ประธานหยิ่งยโสของฉัน - ตอนที่ 1056
บทที่ 1056 แกพบความจริงได้ยังไงกัน?
“บอสในที่สุดคุณก็โทรศัพท์มาแล้ว！ผมจะบอกคุณว่า…”
ได้รับโทรศัพท์จากหลงเซียว จางหย่งตื่นเต้นดีใจยิ่งกว่าเห็นสิบล้านดอลลาร์เสียอีก กอดโทรศัพท์เอาไว้กระโดดพรวดขึ้นมา
อิสซาที่อยู่ฝั่งตรงข้ามถือมีดส้อมกำลังเพลิดเพลินอยู่กับอาหารอร่อย กลอกตามองบนอย่างแรงด้วยความดูหมิ่นเป็นอย่างมาก
“ไม่รีบ ค่อยๆพูด”
จางหย่งนำอาหารที่อยู่ในปากกลืนลงไปอย่างรวดเร็วและง่ายดาย เช็ดปากแบบลวกๆ “ครับ คืออย่างงี้…”
หูฟังการบอกเล่าจากจางหย่ง สายตาของหลงเซียวมองไปทางหน้าจอคอมพิวเตอร์
เสียงได้ปิดลงแล้ว แต่สามารถมองเห็นตัวอักษรและรูปภาพที่อยู่บนหน้าจอ
Merrickชี้แจงเรื่องที่ใส่ร้ายMAXในปีนั้นได้ปั่นป่วนสื่อออนไลน์ของประเทศอังกฤษอย่างถึงที่สุดแล้ว เวลาสั้นๆไม่กี่สิบนาทีข่าวฉาวที่ใหญ่มหึมาก็พุ่งไปถึงด้านบนสุดของรายการการค้นหาด้วยความรวดเร็วและรุนแรงจนไม่อาจจะต้านทานได้ ไม่ใช่แค่เว็บท่าของประเทศอังกฤษที่ดำเนินการโปรโมทด้วยกำลังมหาศาลเกี่ยวกับเรื่องนี้ สื่อโซเชียลมีเดียอื่นๆก็ดำเนินการเผยแพร่อย่างบ้าคลั่งตามมาติดๆด้วยเช่นเดียวกัน
facebook ทวิตเตอร์ weibo วีแชท ประเด็นร้อนที่พัดกระพือขึ้นมาของข่าวนี้กดทับข่าวการขัดแย้งกันของการค้าภายในอังกฤษและข่าวลือซุบซิบของศิลปินที่กำลังได้รับความนิยมหลายคนที่กำลังครองพาดหัวข่าวอยู่ภายในช่วงนี้
การประกาศข่าวอยู่ที่ก่อนหน้านี้สามสิบนาที คาดการณ์ตามเวลาแล้ว MAXคงจะเข้าใจรายละเอียดทั้งหมดเป็นอย่างดีแล้ว และMerrickที่อยู่ในอาการป่วยเกรงว่าคงจะได้รับใบสั่งสอบสวนจากรัฐบาลกลางประเทศอังกฤษ หรือว่าได้ถูกพาเข้าไปยังห้องทำงานของนายกรัฐมนตรีแล้ว
โค่นMerrickลง กำจัดพิษภัยอันใหญ่หลวงของMAX อย่างน้อยที่สุดเขาก็จะไม่ดื้อดึงที่จะโค่นล้มMerrickอีก เพราะเหตุนี้ถึงขั้นเป็นปรปักษ์กับรัฐบาลโดยไม่คำนึงถึงค่าตอบแทนใดๆทั้งสิ้น ลำดับต่อไป เขาจะให้เวลาMAXในการปรับสภาพหน่อย รอทุกอย่างจบลง เขาจะตั้งใจศึกษาแลกเปลี่ยนความรู้กับเขาอีกที
“บอส คุณกำลังฟังอยู่หรือเปล่า?”
