บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ - บทที่ 595
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 595
ปฏิกิริยาของผู้ชมเป็นไปในทางตรงข้ามกับคณะกรรมการเป็นอย่างมาก พวกเขาดูราวกับว่าถูกผลงานชิ้นนี้สะกดเข้าอย่างจัง
ปฏิกิริยาที่แสดงออกมาของคณะกรรมการและผู้ชมทั้งหลายทำให้ปากของอีวอนบิดโค้งไปด้วยความตื่นเต้น
‘ดูเหมือนว่าผลงานการออกแบบชิ้นนี้จะแย่งซีนได้หมดเลยสินะ ดูคนพวกนั้นสิ พอได้เห็น ก็ตะลึงอ้าปากค้างกันเป็นแถว ๆ!”
คาเลนที่นั่งอยู่ท่ามกลางผู้ชมแสดงท่าทีภูมิใจไม่ต่างกันตอนที่ได้ยินพวกนั้นชมผลงานชิ้นนี้ไม่ขาดปาก
สายตาของของเธอสบเข้ากับสายตาของอีวอน จากนั้นเธอจึงหันไปมองเมเดลีนที่บริเวณที่นั่งผู้เข้าแข่งขัน
ทั้งคาเลนและอีวอนรู้สึกปีติยินดีที่ได้เห็นเมเดลีนตะลึงตาค้าง
‘ฮึ ฉันพนันได้เลยว่าเธอไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อนสินะ เมเดลีน?
‘ผลงานของเธอกลายเป็นของฉันแล้วย่ะ!’
“ผู้เข้าแข่งขันหมายเลขหกครับ คุณแน่ใจใช่ไหมครับ ว่านี้คือผลงานการออกแบบที่คุณส่งเข้าประกวด?” คุณลูวินสกี้ซึ่งอีวอนเคยจีบที่งานการกุศลก่อนหน้านี้ ชี้ไปยังหน้าจอและเอ่ยถามขึ้น
อีวอนขยิบตา พร้อมกับพยักหน้าอย่างว่าง่ายตอบรับคำถามนั้น “ค่ะ คุณลูวินสกี้ ผลงานชิ้นนี้ฉันตั้งใจเอาลงประกวดค่ะ!”
คุณลูวินสกี้หันไปมองและพูดคุยกับผู้ตัดสินท่านอื่น
กรรมการหญิงท่านหนึ่งที่นั่งข้างคุณลูวินสกี้มองที่ผลงานและพูดขึ้น “เป็นผลงานที่ยอดเยี่ยมจริง ๆ นะคะ”
อีวอนคิดว่านั่นคือคำชมที่เธอได้รับ และทำให้เธอปลื้มใจมากยิ่งขึ้น
“ขอบพระคุณค่ะ และดิฉันรู้สึกปลาบปลื้มเป็นอย่างยิ่งที่ทุกท่านชื่นชอบ ความจริงแล้ว ดิฉันเตรียมการออกแบบนี้มาเป็นเวลานานแล้วค่ะ ผลงานชิ้นนี้สำเร็จนานแล้ว แต่เพราะว่าดิฉันเป็นคนที่หลงใหลในความสมบูรณ์แบบ ดิฉันจึงทุ่มเททั้งยามหลับและยามตื่นเพื่อที่จะทำให้ผลงานชิ้นนี้ดียิ่งขึ้น และนั่นจึงทำให้ดิฉันสามารถนำผลงานที่สมบูรณ์แบบที่สุดมาให้ทุกท่านได้เชยชม!”
“โอ้? จริงเหรอ?” คณะกรรมการเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงแกมสงสัย
อีวอนพยักหน้าและตอบออกไปอย่างมั่นใจ “ดิฉันเป็นคนที่เมื่อหลงใหลในสิ่งใด ดิฉันจะต้องทำมันออกมาให้สมบูรณ์ ก็เหมือนผลงานชิ้นนี้ ดิฉันใส่ความตั้งใจลงในผลงานจนมันสำเร็จออกมาได้”
เธอเหลือบตามองไปทางเมเดลีนก่อนที่จะพูดเสริมอีก “ดิฉันไม่ใช่คนจำพวกที่เสิร์ชอินเทอร์เน็ตแล้วขโมยผลงานของคนอื่นเพียงเพื่อชื่อเสียงของตนเองหรอกค่ะ คนพวกนั้นก็ทำได้แค่ลอกเลียนแบบงานของคนอื่นมาเป็นแบบทั้งนั้น ปรับเปลี่ยนเล็กน้อย และอ้างว่าเป็นของตน”
“ถ้าเป็นอย่างนั้น คุณคงจะเอางานของคนอื่นมาใช้ทั้งดุ้นโดยที่ไม่ได้ปรับเปลี่ยนอะไรเลยสินะคะ?”
