บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ - บทที่ 593
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 593
คาเลนรีบตรงกลับวิลล่าทันที หลังจากที่จบบทสนทนากับอีวอนที่คอมโดมิเนียมลง
เธอสังเกตเห็นว่าเมเดลีนกำลังเดินลงมาจากชั้นบนในตอนที่เธอเดินเข้าวิลล่ามา เธอฉีกยิ้มทักทายอย่างเคยเพื่อไม่ให้เมเดลีนจับพิรุธเธอได้
“ลูกสะใภ้ของแม่” คาเลนเรียกเมเดลีน “แม่ต้องขอโทษเรื่องเมื่อตอนเช้าด้วยนะ หนูพูดถูก แม่น่ะมีพัฒนาการทางด้านอารมณ์ช้าอย่างที่หนูว่ามา แม่พูดจาไม่ดีออกไป อย่าถือสาเลยนะลูก”
เมเดลีนตอบกลับพร้อมรอยยิ้ม “ฉันไม่เคยถือสาคำพูดโง่ ๆ พวกนั้นหรอกค่ะ”
คาเลนแทบจะทนกับคำตอบที่ขวานผ่าซากแบบนั้นไม่ได้ รอยยิ้มก่อนหน้าถูกฉาบทับไปด้วยความเดือดดาลที่แผ่ซ่านไปทั่ว “เมเดลีน ฉันเอ่ยคำขอโทษจากใจจริง แต่แกกลับกล้ามาว่าฉันแบบนี้อย่างนั้นเหรอ? แกนี่…”
“เวลามีบางอย่างไม่ดีกำลังจะเกิดขึ้น กลิ่นเหม็นเน่ามันจะโชยออกมาก่อนเสมอ คุณแม่ไม่เคยได้ยินเหรอคะ?” เมเดลีนพูดตัดบท พร้อมกับส่งสายตาที่ทะนงตนไปยังคาเลน “ถ้าจะมาเล่นแง่กับฉัน ก็ใช้วิธีที่ฉลาดกว่านี้หน่อยนะคะ”
เมื่อพูดจบ เมเดลีนก็เดินผ่านคาเลนไปทันที
“แก…” คาเลนโกรธจนตัวสั่นไปหมด ฟันของเธอกระทบกันอย่างแรงในขณะที่สายตาจับจ้องไปยังแผ่นหลังของเมเดลีน
คาเลนหันไปมองเมเดลีนที่กำลังเดินเข้าไปในห้องของผู้อาวุโส จากนั้นเธอจึงเดินเข้าห้องทำงานไปอย่างลับ ๆ ล่อ ๆ
เธอรู้สึกดีใจที่ประตูห้องไม่ได้ล็อกเอาไว้ เธอวิ่งเข้าไปในห้องด้วยความไวปานแสงและเดินตรงไปที่โต๊ะทำงานทันที
บนโต๊ะสะอาดเรียบร้อย นอกจากอุปกรณ์วาดภาพและคอมพิวเตอร์แล้ว ที่เหลือก็เป็นแบบร่างของเมเดลีนทั้งหมด
เธอหยิบแบบร่างขึ้นมาและพลิกดูสองสามหน้า สิ่งที่เห็นทำให้เธอตกตะลึงไม่ใช่น้อย
‘ดีไซน์พวกนี้สุดยอดไปเลย ถ้าพวกนี้เสร็จสมบูรณ์เมื่อไหร่ การันตีได้เลยว่านี่คือชุดเครื่องเพชร ซึ่งเป็นที่จับจ้องของบรรดาสาวน้อยสาวใหญ่แน่นอน
‘ดูเหมือนว่าเมเดลีนเก่งไม่ใช่ย่อยเลย ไม่ต้องสงสัยเลยว่าทำไมดีไซน์ของมิสแอลเลดี้ถึงได้ดังเป็นพลุแตกแบบนี้’
ในขณะที่กำลังตกอยู่ในห้วงความคิด คาเลนพลันฉุกคิดบางสิ่งขึ้นมาได้ ‘เธอร่างไว้หลายแบบเหลือเกิน แล้วอันไหนกันแน่ล่ะ ที่เธอตั้งใจจะเอาลงแข่งขัน?’
ในขณะที่เธอกำลังเกาหัวแกรก ๆ อยู่ เธอก็ได้ยินเสียงก้าวเดินดังขึ้นมาจากทางบันได เธอพลันวางแบบร่างกลับที่เดิมอย่างไวและเดินออกมาจากห้อง เธอชนเข้ากับใครบางคนตรงนั้น
“โอ๊ย!” คาเลนร้อง เธอเงยหน้าขึ้นและสังเกตเห็นว่าเป็นวินส์ตันนั่นเอง เธอจึงถอนหายใจอย่างโล่งอก
“ทำไมคุณถึงเดินออกมาจากห้องทำงานของเจเรมี่ได้ล่ะ?” วินส์ตันเอ่ยถามด้วยความอยากรู้
คาเลนโพล่งคำแก้ตัวออกมาทันควัน “ฉันแค่บังเอิญเดินผ่านมา แล้วทำโทรศัพท์ตกเข้าไปข้างใน ก็เลยเดินเข้าไปหยิบมาน่ะค่ะ”
วินส์ตันไม่ได้เอะใจอะไรกับข้อแก้ตัวนั้น แต่เขาตั้งคำถามอีกครั้ง “นี่คุณยังติดต่อกับหลานสาวสุดที่รักอยู่อีกเหรอ?”
