ประธานหยิ่งยโสของฉัน - ตอนที่ 20

ตอนที่ 20 เธอกำลังบังคับให้ฉันทำผิด

ในคลับหรูแห่งหนึ่ง แสงไฟนีออนที่สอดส่องสถานที่ที่ มัวพร่า ทำให้ค่ำคืนที่มืดมัวนั้นเต็มไปด้วยแสงสีเสียงที่ ทำให้คนรู้สึกครึกครื้น

เพราะว่าตรงหัวข้อมีแผล ฉู่ลั่วหานจึงเลือดจะที่ใส่ รองเท้าส้นเรียบที่เป็นสีเงิน และเป็นรองเท้าหัวแหลมที่ ประดับด้วยสีทอง คืนนี้เธอแต่งหน้าเบาๆ แล้วปล่อยผม ยาวให้พลิ้วไหว ทำให้ผมของเธอพาดลงบนเอวที่เรียว เล็กและสง่างามของเธอ

ในห้องโถงของClub.HTเต็มไปด้วยผู้คนที่แต่งตัว หรูหรา ฉู่ลั่วหานยังไม่ได้เข้าไปในห้องโถง ก็เห็นลู่ซวงซ วงที่สวมใส่ชุดสีแดง เป็นชุดราตรีเกาะอก

เรือนร่างที่ผอมเพรียวของลู่ซวงซวง ใส่ชุดราตรีสีแดง สดในเป็นกระโปรงแบบนั้น ทำให้เห็นขาอันเรียวเล็กของ เธอ ทรงผมแบบสั้นที่เปิดหู ลุคแต่งหน้าแซ่บๆที่ดูมีเสน่ห์ ทุกกระทำของเธอ ทำให้ดูโดดเด่นมากๆ ดวงตาคู่นั้น พอ ไม่ได้เจอมาหนึ่งปี ก็ยิ่งทำให้ดึงดูดคนให้มอง

พ่อของลู่ซวงซวงเป็นเจ้านายของบริษัทต้นๆของเมือง หลวง เธอเองก็เป็นดีไซน์เนอร์ที่ออกแบบเสื้อผ้าที่โดด เด่นคนหนึ่ง ก็ถือว่ามีชื่อเสียงเล็กๆในวงการของเธอ ตอนนี้เธอพึ่งเสร็จจากการแข่งขันของMilan Fashion Week ได้รางวัลที่ไม่เล็กแต่กก็ไม่ใหญ่มากกลับมาร จึงได้เชิญชวนเพื่อนสนิทมาฉลองด้วยกัน

ถึงแม้ลู่ซวงซวงไม่ได้ถือว่าเป็นเศรษฐีที่ร่ำรวยมาก แต่ คนรอบข้างของเธอก็ถือว่าเป็นคนที่มีเงิน ในงานเลี้ยงที่ ต้อนรับเธอกลับมา ก็ต้องเป็นงานเลี้ยงที่ครึกครื้นและจัด ทุกอย่างอย่างฟุ่มเฟือยแน่นอน

พอเห็นเพื่อนสนิทของเธอที่กำลังเต้นอยู่บนเวทีอย่าง เมามันส์ ฉู่ลั่วหานจึงพูดขึ้นในใจ เพื่อนคนนี้ของเธอก็คง ถือโอกาสหาหนุ่มหล่อมาเป็นแฟนหรือเปล่า? ก็ใช่ พอถึง อายุวัยนี้แล้ว เรื่องสละโสดก็ถือว่าเป็นเรื่องใหญ่หรือ เปล่า?

เธอไม่อยากจะรบกวนเพื่อนรักของเธอในกำลังพูดคุย เล่นกับหนุ่มหล่อ ฉู่ลั่วหานจึงหาที่สงบๆแล้วนั่งลงที่นั่น จากนั้นก็เม้มปากดื่มไวน์แดง ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกไม่สนุก เลยสักนิด เธอไม่ค่อยชอบงานเลี้ยงแบบนี้

เธอจึงหาโอกาสที่จะหนีออกจากที่นี่ จู่ๆเสียงมือถือจึง ดังขึ้น

พอเห็นหน้าจอปรากฏชื่อคนที่โตมา “หลงเซียว” สอง พยางค์ ฉู่ลั่วหานจึงรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาทันที! เกือบจะ หายใจไม่ออก!

