บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ - บทที่ 984
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 984
เมเดลีนคลี่ยิ้มบางแล้วกดรีโมทอันเล็ก ๆ ในมือ “งั้นก็มาดูกัน ว่าคุณจอห์นสันจะดูเป็นยังไงตอนที่ต้องคุกเข่าลงแล้วขอโทษ”
หลังจากที่พูดอย่างนั้น แสงไฟก็ค่อย ๆ มืดลง ภาพหน้าในจอก็ปรากฎให้ทุกคนได้เห็นลาน่ากำลังคุกเข่าขอโทษเมเดลีน
ถึงแม้ว่าในนาทีนั้นลาน่าจะไม่เต็มใจ แต่เธอก็เอ่ยว่า ‘เมเดลีน ฉันขอโทษ’
เมื่อนาโอมิเห็นสิ่งนี้ เธอก็นิ่งชะงัก “ลาน่า ทะ ทำไม…”
“เอวลีน!” ลาน่าระเบิดเสียงออกมา “เธอถ่ายวิดีโอฉันเอาไว้งั้นเหรอ!”
เมเดลีนเปิดไฟแล้วหันกลับมายิ้ม “ก็ใช่น่ะสิ ฉันใช้กล้องที่ซ่อนอยู่ในเข็มกลัดอัดเอาไว้ ฉันถ่ายหน้าตอนที่เธอกำลังขอโทษฉันเอาไว้” หญิงสาวยอมรับอย่างมีน้ำใจ “นี่คือลาน่า จอห์นสัน ผุู้หญิงที่ชอบวางมาดข่มเหงทุกคน แต่ในตอนนี้เธอกลับไม่มีอะไรเลย”
“เธอ…” ลาน่าเดือดขั้นสุด
เธอง้างมือจะตบเมเดลีน แต่เมเดลีนคว้าแก้วไวน์บนโต๊ะแล้วสาดเข้าที่ใบหน้าของเธอเสียก่อน
ลาน่าตัวแข็งทื่อ ส่วนมือที่ง้างอยู่ของเธอก็แข็งค้างกลางอากาศ
เมื่อมองแววตาที่เย็นชาของเมเดลีน ทันใดนั้นเธอก็นึกบางอย่างได้
“เอวลีน เธอไม่ได้ตาบอดเหรอ?”
“ฉันไม่ตาบอดหรอกนะ คนนั้นคงเป็นเธอมากกว่า” เมเดลีนเย้ยหยัน “แล้วเธอก็ไม่มีวันเอาชนะฉันได้ แม้แต่ในวันที่ฉันมองไม่เห็นแล้วก็ตาม และตอนนี้ฉันก็มองเห็นทุกอย่าง”
“ว่าไงนะ?”
ลาน่ามองนาโอมิด้วยความโกรธ
นาโอมิกวาดสายตามองไปรอบ ๆ ในขณะที่ปากก็พึมพำ “แต่ฉัน ฉันได้ข่าวมาจริง ๆ นะ ว่าเอวลีนตาบอดน่ะ..”
เมเดลีนกระตุกยิ้มเมื่อได้ยินอย่างนั้น “เธอคิดว่าฉันตาบอดก็เลยพาเพื่อนมาที่นี่เพื่อหาเรื่องฉันอย่างนั้นเหรอ?” เธอถามลาน่าที่กำลังเดือดดาลด้วยใบหน้าที่มีรอยยิ้ม
ลาน่ามีสีหน้าที่เคร่งเครียดดูถมึงทึงจนคล้ำเหมือนชิ้นถ่าน ก่อนเธอจะได้ยินเมเดลีนเอ่ยขึ้นมาว่า “ลาน่า วันนี้เธอคงคิดว่าฉันจะทำให้ตัวเองขายหน้างั้นสิ? ฉันจะบอกความจริงให้นะ ว่าเธอพลาดตั้งแต่ที่ก้าวเข้ามาที่นี่แล้วละ เพราะฉันรู้ว่าผู้หญิงร้ายกาจอย่างเธอคงไม่มีวันยอมปล่อยโอกาสที่จะเหยียบย่ำเมื่อฉันล้มลงไปแน่ ๆ นี่เลยเป็นเหตุผลที่ฉันรอเธออยู่ยังไงล่ะ”
“…”
เมื่อได้ยินอย่างนั้นไฟในอกของลาน่าก็ลุกโชนจนเกือบจะระเบิดออกมาตรงนั้น
วันนี้เธอมาที่นี่เพื่อทำลายเมเดลีน แต่ตอนนี้เธอกลับกลายเป็นคนที่โดนเล่นงานเสียเอง
ถ้าวิดีโอที่เธอคุกเข่าขอโทษเมเดลีนแพร่ไปไกลถึงเมืองเอฟ เกียรติยศและชื่อเสียงในฐานะนายหญิงแห่งตระกูลจอห์นสันก็จะต้องถูกทำลายลงด้วยอย่างแน่นอน
เธอจะทนแบกรับเรื่องนี้ไว้ได้อย่างไร?
ลาน่ารู้สึกถึงไฟที่ลุกโชนอยู่ในใจ อยากจะเอื้อมมือไปบีบคอเมเดลีน แต่ในตอนที่เธอเอื้อมมือออกไป เธอก็รู้สึกถึงแรงจับที่ข้อมือของเธออย่างแรง
ลาน่าขมวดคิ้วด้วยความเจ็บปวด ก่อนจะหันมาพบกับแววตาที่แสนเย็นชาของเจเรมี่
ลาน่าจึงนึกขึ้นได้บางอย่าง “ฮานส์ สั่งสอนผู้หญิงคนนั้นสิ! ฉันอยากให้คุณเอารอยยิ้มน่าเกลียดนั่นออกจากหน้าของมัน!”
“ได้สิ ผมจะเอารอยยิ้มน่าเกลียดนั่นออกจากหน้าเธอเดี๋ยวนี้” หลังจากนั้นแววตาอาฆาตก็ปรากฎบนใบหน้าสง่างามของชายหนุ่ม
เมื่อลาน่าได้ยินอย่างนั้นเธอก็รู้สึกโล่งใจ แล้วมองไปที่เมเดลีน และรอให้เจเรมี่สอนบทเรียนให้เธอ แต่ในไม่กี่อึดใจเธอกลับได้รับตบที่รุนแรงกลับมาถึงสองครั้งติด
เพราะเจเรมี่แข็งแรงมาก ทำให้หลังจากนั้นเลือดสีแดงก็ค่อย ๆ ไหลซึมจากมุมปากของลาน่าในทันที
ลาน่าถอยหลังเล็กน้อยแล้วผู้ชายตรงหน้าที่มีสายตาโหดร้ายด้วยความงุนงง
“คะ คุณตบฉันงั้นเหรอ?”