“เปล่านะคะ! ฉันจะไปติดต่อกับเธอได้ยังไงกัน?!” คาเลนปฏิเสธเสียงแข็งและเพื่อไม่ให้วินส์ตันจับได้ว่าโกหก เธอจึงสะบัดหน้าเดินตรงไปที่ห้องของเธอพร้อมเล่นละครฉากใหญ่ไปด้วย เธอทำแม้แต่ก่นด่าอีวอนไปด้วยตลอดทาง
…
เพื่อป้องกันไม่ให้เฟลิเป้โผล่หน้ามาก้าวก่ายในชีวิตเมเดลีนอีก เจเรมี่ถึงกับยกงานทั้งออฟฟิศกลับมาทำต่อที่บ้าน นอกจากงานพบปะสังสรรค์ทางสังคมที่จำเป็นจะต้องไป เขาก็จะอยู่ข้างกายเมเดลีนเสมอ
ในตอนแรก คาเลนคิดว่าการขโมยแบบร่างของเมเดลีนเป็นเรื่องหมู ๆ แต่ว่าการที่เจเรมี่ตัวติดกับเมเดลีนเป็นปาท่องโก๋แบบนี้ ทำให้คาเลนเคลื่อนไหวได้ลำบากมากขึ้น
ในเวลาเดียวกัน อีวอนก็โทรเซ้าซี้คาเลนไม่เลิกลา “วันนี้เป็นโอกาสสุดท้ายแล้วนะคะ คุณป้า ถ้าคุณป้าเอาแบบร่างของยัยเมเดลีนที่เอาไปลงแข่งมาไว้ในมือไม่ได้ พวกเราจะต้องอยู่ใต้เงาของมันตลอดไปเลยนะคะ เราจะไม่มีโอกาสโงหัวขึ้นมามองแสงเดือนแสงตะวันแล้วนะคะ!”
คาเลนไม่ยอมให้โอกาสซึ่งมีเพียงไม่กี่ครั้ง ที่จะทำให้เมเดลีนล่มจมแบบนี้หลุดมือไปง่าย ๆ แน่ เธอให้คำมั่นสัญญากับตัวเองและเตรียมตัวลงมือ…
ณ ตอนนั้น เธอบังเอิญได้ยินบทสนทนาระหว่างเมเดลีนกับเจเรมี่ “เจเรมี่คะ ในแบบร่างเยอะแยะพวกนี้ ฉันคิดว่าอันนี้ดีที่สุดแล้วค่ะ ดูสิคะ เลือกอันนี้เถอะค่ะ คุณคิดว่าไง?”
เจเรมี่หยิบแบบร่างนั้นขึ้นมาดู สายตาของเขาฉายแววชื่นชมขึ้นมา “แม้ว่าผมจะไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญด้านนี้ แต่บอกได้เลย ว่านี่เป็นแบบที่เหมาะสมที่สุดกับการแข่งขัน มันทั้งเรียบหรูและสวยงาม ลินนี่ คุณนี่เป็นนักออกแบบอัฉริยะตัวจริง”
เมเดลีนหัวเราะ “ถ้างั้นเอาแบบร่างนี้แล้วกันค่ะ อีกเดี๋ยว ฉันค่อยส่งไฟล์แบบร่างไป”
คาเลนยืดคอขึ้นเพื่อที่จะแอบดู แต่เธอกลัวว่าเมเดลีนจะสังเกตเห็นว่าเธอแอบดูอยู่จากมุมหนึ่ง ในขณะที่คาเลนกำลังคิดหาว่าวิธีเอาแบบร่างมาไว้ในมืออย่างยากลำบาก เมเลดีนก็กระโดดโลดเต้นอย่างดีใจ
“เจเรมี่คะ วันมะรืนจะเป็นการแข่งขันรอบสุดท้ายแล้ว บรรยากาศของงานจะต้องยิ่งใหญ่แน่นอนเลย คุณคิดว่าเสื้อคลุมตัวไหนเหมาะกับฉันมากกว่ากันคะ? ช่วยขึ้นไปข้างบน และช่วยฉันเลือกหน่อยได้ไหม?
เจเรมี่เต็มใจจะช่วยอย่างยิ่ง เขาจับมือเธอเดินขึ้นไปข้างบนด้วยกันอย่างมีความสุข