บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ - บทที่ 741

บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 741

เธอกลั้นหายใจ และรู้สึกถึงความเปียกชื้นที่กำลังซึมผ่านกางเกงของเธอ

เธอเงยหน้าขึ้นมองแผ่นหลังที่เย็นชาของเฟลิเป้ จากนั้นเธอก็หอบเสื้อผ้าของเธอ และเดินออกไปจากห้องช้า ๆ ขณะเก็บกดความเจ็บปวดเอาไว้

เธอไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะเรียกชื่อของเขา ดังนั้นเธอจะกล้าคิดได้ยังไงว่าเขาจะสงสารเธอในเวลาแบบนี้

หลังจากที่เคธี่เดินออกไปจากห้องอย่างยากลำบากเพราะความเจ็บปวด เธอก็ใช้มือจับกำแพงไว้เพื่อพยุงตัวเองเดินกลับไปยังห้องของเธอ

นางซอว์เยอร์ แม่บ้านที่เพิ่งทำความสะอาดห้องเสร็จกำลังจะเดินออกไปจากห้อง แต่เมื่อเธอเห็นเคธี่เดินมาด้วยใบหน้าซีดเซียว นั่นทำให้เธอตกใจเป็นอย่างมาก

“คุณคะ นี่คุณ…”

“อย่าบอกเฟลิเป้นะ” เคธี่พยายามเปล่งเสียงออกไป “ได้โปรด คุณนายซอว์เยอร์ ช่วยพาฉันกลับห้องที”

นางซอว์เยอร์ไม่กล้าที่จะถามอะไรออกไปมากกว่านี้ เธอจึงรีบช่วยพาเคธี่กลับไปยังห้องของเธอ

แต่นางซอว์เยอร์ก็เข้าใจทันทีเมื่อเห็นรอยเลือดบนพื้น

หลังจากที่นางซอว์เยอร์ทำความสะอาดเลือดบนพื้นเสร็จแล้ว เธอก็เข้าไปในห้องของเคธี่ ภาพที่เธอเห็น คือ เคธี่เดินออกมาจากห้องน้ำด้วยเรี่ยวแรงอันน้อยนิด และทิ้งตัวลงบนที่นอนอย่างหมดเรี่ยวแรง

“คุณคะ คุณจะไม่ไปโรงพยาบาลจริงเหรอคะ? คุณจะไม่บอกคุณชายวิทแมนจริง ๆ เหรอคะ? หรือให้ฉันเรียกหมอให้คุณไหม?”

เคธี่ส่ายหัวและหลับตาลง “ขอบคุณนะคะ คุณนายซอว์เยอร์ แต่ฉันแค่อยากพักผ่อน”

นางซอว์เยอร์ไม่กล้าพูดอะไรมาก เธอจึงเดินออกไปทำงานต่อ

เคธี่จ้องมองไปยังเพดานที่ว่างเปล่าโดยไร้ซึ่งความรู้สึก แต่น้ำตาของเธอกลับไหลออกมาจากหางตา

จากนั้น ความทรงจำเมื่อหลายปีก่อน ตอนที่เธอพบกับเฟลิเป้ที่ชายหาดก็ย้อนกลับมา

เขากำลังยืนมองทะเลด้วยความท้อแท้ ขณะเดินช้า ๆ ไปตามชายหาด

เธอวิ่งไปดึงเขาไว้และยิ้มให้เขา “สวัสดีค่ะ คุณชอบเปลือกหอยไหม? คุณอยากได้สักชิ้นไหมคะ”

ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเย็นชา แต่สายตาที่เขามองมายังเธอ มันทำให้เธอหลงใหลเขาในทันที

เธอมาจากหมู่บ้านแห่งหนึ่งในเอพริลฮิลล์ พ่อแม่ของเธอมีบ้านพักตากอากาศหลังเล็กอยู่ใกล้ชายหาดและไม่ได้ร่ำรวยอะไรมากนัก แต่พวกเขาก็เป็นชนชั้นกลางและใช้ชีวิตอย่างมีความสุข

เธอไม่มีปัญหาอะไรเลยเมื่อโตขึ้น และทุกวันเธอจะเล่นกับเพื่อน ๆ ที่ชายหาดอย่างร่าเริง

แล้ววันหนึ่ง เธอก็ได้พบกับเฟลิเป้

เด็กทุกคนมีเพื่อนเล่น ยกเว้นเฟลิเป้ แม้ว่าเธอจะยังเด็ก แต่ด้วยความไร้เดียงสาของเธอทำให้เธอเข้าหาเฟลิเป้ด้วยความเต็มใจที่จะเป็นเพื่อนเล่นของเขา เพราะอย่างนั้นเขาจะได้ไม่เหงา

แต่ไม่มีอะไรคงอยู่ตลอดไป หลังจากที่พวกเขาได้เป็นเพื่อนกัน เขาก็จากไป

ก่อนที่เขาจะจากไป เขาให้สร้อยข้อมือเส้นหนึ่งกับเธอ และสัญญากับเธอว่าเขาจะกลับมาหาเธออย่างแน่นอน

เคธี่รอเขามาตลอด แต่ไม่ว่ายังไงก็ตามเฟลิเป้ก็ไม่เคยกลับมาหาเธอเลย แถมเธอยังได้รับข่าวร้ายว่าพ่อแม่ของเธอเสียชีวิตจากอุบัติเหตุ และญาติทั้งหมดของเธอต่างก็มาแย่งทรัพย์สินของเธอไปจนหมด ญาติของเธอแกล้งรับเลี้ยงเธอเพื่อเงิน แต่สุดท้ายพวกเขาก็ทิ้งเธอไป

ในคืนนั้นเอง เธอเปลี่ยนจากเด็กร่าเริงไปเป็นเด็กกำพร้าไร้บ้าน

จากนั้นเมื่อเธออายุสิบห้าปี เธอก็ได้พบกับเฟลิเป้อีกครั้ง

เธอจำเขาได้ทันทีที่เห็นเขา

แต่เขากลับจำเธอไม่ได้ แม้แต่สัญญาที่เขาให้กับเธอไว้

…

เคธี่นอนพักทั้งวัน เธอได้ยินนางซอว์เยอร์บอกว่าเฟลิเป้ออกไปข้างนอกตั้งแต่เช้า เธอจึงไปตรวจที่โรงพยาบาล

หลังจากที่เธอเดินชนโต๊ะ เลือดของเธอก็ออกมามาก เธอจึงไม่รู้ว่าลูกของเธจะยังอยู่หรือเปล่า

แต่อย่างน้อย เธอก็ขออธิษฐานให้ลูกของเธอปลอดภัย หลังจากที่เธอเข้ารับการตรวจแล้ว เธอก็รอผลอย่างใจจดใจจ่อ