั้นหลังจากที่หัวใจของฉันตายไปแล้วจากการทรมานทั้งหมดที่นายให้ฉัน

เสียงก้องอยู่ในหูเธอ

ขณะที่โทรศัพท์ของเธอที่อยู่บนโต๊ะข้างเตียงเริ่มสั่น

มาเดลีนรวบรวมความคิดของเธอ และหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาหลังจากที่เห็นว่าโทรศัพท์มาจากเอโลอิส

‘จากลักษณะที่พวกเขามองหาฉันอย่างบ้าคลั่งในตอนนี้ พวกเขาคงรู้แล้วว่าฉันเป็นลูกสาวของพวกเขา’

เธอครุ่นคิดอย่างเงียบ ๆ ขณะที่ปล่อยให้โทรศัพท์สั่นต่อไป เธอยังคงไม่รับสาย

แต่สุดท้ายแล้ว มาเดลีนตัดสินใจรับสายนั่น หลังจากการโทรเป็นครั้งที่ห้า

เห็นได้ชัดว่าคนที่อยู่อีกฝั่งของสายไม่ได้คาดหวังให้เธอรับสาย เอโลอิสพูดอะไรบางอย่างหลังจากที่เธอนิ่งเงียบไปประมาณสองวินาที “วีล่าใช่ไหม?”

มาเดลีนรู้สึกประหลาดใจที่เอโลอิสเรียกเธอแบบนั้น

พวกเขาไม่รู้เหรอ? เจเรมี่ไม่ได้บอกพวกเขาเหรอ?

“มีอะไรหรือเปล่าคะ? ทำไมคุณถึงโทรหาฉันตั้งหลายสาย? มาเดลีนถามโดยไร้อามรมณ์

เอโลอิสพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อควบคุมอารมณ์ในหัวใจของเธอ เธอพูดในขณะที่แสร้งทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น “วีล่า แจ็คนอนไม่หลับอีกแล้ว เขาต้องการพบเธอและให้เธอร้องเพลงกล่อมเขาฟัง เธอมาตอนนี้เลยได้ไหม?”

มาเดลีนต้องการปฏิบัติต่อเธออย่างเย็นชา แต่เมื่อเธอพูดถึงแจ็ค เธออดไม่ได้ที่จะต้องเข้าใกล้เขา

“ฉันจะไปเดี๋ยวนี้เลย บอกแจ็คให้รอฉันนะ”

“ตกลง ได้สิ! เราจะรอเธอ!” เอโลอิสตอบอย่างอารมณ์ดี

มาเดลีนรู้สึกได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติจากเสียงที่สั่นของเอโลอิส

แต่เธอก็ไม่ได้คิดอะไรมาก เธอเปลี่ยนเสื้อผ้าและขับรถไปที่คฤหาสน์มอนต์โกเมอรี

ประมาณสิบนาทีต่อมา เธอมาถึงทางเข้าคฤหาสน์มอนต์โกเมอรี สิ่งที่ทำให้เธอประหลาดใจคือฌอนและเอโลอิสกำลังยืนรอเธออยู่

พวกเขาดูเหมือนกำลังตั้งใจที่จะรอเธอ และด้วยเหตุนี้ มาเดลีนจึงมั่นใจในสิ่งหนึ่งขึ้นมาได้

เธอจอดรถ แต่ก่อนที่เธอจะเปิดประตู เอโลอิสและฌอนก็ยืนอยู่ข้างรถของเธอแล้ว เธอมองผ่านกระจกมองหลัง มาเดลีนสามารถมองเห็นดวงตาของฌอนที่มีน้ำตาคลอเบ้า ขณะที่เอโลอิสน้ำตาไหลอาบใบหน้าแล้ว เธอดูเหมือนจะเศร้ามาก

มาเดลีนหยุดปลดเข็มขัดนิรภัย

เอโลอิสและฌอนรู้สึกประหม่าเมื่อเห็นว่ามาเดลีนจะไม่ลงจากรถ

เอโลอิสเช็ดน้ำตาของเธอออกไป ขณะที่เธอเคาะกระจกรถด้วยมือที่สั่นเทา เธอมองมาที่มาเดลีนด้วยสายตาที่ใจแตกสลายและคาดหวัง เธอสะอื้นไห้และพูดว่า “วีล่า ทำไมเธอไม่ลงมาล่ะ?”