ประธานหยิ่งยโสของฉัน - ตอนที่ 28

ตอนที่28 ผู้ชายที่น่าดึงดูดใจคนใหม่ของโรง

พยาบาล

“หมอ! ห้องฉุกเฉินมีคนไข้ต้องการให้คุณช่วย

เหลือ!

ยังไม่ทันให้ชายหนุ่มตรงหน้าได้อ้าปากพูด เสียง ตะโกนของนางพยาบาลที่รีบร้อนก็ดังแทรกขึ้นมาซะ ก่อน ฉู่ลั่วหานพยักหน้าให้เขาไวๆก่อนจะรีบวิ่งออกไป ทางห้องฉุกเฉิน

บนทางเดินที่ทอดยาว ร่างสูงโปร่งยังคงยืนอยู่ที่เดิม มองร่างของหญิงสาวที่หายไปสุดทางเดินราวกับผีเสื้อสี ขาว มุมปากยกขึ้นเบาๆอย่างอบอุ่น

ฉ่ลั่วหานจับสายหูฟังทาบเข้าที่อกของคนไข้เพื่อ ประเมินสถานการณ์ ตลอดทุกขั้นตอนล้วนขมวดคิ้วเข้ม ติดกัน

นิ้วบางๆกดลงบนหน้าท้องของคนไข้ ค่อยๆรู้สึกถึง สัญญาณชีวิตของผู้ป่วยที่มีอยู่อย่างน้อยนิด “ลิ้นหัวใจ เสียหายหนัก ต้องเข้าผ่าตัดโดยด่วน ! ติดต่อหมอ แผนกศัลยแพทย์เร็ว! ”

“รับทราบ! หมอเฉิน! ที่นี่ ….”

คนไข้ถูกนำตัวเข้าห้องผ่าตัดโดยหมอศัลยแพทย์ ฉู่ลั่ วหานหอบหายใจ ค่อยๆนั่งลงบนเก้าอี้อย่างเหนื่อยอ่อนขยับมือของตัวเองอย่างไร้เรี่ยวแรง ก่อนจะนิ่งไป

ถ้าไม่ใช่เพราะว่าตอนนั้นล่ะก็ เธอเองก็สามารถผันตัว เป็นศัลยแพทย์ได้เหมือนกัน สามารถใช้มีดผ่าตัด ระหว่างเส้นเป็นเส้นตาย ดึงชีวิตคนไข้ให้กลับมาอีกครั้ง

เปลือกตาปิดลงอย่างอ่อนแรง เสียงกรีดร้องที่ดังไม่มี ที่สิ้นสุด ราวกับหายนะที่พยายามจะกลืนกินความคิด และเส้นประสาทสมองทั้งหมดของเธอ

นิ้วมือเล็กๆกำเข้าหากันแน่น นิ้วแต่ละนิ้วพยายามที่จะ

ไม่จิกเข้าไปในเนื้อ แต่สุดท้ายก็เหลือเพียงแต่รอบลึกทิ้ง

ไว้บนฝ่ามือขาวๆ

ชั้นเหงื่อบางๆไหลออกมาบนใบหน้าขาว เนื่องจาก อารมณ์ปั่นป่วนและสถานการณ์ตึงเครียด ฉู่ลั่วหานรู้สึก ว่าหัวใจตัวเองแทบจะหายใจไม่ออกแล้ว

พยายามดึงตัวเองออกมาจากหลุมความทรงจำ ฉู่ลั วหานคลายมือออก พลางมองรอยแผลที่ตัวเองทำไว้บน ฝ่ามือ

แม้แต่มุมปากยังรู้สึกเจ็บปวด

โชคชะตาอย่างงั้นหรอ

หรือคงจะเป็นแบบนี้สินะ ชอบล้อเล่นกับชีวิตคน

ฉลูรั่วหานกลับห้องทำงาน จ้าวเหมียนเหมียนกับจี้ซือห ยู่เองก็กลับมาจากห้องคนไข้พอดี ใบหน้าทั้งสองคนล้วน เต็มไปด้วยรอยยิ้มที่มีความสุขท่วมท้น ราวกับกำลังคุยเรื่องสนุกๆกันอยู่

