บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ - บทที่ 560
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 560
หลังจากได้ฟังความคิดเห็นจากหมอแล้ว สีหน้าของเจเรมี่ก็สลดลง เพราะเขาไม่อยากยอมรับความเสี่ยงนี้เลย
เขากลัวว่าไม่เพียงแต่เมเดลีนจะไม่ดีขึ้น แต่เธอจะลืมเรื่องทุกอย่างที่มีเขาอยู่ไปตลอดกาล
เขาอยากให้เธอเกลียดเขา มากกว่าที่จะลบความทรงจำของเธอไปตลอดกาล
ระหว่างทางกลับบ้าน เจเรมี่ได้รับข้อความจากอดัม เมื่อกี้นี้มีบางอย่างที่ไม่สะดวกจะพูดออกมาในห้องตรวจ ยิ่งไปกว่านั้นแล้ว ก็ไม่ควรให้เมเดลีนรู้เรื่องนี้ด้วย
ข้อความของอดัมที่ส่งถึงเจเรมี่บอกว่า เมเดลีนกำลังมีโรคสองบุคลิก ในบุคลิกหนึ่งของเธอคือคนที่รักเจเรมี่ ขณะที่อีกบุคลิกหนึ่งกำลังโกรธเคืองเขามาก ทั้งสองบุคลิกของเธอไม่ได้มีความเข้าใจตรงกันเลย และมันต่างกันสุดขั้ว เฉพาะในบางสถานการณ์เท่านั้นที่จะแสดงบุคลิกเฉพาะของเธอเองออกมา
เจเรมี่รับรู้ถึงสถานการณ์บางอย่างที่อดัมพูดถึง
มันรู้สึกเหมือนถูกต่อยเข้ามาอย่างจัง หรือจู่ ๆ ก็มีเสียงกระแทกเข้ามาอย่างกะทันหัน
วิธีเดียวที่จะทำให้เมเดลีนฟื้นตัวได้ดีคือการปลุกบุคลิกที่โดดเด่นในตัวของเธอออกมา
เจเรมี่อ่านข้อความนั้นแล้วหันไปมองเมเดลีน
ความคิดที่เห็นแก่ตัวแวบเข้ามาในจิตใจของเขา เขาต้องการให้เมเดลีนลืมเรื่องเลวร้ายในอดีตไปตลอดกาลนับแต่นั้นมา เขาอยากให้เธอมีแต่ความสุขในชีวิต
“เจเรมี่ ฉันอยากไปเยี่ยมคุณปู่ เราไปเที่ยวบ้านเก่ากันเถอะ” จู่ ๆ เมเดลีนก็พูดเสนอเรื่องนี้ออกมา
เจเรมี่หยุดชะงักแล้วอธิบาย “ลินนี่ มีการเปลี่ยนแปลงบางอย่างเกิดขึ้นในบ้านหลังเก่า และมีคนอื่นซื้อบ้านหลังนั้นไปแล้ว ตอนนี้คุณปู่ก็ป่วย ๆ ด้วย”
หลังจากได้ยินเรื่องนี้ เมเดลีนก็ตกตะลึง “แล้วตอนนี้คุณปู่อยู่ที่ไหน? เจเรมี่ พาคุณปู่กลับไปที่บ้านของเราเถอะ ฉันอยากดูแลเขา”
เจเรมี่รู้สึกประหลาดใจกับคำพูดเหล่านั้น แต่ไม่นาน เขาก็พยักหน้าด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยน “ได้เลย เราจะไปหาคุณปู่และให้เขากลับมาอยู่กับเรา”
ผ่านไปสิบนาที รถของเขาก็หยุดที่อาคารที่อยู่ จากนั้นเขาก็พาเมเดลีนขึ้นไปบนอาคาร
คาเลนได้มอบหน้าที่เช็ดตัวผู้อาวุโสให้กับอีวอนเป็นคนดูแล ขณะที่เธอกำลังจะออกไปซื้อของ เธอก็เห็นเจเรมี่และเมเดลีนเดินเข้ามาหาเธอ พวกเขาทั้งคู่แสดงท่าทางสนิทสนม
เธอคิดว่าตัวเธอเองได้เห็นภาพลวงตา เธอเลยขยี้ตาอีกครั้ง เพียงเพื่อจะได้เห็นร่างทั้งสองที่ใกล้เข้ามาอย่างชัดเจน
คาเลนกำลังจะดุด่าและสาปแช่งเมเดลีน แต่ทว่า เมเดลีนกลับเห็นเธอและร้องตะโกนว่า “คุณแม่คะ”
???
คาเลนรู้สึกประหลาดใจมาก
เธอมั่นใจว่าน้ำเสียงของเมเดลีนและรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอตอนนี้ดูเหมือนไม่ได้แกล้งเธอ
‘เธอสูญเสียความทรงจำจริง ๆ เหรอเนี่ย?’
