บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ - บทที่ 718

บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 718

น้ำเสียงของเขาเย็นชา และดวงตาของเขาก็เย็นชายิ่งกว่าน้ำเสียงของเขา “ครั้งก่อนหน้านี้ที่คุณแม่ถูกลักพาตัวไป ลินนี่ก็เสี่ยงชีวิตเข้าไปช่วยแม่เอาไว้ มันไม่เป็นไรนะ ถ้าแม่จะไม่ขอบคุณเธอ แต่นี่แม่กลับจ้องจะเล่นงานเธออีก! ผมสงสัยจริง ๆ ว่าแม่เป็นแม่แท้ ๆ ของผมจริงรึเปล่า”

“…” คาเลนเดือดดาลและแทบจะควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่อยู่ “แกอยากจะให้ฉันขอบใจมันอย่างนั้นเหรอ? แกรู้ไหมว่าวันนั้นมันตบตีฉันและแหกปากตะโกนใส่ฉันน่ะ? ถ้าฉันไม่มีสมองล่ะก็ ป่านนี้คงถูกมันหลอกไปไหนต่อไหนแล้ว!”

เจเรมี่รู้สึกว่าเขาไม่มีอะไรจะต้องโต้เถียงกับคาเลนอีกต่อไปแล้ว

เขาจับมือแจ็คสันเอาไว้ “แจ็ค เดี๋ยวพ่อจะพาออกไปกินข้าวดี ๆ นอกบ้านนะ”

“แม่จะมากับเราด้วยไหมครับ?” แจ็คสันเอ่ยถามอย่างคาดหวัง

เจเรมี่ขมวดคิ้ว เขาบอกว่ากับแจ็คสันว่าให้ไปชวนเมเดลีนมารับประทานอาหารเย็นด้วยกันคืนนี้ แต่ทว่ากลับล้มเหลวไม่เป็นท่า

เขาพยายามโทรหาเธออยู่หลายสาย แต่เธอก็กดตัดสายตลอด

“แจ็ค แม่บอกว่ามีเรื่องบางอย่างต้องไปทำ เพราะงั้น เดี๋ยวพ่อไปกินข้าวเป็นเพื่อนลูกเองนะ” เขายิ้มให้เด็กน้อยอย่างอ่อนโยน “แล้ว น้องสาวลูกอยู่ไหนล่ะ?”

“ลิลลี่อยู่กับคุณยายครับ”

เจเรมี่ครุ่นคิดอยู่สักพักก่อนที่จะพาแจ็คสันไปยังคฤหาสน์มอนต์โกเมอรี

เอโลอิสไม่สบายใจเลยเมื่อได้ยินว่าเจเรมี่ต้องการจะพาลิเลียนออกไปรับประทานข้าวข้างนอก เธอไม่รู้เหมือนกันว่าลิเลียนเป็นลูกสาวของเจเรมี่

ถึงกระนั้น ลิเลียนก็ชอบเจเรมี่เอามาก ๆ เธอทำแม้แต่การวิ่งเข้าไปกอดขาเขาพลางเรียกเขาด้วยเสียงอันอ่อนหวาน “คุณสุดหล่อ อุ้มหนูหน่อย!”

เจเรมี่ดีใจเป็นอย่างมาก เขาอุ้มเด็กน้อยน่ารักขึ้นมาและจูบไปที่แก้มของเธอเบา ๆ

เอโลอิสเห็นถึงความรักและความหลงใหลอย่างแท้จริงจากดวงตาของเจเรมี่ ดังนั้นเธอจึงไม่อยากทำให้เขาผิดหวัง

เจเรมี่พาสองพี่น้องมาที่ร้านอาหารที่ดีที่สุดและแพงที่สุดในเมืองเกลนเดล

ตอนนี้เป็นเวลาพลบค่ำแล้ว และภาพวิวทิวทัศน์ของเมืองเกลนเดลสวยงามราวกับฉากหนังเมื่อมองผ่านหน้าต่างออกมา

