ประธานหยิ่งยโสของฉัน - ตอนที่ 428
ตอนที่ 428 หมอฉู่ช่วยชีวิตคนอย่างเท่
ถนนเฉิงหวงที่คึกคักวุ่นวาย ผู้คนมากมายล้นหลาม กลุ่มคนหนาแน่นเดินสัญจรไปมา คนสองคนที่ดูสะอาดสะอ้านกลับไม่แปดเปื้อนฝุ่นเลยแม้แต่น้อย
รูปร่างสูงโปร่งของหลงเซียวภายในเสื้อตัวนอกสบายๆที่เรียบสนิท เนื่องจากได้เปรียบในเรื่องของความสูงทำให้รู้สึกอยู่เหนือกว่าหลายเท่าตัว บวกเข้ากับความสง่างามและสูงส่งที่มีมาแต่กำเนิด ยิ่งทำให้เขาดูถือเนื้อถือตัวขึ้นไปอีก
คนแบบนี้ แค่ยืนไม่ต้องขยับก็เห็นได้อย่างชัดเจนแล้ว คิดไม่ถึงว่าจะจูบแฟนสาวต่อหน้าต่อหน้าผู้คนอีกด้วย ยิ่งทำให้ดึงดูดสายตาของคนมากขึ้นไปอีก
ลั่วหานเลียริมฝีปาก ที่ที่เขาจูบไป ยังคงหลงเหลืออุณหภูมิอุ่นๆร้อนๆของเขาไว้อยู่
“คุณหลง คุณมาแสดงความรักกลางถนนแบบนี้ ไม่กลัวถูกคนอื่นด่าหรือไง?”
หลงเซียวใช้นิ้วของตัวเองเช็ดรอยชานมที่มุมปากของเธอ ชานมสีขาวนวลติดอยู่ที่ข้างๆริมฝีปาก แทบจะเป็นสีเดียวกับสีผิวของเธอ ทำให้เขาอดไม่ได้อยากที่จะก้มลงไปจูบอีกครั้ง
“ด่า? แสดงว่าพวกเขากำลังอิจฉาตาร้อนอยู่น่ะสิ ผมอยากให้ความรักที่ทำให้คนต้องอิจฉากับคุณ”รอยยิ้มที่หล่อเหล่าดูดีของเขา ยังแฝงไปด้วยความรู้สึกแปลกๆที่เป็นลักษณะพิเศษของคุณหลงอยู่เล็กน้อยไว้ด้วย แต่สำหรับเธอแล้ว ความรู้สึกแปลกๆนั่นมันกลายเป็นความรักไปโดยสมบูรณ์แล้ว
“เมื่อตะกี้กินของหวานไปเยอะมากเลยล่ะสิ ปากถึงหวานขนาดนี้”
ลั่วหานเขย่าๆแก้วชานม ให้เต้าหู้ที่อยู่ก้นแก้วลอยขึ้นมา จากนั้นก็ดูดไปอย่างดื่มด่ำหนึ่งที ทั้งปากเต็มไปด้วยรสชาติหวานอร่อย ให้ความรู้สึกดีมาก ตอนเคี้ยวนุ่มลิ้นละมุนปากสุดๆ
หลงเซียวเห็นสีหน้าที่มีความสุขของเธอ รูปร่างสูงใหญ่ก็ก้มลงมา เข้ามาใกล้หน้าผากของเธอ“คุณเป็นของหวานของผม คุณว่าไง?”
