บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ - บทที่ 736
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 736
เฟลิเป้กำลังเดินเข้ามา และเมื่อเขาเห็นเมเดลีน เขาก็เดินเข้าไปหาเธอด้วยรอยยิ้มที่นุ่มนวล “เอวลีน”
“ทำไมกลับมาเร็วจังล่ะคะ?” เมเดลีนถามด้วยรอยยิ้ม แต่ถึงอย่างนั้นตอนนี้เธอมองเฟลิเป้ไม่เหมือนเดิมแล้ว
“ผมเป็นห่วงคุณ” ดวงตาของเฟลิเป้เอ่อล้นไปด้วยความรัก “ลิเลียนเพิ่งจากไปและคุณต้องเสียใจแน่ เพราะงั้นผมเลยอยากอยู่เป็นเพื่อนคุณ”
“เสียใจ? ใช่ค่ะ มันเหมือนทุกอย่างพังทลายลงเลย” เมเดลีนยิ้มเผิน ๆ จากนั้นเธอก็มองตรงไปที่เฟลิเป้ “เราไปเดินเล่นใกล้ ๆ แถวนี้กันไหมคะ?”
“ได้สิ” เฟลิเป้ยิ้มและพยักหน้า จากนั้นเขาก็เดินตามเมเดลีนไปยังถนนที่เต็มไปด้วยใบแปะก๊วยที่ร่วงหล่น
มีลมกระโชกแรงในฤดูใบไม้ร่วงและใบแปะก๊วยสีเหลืองก็ร่วงหล่นลงมาราวกับผีเสื้อ ก่อนที่จะตกลงสู่พื้นอย่างเงียบเชียบ
เฟลิเป้สังเกตว่าเมเดลีนอารมณ์ไม่ดี แต่เขาเข้าใจว่าทำไม
ลิเลียนเป็นลูกของเธอที่เธออุ้มท้องมาเกือบสิบเดือน และตอนนี้เธอก็จากไปแล้ว บางทีเธออาจต้องใช้เวลาอีกนานกว่าจะรักษาความเจ็บปวดนี้ได้
แต่เนื่องจากบาดแผลนั้นลึกมาก เขาจึงเชื่อว่าเมเดลีนจะไม่ให้โอกาสเจเรมี่เลย
พวกเขาเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนที่เฟลิเป้จะพูดอะไรออกมาในที่สุด “เอวลีนคุณต้องเข้มแข็งไว้ ถ้าลิเลียนอยู่ที่นี่ เธอคงอยากให้แม่ที่รักของเธอมีความสุขและร่าเริงมากกว่านะ”
เมเดลีนหัวเราะอย่างประชดประชัน “หลายคนบอกฉันว่า พวกเขาหวังว่าฉันจะมีความสุขและร่าเริง แต่คนที่พูดกับฉันก็เป็นคนที่ทำให้ฉันเจ็บปวดและทุกข์ทรมานเช่นกัน”
ใบหน้าของเฟลิเป้ดูแปลกไป เมื่อเขาหันไปมองเมเดลีน เธอก็หยุดเดิน
ดวงตาที่สดใสและสวยงามของเธอสบเข้ากับดวงตาซึ่งรู้สึกถึงลางสังหรณ์ที่ไม่ดีของเขา “เฟลิเป้ คุณจำได้ไหมว่าลิลลี่อายุเท่าไหร่?”
เฟลิเป้ไม่ได้หยุดเพื่อคิดเรื่องนี้ “สี่ขวบมั้ง”
“สามขวบ สิบเดือน และสิบสองวัน” เมเดลีนบอกตัวเลขที่ถูกต้องแก่เขา
เฟลิเป้ขมวดคิ้วด้วยความสำนึกผิด “เอวลีน คุณจำมันได้ชัดเจนมาก”
“ฉันคิดว่าแม่ทุกคนคงจะจำทุกอย่างเกี่ยวกับลูก ๆ ของพวกเธอได้” เมเดลีนมองเฟลิเป้ และแววตาของเธอก็เต็มไปด้วยความผิดหวัง “เฟลิเป้ คุณยังจำคำแรกที่ลิลลี่พูดได้ไหม? มันคือคำว่า ‘พ่อ’ ”
สีหน้าของเฟลิเป้ดูเคร่งขรึมและซ่อนเงื่อนงำ เขาเห็นความสงสัยขากเธอและสายตาของเมเดลีนก็บอกเช่นนั้น
“เอวลีน คุณมีอะไรอยากจะบอกผมไหม?”