เจเรมี่ที่กำลังมีความสุขมองดูเด็กน้อยทั้งสองข้างกาย รอยยิ้มของเขากว้างขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อเห็นเด็กน้อยทั้งสองรับประทานอาหารอย่างเอร็ดอร่อย

เมื่อถึงเวลาขนมหวาน เจเรมี่เผลอมองไปอีกด้านหนึ่งของร้านอย่างไม่ตั้งใจ และเห็นใบหน้าที่ยิ้มแย้มของเมเดลีน

“ลินนี่?”

เขารู้สึกประหลาดใจ จากนั้น เขาก็สังเกตเห็นเฟลิเป้อยู่ตรงนั้นด้วย

ลินนี่ของเขากำลังรับประทานอาหารใต้แสงเทียนกับเฟลิเป้อย่างนั้นเหรอ?

ดูเหมือนว่าพวกเขากำลังจะออกไป

เจเรมี่ควบคุมสติตัวเองไม่อยู่ ดังนั้นเขาจึงลุกขึ้นและวิ่งตามพวกเขาไป

“พ่อครับ จะไปไหนเหรอ?”

หลังจากได้ยินคำถามของเด็กน้อยแจ็คสัน เจเรมี่จึงตระหนักได้ว่าเขามาที่นี่เพื่อรับประทานอาหารกับเด็กน้อยทั้งสอง

อย่างไรก็ตาม เขาไม่สามารถเพิกเฉยต่อความจริงที่ว่าเมเดลีนเดินออกไปกับเฟลิเป้ได้

เมเดลีนเดินออกมาจากร้านอาหารพร้อมกับเฟลิเป้ ตลอดทางที่ออกไปเธอรู้สึกว่าหัวของตัวเองหนักขึ้นเรื่อย ๆ

ไม่เพียงเท่านั้น แต่รู้สึกเหมือนกับว่าหัวใจเต้นแรงขึ้น และใบหน้าเริ่มร้อนผ่าวมากขึ้นเรื่อย ๆ เช่นกัน

เธอดื่มไวน์ไปเพียงสองแก้วเท่านั้น เป็นไปไม่ได้ที่เธอจะเมาแล้ว

คนขับรถนำรถมาจอดไว้ตรงหน้าพวกเขาทั้งสอง และเฟลิเป้ช่วยเปิดประตูให้กับเมเดลีนอย่างสุภาพ

เมเดลีนกำลังจะเดินเข้าไปในรถ แต่เธอกลับรู้สึกอ่อนแรงในทันใด ตอนที่เธอกำลังจะล้มลง เฟลิเป้ก็รีบวิ่งเข้ามาคว้าเธอเข้าไปไว้ในอ้อมแขนของเขา

“เอวลีน” เขาเรียกชื่อเมเดลีนออกมาอย่างอ่อนโยน แม้ว่าเมเดลีนจะยังไม่สูญเสียสติสัมปชัญญะไปโดยสมบูรณ์ แต่จิตใจของเธอก็เริ่มเตลิดออกไปไกลแล้ว

เฟลิเป้ก้มลงมองเห็นหญิงสาวที่มึนเมาในอ้อมแขนด้วยสายตาอันดำมืดและยากที่จะคาดเดาได้

เจเรมี่ขอร้องให้พนักงานช่วยดูแลเด็กสองคนนั้นและหาข้ออ้างไปห้องน้ำ อย่างไรก็ตาม เมื่อวิ่งออกมาจากร้านอาหาร เขาเห็นเมเดลีนอยู่ในอ้อมแขนของเฟลิเป้ นอกจากนั้นเฟลิเป้ยังโน้มตัวลงไปจูบเธอตรงหน้าผากอีกด้วย หลังจากนั้น เขาก็อุ้มเมเดลีนในท่าอุ้มเจ้าสาว