ฉ่ลั่วหานทิ้งตัวลง จ้าวเหมียนเหมียนพูดยิ้มๆด้วย สีหน้าเจ้าเล่ห์เล็กน้อย “หมอฉู่ ยุ่งมาทั้งวันคงจะเหนื่อย จนปวดหัวไปหมด ฉันเองก็ถูกคนไข้ทำให้โกรธจนปวด หัวไม่แพ้กัน ก็เลยหาอะไรสนุกๆทำให้ตัวเองสดชื่นสัก หน่อย อิอิ”

พูดพลาง จ้าวเหมียนเหมียนก็ยื่นมือถือไปด้านหน้าเธอ “เป็นไง ชัดมากใช่มั้ย ปาปารัสซี่สมัยนี้นี่ฝีมือไม่ตกจริงๆ แอบเข้าบ้านคนอื่นไปถ่ายรูปได้ แต่พูดตามตรง คฤหาสน์ของตระกูลหลงนี่ทั้งใหญ่โตทั้งหรูหรานะ! แต่ คนมีเงินก็แบบนี้ล่ะนะ บ้านราวกับพระราชวัง ปราสาท แน่ะ! ”

ดวงตาของฉู่ลั่วหานหยีเข้าหากันแน่น บนหน้าจอ คือ ภาพคฤหาสน์เก่าแก่ของตระกูลหลง ดูงดงามไร้ที่ติ ด้วยการออกแบบชั้นหนึ่ง บนพื้นที่ทำเลที่ดีสุดๆ มองได้ เห็นทั่วทั้งเมืองหลวง มีเพียงแค่หลังเดียวเท่านั้น

ส่วนภาพถัดไปก็คือ โม่หรูเฟยกำลังจับข้อมือของ หยวนชูเฟิน สองคนกำลังเดินคุยกันอย่างสนุกสนาน ออกมาจากคฤหาสน์ โม่หรูเฟยสวมชุดเดรสยาวเรียบหรู แม้แต่การแต่งหน้าเข้มตามปกติก็ถูกเปลี่ยนเป็นแต่งหน้า อ่อนๆ ท่าทางนอบน้อมอ่อนโยน เหมาะกับตำแหน่งลูก สะใภ้

แน่นอน ว่าภาพเหล่านี้ไม่ได้สะกิดใจฉู่ลั่วหานมากนักแต่สิ่งที่ทำให้หัวใจของเธอแทบหยุดเต้นเหมือนโดนมีด เสียบเข้าตรงกลาง ก็คือภาพใบที่สาม

ในภาพ หลงเซียวเปิดประตูรถเบนท์ลีย์สีดำด้วยตัวเอง อย่างสุภาพบุรุษ อยู่ข้างหน้าประตูคฤหาสน์ รอต้อนรับ คุณนายทั้งสอง

ฉู่ลั่วหานจ้องภาพครอบครัวแสนสุขตรงหน้านิ่ง ผู้หญิง ตั้งครรภ์ที่สวยงาม แม่สะใภ้ที่ดูใจดี และผู้ชายที่หล่อ เหลา..

“ความสัมพันธ์ของ โม่หรูเฟยกับคุณนายหลงสนิทชิด เชื้อ ประตูของตระกูลหลงยินดีต้อนรับทุกเมื่อ”

ข้อความและรู้ภาพที่เหมือนเข็มนับพันเล่ม ทำลาย เกราะป้องกันในใจฉู่ลั่วหานจนหมดสิ้น

หลงเซียวจะขอโม่หรูเฟยแต่งงานจริงๆใช่มั้ย

“หมอฉู่ หมอฉู่เป็นอะไรไป”

เห็นฉ่ลั่วหานอยู่ๆก็นิ่งไป จ้าวเหมียนเหมียนรีบยกมือ ขึ้นโบกไปมาตรงหน้าเธอ

ฉู่ลั่วหานเหมือนสะดุ้งตื่นจากฝัน ดันโทรศัพท์ตรงหน้า คืนหล่อนไป ประคองตัวเองขึ้นจากเก้าอี้ “ฉันไปห้องน้ำ ก่อนนะ”