จางหย่งทางนั้นพูดไปครึ่งค่อนวัน คิดไม่ถึงว่าจะไม่ได้ยินการตอบรับใดๆ พูดความเป็นไปของเรื่องราวไม่หยุดจนจบ ถึงรู้สึกตัวว่าเมื่อครู่นี้ตนเองต่างก็ร้องเล่นเต้นโชว์อยู่คนเดียว
ช่างน่าเก้อเขินจริงๆ
“อืม กำลังฟัง”
บนหน้าจอเด้งข่าวใหม่ล่าสุดขึ้นมาอีก Merrickได้ถูกรถของราชสำนักพาตัวไป รับการตรวจสอบที่เป็นรูปธรรม
หน้าข่าวใหม่มีเพียงแค่ตัวหนังสือไม่มีรูปภาพ ก็ถือว่าไว้หน้าให้กับเขามากพอแล้ว
“บอสมีความคิดเห็นยังไงบ้างครับ? จะจัดการกับCresยังไง？แม่ง ไอ้จิ้งจอกเฒ่าตัวนี้จำเป็นต้องตัดรากถอนโคน ไม่อย่างงั้น ถูกกั้นด้วยเสื้อผ้าผมก็ยังรู้สึกคัน”
จางหย่งยังคว้าหมับไปที่ขาของตนเอง ดูเหมือนกำลังคันจริงๆ
อิสซาที่อยู่ฝั่งตรงข้าม “…”
โธ่เว๊ย！ยังจะให้ฉันกินข้าวอยู่หรือเปล่า?
“มันแน่นอนว่าต้องกำจัด ฉันกับMAXจะร่วมมือกันจัดการกับมัน แกอย่าทำอะไรผลีผลาม ระมัดระวังดูแลตัวเอง แล้วก็ อิสซา” ในตอนท้าย หลงเซียวเสริมชื่อของอิสซา
จางหย่งไม่เข้าใจเหตุผล มองดูอิสซาที่กำลังกินอย่างแฮปปี้ “เธอมีอะไรน่าเป็นห่วงกัน กินดี นอนดี อะไรก็ดีหมด ดีกว่าผมเยอะเลย”
ใช้เงินที่นำกลับมาจากเสื้อผ้าของคนอื่นกินข้าว คิดไม่ถึงว่ายังจะสามารถกินได้อร่อยขนาดนี้ จางหย่งซูฮกเธอจากใจ
หลงเซียวยิ้มขึ้นเล็กน้อย ถูกกั้นด้วยหน้าจอก็ยังสามารถรู้สึกได้ถึงรูปแบบการอยู่ร่วมกันของจางหย่งกับอิสซา “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ให้เธอคุ้มครองแกก็ได้ ขั้นตอนไม่สำคัญ ปลอดภัยก็พอ”
จางหย่งไม่มีเหตุผลที่จะเข้าใจได้จริงๆว่าตัวเองกับอิสซามีสิ่งพัวพันอะไรกัน หากบอกว่ามี งั้นก็คือเขาซวยมากจริงๆ พกผู้หญิงที่กินฟรีดื่มฟรีอยู่ฟรี ตกดึกยึดครองเตียงของเขา กลางวันยึดครองเงินของเขา กลับบ้านยึดครองคอมพิวเตอร์ของเขา ออกจากบ้านยึดครองโทรศัพท์มือถือของเขา！
เรียกได้ว่าก็คือหายนะ！
“ผมไม่มีทางเกิดเรื่อง บอสวางใจได้สบาย ตอนนี้พวกเรารู้วิธีการของCresแล้ว รับมือกับมันก็ง่ายขึ้นเยอะ แล้วก็ ผมได้พบคนที่ทำร้ายพ่อแม่ผมจนถึงแก่ความตายเมื่อสิบปีก่อนแล้ว”
ประโยคครึ่งหลัง น้ำเสียงของจางหย่งเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด หนักอึ้ง โศกเศร้า โมโห อดกลั้น ยับยั้งชั่งใจเอาไว้
“Cres？”
สัญชาตญาณของหลงเซียวบอกกับตัวเองว่า ผู้ริเริ่มกระทำของเรื่องทั้งเรื่องก็คือCres ต่อให้ไม่ใช่ตัวมันเอง ก็คือมันที่บงการอยู่เบื้องหลัง
จางหย่งกำหมัดแน่น กัดกรามตอบรับอืมไปหนึ่งคำ “คือมัน แต่ว่าฆาตกรเป็นอีกคน คนๆนั้นช่วงนี้หนีไปแล้ว ผมจำเป็นต้องหามันให้เจอ จัดการมันด้วยมือของตัวเอง！”
หลงเซียวขมวดคิ้วที่ตรงและแข็งแรง “สมาชิกกลุ่มมาเฟีย?”
