บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ - บทที่ 670

บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 670

ในขณะที่มือของเธอกำลังจะถึงคอของเมเดลีน เธอกลับดึงมือนั้นกลับมา “เมเดลีน ถ้าแกสามารถเปลี่ยนชื่อและกลับมาใช้ชีวิตได้อีกครั้ง ฉันเองก็ทำได้เหมือนกัน”

เฟลิซิตี้หัวเราะด้วยน้ำเสียงอันขุ่นเคือง สายตาที่เธอมองเมเดลีนดำมืดยิ่งขึ้น

“เมเดลีน ฉันจะไม่มีวันปล่อยให้แกกับเจเรมี่มีโอกาสอยู่กันสองต่อสองอีกเป็นอันขาด เขาเป็นของฉัน และแก… รอก่อนเถอะ สักวันฉันจะทำให้แกรู้ซึ้งว่าผู้ชนะที่แท้จริงคือฉันคนนี้!”

เธอสบถให้เมเดลีนที่กำลังนอนหลับไม่ได้สติ ก่อนที่จะเดินออกมาจากห้องไปอย่างลับ ๆ

…

หลังจากพักฟื้นสองวัน สภาพจิตใจของเมเดลีนก็กลับมาดีดังเดิม

เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ซึ่งเกิดขึ้นที่โรงแรมคืนนั้น เธอจึงโทรไปหาเจเรมี่

ไม่มีคนรับสายหลังจากต่อสายอยู่นาน

เธอพยายามโทรอยู่หลายครั้ง แต่ผลลัพธ์ก็เป็นเหมือนครั้งแรกที่โทรไป

ในขณะที่เธอกำลังคิดที่จะไปหาเจเรมี่เพื่อพิสูจน์บางอย่างให้เห็นกับตา เฟลิเป้ก็ปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าเธอ เขาเอ่ยถามเธอด้วยสายตาอันอ่อนโยน “เอวลีน คุณตัดสินใจแล้วรึยังว่าจะพาแจ็คกับลิลลี่กลับเมืองเอฟกับผมเมื่อไหร่?”

“เฟลิเป้ ฉันยังไม่ได้คิดเรื่องที่กลับเมืองเอฟตอนนี้” คำตอบของเมเดลีนกระชับและชัดเจนปราศจากความลังเลในน้ำเสียง

เฟลิเป้รู้สึกไม่พอใจอยู่ลึก ๆ แต่เขาทำได้เพียงยิ้มและเอ่ยถาม “ทำไมล่ะ?”

เมเดลีนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งและตอบออกไป “มีเรื่องบางอย่างที่ฉันไม่สามารถปล่อยผ่านไปได้ค่ะ”

เฟลิเป้พยักหน้าตอบรับอย่างเข้าใจ “ถ้าเป็นแบบนั้น พวกเราจะกลับไปตอนที่คุณจัดการเรื่องที่ต้องทำเสร็จแล้ว แล้วกัน”

“ขอบคุณนะ เฟลิเป้”

“เด็กโง่ ระหว่างเราสองคนไม่จำเป็นต้องขอบคุณกันก็ได้” เฟลิเป้พูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนและรักใคร่ “ผมมีเรื่องต้องไปจัดการนิดหน่อย ถ้ามีอะไร โทรหาผมนะ”

เขาหันหลังกลับไปพร้อมรอยยิ้ม แต่เมื่อพ้นสายของเมเดลีน รอยยิ้มนั้นกลับหายไปทันตา

เธอบอกว่ามีเรื่องบางอย่างที่เธอปล่อยผ่านไปไม่ได้

เฟลิเป้รู้ว่าบางอย่างที่เมเดลีนปล่อยผ่านไปไม่ได้ไม่ใช่สิ่งของ หรืองานใด ๆ แต่เป็นคนต่างหาก

ซึ่งคนนั้นก็คือเจเรมี่!

เขายอมให้เรื่องมันดำเนินต่อไปแบบนี้ไม่ได้ เขายอมไม่ได้ที่จะปล่อยให้เมเดลีนซึ่งได้สูญเสียความทรงจำในอดีตไปแล้ว กลับมามีเยื่อใยใด ๆ กับเจเรมี่อีกครั้งหนึ่ง

เฟลิเป้ขึ้นรถด้วยรังสีแห่งความอาฆาตก่อนที่จะมุ่งตรงไปยังวิลล่าของเจเรมี่

หลังจากที่เฟลิเป้ออกไป เมเดลีนโทรหาเจเรมี่อีกครั้ง และสายของเธอก็ไม่ได้รับการตอบรับเลย เธอไม่สามารถบอกได้ว่าการที่เจเรมี่ไม่รับสายเธอเป็นเพราะว่าเขาจงใจไม่รับ หรือไม่สะดวกใจที่จะรับกันแน่

หลังจากครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่ เมเดลีนก็ขับรถออกไปเช่นกัน

อย่างไรก็ตาม เมื่อมาถึงจุดหมาย เธอรุ็สึกประหลาดเป็นอย่างมากเมื่อเห็นว่ารถของเฟลิเป้จอดอยู่ไม่ไกล

“เฟลิเป้?” เมเดลีนสัมผัสได้ถึงบางอย่างที่แปลกประหลาด

เฟลิเป้บอกว่ามีงานบางอย่างที่จะต้องสะสางให้เสร็จ แล้วทำไมถึงมาหาเจเรมี่ได้?

เธอจึงจงใจจอดรถให้ห่างออกมาหน่อย ก่อนที่จะเดินลงจากรถตรงเข้าไปในวิลล่า

ทันทีที่เดินมาถึงประตูทางเข้าวิลล่า เธอได้ยินเสียงเฟลิเป้ดังมาจากด้านในวิลล่า น้ำเสียงอันเย็นชา และไร้อารมณ์พุ่งตรงเข้ามาในโสตประสาทของเธอทันที

เมเดลีนรู้สึกสับสนไปชั่วครู่ เธอเชื่อไม่ลงจริง ๆ ว่านั่นคือคำพูดของเฟลิเป้

“เจเรมี่ บอกฉันมาดีกว่า ว่าแกกับเอวลีนไปทำอะไรกันบนเกาะสองวันนั้น?” เฟลิเป้ตั้งคำถาม

‘เฟลิเป้มาถามเรื่องแบบนี้น่ะเหรอ?’

‘หรือว่าเขากังวลว่าจะเกิดอะไรไม่ดีขึ้น ระหว่างเจเรมี่กับฉันบนเกาะนั้น?’

ในขณะที่คาดเดาไปต่าง ๆ นานา เธอก็เหลือบตาขึ้นมองไปทางสวนหน้าบ้าน