“เมื่อกี้นี้ฉันอยากถามคุณว่า จะมีพ่อคนไหนที่เลือดเย็นขนาดถึงขั้นจ้างคนมาฆ่าลูกสาวของตัวเองได้ไหม?”
ดวงตาของเฟลิเป้ฉายแววความเจ้าเล่ห์เล็กน้อย ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังคงดูสงบ “ผมคิดว่าเจเรมี่น่าจะตอบเรื่องนี้ได้ เพราะตั้งแต่…”
“หรือว่าคุณเองก็อาจจะบอกได้”เมเดลีนขัดจังหวะด้วยสายตาที่เฉียบแหลมของเธอ “คุณรู้จักเฟลิซิตี้ไหม?”
“ผมไม่รู้จักนะ” เฟลิเป้ปฏิเสธ
เมเดลีนยิ้มและหยิบโทรศัพท์ออกมาเปิดอัลบั้ม “ผู้หญิงที่คุณไม่รู้จักกำลังขับรถของคุณ และเธอก็กลายเป็นนักจิตวิทยาของเจเรมี่ สิ่งที่น่าสนใจกว่า คือ ผู้หญิงคนนี้ดูเกือบจะเหมือนกันกับฉันแทบทุกอย่าง”
เฟลิเป้ไม่คิดว่าเมเดลีนจะรู้เรื่องนี้ แต่ในตอนนี้เขาไม่มีเหตุผลอะไรสำหรับเรื่องนี้
“เฟลิเป้ นี่คือความสุขที่คุณอยากมอบให้ฉันงั้นเหรอ?” เมเดลีนรู้สึกผิดหวังอย่างยิ่ง และดวงตาของเธอก็เย็นชาเหมือนดั่งน้ำแข็ง “คุณเป็นคนที่ฉันไว้ใจมากที่สุด และฉันไม่เคยคิดที่จะสงสัยคุณเลย ฉันเชื่อคุณเสมอไม่ว่าคุณจะพูด หรือทำอะไร
“นั่นเป็นเพราะฉันไม่คิดว่าผู้ชายที่ยอมเสี่ยงทุกอย่างเพื่อพาฉันกลับมามีชีวิตอีกครั้ง จะทำทุกอย่างเพื่อทำร้ายฉัน แต่หลังจากทั้งหมดนี้ ฉันรู้ตัวว่าฉันคิดผิดมาตลอด”
“เฟลิเป้ คุณเป็นคนแปลกหน้า และน่ากลัวมาก”
“อีกทั้งคุณใช้ลิลลี่เป็นเครื่องมือ เพื่อไม่ให้ฉันกลับไปคบกับเจเรมี่”
เฟลิเป้ขมวดคิ้ว แต่เขายังคงสงบ “เอวลีน ลิลลี่เป็นลูกสาวของเรา ถึงแม้ว่าผมจะไม่อยากให้คุณเจอกับเจเรมี่ แต่ผมก็ไม่ถึงขั้นทำเรื่องเลวร้ายแบบนี้หรอก คุณเข้าใจอะไรผิดรึเปล่า?”
“นี่ไม่ใช่ความเข้าใจผิด” เสียงของเจเรมี่ดังมาจากอีกด้านหนึ่ง “เฟลิเป้ นายยังต้องการโกหกลินนี่อยู่อีกเหรอ ในเมื่อเรื่องมันมาถึงขั้นนี้แล้ว?”
เมเดลีนและเฟลิเป้มองออกไปพร้อมกันกับที่เจเรมี่ที่เดินเข้ามาด้วยสีหน้าจริงจังและดุดัน จากนั้นเขาก็พูดอย่างมั่นใจ “ลิเลียนเป็นของลูกเอวลีน และเธอเป็นลูกสาวของฉัน นี่เป็นผลการทดสอบที่ฉันเพิ่งได้รับจากโรงพยาบาล และมันระบุชัดเจนว่ากรุ๊ปเลือดของนาย คือ กรุ๊ป O!”