บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ - บทที่ 565

บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 565

เขามองดูเธอด้วยความกังวลใจ

แต่เมเดลีนกลับส่ายหัว เธอหลุบดวงตาที่ที่มีเสน่ห์ของเธอต่ำลง

เจเรมี่เข้าใจได้ถึงท่าทางของเมเดลีน

การปฏิบัติต่อเธออย่างโหดเหี้ยมที่ด้านหลังของเธอได้ทิ้งร่องรอยไว้ในหัวใจของเธอ ในตอนนี้เขารู้สึกได้ว่าเธอกลัว

เจเรมี่กอดเมเดลีนไว้แน่นเมื่อนึกถึงเรื่องนี้

‘ผมขอโทษ ลินนี่ ผมขอโทษ…’

เขาหันมาเผชิญหน้ากับเธอและขอโทษเธอในใจ

“วันนี้เรายุ่งกันทั้งวัน คุณคงเหนื่อยมาก ลินนี่ เราพักผ่อนกันเถอะ” เจเรมี่ระงับความร้อนในร่างกายของเขาและผล็อยหลับไปพร้อมกับเมเดลีนที่อยู่ในอ้อมแขนของเขา

เจเรมี่รู้สึกว่าตัวเองกำลังฝันดี เขาได้แต่หวังว่าความฝันนี้จะคงอยู่กับเขาตลอดไปนานแสนนาน

ถ้าเป็นไปได้ เขาก็ไม่อยากตื่นขึ้นมาเลย

…

วันถัดมา

เมเดลีนตื่นเช้าเพื่อมาช่วยเตรียมตัวให้เจ้าตัวเล็ก ก่อนที่เธอจะไปทำอาหารเช้า

หลังจากทำอาหารเช้าเสร็จ เธอเช็ดตัวให้ผู้อาวุโสและป้อนอาหารเช้าให้เขา

เจเรมี่ตื่นขึ้นเมื่อรับรู้ว่าเมเดลีนไม่ได้นอนอยู่ข้าง ๆ เขา เขาลุกออกจากเตียงและรีบออกจากห้องไป เมื่อเขาเห็นเธอและผู้อาวุโสอยู่ในห้องรับประทานอาหาร ความตื่นตระหนกของเขาก็หายไป

เขากลัว เขากลัวว่าเมเดลีนจะกลับไปเป็นเมเดลีนคนเดิม คนที่เกลียดชังเขา

หลังจากทำความสะอาดตัวเองแล้ว เจเรมี่ก็กลับเข้าไปในห้องอาหารด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

เขารู้สึกอบอุ่นในหัวใจเมื่อได้กินอาหารเช้าที่เธอทำ

แต่เขาไม่ต้องการให้เมเดลีนเหนื่อยเกินไป ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจจ้างคนรับใช้

ย้อนกลับไปเมื่อตอนที่เงินเป็นเพียงแค่ตัวเลขสำหรับเขา เขาไม่สามารถมอบชีวิตที่สะดวกสบายให้กับเมเดลีนในฐานะภรรยาของเศรษฐีได้ ดังนั้นในตอนนี้จนถึงอนาคตข้างหน้าแม้ว่าเขาจะต้องใช้ชีวิตอย่างคนยากจน เขาก็ยังอยากให้เธอใช้ชีวิตอย่างมีความสุขและไร้ความกังวล

เนื่องจากเมเดลีนต้องดูแลผู้อาวุโส เจเรมี่จึงต้องรับผิดชอบในการพาแจ็คสันไปโรงเรียน

แจ็คสันถือกล่องอาหารกลางวันที่เมเดลีนทำไว้ให้เขาอย่างภาคภูมิใจ ก่อนที่เขาจะขึ้นรถ เขาวิ่งไปหาเมเดลีนเพื่อจุ๊บ จากนั้นเขาก็หันกลับมาและโบกมือให้เธอ “บ๊ายบาย ครับแม่”

‘แม่’

คำพูดเพียงคำเดียวที่ทำให้หัวใจของเธอรวยรื่น

เธอรู้สึกปราบปลื้มเป็นอย่างมาก

เมเดลีนกลับไปในบ้านและพาผู้อาวุโสไปเดินเล่นในสวน

แสงแดดในเดือนพฤษภาคมนั้นอบอุ่นเสมอ ผู้อาวุโสหลับตาลงและเพลิดเพลินกับแสงแดดที่สาดส่องมากระทบตัวเขา

“คุณปู่พักผ่อนอยู่ตรงนี้ก่อนนะคะ หนูจะพาคุณกลับไปที่ห้องเพื่อพักผ่อนทีหลัง”

ผู้อาวุโสลืมตาขึ้นเมื่อได้ยินเช่นนั้น ดวงตาที่เต็มไปด้วยความรักของเขาจ้องมองไปที่ใบหน้าที่ยิ้มแย้มของเมเดลีน

เมเดลีนหันหลังกลับและเดินเข้าไปในบ้าน ขณะที่เธอกำลังทำความสะอาด เธอเห็นอีวอนและคาเลนเดินลงมาที่ชั้นล่าง

เมื่อคาเลนพบว่าเจเรมี่ไม่อยู่บ้าน เธอก็ออกคำสั่งเมเดลีนทันที “เตรียมอาหารเช้าให้พวกเราเดี๋ยวนี้ เราต้องการอาหารเช้าแบบอังกฤษ ฉันต้องการไข่ดาวไม่สุกที่กำลังเยิ้มแบบพอดี แล้วก็อีวอนไม่ดื่มนมวัว เธอดื่มแต่นมแพะเท่านั้น รีบไปเตรียมอาหารเดี๋ยวนี้”