บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ - บทที่ 761

บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 761

เหมือนมีอะไรมาจุกแน่นอยู่ที่คอของเมเดลีน ขณะที่เธอจ้องไปที่ร่างผอมเพรียวและละเอียดอ่อนนั่น “เจเรมี่?”

เมเดลีนจ้องไปที่คนคนนั้นด้วยความตกใจ ความรู้สึกหนักอึ้งในอกของเธอสลายไป

มีความประหลาดใจปรากฏอยู่ในดวงตาของเจเรมี่เช่นกันเมื่อเขามองมาที่เธอ

“คุณไม่เป็นไรจริง ๆ สินะ เจเรมี่!” เมเดลีนวิ่งเข้าหาเขา พลางมือของเธอเอื้อมไปจับเขาก่อนที่เธอจะรู้ตัว

เมื่อรู้สึกถึงความอบอุ่นจากมือของเขา เมเดลีนก็ผ่อนคลายลง

ในขณะนั้นเมเดลีนรู้ว่าไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าการที่เจเรมี่ยังมีชีวิตอยู่

เจเรมี่จ้องมาที่เมเดลีนซึ่งกำมือของเขาไว้แน่นอย่างตื่นเต้น เธอดูสวยงามขณะยิ้มทั้งที่มีน้ำตาคลอเบ้า

“คุณดูคล้ายกับคนที่ผมชอบมากเลยครับ” เขาพูด โทนเสียงของเขาก็มีเสน่ห์และเย้ายวนเหมือนที่เธอจำได้

เมเดลีนคิดว่าเจเรมี่กำลังเล่นตลกกับเธอเมื่อเขาค่อย ๆ ดึงมือของตัวเองออกจากมือของเธอ เขาถามอย่างแผ่วเบา “คุณรู้จักผมเหรอ?”

“…”

เมเดลีนสับสนกับคำถามของเจเรมี่ เขาเจตนาทำแบบนี้เหรอ? แต่ว่าเขาไม่มีเหตุผลที่จะทำเรื่องตลกแบบนั้น

“คุณกำลังพูดอะไรเจเรมี่? คุณไม่รู้จักฉันเหรอ ลินนี่ไง”

“ลินนี่?”

เจเรมี่พูดซ้ำตามที่เธอพูดในขณะที่เขาจ้องมองเธออย่างเย็นชา “ผมคิดว่าคุณจำคนผิดแล้วล่ะ”

จากนั้นเจเรมี่ก็จากไปก่อนจะหยุดลงเพียงไม่กี่ก้าว เขาหันกลับมามองที่เมเดลีนซึ่งยังคงยืนนิ่งไม่ขยับ

เขาเดินกลับมาหาเธอ เมเดลีนยังคงคิดว่าเจเรมี่ล้อเล่นกับเธอเสร็จแล้ว และเขาคงไม่ล้อเล่นอีกแล้ว แต่ทว่า เขาเพียงก้มลงหยิบหอยเปลือกสีรุ้งที่อยู่ตรงหน้าเธอก่อนจะจากไปอีกครั้ง

เมื่อเขาทำแบบนั้นก็ทำให้หัวใจของเมเดลีนรู้สึกเหมือนถูกแขวนไว้กลางอากาศด้วยเส้นด้ายบาง ๆ

เธอไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเจเรมี่ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา แต่ดูเหมือนว่าเขาจะจำเธอไม่ได้เลยจริง ๆ

ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ได้สูญเสียความทรงจำไปในเมื่อเขายังคงรู้ว่าเขาเป็นใคร

เขาอาจจะแสดงลักษณะของความผิดปกติของบุคลิกของเขาเหมือนเมื่อก่อนอย่างนั้นเหรอ?

ไม่ นั่นเป็นไปไม่ได้

แทบจะไม่มีความบังเอิญแบบนั้นเลย

เมเดลีนวิ่งตามเขาไป เมื่อไปถึงทางเข้า เธอเห็นเจเรมี่กำลังขึ้นรถ ซึ่งมันเป็นรถคันเดียวกับที่เฟลิซิตี้นั่งเมื่อไม่กี่วันก่อน

รถขับออกไปและเมเดลีนก็เรียกแท็กซี่ให้ตามไป

ประมาณสิบนาทีต่อมา รถก็มาถึงอพาร์ตเมนต์ที่เฟลิซิตี้อาศัยอยู่ เมเดลีนมองดูเฟลิซิตี้และเจเรมี่ลงจากรถก่อนจะเข้าไปในอพาร์ตเมนต์

มิตรภาพของเจเรมี่และเฟลิซิตี้ใกล้ชิดขนาดที่พวกเขาสามารถเดินเคียงข้างกันได้ขนาดนั้นเลยเหรอ?

เมื่อเห็นว่ามันเป็นไปไม่ได้ เมเดลีนเดินตามไปอย่างสับสนและเห็นเจเรมี่กำลังเดินตามเฟลิซิตี้เข้าไปในอพาร์ตเมนต์เดียวกัน เธอรีบตามไปและแทรกมือของเธอที่ประตูไม้ก่อนที่ประตูจะปิดลง

เฟลิซิตี้ขยับริมฝีปากสีแดงด้วยรอยยิ้มที่ภาคภูมิใจขณะที่ดวงตาของเธอจับจ้องมาที่เมเดลีน

“เธอทำอะไรกับเจเรมี่? ทำไมเขาไม่รู้จักฉัน?” เมเดลีนถามอย่างตรงประเด็นพร้อมกับเดินเข้าไป