บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ - บทที่ 699

บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 699

ก่อนที่เมเดลีนจะได้เอ่ยพยางค์สุดท้าย เจเรมี่ก็ก้มลงและประกบริมฝีปากของเมเดลีนไว้กับปากของเขา

ภายในรถที่คับแคบมีแสงสลัว

เมเดลีนเบิกตากว้างและมองด้วยความตกตะลึง ขณะที่ชายหนุ่มจู่ ๆ ก็จูบเธอ ตาของเขาปิดลงและสีหน้าเขาก็จดจ่อ ในช่วงเวลานั้นดูเหมือนว่าเขาจะสนุกกับการจูบเธอมากขึ้นไปอีก

ใบหน้าของเธอสัมผัสได้กับลมหายใจของเจเรมี่ และกลิ่นอายของเขาทำให้ใบหน้าของเธอร้อนผ่าว

เมเดลีนดึงสติตัวเองกลับสู่ความเป็นจริงอย่างรวดเร็ว เธอพยายามผลักเจเรมี่ออกไป มีแค่เพียงชายหนุ่มที่ดึงเธอเข้ามาใกล้ชิดกับเขา

การขัดขืนของเธอทำให้เขาต้องการจะครอบครองเธอมากยิ่งขึ้น

นิ้วของเมเดลีนจับแขนเสื้อของเจเรมี่ไว้อย่างแน่นหนาและเธอพยายามจะผลักเขาออกไป

เมื่อเธอเห็นว่าเจเรมี่ไม่ได้มีท่าทีจะปล่อยเธอไป เธอจึงตัดสินใจกัดเขา

อาการเจ็บปวดจากความแหลมคมทำให้เจเรมี่หยุดสิ่งที่เขาทำอยู่ ในขณะที่รสโลหะของเลือดเริ่มคลุ้งไปทั่วปากของเขาทันที

จากนั้นเขาก็ปล่อยเมเดลีนไปอย่างไม่เต็มใจ เมื่อเขาเห็นเลือดบนริมฝีปากของเธอ เขาก็ก้มลงจูบเธอเบา ๆ อีกครั้ง แต่ในวินาทีต่อมาเขาก็โดนตบเข้าอย่างแรง

เธอจ้องมองเขา ดวงตาที่งดงามของเธอเต็มเปี่ยมไปด้วยความโกรธ

แม้จะรู้ตัวว่าก่อนหน้านี้เขาได้แสดงความหุนหันพลันแล่นใส่เธอ แต่เจเรมี่ก็ไม่เสียใจกับมันเลย

“ผมไม่อนุญาตให้คุณพูดว่าคุณรักเขา” ทันใดนั้นเขาก็เน้นเรื่องนี้ด้วยน้ำเสียงดื้อรั้นแบบเด็ก ๆ นัยน์ตาลึกของเขาเติมเต็มไปด้วยความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของอย่างรุนแรงและความอคติที่มีต่อเธอ

“เจเรมี่ คุณเป็นใครเหรอ ถึงไม่อนุญาตให้ฉันทำแบบนั้น?” เธอถามเขาด้วยสายตาที่จริงจังกว่าเขา “คุณเคยเห็นคุณค่าฉันไหม ตอนที่ฉันรักคุณ? ในตอนนี้คุณเป็นใครถึงมาห้ามฉันไม่ให้รักผู้ชายคนอื่น? คุณคิดว่าคุณสามารถลบล้างความเจ็บปวดทั้งหมดที่คุณเคยทำกับฉันด้วยคำว่าขอโทษแค่นั้นเหรอ?” เมเดลีนเอ่ยถามด้วยความโกรธจัด ในขณะที่เธอกำลังพยายามสงบสติอารมณ์ของเธอลง

“คุณพูดถูก ฉันจำอะไรได้ไม่มากหรอก แต่แม่ของคุณบอกกับฉัน เรื่องที่คุณทำให้ฉันตาบอดและเสียโฉมก็เพื่อเมเรดิธ! และถึงแม้ว่าคุณจะไม่ได้ทำให้ฉันเสียโฉม หรือทำให้ฉันตาบอด แต่คุณก็ยังเป็นคนที่ทำให้เมเรดิธมีเจตนาชั่วร้ายแบบนั้นได้อยู่ดี!”

“ออกไปซะ”

เธอไล่เขาออกไปอีกครั้ง

เจเรมี่มองดูสายตาอันเยือกเย็นของเมเดลีนและในที่สุดก็ยอมลงจากรถ

เมเดลีนขับรถออกไปอย่างรวดเร็ว โดยทิ้งให้เจเรมี่ยืนอยู่ที่เดิม

เขายังคงรู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดอย่างรุนแรงจากการตบของเมเดลีน และความแสบจากการกัดของเธอเมื่อกี้นี้ได้ แต่เขาไม่เจ็บปวดอีกแล้ว

ในทางกลับกัน เขารู้สึกค่อนข้างพอใจ

ความพึงพอใจนี้ไม่ได้มาจากการจูบเมื่อกี้ แต่มาจากการที่เขาสัมผัสได้ว่าเมเดลีนสนใจและห่วงใยเขาจริง ๆ

ถ้าไม่อย่างนั้น ก่อนหน้านี้เธอคงไม่ตามเขามา

…

ระหว่างทางกลับบ้าน เมเดลีนยังคงวนเวียนอยู่กับคำพูดของเขาก่อนหน้านี้ และการที่เขาจู่โจมเข้าจูบเธอในทันที

“ลินนี่ หยุดโกหกตัวเองเถอะ คุณยังรักผมอยู่”

เสียงที่ชัดเจนและมีเสน่ห์ของผู้ชายคนนี้ยังติดตรึงอยู่ในหูของเธอ

เธอส่ายหัวและบังคับตัวเองให้หยุดคิดเรื่องนี้

ในตอนนั้นเอง เธอได้รับโทรศัพท์จากเฟลิเป้ เขาบอกว่าเขาเพิ่งลงจากเครื่องบินและถามเมเดลีนว่าสามารถไปรับเขาได้หรือไม่

เมเดลีนขับรถมุ่งหน้าไปที่ สนามบินเกลนเดล และตอนที่เธอพบกับเฟลิเป้ ก็มีผู้หญิงคนหนึ่งอยู่ข้าง ๆ เขา เธอขาวสวยและยังมีขายาว ๆ คู่หนึ่งอีกด้วย

เฟลิเป้พาดแขนบนไหล่ของเมเดลีนและได้แนะนำให้หญิงสาวคนนั้นให้เธอรู้จัก “เคธี่ นี่คือภรรยาของฉัน เอวลีน”

เมื่อหญิงสาวได้ยินอย่างนั้น แววตาของเธอก็บ่งบอกถึงความผิดหวัง จากนั้นเธอก็แนะนำตัวเองอย่างนอบน้อม “สวัสดีค่ะ เอวลีน ฉันเป็นน้องสาวของเฟลิเป้ เรียกฉันว่าเคธี่ก็ได้ค่ะ”

“น้องสาว?”