ท่าทางของลั่วหานหยุดลง สักพักก็เงยหน้าขึ้นมา แววตาดำลึกตกลึกลงไปในสายตาของเขา จังหวะหัวใจเต้นเร็ว
“คุณหลงอยู่แบบเย่อหยิ่งไม่แยแสดีกว่านะ หวานไปมันจะเลี่ยนได้ ฉันไม่คุ้นชินเท่าไร”ลั่วหานดูดชานมไปอีกหนึ่งคำ พร้อมกับก้าวขาเดินไปข้างหน้าสองก้าว
หลงเซียวเดินตามเธอไป กอดเอวเธอไว้อย่างอ่อนโยน“ไม่เป็นไร คุณค่อยๆทำความคุ้นชินไปอย่างช้าๆก็ได้”
ลั่วหานไม่ดื่มชานมแล้ว แววตาที่ดูฉลาดหลักแหลมเยาะเย้ยต่ออำนาจของเขา“การที่ฉันจะต้องทำความคุ้นชินกับอะไรสักอย่างมันใช้เวลานานมากนะ”
“ตลอดชีวิต พอไหม?”เขาอ่อนโยนและเผด็จการสุดๆ โยนทั้งหมดไปที่ความคิดของเธอ ช่วงเวลายืนยาวไม่สิ้นสุด
ลั่วหานยิ้มอย่างพออกพอใจ พูดขึ้น“ไม่พอ”
หลงเซียวขมวดคิ้ว“ไม่พอ?”
ลั่วหานเอาชานมยัดเข้าไปในมือของเขา“ไม่พอ ดังนั้นฉันจะต้องจองชาติหน้าของคุณไว้ล่วงหน้าก่อนเลย”
“เหอ！”หลงเซียวยิ้มสบถน้ำเสียงที่น่าฟังออกมาด้วยอารมณ์ดีสุดๆ
เดินมาถึงตรงมุมของถนนสายหนึ่ง มีร้านขายซาลาเปาน้ำซุปร้านเล็กๆร้านหนึ่ง ข้างหน้ามีแถวต่อยาวเฟื้อย คนจำนวนไม่น้อยยืนรอไปพลางพูดวิจารณ์กันว่ารสชาติซาลาเปาน้ำซุปของร้านนี้จะมีรสชาติเป็นยังไงกันด้วยท่าทางที่ตื่นเต้น พูดกันจนคนที่เดินไปมาอดไม่ได้ที่จะเข้ามาต่อแถวเช่นกัน
แววตาของลั่วหานก็เปล่งประกายขึ้นมา
หลงเซียวหันไปมองคนห้าสิบคนเต็มๆที่กำลังต่อแถวกันอยู่ ปล่อยมือลั่วหานลง พร้อมกับพูดขึ้น“รอผมก่อนนะ”
“ค่ะ！”
วันนี้เธออยากจะใช้สิทธิพิเศษของภรรยาอย่างเต็มที่ที่สุด ให้คุณหลงผู้มีชื่อเสียงโด่งดังไปต่อแถว สัมผัสความสุขเล็กๆในชีวิตของคนปกติธรรมดาทั่วไปบ้าง มันก็ดีอยู่เหมือนกัน
ใครจะไปรู้ ในเวลาไม่ถึงหนึ่งนาที หลงเซียวเดินกลับมา ในมือถือจานรองพลาสติก ข้างบนมีซาลาเปาน้ำซุปที่กำลังนอนเด้งไปเด้งมาอยู่ ส่วนในมือยังถือหลอดมาหนึ่งอันด้วย
ลั่วหานมุมปากเอียงเล็กน้อย“คุณแซงแถว?”
หลงเซียวยิ้มเบาๆ“ไม่ใช่ ซาลาเปาน้ำซุปชิ้นละยี่สิบหยวน ผมซื้อต่อจากคนอื่นมาชิ้นละร้อยหยวน คิดกันตามระยะเวลาปกติแล้ว แถวที่มีคนต่อห้าสิบคน อย่างต้องต่อแถวยี่สิบห้านาที ยี่สิบห้านาทีสามารถสร้างมูลค่าให้มากกว่าแปดสิบหยวนได้อีกเยอะแยะมากมาย อาทิเช่น ไปกับคุณได้อีกตั้งสองสามที่”
ลั่วหานยังไม่ได้พูดอะไร คิดไม่ถึงว่าเขาจะเขย่าความคิดในใจของเธอออกมาออกมาหมด แถมคุณชายหลงก็คิดรอบคอบหมดทุกด้าน คิดอย่างมีเหตุมีผล ถึงเธออยากจะพูดหักล้างก็พูดไม่ได้อยู่ดี
“คุณ……ชนะแล้ว”เธอยิ้มอย่างมีความสุข
หลงเซียวเสียบหลอดเข้าไป ยื่นจานขึ้นมา“ลองชิมหน่อยสิ”
“ค่ะ！”
ลั่วหานดูดไปหนึ่งคำ น้ำซุปหนังหมูไหลเข้าไปในปาก ปลายลิ้นสัมผัสกับรสชาติความหอมอร่อยที่เข้มข้น รสชาติที่หอมอร่อยลงไปที่ต่อมรับรส คงหลงเหลือความอุ่นไว้ทั่วหลอดอาหาร
“อร่อยจริงๆ！”จู่ๆเธอก็พูดชื่นชมขึ้นมาหนึ่งประโยคด้วยความประหลาดใจ วิจารณ์ไปในทางที่ดีสุดๆ
หลงเซียวมองใบหน้าที่มีความสุขของเธออย่างหลงใหล“พอใจแล้วล่ะสิแบบนี้?”