เธอจึงกัดริมฝีปากขึ้น แล้วกำหมัดแน่นๆ จากนั้นก็สูด

ลมหายใจเข้าลึกๆ ฉู่ลั่วหานก็ได้เดินหน้าต่อ นี่จึงจะรับ

สายขึ้น
“อยู่ไหน?”

ทางโน้น ไม่รอให้ฉูลั่วหานปรับตัวเองให้หายใจอย่าง เป็นปกติ หลงเซียวก็ได้ถามคำถามขึ้นโดยทันที จากนั้น ก็ได้ฉ่ลั่วหานรู้สึกตกตะลึง

และพอหลงเซียวได้ยินในสายเต็มไปด้วยเสียงผู้คนที่ วุ่นวะวุ่นวาย เขาจึงขมวดคิ้วขึ้นเป็นปม ผู้หญิงคนนี้ไป ไหนกันแน่?

“ฉัน…”

“ไม่ต้องคิดจะโกหกผมหรอก ทางที่ดีที่สุดก็พูดความ จริงออกมาจะดีกว่า ผลของการโกหก คุณไม่ได้แบกรับ ไว้ได้แน่นอน”

ฉู่ลั่วหานยังไม่ได้ทันได้หาข้ออ้างที่สมเหตุสมผล อำนาจของเขาก็ได้เผยออกมาอย่างเต็มที่

จึงทำให้คนอื่นไม่มีเหตุผลที่จะหาข้ออ้างที่น่าเชื่อถือ อีกต่อไป

ฉ่ลั่วหานจึงกัดริมฝีปากไว้ แล้วพูดขึ้นตามตรง

นึกว่าหลงเซียวยังจะพูดอะไรขึ้นต่อ แต่เขาก็ได้วาง สายลงทันที

ฉู่ลั่วหานมองหน้าจอมือถือที่ดับลงแล้ว ในใจจึงรู้สึก

อึดอัดขึ้นมาทันที มันจบลงแบบนี้หรอ? นี่ไม่เหมือนกับ

สไตล์การทำงานของคุณชายหลงหรือเปล่า? ก็ใช่ ตอน

นี้เขาต้องดูแลโม่หรูเฟย จะมีอารมณ์มาดูแลเธอได้ยังไง?

พอนึกถึงแบบนี้ ฉู่ลั่วหานก็ดื่มไวน์แดงในแก้วในหมด เพียงคำเดียว จากนั้นก็นวดเข่าที่รู้สึกเจ็บ เวทีที่อยู่ข้าง หน้าเธอกำลังมีคนทยอยกันขึ้นไปไม่หยุด ทุกคนต่างก็ ยกมือขึ้น แล้วเต้นกันอย่างเมามันส์

ตอนที่หลงเซียวกลับรีสอร์ทหยีจิ่ง ก็เห็นว่าในวิลล่า ไม่มีใครอยู่ ฉู่ลั่วหานไม่อยู่ในนั้น

คุณชายหลงยืนอยู่ตรงห้องโถงใหญ่ เขายังได้กลิ่น แอลกอฮอล์จากเรือนร่างของฉู่ลั่วหานในลอยอยู่กลาง อากาศ จากนั้นก็ได้พยายามดมกลิ่นพวกนั้นที่ลอยมา สุดท้ายก็ไม่ได้กลิ่นอีกเลย

สายตาของเขากวาดไปทางอื่น แล้วเห็นโต๊ะที่ทำจาก กระจกมีรีโมตวางอยู่ ทีวีถูกเธอเปิด แสดงว่าข่าวของเขา กับโม่หรูเฟยต้องถูกเธอเห็นแน่ๆ