จี้ซื้อหยู่ สองคนต่างพากันมองหน้ากัน”หรือวันนี้คงจะ ทำงานเหนื่อยมากเกินไป ตั้งแต่เช้าก็ถูกเรียกตัวไป แผนกศัลยแพทย์ แถมยังมีห้องฉุกเฉินอีก”
จ้าวเหมียนเหมียนพยักหน้าเห็นด้วย “หมอฉู่เป็นแพทย์ หญิงชั้นนำของโรงพยาบาลเราเชียวนะ แต่แพทย์ชั้นนำ ก็ต้องการพักผ่อน ต้องการคนดูแลเหมือนกัน หวังว่า หมอฉู่จะหาผู้ชายดีๆที่รักเธออย่างแท้จริงได้สักคน”

คำพูดนี้ ได้ยินไปถึงหูของฉู่ลั่วหานที่ยืนอยู่หน้าห้อง ทำงานอย่างไร้เรี่ยวแรงขยับไปไหน ขาสองข้างพิงเข้า กับกำแพง ฉู่ลั่วหานค่อยๆสูดหายใจเข้าลึกก่อนจะ ควบคุมสติอารมณ์ไว้ได้

ช่วงบ่ายเป็นช่วงเวลาที่ผ่อนคลายกว่าช่วงเช้านัก ฉู่ลั่ วหานกลับมาจากห้องคนไข้ จางได้จุนยื่นแก้วกาแฟใน มือส่งให้เธอ “เหนื่อยล่ะสิ ดื่มกาแฟสักหน่อย ช่วยผ่อน คลายอารมณ์”

ฉู่ลั่วหานพยักหน้าขอบคุณ เพียงแต่รับแก้วกาแฟวาง ไว้บนโต๊ะ ไม่ได้ดื่มในทันที

“แหม หมอจาง พวกเราก็เป็นผู้หญิงตัวน้อยๆเหมือนกัน นะ ทำไมฉันกับหมอจี้ถึงไม่ได้รับการดูแลเอาใจใส่แบบ นี้บ้างน้า ฉันเองก็เหนื่อยเหมือนกัน อยากดื่มกาแฟผ่อน คลายอารมณ์บ้างจังเลย!

จางได้จุนขมวดคิ้วบางๆ “พวกเธอน่ะหรอ ยังจะกล้า เรียกตัวเองว่าผู้หญิงตัวน้อยๆอีก ไปชะเง้อดูรองผู้ อำนวยการคนใหม่มา คอจะหักแล้วใช่มั้ยล่ะ เห็นตัวจริง บ้างหรือยัง”

รองผู้อำนวยการคนใหม่หรอ หมายความว่า เขามาถึงแล้วสินะ

จ้าวเหมียนเหมียนเบ้ปาก”ไม่อยากให้กาแฟก็ไม่ต้อง ให้ ไม่เห็นต้องพูดจาประชดประชันกับพวกเราเลยนี่ ยา! หมอจาง ระวังไว้เถอะ พวกเราช่วยหมอฉู่หาแฟน ได้เมื่อไหร่ อย่ามาร้องไห้ก็แล้วกัน!

สายตาของจางได้จุนมองไปทาง ฉู่ลั่วหาน จากนั้นก็ ทำท่าเป็นดื่มกาแฟกลบเกลื่อนความขัดเขินบนหน้า

ฉู่ลั่วหานยิ้มขึ้นมาเงียบๆ แต่ไหนแต่ไร จางได้จุนแอบ คิดอะไรกับเธอมาตลอดเลยหรอเนี่ย ถ้าคนที่ออฟฟิศรู้ ล่ะก็ว่าเธอแต่งงานมาตั้งสามปีแล้ว แถมสามีของเธอก็ คือผู้ชายที่พวกหล่อนเองก็อยากจะได้มาครอบครอง อย่างหลงเซียว มันจะเป็นยังไงกันนะ