“ครับ มันทำการค้าผิดกฎหมายแทนคนอื่นอยู่บ่อยๆ เป็นนักโทษที่ทำผิดครั้งแล้วครั้งเล่า ช่วงนี้กลุ่มมาเฟียก็กำลังตามหามันเช่นเดียวกัน ดูเหมือนมันจะล่วงเกินCresเข้าให้แล้ว”
“ต้องการอะไร? แกว่ามา” หลงเซียวจะสนับสนุนเขาอย่างเต็มที่ กำลังคนกำลังของกำลังทรัพย์ทุกๆด้าน
จางหย่งเอ่ย “ผมตรวจสอบการเคลื่อนไหวบัญชีธนาคารของมันแล้ว ช่วงนี้มีคนโอนเงินจำนวนหนึ่งให้กับมัน เงินคือโอนออกไปจากเครื่องลูกข่ายทางฝั่งประเทศจีน ผมยังตรวจสอบไม่พบว่าเป็นใคร รอผมตรวจสอบคนๆนั้นพบ รบกวนบอสช่วยผม…”
จับออกมา！
“ไม่มีปัญหา”
หลงเซียวรับปากโดยไม่ต้องคิด
วางโทรศัพท์ลง หลงเซียวมองดูภาพรวมการเคลื่อนไหวข่าวของMerrickเป็นครั้งสุดท้าย สถานการณ์และแนวโน้มของข่าวในตอนนี้รุนแรงมาก แต่ราชสำนักจะต้องระงับประเด็นร้อนลงมาเพื่อหน้าตาของตนเองอย่างแน่นอน
แต่นั่นก็ไม่ได้สำคัญอะไร จุดประสงค์ของMAXได้ถึงที่หมายแล้ว
ครืนๆ
โทรศัพท์มือถือที่เพิ่งสงบลงดังขึ้นอีกครั้ง คราวนี้คือสายที่อยู่ในการคาดการณ์เอาไว้
“หลงเซียว ความรวดเร็วของแกไวมาก”
ฝั่งนั่น MAXขึ้นรถ พิงไปบนเบาะที่นั่งหนังแท้โค้งมุมริมฝีปากยิ้มขึ้นมาอย่างผ่อนคลายมีความสุข
หลงเซียวสงบเยือกเย็นไม่สะทกสะท้าน ราวกับเดินออกมาจากลมฝนไม่มีใบไม้สักใบติดตัวยังไงอย่างงั้น “สะดวกกับคุณสะดวกกับผม เรื่องที่ดีขนาดนี้ ควรจะทำสำเร็จตั้งนานแล้ว เวลาของคุณมีค่า ของผมก็มีค่ามากเช่นเดียวกัน”
MAXนับถือในสติปัญญาและความกล้าหาญของหลงเซียวมาก แต่ไม่สามารถสยบเขาได้ ในใจยังคงมีหนามแหลมทิ่มแทงอยู่ จะยังไงก็ไม่มีความสุข “หลงเซียว จนถึงตอนนี้ฉันก็ยังคิดไม่เข้าใจ แกดูออกได้ยังไงกันว่าผนังด้านนั้นคือกระจกด้านหนึ่ง?”
“คุณกำลังขอร้องผม? MAX？”
ริมฝีปากบางที่แหลมคมของหลงเซียวดึงขึ้นไปทางด้านบนขวา
“อย่าอุบไว้เลย พูดมาตรงๆ แกบอกความจริงกับฉัน ฉันสามารถบอกความลับที่แกอยากรู้ความลับหนึ่งได้” MAXจูงใจเขาอย่างมีความมั่นใจว่าจะสำเร็จ
หลงเซียวกลับไม่รู้สึกว่าMAXยังมีความลับสำคัญอะไรอีกที่เขายังไม่รู้ แต่ในเมื่อMAXอยากจะรู้ขนาดนั้น หลงเซียวบอกกับเขาได้
“เสียงสะท้อน”
สามคำง่ายๆ มากพอที่จะเสริมความรู้ทั่วไปในวิชาฟิสิกส์ให้สมองของMAXเป็นสิบบท
“เสียงสะท้อน?”
