บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ - บทที่ 793

บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 793

เขาเข้าหาเธออย่างรุนแรง ขณะที่เขากดเมเดลีนไว้ข้างใต้ตัวของเขาแน่น ออร่าที่แข็งแกร่งของเขาก็ปกคลุมและกักขังเธอ

อย่างไรก็ตาม เมเดลีนไม่ได้ตื่นตระหนก เธอคว้ามือของเฟลิเป้อย่างใจเย็นและจ้องเขาตอบด้วยสายตาที่เฉียบคม

“เฟลิเป้ นายจะพอใจหลังจากที่ได้ทำลายความประทับใจของฉันที่มีต่อนายไปโดยสิ้นเชิงอย่างนั้นเหรอ?”

“ถ้านายคิดว่าจะเอาชนะเจเรมี่ด้วยการได้ฉันมาโดยวิธีนี้ อย่างนั้นแล้วฉันจะบอกนายไว้นะ นายจะไม่มีวันเอาชนะเข้าได้ เพราะฉันรักเขาตั้งแต่แรก ฉันมีเขาเป็นผู้ชายคนเดียวในใจของฉัน!”

เฟลิเป้เม้มปากบาง ๆ ของเขาและขมวดคิ้วแน่นขึ้นพร้อมกับฟังคำพูดของเมเดลีน

เมื่อเห็นว่าเฟลิเป้ไขว้เขวในความคิดเล็กน้อย เมเดลีนจึงผลักเขาออกด้วยแรงทั้งหมดที่เธอมี

ทันใดนั้น เฟลิเป้ก็ได้สติ เขารีบคว้าเอวของเมเดลีนและกดเธอให้อยู่ใต้ตัวเขาอีกครั้ง “ผมจะไม่ให้เจเรมี่มีโอกาสได้ตัวคุณอีก เอวลีน คุณเป็นของผม”

ดวงตาของเขาเริ่มเป็นสีแดง ราวกับว่าเขาได้กลายเป็นปีศาจที่สูญเสียความมีเหตุผลไป เขาทึ้งเสื้อโค้ทของเธอให้เปิดออกและก้มหน้าลงมาที่หน้าของเธอโดยไม่ได้คำนึงถึงความปรารถนาของเมเดลีนเลย

“อย่ามาแตะตัวฉัน เฟลิเป้! นายมันบ้าไปแล้วจริง ๆ!” เมเดลีนขัดขืนด้วยแรงทั้งหมด ท่ามกลางความโกลาหล เธอดึงผ้าผูกผมที่ข้อมือของเฟลิเป้โดยไม่ได้ตั้งใจ

เฟลิเป้ดูอึ้งเมื่อเขาเห็นผ้าผูกผมสีเขียวมิ้นต์นั่น

ทันใดนั้น เมเดลีนก็กำคอเสื้อของเธอเข้าด้วยกันไว้แน่นและหนีออกจากอ้อมกอดที่คุมขังของเฟลิเป้

เมื่อได้ยินเสียงเสียงฝีเท้าที่เร่งรีบของเมเดลีนกำลังจะหนีไป จากนั้นเฟลิเป้ก็ค่อย ๆ ได้สติ

อย่างไรก็ตาม แทนที่จะหยุดเมเดลีน เขากลับนั่งบนเตียงและมองที่ผ้าผูกผมนั้นด้วยความงุนงง

เขาเงยหน้าและมองไปที่กองรูปภาพบนโต๊ะข้างเตียง อย่างไรก็ตาม หัวใจของเขาก็เริ่มเจ็บปวด

จู่ ๆ เขาก็นึกขึ้นได้ว่าเขารู้สึกไม่ค่อยชินกับมัน เขาไม่ชินกับการที่ไม่ได้เห็นผู้หญิงคนนั้นที่บอกว่าเธอชอบเขาและคอยจะมาทำให้เขาสบายใจเมื่อเขาอารมณ์ไม่ดี

เคธี่มักจะเป็นคนแรกที่ปรากฏตัวขึ้นทุก ๆ ครั้งที่เขาอารมณ์ไม่ดี เธอจะทนต่อสายตาของเขาที่เต็มไปด้วยความรังเกียจและปฏิเสธ แล้วเข้าหาเขาด้วยรอยยิ้มบนหน้า

“ทำไมเธอต้องตายด้วย? ทำไมกัน?” เฟลิเป้หลับตา ‘เธอบอกว่าเธอจะอยู่กับฉันไปตลอดชีวิต ทำไมเธอถึงยอมแพ้กลางทางล่ะ?’

เขาถามกับตัวเอง แต่ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่ได้คำตอบกลับมา

…

วันต่อมา

เมเดลีนตามเฟลิเป้ไปที่สนามบินเกลนเดล

เธอทำแบบนั้นเพราะเธอไม่มีทางเลือก แต่ยังคงมีความสุขแฝงเร้นอยู่ในหัวใจของเธอ

เพราะว่าลิเลียนยังมีชีวิตอยู่จริง ๆ

ลูกสาวของเธอกับเจเรมี่ยังไม่ตาย

เฟลิเป้เดินจากไปเมื่อพวกเขาเข้าไปอยู่ในห้องรับรองวีไอพี มีบอดี้การ์ดสองคนดูแลการสนทนาทางวิดีโอระหว่างเมเดลีนและลิเลียน

ในขณะเดียวกัน เจเรมี่ก็รู้ว่าเมเดลีนกำลังจะขึ้นเครื่องบินและออกไปในวันนั้น ดังนั้นเขาจึงรีบไปหาเธอพร้อมกับแจ็คสัน

เมื่อเขามาถึงในที่ไม่ไกลจากห้องรับรองวีไอพี เขาเห็นว่าเมเดลีนกำลังคุยกับใครบางคนด้วยรอยยิ้มที่สดใส

จู่ ๆ หัวใจของเจเรมี่ก็เจ็บปวดเมื่อเขาเห็นสีหน้าที่มีความสุขของเมเดลีนซึ่งออกมาจากก้นบึ้งของหัวใจเธอ

ไม่มีท่าทีของการหมดหนทางจากการถูกบังคับหรือข่มขู่บนสีหน้าของเธอเลย มีแค่รอยยิ้มที่สดใสเท่านั้น

‘ลินนี่ คุณมีความสุขจริง ๆ ใช่ไหม?’

‘ตลอดเวลาที่ผ่านมาและแม้แต่การแสดงความรักของเราในคืนนั้น ทั้งหมดก็เพื่อทำให้ฉันรู้สึกเศร้าในตอนนี้ใช่ไหม?’

“พ่อฮะ ทำไมเราไม่ไปต่อล่ะครับ? แม่อยู่ในห้องนั้น” แจ็คสันชี้ไปที่ห้องรับรองวีไอพี

เจเรมี่ยังคงไม่อยากจะเชื่อ ดังนั้น เขาจึงเดินตรงไปที่ห้องรับรอง

ทันทีที่เขามาถึงประตู เขาก็ถูกเฟลิเป้ที่จู่ ๆ ก็โผล่มาหยุดเอาไว้

เมื่อบอดี้การ์ดด้านในได้ยินเสียง พวกเขาจึงรีบตัดสายสนทนาทางวิดีโอระหว่างเมเดลีนและ

ลิเลียนทันที

เมเดลีนไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นด้านนอก แต่เธอได้ยินเสียงของเจเรมี่

จังหวะการเต้นของหัวใจเธอระส่ำระส่าย เธออยากจะออกไป แต่ถูกบอดี้การ์ดหยุดไว้