บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ - บทที่ 687
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 687
อีวอนเองก็หมุนตัวหันกลับไปมอง เธอตกใจมากที่เห็นพรรคพวกของเธอผลักเมเดลีนเข้ามาในห้อง
“เมเดลีน?” คาเลนคิดว่าเธอกำลังเห็นภาพลวงตา แต่ผู้หญิงตรงหน้าเธอคือเมเดลีนจริง ๆ
“นั่นเธอเองเหรอ?” เมเดลีนไม่ได้ดูแปลกใจเกินไปที่เห็นว่าคนนั้นคืออีวอน “ก่อนหน้านี้เธอก็เป็นคนส่งผู้ชายชื่อ แทนเนอร์ ลองค์ ให้มาลักพาตัวลูกสาวฉันใช่ไหม?”
อีวอนตกใจเพราะไม่คิดว่าเธอจะรู้ความจริงเบื้องหลังเหตุการณ์นั้น จากนั้นเธอก็เหยียดริมฝีปากและหัวเราะคิกคัก
“ใช่ ฉันเอง แล้วไงเหรอ? เธอยังจับฉันไม่ได้เลย”
เธอเดินไปหาเมเดลีน “แต่ฉันไม่เคยคิดเลยนะ ว่าเธอจะเสี่ยงชีวิตเพื่อมาช่วยนางนั่นน่ะ”
เมเดลีนมองไปที่คาเลน ซึ่งอยู่ที่มุมหนึ่งด้วยสภาพถูกมัดมืออย่างน่าอัปยศ
ดวงตาที่งดงามของเธอมองดูคาเลนอย่างดูถูก เธอยิ้มแล้วพูดว่า “เพื่อหล่อนงั้นเหรอ? เธอคิดว่ามันคุ้มที่จะเสี่ยงชีวิตของฉันเพื่อช่วยหล่อนไหมล่ะ?”
“คุ้มเหรอ? นี่มันหมายความว่ายังไง เมเดลีน?!” คาเลนตะโกน
การแสดงออกของเมเดลีนนั้นดูสง่างามและเคร่งขรึม “หมายความว่าฉันไม่ได้ทุกข์ร้อนอะไร แม้ว่าคุณจะตายก็ตาม”
“แล้ว… แล้วเธอมาที่นี่คืออะไร?!”
“คุณคิดว่าฉันอยากมาจริง ๆ เหรอ? คุณปู่เป็นคนอ้อนวอนฉัน ฉันจึงทำได้เพียงตกลงเอาเงินค่าไถ่มาให้ ตอนแรกฉันคิดว่าจะกลับไปหลังจากมอบเงินให้แล้ว แต่พวกเขาลากฉันขึ้นรถมา ถ้าฉันรู้ว่าเรื่องจะออกมาเป็นแบบนี้ ฉันก็ไม่ตกลงทำตามคำขอของคุณปู่ตั้งแต่แรกหรอกนะ ไม่ว่าคุณจะตายหรือมีชีวิตอยู่ฉันก็ไม่ได้กังวลเลย” เมเดลีนตะโกนออกมาในขณะที่เธอมองดูคาเลนด้วยความเหยียดหยาม
“นี่ธอ… เธอ…” คาเลนพูดไม่ออก
อีวอนที่เห็นเหตุการณ์ก็หัวเราะอย่างสนุกสนาน
“ก็อย่างที่บอก เป็นไปได้ยังไงที่เธอจะเสี่ยงชีวิตเพื่อป้าของฉัน?”
เธอชายตามองเมเดลีนตั้งแต่หัวจรดเท้าและในที่สุดก็จ้องไปที่ใบหน้าของเมเดลีน ขณะที่ดวงตาสีแดงก่ำของเธอเต็มเปี่ยมไปด้วยความหึงหวง
“เมเดลีน เธอพึ่งใบหน้าของเธอเพื่อร่ายมนต์ใส่ลูกพี่ลูกน้องของฉันใช่ไหม? พูดสิ ถ้าเธอเสียโฉม เธอคิดว่าเขาจะยังรักเธออยู่หรือเปล่า?” อีวอนยื่นมือของเธอเพื่อพยายามจะสัมผัสที่ใบหน้าของเมเดลีน
เมเดลีนคว้าข้อมือของอีวอนไว้ “เธอได้เงินแล้วนะ ถ้าไม่อยากเผชิญกับปัญหาไปมากกว่านี้ เธอก็ควรหนีไปซะตอนนี้ ถ้าหากมีอะไรเกิดขึ้นกับฉัน เธอเองจะเป็นคนที่มีปัญหา”
“ฉันไม่ได้ต้องการให้แกมาสอนวิธีการทำงานกับฉัน!” อีวอนโกรธจัด เธอสะบัดมือของอีกฝ่ายออก เธอจ้องไปที่กระเป๋าใส่เงินสดที่ชายสองคนถืออยู่และสั่งว่า “มัดนางนี่เอาไว้ เราจะใช้เวลาของเรานับเงิน”
เมเดลีนพยายามดิ้น ชายทั้งสองทำตามที่เธอสั่งด้วยท่าทีดุร้าย จากนั้นพวกเขาก็มัดมือทั้งสองข้างของเธอและผลักเธอไปหาคาเลน หลังจากนั้นพวกเขาหันกลับมา และกระตือรือร้นที่จะเปิดกระเป๋าเพื่อนับเงิน
ลูกตาทั้งสามคู่เปล่งประกายเมื่อพวกเขาเห็นกองเงินสดที่เต็มไปด้วยธนบัตร 100 ดอลลาร์
“ฉันไม่เคยเห็นเงินมากขนาดนี้มาก่อนเลยในชีวิต!”
“ฉันก็สามารถไปเล่นพนันได้สิแบบนี้!”
“ฉันไม่รู้มาก่อนเลยนะว่าเจเรมี่จะมีเงินเก็บเขามากมายขนาดนี้” อีวอนตื่นเต้นเมื่อเห็นเงินสดสาดสะท้อนอยู่ในลูกตาของเธอ
“กำจัดพวกมันเถอะ เพราะเราได้เงินแล้ว!” ชายคนหนึ่งแนะนำ
คาเลนกำลังตัวสั่นระริก มิจฉาชีพอย่างพวกเขาต้องเป็นฆาตกรฆ่าคนอย่างแน่นอน
“เดี๋ยวก่อนสิ” ชายอีกคนหนึ่งยั้งเขาไว้ และเลื่อนสายตาตะกละตะกลามไปที่ร่างของเมเดลีน “ถ้านางแก่นี่หนึ่งคนมีค่า 500,000 งั้น ฉันเดาว่าภรรยาของเจเรมี่อย่างน้อยก็ควรมีค่าเป็นล้านใช่ไหม?”
ตอนแรกอีวอนไม่มีแผนที่จะขอเงินเพิ่มอีก แต่เมื่อนึกได้ว่าเจเรมี่สูญเสียการมองเห็น เธอก็ตระหนักว่าเขาคงไม่มีทางทำอันตรายใด ๆ กับเธอได้ ไม่ว่าเขาจะแข็งแกร่งแค่ไหนก็ตาม
เธอไตร่ตรองอย่างหนักแล้วยิ้มเยาะเย้ย พร้อมกับมองไปที่เมเดลีน
…
วินส์ตันพาเจเรมี่ไปยังจุดที่เมเดลีนถูกพบครั้งสุดท้าย