เสียงสะท้อนและการสั่นไหวของผนังจริงแน่นอนว่าไม่เหมือนกันกับผนังที่ว่างเปล่า แต่โดยทั่วไปแล้วต้องเข้าไปเคาะด้วยตัวเองถึงจะสามารถตัดสินออกมาได้ว่าผนังนั้นว่างเปล่าหรือไม่กันแน่ หลงเซียวกลับไม่ได้เดินเข้าไป เขาจะตัดสินออกมาจากเสียงสะท้อนได้ยังไงกัน?
“พูดชัดเจนหน่อย”
Lincolnสีดำที่MAXโดยสารสตาร์ทขึ้น สถานีต่อไปที่เขาจะไปก็คือพระราชวังของอังกฤษ ดำเนินการประจันหน้ากับMerrick
เขารอคอยเวลานี้มาก จะต้องสมบูรณ์แบบอย่างแน่นอน！
หลงเซียวหัวเราะเบาๆ มีความประชดประชันเล็กน้อย “จุดนี้ ผมยังต้องขอบคุณคุณ คุณลองตั้งใจคิดย้อนกลับไปดู คุณใช้ไม้เท้าเคาะพื้นไปกี่ที”
โครม！
ดวงตาของMAXเบิกโพลงขึ้นอย่างกะทันหัน มองดูไม้เท้าด้วยหน้าตาประหลาดใจ เคาะพื้น?
พื้นกับผนังเชื่อมต่อกัน จะเกิดการสั่นสะเทือนร่วม แม้ว่าผลกระทบจะเบาบางมาก แต่เพราะว่ามีความสัมพันธ์โดยตรง จึงชัดเจนกว่าการสั่นไหวของเสียงเยอะมาก ดังนั้นหลงเซียวก็คือตัดสินออกมาจากความแตกต่างที่เบาบางขนาดนี้?
เจ้าหนุ่มคนนี้！
“แก…ฉลาดกว่าที่ฉันคิดเอาไว้จริงๆ”MAXไม่ยอมรับไม่ได้ เขาประเมินหลงเซียวต่ำเกินไปโดยสมบูรณ์แบบจริงๆ
เขาฉลาดยิ่งกว่า หลักแหลมยิ่งกว่ามู่เส้าเอิน！
มู่เส้าเอินคือผู้มีความสามารถที่ไม่ธรรมดาด้านธุรกิจ สามารถควบคุมการหมุนเวียนทางด้านการเงินที่ใหญ่โตได้ ความเร็วในการตอบสนองก็ไวมากพอ แต่เขาไม่ทันความฉลาด ความละเอียดของหลงเซียว
สุดท้ายก็ตอบรับกับประโยคนั้นของคนจีน สีครามเกิดจากสีน้ำเงินแต่เด่นกว่าสีน้ำเงิน
“ในเมื่อรู้คำตอบแล้ว MAXเดินทางปลอดภัย”
ได้ยินเสียงของเครื่องยนต์ หลงเซียววินิจฉัยออกว่าเขาจะไปจัดการเรื่องที่พระราชวังแล้ว
“แกไม่อยากรู้ว่าฉันคิดจะพูดอะไรกับแก?” MAXยั่วความสงสัยของหลงเซียวอย่างไม่ยอม
“อ้อ?”
หลงเซียวตัดสินไว้หน้าให้กับเขา
MAXจงใจใช้นิ้วเคาะไม้เท้าเล็กน้อย อุบเอาไว้ “ข้างกายพ่อของแก นอกจากหลงถิง ถังจงรุ่ย ส้งชิงเซวี๋ยนที่ไม่ค่อยจะมีประโยชน์เท่าไรนัก ที่จริงแล้วยังมีอีกคนหนึ่ง แกน่าจะรู้？”