“หมอจ้าว กาแฟเธอดื่มแทนเถอะ ช่วงนี้กระเพาะฉันไม่ ค่อยดี ไม่ดื่มกาแฟนะ” ฉู่ลั่วหานยกแก้วกาแฟไปวางบน โต๊ะของจ้าวเหมียนเหมียน พลางหันหน้ากลับไปที่จอ คอมพิวเตอร์ของตัวเอง

จางได้จุนเห็นดังนั้นก็รีบพูด”กระเพาะไม่ค่อยสบาย หรอ เบิกยามาทานดีกว่ามั้ย”

จี้ซือหยู่รีบพูดแทรกออกไป”หมอจาง ไม่ต้องกังวล หรอก ระดับหมอฉู่ แล้ว เรื่องเล็กๆแค่นี้ก็แค่ case ขี้ปะ ตั๋ว! แต่ว่านะหมอฉู่ กระเพาะไม่ค่อยสบายแต่ตายังดี อยู่ใช่มั้ย ฮีๆ ขอรายงานข่าวสักหน่อย รองผู้อำนวยการ คนใหม่ของพวกเราน่ะนะ เขาว่ากันว่าน่าดึงดูดใจมากกกกก! แค่กๆ แต่ฉันก็ยังไม่ได้เจอสักที”

ดูไปดูมาแล้ว รองผู้อำนวยการคนใหม่คนนี้ ท่าทางจะ กลายเป็นประเด็นข่าวหลักของโรงพยาบาลไปซะแล้ว

จ้าวเหมียนเหมียนยกกาแฟขึ้นดื่มอย่างไม่เกรงใจ ดื่ม

กาแฟไปก็ไม่วายที่จะหันไปพูดยิ้มๆให้จางได้จุน”หมอ

จางเลือกเก่งจริงๆนะ บังเอิญฉันชอบคาปูชิโน่ซะด้วย ครั้งหน้าใส่น้ำตาลมากกว่านี้จะดีมากเลยล่ะ! ” จางได้จุนตอบกลับอย่างหงุดหงิด”อ้วนขนาดนี้ยังจะ กินหวานอีก กลัวจริงๆว่าจะขายไม่ออก”

“แหมๆๆ เรื่องนี้น่ะหมอจางไม่ต้องกังวลใจไป จ้องหมอ ไว้ให้ดีเถอะ ถ้าหล่อนขายออกจริงๆล่ะก็ คุณก็ คง….ฮีๆ”

“อย่าเพิ่งตีกันจะได้มั้ย การประชุมตอนบ่ายจะมีการ แนะนำรองผู้อำนวยการคนใหม่ พวกเธอช่วยใส่ใจกัน หน่อย เรื่องผู้อำนวยการคนใหม่นะ พวกเธอรู้เรื่องบ้าง มั้ย ตอนนี้อัตราการมอบหมายงานของโรงพยาบาลเพิ่ม ขึ้นอีกเท่าตัว ไม่แน่วันนี้แค่เป็นรองก็เป็นรองผู้อำนวย การ ปีหน้าอสาจจะก็เป็นผู้อำนวยการจริงๆแล้วก็ได้นะ เรื่องนี้มันเกี่ยวกับอนาคตและหน้าที่การงานโดยตรง ของทุกคน!

จี้ซื้อหยู่เตือนอย่างจริงจังราวกับข้าศึกกำลังบุกเข้ามา จ้าวเหมียนเหมียนกัดแก้วกระดาษในมือ แตะๆแขนของ ฉู่ ลัวหาน”หมอฉู่ ถ้ารองผู้อำนวยการคนใหม่ เลื่อนขั้นเป็นผู้อำนวยการล่ะก็ ไม่แน่เธออาจจะได้เลือนเป็นรองผู้ อำนวยการแทนก็ได้นะ ! ตื่นเต้นมั้ย”

ฉู่ลั่วหานก้มหน้าก้มตาเขียนใบสั่งยา “มีเวลาว่างขนาด นี้ เอาเวลาไปคิดดีกว่ามั้ยว่าคนไข้หมายเลขสามสิบเนี่ย จะจัดการยังไงดี”

