บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ - บทที่ 788
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 788
หัวใจของเธออยู่ในความเจ็บปวด แต่ท่าทีของเธอกลับดูเฉยเมยและหยิ่งผยอง
‘ดีเลย’
‘ดีเลยที่เขาได้ยินเรื่องนี้’
“เจเรมี่ แกได้ยินนั่นไหม? เห็นแล้วใช่ไหม? นี่เป็นโฉมหน้าที่แท้จริงของเอวลีน มอนต์โกเมอรี! เธอจงใจเข้าหาแกก็เพื่อแก้แค้น! เจเรมี่ คิดให้ดีหน่อย อย่าถูกผู้หญิงคนนี้หลอกอีก!” คาเลนตะโกนไปที่เจเรมี่อย่างโกรธเคืองและวิตกกังวล
เมเดลีนเดินไปข้างหน้าอย่างไม่เร่งรีบและเดินลงบันไดมา
เมื่อเธอเดินผ่านเจเรมี่ เธอหยุด “เจเรมี่ ฉัน…”
“ผมรู้ คุณก็แค่ยั่วโมโหแม่ของผมอย่างมีจุดประสงค์” เขากล่าวขณะที่ยิ้มจาง ๆ ยื่นช่อดอกไม้ให้กับเธอ “ลินนี่ นี่สำหรับคุณ ผมซื้อมันมาจากร้านขายดอกไม้ที่ผมผ่านตอนที่กลับมา”
เมเดลีนมองช่อดอกไม้ที่เขามอบให้แล้วหัวใจของเธอก็เจ็บปวดมากขึ้น
“คุณจะออกไปข้างนอกใช่ไหม? ที่ไหนล่ะ? ผมจะไปส่งคุณ”
“ไม่จำเป็น” เมเดลีนพูดอย่างไม่ยินดียินร้าย ขณะที่สายตาของเธอก็ยิ่งดูถูก “ตอนนี้ ฉันจะไปตามหาคุณอาเฟลิเป้ของคุณ อยากจะตามฉันมาไหม? เพื่ออะไรล่ะ? เพื่อดูฉันรักใคร่กับเขางั้นเหรอ?”
“…” เจเรมี่มองเมเดลีนอย่างตะลึงงัน “ลินนี่ อย่าล้อเล่นกับผมแบบนี้”
“ฉันไม่ได้ล้อคุณเล่น สิ่งที่ฉันพูดกับแม่ของคุณเมื่อกี้คือความจริงทั้งหมด” เมเดลีนหัวเราะคิกคัก “ฉันโกหกคุณ โง่เอ๊ย ความรักของฉันที่มีต่อคุณได้หายไปตั้งแต่สี่ปีที่แล้ว ฉันแต่งงานกับคุณก็เพื่อยั่วโมโหเฟลิซิตี้ เข้าใจไหม?” เมเดลีนกล่าวพร้อมกับยิ้มอย่างสดใส ก่อนที่จะหันหลังไปอย่างเหินห่าง
อย่างไรก็ตาม ทันทีที่เธอหันหลังไป ขอบตาของเธอก็เริ่มแดงอย่างควบคุมไม่ได้
ขณะที่เธอเดินไปที่โรงรถ เจเรมี่ก็ไล่ตามเธอมา
เขากอดเธอด้วยท่าทีกังวล แววตาของเขาเต็มไปด้วยความสับสน “มีบางอย่างเกิดขึ้นใช่ไหม? ลินนี่ บอกผมมาสิ ไม่มีทางที่คุณจะไม่รักผม ถ้าคุณไม่รักผม คืนวานนี้ คุณคงจะไม่…”
“เมื่อคืนฉันแค่อยู่ในช่วงเวลาของความสับสน เพราะงั้น อย่าคิดจริงจังนักเลย” เมเดลีนผลักเจเรมี่ที่กำลังขวางทางของเธอออกไปและซัดช่อดอกไม้ในมือของเขาลงบนพื้น
“เจเรมี่ สิ่งที่คุณบอกกับฉันเมื่อตอนนั้น ฉันจะคืนมันทั้งหมดให้กับคุณ ถ้าฉันรักผู้ชายอย่างคุณครั้งหนึ่งแล้ว ไม่มีทางที่ฉันจะรักคุณอีกเป็นครั้งที่สอง นั่นก็เพราะ คุณไม่คู่ควร”
เมเดลีนขึ้นรถของตัวเองและจากไปอย่างรวดเร็ว
ล้อรถทับช่อดอกไม้ที่ร่วงอยู่บนพื้น ทิ้งเจเรมี่ที่สับสนไว้เบื้องหลัง
คำพูดของเมเดลีนเหมือนกับโคนน้ำแข็งที่ทิ่มแทงหัวใจของเขาอย่างรุนแรง
เป็นแบบนี้ไปได้อย่างไร?
เขาไม่อยากเชื่อว่าสิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนี้คือความจริง
เห็นได้ชัดว่าช่วงนี้เธอใส่ใจเขามาก เธอโอบกอดเขาอย่างอ่อนหวานเมื่อคืนนี้ แต่ตอนนี้…
เมเดลีนขับรถไปพร้อมกับมองไปที่ชายคนนั้นซึ่งอยู่ในความงุนงงผ่านทางกระจกมองหลังขณะที่น้ำตาของเธอก็ค่อย ๆ ไหลออกมาจากดวงตาของเธอ
เธอจับพวกมาลัยรถแน่นและกระทืบคันเร่ง
เมเดลีนมาถึงวิลล่าของเฟลิเป้ในเวลาไม่นาน
ไม่เหมือนกับเมื่อวานนี้ เขาได้กลับมาอยู่ในท่าที่ที่สงบ สง่างาม และสูงส่งอย่างปกติ
เขาดูเหมือนจะคาดหวังกับการมาของเมเดลีน รอยยิ้มที่ลึกซึ้งของเขาช่างดูขัดแย้ง “เอวลีน ผมรู้ว่าคุณจะมา เพราะงั้นผมได้เตรียมของขวัญให้คุณได้เพลิดเพลินแล้ว”
เขายิ้มและเปิดคอมพิวเตอร์ขึ้นมาอีกครั้ง…