บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ - บทที่ 525
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 525
พฤติกรรมที่เปลี่ยนไปอย่างกะทันหันของอีวอน ทำให้เมเดลีนนึกถึงเมเรดิธ
เธอสังเกตเห็นบางอย่าง จากนั้นเธอก็ได้ยินเสียงฝีเท้าที่คุ้นเคยอยู่ข้างหลังเธอ
“พี่เจเรมี่คะ พี่มาทันเวลาพอดี เมื่อกี้ฉันบังเอิญชนเข้ากับวีล่า แต่เธอกลับต่อว่าฉัน และผลักฉันลงมากองที่พื้น เจ็บชะมัด ฮึก…”
หึ
แน่นอนว่าพฤติกรรมที่เปลี่ยนไปอย่างกะทันหันของอีวอนเป็นเพราะเจเรมี่
เรื่องนี้คล้ายกับละครสองหน้าที่ยังสดใหม่อยู่ในความทรงจำของเมเดลีน
เมเรดิธเคยทำแบบนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่าต่อหน้าเจเรมี่ สิ่งที่ทำให้เธอท้อแท้อย่างขมขื่นคือ เจเรมี่เลือกที่จะเชื่อเมเรดิธครั้งแล้วครั้งเล่า
เมเดลีนไม่ได้ตั้งตารอคอยความเห็นของเจเรมี่
ไม่ว่าเขาจะเชื่อหรือไม่ก็ตาม มันไม่สำคัญอะไรกับเธอ
“พี่เจเรมี่ ดูเหมือนข้อเท้าของฉันจะแพลง เจ็บมากเลย ฉันลุกขึ้นไม่ไหวเลยค่ะ พี่ช่วยฉันหน่อยได้ไหมคะ?” อีวอนยื่นมือออกไปหาเจเรมี่อย่างน่าสงสารด้วยสายตาที่คาดหวัง
เมเดลีนคิดว่าเจเรมี่จะช่วยลูกพี่ลูกน้องของเขาอย่างแน่นอน แต่ชายคนนั้นกลับเมินหน้าหนี และเดินตรงมายังเมเดลีน เสียงนุ่มนวลของเขาพูดว่า “ลินนี่ ข้างนอกลมแรงและหนาวมาก เธออยากขึ้นไปชั้นบนไหม?”
สีหน้าของอีวอนเปลี่ยนไปทันที เธอรู้สึกผิดหวังและเสียใจ “พี่เจเรมี่ ผู้หญิงคนนี้ และผู้ชายอีกคนหนึ่งร่วมมือกันทำลายหน้าที่การงานที่พี่ทุ่มเทอย่างหนัก เธอทำให้คุณป้าโกรธจนกินไม่ได้นอนไม่หลับ และเธอยังผลักฉันล้มลงไปอย่างเลวทราม ทำไมพี่ถึงยังสนใจเธออยู่อีก?”
เจเรมี่หรี่ตาลงเล็กน้อย ดวงตาของเขาดูเย็นชาขึ้น “อย่ามาตีสองหน้ากับฉัน คิดว่าฉันจะเชื่อสิ่งที่เธอพูดเหรอ?”
“…” ใบหน้าของอีวอนแดงขึ้นเพราะโกรธจัด เธอเถียงสู้ “พี่งเจเรมี่ อะไรนะ… ฉันพูดความจริง ผู้หญิงคนนี้ผลักฉันจริง ๆ!”
“ภรรยาของฉันจะไม่ลดตัวไปยุ่งกับคนอย่างเธอหรอก ผลักเธออย่างนั้นเหรอ? แบบนั้นมันทำให้มือของเธอสกปรกเปล่า ๆ”
เมื่อเมเดลีนได้เขาเรียกเธอว่าภรรยาของเขา เธอก็รู้สึกแปลกใจเล็กน้อย แต่เธอไม่อยากโต้เถียงอะไรกับเจเรมี่ในตอนนี้
“…” อีวอนไม่คาดคิดว่าเจเรมี่ตอบกลับเช่นนั้น เธออ้าปากแต่พูดไม่ออก จากนั้นเธอก็ลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว และบีบน้ำตาออกมา “พี่เจเรมี่ฉันไม่ได้โกหก เธอผลักฉันจริง ๆ! เธอเป็นปีศาจ เธอเป็นแบบนั้นจริง ๆ!”
เมเดลีนพบว่าการโต้เถียงกับอีวอนนั้นไร้ประโยชน์ แต่เธอก็ไม่ต้องการให้อีวอนใส่ร้ายเธอ เธอยิ้มเล็กน้อย และเปิดริมฝีปากกว้าง “ใช่ ฉันเป็นปีศาจชั่วร้าย และเป็นผู้หญิงที่เจ้าเล่ห์ด้วย นั่นเป็นเหตุผลที่ว่า ก่อนที่ฉันจะลงจากรถ ฉันได้เปิดฟังก์ชันกล้องในโทรศัพท์ของฉันไว้ ตอนนี้เธออยากดูว่าใครเป็นคนผลักใครไหมล่ะ?”
“…” อีวอนคาดเดาเมเดลีนอย่างสงสัย “เธอ… เธออัดกล้องไว้เหรอ?”
“ทำไม? เธอไม่เชื่อเหรอ? ถ้าอย่างนั้นฉันจะเปิดวิดิโอให้เธอดูในตอนนี้ เพื่อมาดูความน่าตลกของเธอ” หลังจากพูดจบ เมเดลีนก็ทำการปลดล็อกโทรศัพท์ของเธอ
“เธอ… ใครจะไปรู้ว่าเธอจะร้ายกาจขนาดนี้!” อีวอนกัดริมฝีปากและมองไปที่เจเรมี่ด้วยดวงตาเป็นประกาย “พี่เจเรมี่ คุณป้ารอฉันอยู่ ฉัน… ฉันขึ้นไปก่อนนะ!”
เมเดลีนหัวเราะเบา ๆ เมื่อเห็นท่าทางของเธอ “ฉันไม่ได้บันทึกอะไรเลย แต่ท่าทีพิรุธของเธอบอกความจริงแล้ว”
“…” อีวอนไม่คาดคิดว่าเธอจะถูกเมเดลีนปั่นหัว เธอพยายามระงับความโกรธที่เพิ่มสูงขึ้น และจากไปด้วยอารมณ์ขุ่นเคือง
เมเดลีนหรีตามองอีวอนด้วยความรู้สึกขบขัน จากนั้นเธอก็หันไปเห็นสายตาที่จ้องมองมาของเจเรมี่ เธอสัมผัสได้ถึงความซาบซึ้งในดวงตาของเขาที่ไม่เคยมีมาก่อน
“ลินนี่ คุณโตขึ้นมากจริง ๆ” จู่ ๆ เขาก็พูดออกมา
เมเดลีนหัวเราะเล็กน้อยและพูดอย่างประชดประชันว่า “ที่ฉันเป็นแบบนี้ ต้องขอบคุณคุณกับเมเรดิธ”
เมื่อพูดถึงเมเรดิธ เจเรมี่ก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย “เมื่อกี้เธอทำร้ายคุณเหรอ?”
“หลังจากผ่าน ‘การฝึก’ ของคุณกับเมเรดิธมา ฉันก็ไม่ใช่คนโง่ที่ทุกคนสามารถรังแกได้อีกต่อไป” เมเดลีนหัวเราะเยาะตัวเอง จ้องมองใบหน้าของเจเรมี่ที่หม่นหมองลง “แจ็คอยู่ไหน?”
“เขาหลับอยู่ คืนนี้ผมอยากให้เขาอยู่ที่นี่”