ลั่วหานเอาปากออกจากหลอด ซาลาเปาน้ำซุปที่อวบอิ่มเมื่อตะกี้กลายเป็นหนังซาลาเปาเหี่ยวๆ“ฉันดูดจนเกลี้ยงหมดแล้ว ถ้าเกิดไม่พอใจก็ไร้มนุษยธรรมเกินไปแล้วล่ะ”
หลงเซียวครุ่นคิดอยู่สักพัก“อื้อ……”เขาจุ๊บไปที่ปลายจมูกเธอหนึ่งทีอย่างอ่อนโยน“พูดขนาดนี้ แสดงว่าเมื่อคืนนี้ไม่พอใจ? ผมเพราะรู้สึกเหมือนกับว่าถูกคุณดูดยังไม่หมดเกลี้ยงเลย”
ลั่วหานกำมือแน่น ทุบไปที่หน้าอกของเขาอย่างจังหนึ่งที“แค่กินซาลาเปาลูกเดียวยังคิดถึงแต่เรื่องนั้นได้อีก！คุณหลง คุณเปลี่ยนไปแล้ว ชั่วร้ายขึ้นนะคะ”
“ผู้ชายไม่ร้าย ผู้หญิงไม่ชอบ มันเป็นหลักเหตุผลที่มีมาตั้งแต่โบราณแล้ว แค่ผมเรียนรู้ช้าเกินไป”เขาอารมณ์ดีมาก ดีถึงขั้นที่สดใสแจ่มแจ้งกว่าท้องฟ้าของเมืองเจียงเฉิงในเวลานี้อีก
“มีคนเป็นลม！！มีคนเป็นลม！！”
ทันใดนั้นเอง ก็มีเสียงร้องดังขึ้นมาด้วยความตกใจท่ามกลางกลุ่มคน ต่อมากลุ่มคนกลุ่มใหญ่ก็ล้อมรอบตรงมุมมุมหนึ่งเอาไว้ ล้อมกันเป็นวงแคบๆอย่างรวดเร็ว ล้อมหน้าล้อมหลังอัดกันจนแน่น
ตามความเคยชินของอาชีพหมอ ลั่วหานปล่อยมือของหลงเซียวออกอย่างแรง“ฉันไปดูก่อน！”
หลงเซียวมือว่างเปล่า ลั่วหานพุ่งตัวออกไปอย่างรวดเร็ว รูปร่างสูงเพรียววิ่งตรงเข้าไปยังกลุ่มคนอย่างไม่หันกลับมา ราวกับลืมไปแล้วว่ามีเขาอยู่ด้วยทั้งคน
หลงเซียวส่ายหัว ยิ้มอย่างหมดหนทาง ศัตรูทางหัวใจที่ใหญ่ที่สุดของเขา ที่แท้ก็คือคนไข้ของเธอนั่นเอง
ลั่วหานเดินเบียดกลุ่มคนเข้าไป“หลีกหน่อยค่ะๆ！ฉันเป็นหมอ！ทุกคนหลีกหน่อยค่ะ！”
พอได้ยินว่าเป็นหมอ กลุ่มคนก็แหวกออกเป็นทางเล็กๆให้อย่างรวดเร็ว เด็กผู้หญิงที่อายุประมาณยี่สิบสามยี่สิบสี่ปีนอนขดตัวอยู่บนพื้น ในมือถือเกาลัดคั่วน้ำตาลที่ตกกระจายเต็มพื้น แล้วก็ยังมีโทรศัพท์มือถือที่หน้าจอแตกละเอียดตกอยู่ด้วย
ลั่วหานนั่งลงเข่าค้ำลงบนพื้น ก้มลงไปฟังเสียงหัวใจเต้นของเธอ ตึกๆ ตึกๆๆ……จังหวะการเต้นของหัวใจไม่พร้อมกัน เด็กผู้หญิงคนนี้เป็นโรคหัวใจ