‘อะไรนะ? ว่าไงนะ?’
กรรมการหญิงท่านหนึ่งมีท่าทีเยือกเย็นตั้งคำถามสวนขึ้นมาทันควัน รอยยิ้มบนหน้าอีวอนจางลงไปทันตา
ผู้ชมด้านล่างเวที รวมถึงคาเลน ต่างรู้สึกมึนงง
‘งานของคนอื่นอย่างนั้นเหรอ?
‘นี่หมายความว่าเมเดลีนส่งผลงานการออกแบบก่อนหน้าอีวอนอย่างนั้นเหรอ?
‘เป็นไปไม่ได้ แม้ว่าเธอจะส่งผลงานก่อนอีวอนจริง แต่นี่เป็นการแข่งขันแบบถ่ายทอดสดนะ คณะกรรมการไม่มีทางรู้ว่ามันคือผลงานของเมเดลีน”
“ทำไมคุณถึงถามแบบนั้นล่ะคะ ดิฉันมีสิทธิ์ที่จะตั้งคำถามกับคณะกรรมการใช่ไหมคะ? นี่มันงานของดิฉัน ดิฉันไม่เคยลอกเลียนแบบงานของใครทั้งนั้น” อีวอนกะพริบตาอย่างใสซื่อและปฏิเสธ
“ท่านคณะกรรมการผู้ทรงเกียรติทั้งหลายคะ ดิฉันกล้าสาบานต่อเทพยดาฟ้าดิน ว่าผลงานชิ้นนี้มาจากน้ำพักน้ำแรงของดิฉัน หากผลงานชิ้นนี้ไปเหมือนกันของใครคนอื่น แสดงว่าคนเหล่านั้นลอกเลียนผลงานของดิฉันไป และไม่มีทางเป็นอย่างอื่นแน่นอน!”
เธอเตรียมคำพูดเหล่านี้มาพร้อม ในกรณีที่มีเหตุการณ์ไม่คาดคิดเกิดขึ้น อย่างเช่นการที่คณะกรรมการได้เห็นผลงานของเมเดลีนก่อนล่วงหน้า
‘นี่ไม่ใช่การแข่งขันแบบถ่ายทอดสดหรอกเหรอ? หรือว่าเมเดลีนเล่นตุกติกอะไรเหรอเปล่า?’
จากนั้น กรรมการหญิงท่านนั้นยิ้มเยาะ “ผู้เข้าแข่งขันหมายเลขหกคะ ดิฉันไม่เคยเจอใครที่โกหกหน้าตายได้มากขนาดนี้มาก่อนเลยค่ะ หน้าไม่อายจริง ๆ”
ราวกับสายฟ้าผ่าลงกลางใจของอีวอน เธอไม่คาดคิดเลยว่ากรรมการหญิงคนนี้จะฉีกหน้าเธอตรง ๆ แบบนี้ ถึงกระนั้น เธอรู้ดีว่าเธอไม่อาจถอยหนีได้ในขณะที่ยืนอยู่บนเวที ประจันหน้ากับกล้องที่กำลังถ่ายทอดสดอยู่มากมาย
ทันใดทัน อีวอนเถียงกลับ “ท่านกรรมการที่เคารพคะ คุณพูดแบบนั้นกับดิฉันได้อย่างไรกัน? การที่ทำตัวเป็นคนหยาบคายแบบนี้ คุณยังมีสิทธิ์มานั่งเป็นคณะกรรมการตัดสินได้อยู่เหรอคะ”
“ฉันหยาบคาย อย่างนั้นเหรอ?” กรรมการหญิงหัวเราะ “คุณอีวอน สินะคะ? เท่าที่ดูประวัติของคุณ มันระบุเอาไว้ ว่าคุณจบการศึกษาจากสาขาการออกแบบเครื่องประดับและเครื่องเพชร แต่คุณกลับไม่รู้ว่าผลงานที่คุณกำลังนำเสนออยู่เป็นงานของ วิคเตอร์ ศิลปินนักออกแบบเครื่องประดับและเครื่องเพชรชื่อดังระดับนานาชาติ”