บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ - บทที่ 771
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 771
ขณะที่เจเรมี่กำลังเดินขึ้นไปในชั้นบนเพื่อที่จะเข้าไปในห้องนอน เขาก็ได้ยินเสียงของเมเดลีนเรียกขอความช่วยเหลือ
หัวใจของเขาเต้นเร็วราวกับจะหลุดออกมา ในขณะที่เขารีบวิ่งลงบันไดไปยังชั้นล่าง
เมื่อเขาวิ่งไปถึง ก็เห็นเมเดลีนกำลังเดินเข้าไปในรถ
“เกิดอะไรขึ้น?” เจเรมี่เดินเข้าไปถาม
“เปล่า ไม่มีอะไร” หญิงสาวตอบจากในรถ “เมื่อกี้ฉันนึกว่าเห็นหนูน่ะ ก็เลยตกใจ เจเรมี่ ฉันกลับบ้านก่อนนะ”
หลังจากพูดจบเธอก็ขับรถออกไป
เจเรมี่รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ แต่เขาไม่สามารถบอกได้ว่าคือเรื่องอะไร
เมื่อเขาหันหลังเพื่อที่จะเดินเข้าไปในบ้าน เขาก็ก้มหน้าลง ทำให้เห็นกระดุมบางอย่างหล่นอยู่บนพื้น
เขาหยิบมันขึ้นมาดูใกล้ ๆ กระดุมเคลือบสีทองนี้เป็นกระดุมบนเสื้อโค้ทของเมเดลีน ที่เธอสวมเอาไว้ แต่มันหลุดออกมาได้ยังไงกัน?
เมเรดิธที่กำลังขับรถของเมเดลีน เธอเงยหน้าขึ้นด้วยใบหน้าเคร่งขรึม และเหลือบมองกระจกหลัง
เมเดลีนกำลังหมดสติและเธอก็นอนอยู่บนเบาะข้างหลัง
เมเรดิธถอนหายใจอย่างโล่งอก โชคดีที่ยาสลบยังคงทำงานอยู่
แม้ว่าเมเดลีนจะพยายามดิ้นรนขนาดไหน แต่เธอก็ไม่สามารถต้านทานฤทธิ์ของยาได้
เมเรดิธไม่อยากพลาดอีกคร้ัง เธอรู้ว่าพวกอันธพาลมักจะชอบคุยคนเดียวจนเกินไป ดังนั้นเธอจึงตัดสินใจลงมือด้วยตัวเอง โดยอาศัยประโยชน์จากการที่เจเรมี่อยู่ในสภาวะถูกสะกดจิตและเฟลิเป้ไม่ได้อยู่ในเกลนเดล เธอต้องใช้ความพยายามอย่างมากในการจัดการกับเมเดลีน!
ในเขตชานเมืองช่วงฤดูหนาว พระจันทร์เต็มดวง ลมหนาวพัดผ่านใบไม้
เมเรดิธหยุดรถ เมื่อสังเกตเห็นว่าเมเดลีนกำลังจะตื่นขึ้น เธอจึงรีบเดินออกจากรถและลากเมเดลีนที่กำลังมึนงงออกมาด้วย
“ออกมา!” เธอดึงเมเดลีนอย่างรุนแรง
เมเดลีนรู้สึกหนักหัวในขณะที่ตาของเธอพร่ามัวและไม่สามารถโฟกัสอะไรได้
เธอต้องการดูว่าเกิดอะไรขึ้น แต่จู่ ๆ เมเรดิธก็ผลักเธอให้ล้มลงไปที่พื้น
มีบางสิ่งที่เย็นเฉียบและแหลมคมแทงที่ฝ่ามือของเธอ มันทำให้เธอรู้สึกเจ็บจนตื่นขึ้นมาในทันที
“เมเดลีน เธอจำที่นี่ได้ไหม” เมเรดิธยิ้ม “นี่คือจุดที่บริทนีย์เสียชีวิตในตอนนั้น เธอจำได้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้นที่นี่”
เมเดลีนหรี่ตาและมองไปรอบ ๆ จนสายตาของเธอไปหยุดที่ดวงตาของเมเรดิธ เธอยิ้ม “แสดงว่าเธอยังไม่ตายสินะ เมเรดิธ”
เมเรดิธไม่คิดว่าปฏิกิริยาของเมเดลีนจะสงบนิ่งขนาดนี้ และนั่นทำให้รอยยิ้มบ้าคลั่งบนใบหน้าของเธอสลดลงเล็กน้อย
เธอคุกเข่าลงและดึงคอเสื้อของเมเดลีนด้วยท่าทางดุร้าย “แน่นอน ฉันยังไม่ตาย! ฉันจะตายก่อนเธอได้ยังไงกัน ฉันจะไม่ยอมให้เธอกับเจเรมี่ได้อยู่ด้วยกันอย่างสมหวังหรอก!”
ยืนยันได้เลย ว่าเฟลิซิตี้คือเมเรดิธจริง ๆ
แม้ว่าเธอจะเคยสงสัยมาก่อน แต่ในวินาทีนั้นเมเดลีนก็ค่อนข้างแปลกใจอยู่ดี
เมเรดิธไม่ได้ถูกยิงประหารชีวิต และคนเดียวที่ช่วยชีวิตเธอได้คือเฟลิเป้
เฟลิเป้…
เมเดลีนหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง
“เมเรดิธ เธอคิดจริง ๆ เหรอว่าถ้าฉันตายแล้วเจเรมี่จะรักเธอน่ะ แม้ว่าเธอจะมีใบหน้าที่เหมือนกับฉัน เขาก็ไม่มีวันที่จะรักเธอหรอก!”
“หุบปาก!” เห็นได้ชัดว่าเธอพูดกระทบจิตใจของเมเรดิธไปเต็ม ๆ เมเรดิธเอื้อมมือไปบีบคอเรียวยาวของเมเดลีน “เธอพูดถูก เขาคงไม่มีทางรักฉัน ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาเขาคิดว่าฉันเป็นแค่เด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ที่เขาให้คำมั่นสัญญาในตอนนั้น เขาแค่ต้องการเอาใจฉันเพียงเพราะความรับผิดชอบ ทั้งที่จริง ๆ แล้วเขาไม่เคยแตะต้องฉันเลย แม้แต่ครั้งเดียว! แต่แล้วไงล่ะ?”
รอยยิ้มของเมเรดิธดูน่ากลัวขึ้นในทันที
“แค่เขาคิดว่าฉันเป็นเธอ แค่นั้นก็พอแล้ว”
เมเดลีนขมวดคิ้วเล็กน้อย “เธอคิดจะทำอะไรของเธอ?”