นึกว่าคืนนี้จะได้เจอเธอที่บ้าน นึกไม่ถึงว่าเธอกลับไป ร่วมงานปาร์ตี้ของเพื่อนรัก เธอดูมีความสุขจริงๆ

ในระหว่างที่เขากำลังครุ่นคิด มือถือของคุณชายหลง ก็ดังขึ้น

เขาจึงมองด้วยสายตาที่ลุ่มลึก โม่หรูเฟยโทรมาหรอ “พี่เซียว ข่าวพี่ได้เห็นหรือยัง?”
โม่หรูเฟยนึกว่าหลงเซียวเห็นข่าวแล้วจะโทรหาเธอ เป็นลำดับแรก แต่เธอรอแล้วรออีก สุดท้ายก็รอข่าว คราวจากเขาไม่ได้ โม่หรูเฟยจึงทนไม่ไหว จากนั้นก็ไม่ ฟังคำเตือนจากผู้จัดการของเธอ ก็ได้โทรหาหลงเซียว โดยตรง

พอเขาเห็นข่าว หรือว่าเขาจะไม่มีปฏิกิริยาใดๆเกิดขึ้น เลย? เลยไม่เชื่อ!

หลงเซียวจึงขมวดคิ้วขึ้นอย่างไม่รู้ตัว “จากนั้นล่ะ?”

น้ำเสียงของโม่หรูเฟยฟังดูลำบากใจและเหมือนจะ ร้องไห้อยู่ “พี่เซียว ฉันก็นึกไม่ถึงว่านักข่าวจะเก่งขนาดนี้ กัดข่าวที่ฉันตั้งท้องไว้ไม่ปล่อย คุณชายหลง ฉันยัง ไม่ทันได้บอกคุณเลยว่าฉันท้อง ฉันตั้งท้องลูกของเราได้ สี่สัปดาห์แล้ว คุณดีใจไหม?”

อ่อ?

“เธอแน่ใจหรอ?”

หลงเซียวถามกลับ เหมือนเรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องกับเขา โม่หรูเฟยบอกว่าเธอท้อง แต่ว่าในหัวสมองของหลง เซียว เหมือนไม่เคยมีความทรงจำที่จะทำให้เธอตั้งท้อง ได้เลย หรือว่าเขาลืมอะไรไป? หรือมีคนตั้งใจทำแบบนี้?

เหอะ! ท้อง? หรือว่ามีคนตั้งใจจะเล่นไฟกับเขา ถ้าจะ เล่นไฟ ไม่กลัวว่าไฟจะลุกลามมาแผดเผาตัวของเขา

หรือไง?
โม่หรูเฟยจึงหัวเราะขึ้น กลัวว่าจะถูกฟังออกมาน้ำ เสียงของเธอผิดปกติไป “แน่นอนว่าต้องใช่สิ ผลตรวจ จากโรงพยาบาลยังอยู่ที่ฉันเลย และแน่นอนว่าฉันท้อง แล้ว พี่เซียว ข้างกายฉันมีพี่เป็นผู้ชายแค่คนเดียว หรือ ว่าพี่สงสัยในตัวฉันหรอ?”

โม่หรูเฟยกลัวว่าความจริงจะถูกเปิดเผย แต่ว่าเรื่องมัน ก็เป็นแบบนี้ไปแล้ว เธอก็คงทำได้เพียงเดินในทางมืดต่อ ไป!

หลงเซียวจึงได้กระตุกมุมปากขึ้นและไม่พูดไม่จาใดๆ จากนั้นก็ไม่ได้พูดอะไรเพิ่มเติมขึ้นอีก “รู้แล้ว”

โม่หรูเฟยจึงอ้าปากขึ้น “พี่เซียว ตอนไหนที่พี่ว่างก็มี %3D เยี่ยมฉันกับลูกหน่อยได้ไหม?”