“โอ้โห! เคสเจ้าปัญหานั่นน่ะนะ…

ตามมาด้วยเสียงโอดครวญของจ้าวเหมียนเหมียน จากนั้นช่วงพบปะสังสรรค์ยามบ่ายของออฟฟิศแห่งนี้ก็ จบลง

มีการประชุมที่แผนกเวลาบ่ายสามโมง หมอทุกคนต่าง พากันทยอยเข้าห้องประชุมไป และไม่วายที่จะพูดถึง เรื่องรูปร่างหน้าตาและความสามารถของรองผู้อำนวย การคนใหม่เสียงดังให้แซ่ด มีเพียงแต่ฉู่ลั่วหานเท่านั้นที่ ยังคงติดใจอยู่กับข่าวของหลงเซียวกับโม่หรูเฟย ไม่มี ปฏิกิริยาตอบกลับอะไรทั้งนั้น

เพิ่งจะก้าวเท้าเข้าห้องประชุมไปไม่กี่ก้าว มือถือฉู่ลั่ วหานก็ส่งเสียงดังขึ้น

“หมอฉู่รบกวนคุณไปที่ห้องผ่าตัดหมายเลข 1 โดย ด่วน แพทย์ผ่าตัดต้องการความช่วยเหลือ”

จ้าวเหมียนเหมียนได้ยินเสียงข้างในจากมือถือก็ขมวด

คิ้วเข้ม”อะไรกัน ทำไมแผนกศัลยแพทย์ยังจะเรียกเธอ

อีก เธออยู่แพทย์อายุรกรรมแท้ๆ เรื่องผ่าตัดจะช่วยได้มากแค่ไหนกันเชียว”

ฉู่ลั่วหานไม่มีเวลาอธิบาย ตอบกลับประโยคหนึ่ง”ฉัน ร่วมประชุมด้วยไม่ได้แล้วล่ะ เธอช่วยแจ้งรายละเอียดที่ ประชุมกับฉันทีหลังก็แล้วกัน” พูดจบก็รีบวิ่งออกไป

ไม่รู้ว่าเสียงของใครพูดขึ้นมาเบาๆว่า “ว่ากันว่า เมื่อ ก่อนหมอฉู่เคยเป็นหมอศัลยแพทย์ถือมีดผ่าตัด ไม่รู้พัก หลังทำไมถึงย้ายมาอยู่แผนกอายุรกรรมได้ ”

จ้าวเหมียนเหมียนได้ยินดังนั้นก็ไม่วายพูดขึ้น”ไม่จริง

น่า! มีเรื่องแบบนี้ด้วยหรอ”

ฉ่ลั่วหานเปลี่ยนชุดผ่าตัดสีฟ้าเรียบร้อย เดินเข้าห้อง ผ่าตัดไป แพทย์ผ่าตัดกำลังทำการผ่าตัดซ่อมแซมหัวใจ ของคนไข้ ผู้ช่วยที่อยู่ข้างๆเพิ่งเห็นเธอเดินเข้ามา ก็รีบ ให้เธอเข้ามาช่วยรับช่วงต่อ

แต่ลั่วหานยังคงสงสัย ทำไมต้องเป็นเธอด้วย รู้ๆกัน อยู่ว่าแผนกศัลยแพทย์คนเยอะขนาดไหน

ถึงแม้จะมองไม่เห็นหน้าของแพทย์ผ่าตัด แต่แค่มอง นิ้วของเขาก็รู้ได้ทันทีว่ามีฝีมือ มีฝีมือระดับที่ว่าทำให้ฉู่ลั่ วหานมั่นใจตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นว่าเขาคนนี้คือแพทย์วัย กลางคนที่ผ่านสนามรบมาไม่น้อย ความลึกของ บาดแผล การเย็บ ความไว เรียกได้ว่ายิ่งกว่าไร้ที่ติ!