คาเลนคิดในใจขณะที่เธอเดินตามพวกเขาไป ตอนที่เธอเห็นเจเรมี่พาเมเดลีนเข้ามาในบ้าน
ในขณะเดียวกัน อีวอนที่กำลังรู้สึกเซ็งและได้โยนผ้าเช็ดตัวใส่ผู้อาวุโสวิทแมน ในขณะที่เธอสาปแช่งเขา
“ให้ตายเถอะ พระเจ้า! คุณน่ารำคาญจริง ๆ! ทำไมคุณไม่ตาย ๆ ไปซะ! คุณคิดว่าคุณเป็นใคร ที่ให้ฉันต้องมาดูแลทำความสะอาดใบหน้าและเท้าของคุณทุกวัน! ถ้าไม่ใช่เพื่อเจเรมี่ ฉันจะไม่…”
ทันใดนั้น ประตูก็เปิดออกขณะที่เธอพูดสาปแช่งอยู่
อีวอนตกใจมากเมื่อเห็นว่าคนที่เข้ามาเป็นเจเรมี่ เธอแสดงรอยยิ้มออมาบนใบหน้าของเธอในทันที “เจเรมี่ พี่… พี่กลับมาแล้ว”
เธอยิ้มอย่างดีใจ และพยายามเข้าไปใกล้เจเรมี่มากขึ้น แต่จู่ ๆ รอยยิ้มบนใบหน้าของก็เธอได้หายไปในทันที เมื่อเธอเห็นเมเดลีนเดินตามหลังเขาเข้ามาอย่างใกล้ชิด
เจเรมี่ไม่ได้สนใจอีวอนเลย และเขาได้เดินไปที่หน้ารถเข็น เขาคว้ามือเย็นเยียบของผู้อาวุโสแล้วกระซิบ “คุณปู่ ลินนี่กับผมจะพาคุณกลับบ้านไปอยู่กับเรานะ ปู่จะดีขึ้นในอีกไม่นาน”
เมเดลีนที่กำลังเดินก้าวไปข้างหน้า แต่เมื่อเธอสังเกตเห็นอีวอนจ้องมองเธออย่างจริงจัง “ฉันว่าเราเคยเจอกันที่ไหนสักแห่งมาก่อน ใช่ไหม?”
“เหอะ” อีวอนตอบกลับอย่างน่ากลัวว่า “ทำไมเธอต้องแสดงละครด้วยล่ะ? เธอกล้าดียังไงมาปรากฏตัวหลังจากที่เธอทำกับคุณปู่แบบนี้? เธอคิดว่าเธอจะสามารถทำให้ความจริงที่ว่าเธอทำร้ายคุณปู่หายไปในอากาศได้เลยเหรอ โดยที่จะมาแสร้งทำเป็นว่าความทรงจำของเธอถูกลบออกไปเนี่ยนะ!?”
เมเดลีนฟังแล้วรู้สึกสับสน “เธอกำลังพูดถึงเรื่องอะไรอยู่? ฉันทำร้ายคุณปู่งั้นเหรอ?”
“อย่าไปฟังเรื่องไร้สาระของเธอเลย ลินนี่ เป็นไปได้ยังไงที่เธอจะมาทำร้ายคุณปู่?” เจเรมี่จ้องไปที่อีวอนเพื่อเตือนเธอ “หยุดพูดพล่อย ๆ ต่อหน้าเมเดลีนได้แล้ว”
“เจเรมี่ ฉันแค่พูดความจริง! ผู้หญิงคนนี้นั่นแหละที่ทำร้ายคุณปู่ ต้องขอบคุณเธอที่ตอนนี้คุณปู่เป็นอัมพาตแล้ว!”
อีวอนจริงจังกับใส่ร้ายของเธอ ในขณะที่เช็ดน้ำตาบนใบหน้าของเธอไปด้วย
“ทุกวันนี้ ฉันทุ่มสุดตัวเพื่อดูแลคุณปู่ ล้างหน้า ล้างเท้า แม้ว่าคุณปู่จะพูดไม่ได้ แต่ฉันรู้ว่าเขารับรู้ได้ มีหลายครั้งที่ฉันถามคุณปู่ว่า เป็นเพราะเมเดลีนหรือเปล่าที่ทำร้ายเขา และเขาก็กะพริบตาตอบกลับมาซึ่งหมายความว่าใช่!”
เมื่ออีวอนอ้างถึงผู้อาวุโสเพื่อกล่าวหาเมเดลีน ผู้อาวุโสก็เริ่มเปล่งเสียงออกมา มือขวาที่หยาบกร้านของเขาสั่นเมื่อเขาชี้ไปที่อีวอน ด้วยสุดกำลังของเขา เขาพูดว่า “เธอ…”