“ฉันกำลังยุ่งอยู่ เดี๋ยวโทรหาเธออีกที”

โม่หรูเฟยที่จับมือถือไว้ แล้วเต็มไปด้วยการเฝ้ารอคอย “พี่เซียว ฉันคิดถึงพี่…”

“รู้แล้ว”

ในโต๊ะจัดวางไปด้วยของว่างและเครื่องดื่มมากมาย แต่ไม่มีใครเลย ลมตอนกลางคืนได้พัดผมของเธอให้ พริ้มไหวขึ้น ทำให้ความรู้สึกไม่สบายใจของเธอค่อยๆ หายไป

ฉู่ลั่วหานจึงไปเอาจานที่ใส่ของว่างมา แล้วกินของว่างอย่างเชื่องช้า พอชิมรสชาติของของว่างที่มีรสชาติ

หวาน แต่ในปากเธอมันหวานหรือขมเล็กน้อย เธอกลับ ไม่รู้เรื่องอะไรเลย เธอรู้สึกเหงาและโดดเดี่ยวมาก ในท่ามกลางผู้อื่น

มากมายที่กำลังครึกครื้น มีแต่เธอคนเดียวที่โดดเดี่ยว

มันเป็นแบบนี้จริงๆ

เธอนึกว่าตัวเองจะได้ออกมาปลดปล่อยตัวเองในงาน เลี้ยง ก็จะสามารถทำให้ความรู้สึกโดดเดี่ยวและความ สับสนวุ่นวายหายไป แต่ต่อให้บนเวทีจะเต้นและร้องรำ กันอย่างเมามันส์แค่ไหน หนุ่มสาวยังโยกไปโยกมาอย่าง บ้าคลั่งสักแค่ไหน ก็ไม่สามารถทำให้ความสับสนวุ่นวาย ในใจของเธอหายไปได้เลย

เธอคิดถึงเขามากๆ ทุกครั้งที่อยู่ด้วยกันกับเขาตาม ลำพัง ภาพของเรือนร่างเขาก็เหมือนดั่งอากาศที่ลอยอยู่ ตรงปลายจมูกของเธอ และไม่มีทางได้ลอยหายไปไหน เลย และมันก็ได้มีผลกระทบกับเส้นประสาทของเขาอยู่ ตลอดเวลา

แต่ว่าเขาจะไปอยู่ไหนกันล่ะ? จะมีอยู่ในอ้อมกอดอัน อบอุ่นของผู้หญิงคนไหน? หรือว่าจะอยู่ในอ้อมกอดของ โม่หรูเฟย?

จืดๆๆ

ในระหว่างที่เธอกำลังจินตนาการอย่างเรื่อยเปื่อย จู่ๆ มือถือในกระเป๋าก็ดังขึ้น พอเห็นชื่อที่ปรากฏขึ้นบนจอทำให้ฉู่ลั่วหานขมวดคิ้วเป็นปมมากขึ้น โม่หรูเฟยโทรหา เธอ?

“มีเรื่องอะไร?” ฉู่ลั่วหานพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา และไม่สบอารมณ์ใดๆ

โม่หรูเฟยนั่งอยู่บนโซฟาตัวหรู จากนั้นก็ได้ขึ้นเสียงสูง แล้วทำเหมือนตัวเองเป็นฝ่ายชนะ พอได้ยินเสียงดนตรีที่ ดังขึ้น จะได้พึมพำด้วยเสียงเย็นชา “ฉู่ ลั้วหาน อยู่ตัวคน เดียวมันทำให้เธอนอนหลับยากใช่ไหม? ถึงได้ออกไป เมาข้างนอก? ถ้าตอนที่เธอรู้สึกเหงาหงอยจริงๆ ก็ไปหา หนุ่มหล่ออายุน้อยมาอยู่เป็นเพื่อนสิ จะได้ทำให้เธอหลับ สบายได้ ยังไงชีวิตแต่งงานของเธอกับพี่เซียวก็ไม่ได้มี อยู่จริงตั้งนานแล้ว การอยู่อย่างโดดเดี่ยวก็คงจะลำบาก น่าดู ฉันละเห็นใจเธอจริงๆ”