การผ่าตัดกินระยะเวลานานถึง 6 ชั่วโมง ฉู่ลั่วหานช่วย แพทย์ผ่าตัดเช็ดเหงื่อไม่ต่ำกว่าร้อยครั้ง แต่ว่าในใจกลับเคารพชื่นชมเขาไม่น้อยเลยทีเดียว

การผ่าตัดเสร็จสมบูรณ์ราบรื่น คนไข้ถูกนำตัวออก จากห้องผ่าตัด ฉู่ลั่วหานที่กำลังจัดอุปกรณ์ผ่าตัดให้เข้า ที่เข้าทาง เสียงดังฟังชัดของผู้ชายคนหนึ่งก็ดังขึ้นข้างๆ หูอีกครั้ง

“หมอฉู่”

แพทย์ผ่าตัดดึงหน้ากากลง หน้าที่เต็มไปด้วยน้ำเหงื่อ ยิ้มบางๆอย่างอ่อนโยน

เขาเองนะหรอ ผู้ชายที่เจอหน้าแผนกผู้ป่วยอาการ สาหัส ก็คือเขา

“หมอฉู่ ลำบากคุณแย่เลย”

น้ำเสียงของเขาอ่อนโยนนุ่มนวล น่าฟัง ได้ยินแล้ว สบายหูเป็นอย่างมาก

“คิดไม่ถึงว่าคุณจะวัยรุ่นขนาดนี้ เมื่อครู่ฉันเห็นวิธีการ ของคุณ คิดว่าคุณเป็นหมอวัยกลางคนแล้วซะอีก ” ฉลั่ วหานพูดตามความคิดตัวเองออกไปตรงๆ ไม่วายที่จะ กวาดตามองผู้ชายตรงหน้า ไม่พูดไม่ได้ เขาเป็นคนที่ โดดเด่นมาก

อยู่ๆชายหนุ่มก็ยิ้มขึ้นมา”สิ่งที่ทำให้ใครสักคนมีฝีมือ ไม่ใช่อายุ แต่เป็นจำนวนครั้งของการผ่าตัด “ทุกครั้งที่ เขาพูดมักจะมีรอยยิ้มอ่อนๆติดอยู่ด้วยเสมอ ถึงเรื่องที่ กำลังพูดอยู่จะเต็มไปด้วยการเชือดเฉือนฟาดฟันก็ตามที่

“ผมขอแนะนำตัวอย่างเป็นทางการอีกครั้ง ผมชื่อถัง จิ้นเหยียน เพิ่งมาใหม่ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยครับ”

คู่ลั่วหานพิจารณาชื่อนี้อย่างถี่ถ้วน ถังจิ้นเหยียน

ทำไมชื่อคุ้นๆ เหมือนกับได้ยินที่ไหนมาก่อน “สวัสดีค่ะหมอถึง ฉันชื่อฉู่ลั่วหาน”มือนุ่มนิ่มเล็กๆยื่น ออกไปข้างหน้า จับมือกับเขาพอเป็นพิธี

“คุณคงแปลกใจมาก ว่าทำไมผมถึงเรียกคุณมาช่วย โดยเฉพาะ” หลังจากที่เดินออกมาจากห้องผ่าตัด ถังจิ้น เหยียนถามเธอออกไปยิ้มๆ

“แน่นอน แล้วก็ คุณรู้ชื่อฉันได้ยังไงกันคะ”ตั้งแต่ครั้ง แรกที่เจอกัน เขาก็เรียกชื่อเธอออกมาได้อย่างมั่นใจไม่มี ผิดเพี้ยน คำถามๆนี้อยู่ๆก็โผล่ขึ้นมาในหัวเธอ

ผู้ชายที่ไม่เคยเห็นหน้าค่าตากันมาก่อน ทำไมถึง เหมือนรู้จักเธอดีนัก

ถังจิ้นเหยียนยักไหล่เล็กน้อย “อยากรู้เปล่าล่ะครับ”

ลั่วหานเบ้ปากเล็กน้อย ถึงจะมีความสามารถ หน้าตา ก็ไม่เลว แต่สกิลการพูดยังต้องฝึกฝนอีกหน่อยนะ

“ขอโทษนะคะ ฉันไม่อยากรู้”