บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ - บทที่ 991
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 991
ในตอนนั้นเองที่เมเดลีนรู้สึกถึงความว่างเปล่าในใจ
ต่อมาเธอก็เปิดประตูรถแล้วเรียกรถพยายามด้วยมืออันสั่นเทา
หญิงสาววิ่งไปที่ข้างรถ เธอมองตามมือที่เต็มไปด้วยเลือดเข้าไปข้างในรถ
“ลินนี่ เรามาเริ่มใหม่…”
เธอได้ยินเจเรมี่พึมพำขณะที่หมดสติไป
น้ำตาของเมเดลีนค่อย ๆ ไหลนองหน้า ตอนนี้เธอรู้สึกถึงความคิดที่ขัดแย้งของตนเอง
เธอไม่อยากให้เกิดอะไรขึ้นกับเขาทั้งนั้น แต่ก็ไม่อาจมองข้ามการตายของพ่อกับแม่เธอไปได้
รถพยาบาลมาถึงและรีบนำตัวเจเรมี่ไปอย่างรวดเร็ว
อวัยวะภายในของเขาไม่ได้รับความเสียหาย อาการบาดเจ็บส่วนใหญ่เป็นแผลที่ผิวภายนอก แต่มือซ้ายของเขาค่อนข้างบาดเจ็บสาหัส ทำให้ตอนนี้เขาไม่สามารถใช้ยกของหนักได้ นอกจากนี้ที่น่องซ้ายของเขาก็ยังมีบาดแผลขนาดใหญ่ซึ่งทำให้เขามีเลือดไหลออกมามาก
เจเรมี่เริ่มฝันขมุกขมัวอีกครั้ง เขาฝันว่าเรือระเบิดและเมเดลีนก็กำลังจะจากเขาไป
เขาจึงยื่นมือออกไปจับมือของเมเดลีน และในตอนนั้นเขาก็ตะโกนออกมาอย่างร้อนใจว่า “ลินนี่ อย่าทิ้งผมไป”
เขาตะโกนแล้วเบิกตาโพลงในขณะเดียวกัน
จากนั้นเขาก็เห็นใบหน้าตกใจของเคน “คุณวิทแมน คุณฟื้นแล้ว”
เจเรมี่เพิ่งรู้ตัวว่าเขากำลังจับมือของเคนอยู่และจำภาพในฝันของตัวเองได้ จากนั้นเขาจึงตั้งสติแล้วปล่อยมือออก
ชายหนุ่มกระแอมไอเบา ๆ แล้วลุกขึ้นนั่งช้า ๆ
เคนรีบเข้ามาช่วยพยุงเขาด้วยสีหน้าโล่งใจ “คุณวิทแมน ในที่สุดคุณก็จำทุกอย่างได้แล้ว!”
เจเรมี่หยุดชะงักแล้วขมวดคิ้วนิ่ง “ทำไมผมมาอยู่ที่นี่?
“คุณวิทแมน คุณความจำเสื่อมอีกแล้วเหรอครับ? เมื่อเช้าคุณประสบอุบัติเหตุ”
“อุบัติเหตุ?” เจเรมี่พยายามนึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แต่เขากลับรู้สึกหนักหัว เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในตอนนั้นก็พร่าเลือนไปเช่นกัน
เขาไม่มีความทรงจำเกี่ยวกับอุบัติเหตุที่รุนแรงเช่นนี้
เขาจำได้แค่เมเดลีนเดินเข้ามาและพูดกับเขาว่า “เจเรมี่ เรากลับมาเริ่มต้นใหม่กันเถอะค่ะ”
เจเรมี่กลับมารู้สึกตัวอีกครั้งในทันที “ลินนี่อยู่ไหน?”
“คุณผู้หญิงโทรมาบอกผมว่าคุณอยู่ที่โรงพยาบาล หลังจากที่ผมมาถึง เธอก็ออกไปแล้วครับ”
ท่าทางดีใจปรากฎขึ้นบนใบหน้าของเจเรมี่ “เธอเป็นคนมาส่งฉันที่นี่เหรอ”
“พยาบาลบอกว่าเธอเป็นคนเรียกรถพยาบาลมาให้ครับ”
เมื่อได้ยินคำตอบ เจเรมี่รู้สึกราวกับว่าหัวใจที่แตกร้าวของเขาได้รับการเยียวยาบ้างเล็กน้อย
‘ลินนี่ คุณยังเป็นห่วงผมอยู่’
‘แต่ว่า…’
เมเดลีนได้รับสายของเจเรมี่ในขณะที่เธอกำลังเดินทางไปโรงเรียนอนุบาล
เธอได้ยินเสียงริงโทนทำนองร่าเริงดังอยู่จนจบเพลง ทว่าไม่ได้รับสาย
หลังจากนั้นไม่นานก็มีคนโทรหาเธออีกครั้ง
เสียงริงโทนต่างไปจากเดิม เมเดลีนจึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูชื่อคนโทรเข้ามาและพบว่าเป็นไรอัน
เธอรับสายแล้วได้ยินเสียงนุ่มของไรอันทักทายมา เขาโทรมาชวนไเธอปทางอาหารเย็นที่บ้านของเขา
เขาบอกว่าพ่อกับแม่ของเขาอยากจะขอโทษกับเรื่องที่ผ่านมาก่อนหน้านี้
เมเดลีนเคยปฎิเสธไปแล้วหนหนึ่ง เธอจึงคิดว่าคงจะไม่เหมาะสมถ้าปฎิสเธพวกเขาอีกครั้ง
ที่โรงเรียนอนุบาลการเรียนการสอนได้จบลงพอดี
ไม่นานหลังจากนั้น บรรดาผู้ปกครองก็ทยอยมารับลูก ๆ ของพวกเขาจากโรงเรียน
แจ็คสันและลิเลียนเองต่างก็กำลังรอ
“แจ็คกี้ ทำไมคุณแม่ถึงยังมาไม่ถึงสักทีล่ะ?” ลิเลียนกะพริบตาเอ่ยถามปนสงสัย