คำพูดที่เยาะเย้ยและรวมไปถึงค่ำคืนที่แสนจะโดด เดียว ทุกคำพูดของเธอจะไปกระแทกหัวใจและผิวหนัง ของเธอ เธอไม่ได้เข้มแข็งพอที่จะทำให้เข้าหูซ้ายทะลุหู ขวาได้ ตอนนี้เธอรู้สึกแสบตาจนแทบจะร้องไห้ออกมา ในใจลึกๆก็รู้สึกเหมือนมีไฟลุกโชนขึ้นมาไม่หยุด ตอนนี้ เธอแยกไม่ออกว่าตัวเองกำลังรู้สึกตัวเองถูกรังแกหรือ ตัวเองกำลังโมโหอยู่

“ถ้าเทียบกับคนที่ยอมปล่อยให้คนอื่นทำให้ตัวเองท้อง แล้วยังไม่ได้อยู่ในฐานะอะไร แถมยังต้องทนดูสมุด ทะเบียนบ้านของเขามีชื่อของผู้หญิงคนอื่นเขียนไว้เหอะ! เพื่อที่จะรั้งผู้ชายคนหนึ่งไว้ ไม่สนแม้แต่จะเสียตัว ให้คนๆนั้น สุดท้ายก็ถูกเขาผลักไส แล้วได้มีแต่เลี้ยงลูก คนเดียว ความรู้สึกแบบนี้ก็คงจะลำบากมากกว่าหรือ เปล่า?!”

ลั่วหานจับแก้วไว้แน่นๆ น้ำใสๆจึงไหลออกมาจาก นัยน์ตา แสงไฟมันสว่างเกินไป และแสบตาเกินไป ทำให้ เธอนึกว่าตัวเองร้องไห้ออกมาแล้ว

ร้องไห้? ใครที่มีค่าพอให้เธอร้องไห้อีก?

“ฉ่ลั่วหาน อย่าพูดจากระทบจิตใจฉันหน่อยเลย! เหอะๆ ก็รอดูเลย คืนนี้คุณชายหลงมาอยู่กับฉันที่นี่ วัน ข้างหน้า และทุกๆคืนก็จะอยู่ที่นี่ และเธอ ก็จะได้เฝ้าห้อง ที่เต็มไปด้วยความว่างเปล่า และร้องไห้ไปเถอะ! ฉันจะ เตือนเธออีกคำ รีบหย่าแล้วออกจากตระกูลหลงได้แล้ว ยังไงก็ถือโอกาสตอนที่ตัวเองยังสาวไปหาผู้ชายคนอื่น เถอะ ถ้าช้ากว่านี้อีกสองปี รอให้เธอแก่หนังเหี่ยวแล้ว ไม่มีใครอยากมองเธอ..”

เธอที่ไม่ยอมทนฟังคำพูดที่สกปรกของโม่หรูเฟยอีก ก็ได้วางใจลงโดยทันที

จากนั้นก็แหงนหน้าขึ้น ดื่มไวน์แดงในแก้วเข้าไปแค่คำ เดียวเท่านั้น แอลกอฮอล์ในท้องกำลังออกฤทธิ์ ทำให้ฉู่ ลั่วหานเริ่มมีสายตาที่มัวพร่า คืนนี….ทุกๆคื…

ให้ตายเถอะ แค่แอลกอฮอล์แก้วเดียว ทำให้เธอเมาได้ เลยหรอ?
เธอจึงนวดขมับของตัวเอง แล้วก็ได้เอาแก้วน้ำมาดื่ม คำใหญ่ๆ …

น้ำพุ่งออกมาจากปาก!

แก้วน้ำนั่นกลับเป็นเหล้าขาว!

ลิ้นที่ทั้งแสบและชาของฉู่ลั่วหานเพราะแอลกอฮอล์ ทำให้เธอสิ้นไปทันที เหล้าที่พึ่งเข้าปากของเธอก็ได้ถูก เธอปล่อยออกมาจากปาก..

ทันใดนั้น เหล้าที่เธอปล่อยออกมาจากปากก็ได้ไปโดน

ตัวของผู้ชายตรงหน้าโดยไม่เหลือไว้ในปากสักหยด