ลั่วหานตบที่หน้าของเด็กผู้หญิงเบาๆ“สาวน้อย ได้ยินที่ฉันพูดไหม? อย่าเพิ่งหลับไปก่อน ฟังเสียงของฉัน พยายามตื่นเข้าไว้ อย่าเพิ่งหลับ！”
ลั่วหานตะโกนใส่เด็กผู้หญิงให้เธอไม่สลบไสลไป แต่เด็กผู้หญิงช็อกไปเรียบร้อยแล้ว อาการผิวเผินมีเพียงแค่ลมหายใจกับหัวใจที่เต้นอยู่ ไม่ได้ยินเสียงอะไรอีก
“เรียกรถพยาบาล！เร็วเข้า！”ลั่วหานหันตะโกนไปยังกลุ่มคน คุกเข่าที่พื้นสองมือประสานกันใช้แรงกดลงที่หัวใจของเด็กผู้หญิง อัตราการเต้นของหัวใจไม่พร้อมกันเกินไป มีโอกาสทำให้หัวใจหยุดเต้นโดยฉับพลันได้ ถ้าได้รับการช่วยเหลือไม่ทันเธออาจจะตายได้
มีคนโทรศัพท์บ้างแล้ว แต่ส่วนใหญ่แล้วก็ยืนเป็นห่วงอยู่ห่างๆ เห็นลั่วหานที่เข้ามาช่วยชีวิตคน ผู้คนไม่น้อยต่างก็ตกใจจนยืนอึ้งตะลึงไปกันหมด
พวกมิจฉาชีพที่แสร้งทำเป็นได้รับบาดเจ็บเพื่อจะได้เงินมีมากมาย ไม่กลัวว่าจะเดือดร้อนหรือไง?
ลั่วหานใช้แรงปั๊มหัวใจอย่างต่อเนื่องอยู่สองนาที แล้วก้มลงไปฟังการเต้นของหัวใจของเธออีกที ไม่ได้การแล้ว ยังไม่เสถียร
“สาวน้อย！หลับไม่ได้นะ！ฟังฉันพูด เธอแค่ต้องตื่นเอาไว้ ฉันให้เธอตื่นขึ้นมาเดี๋ยวนี้ หลับไม่ได้！”ลั่วหานหันไปทางกลุ่มคน“ขอคนสักสองคนมาช่วยหน่อย！”
หลังจากลั่วหานตะโกนไปแล้ว ก็ไม่มีใครกล้าขยับ“ยืนอ้ำอึ้งอะไรกันอยู่? มาช่วยหน่อยสิ ในปากของเธอมีสิ่งแปลกปลอมอยู่ ต้องเอาออกมาให้หมด ไม่อย่างนั้นถ้าไปติดอยู่ในลำคอล่ะก็จะเป็นอันตรายถึงชีวิตได้”
พอได้ยินว่าอันตรายถึงชีวิต กลุ่มคนที่ล้อมอยู่ก็ถอยหลังไปไกลขึ้นกว่าเดิมอีก พากันก็เว้นระยะห่างเพื่อความปลอดภัยอย่างรวดเร็ว
ให้ตายสิ！！
ในเวลานี้ หลงเซียวที่รูปร่างสูงใหญ่เดินมาอยู่ข้างหลังของลั่วหาน“ต้องการอะไรไหม?”
ลั่วหานยกศีรษะของเด็กผู้หญิงขึ้น“ในปากของเธอมีอะไรบางอย่างอยู่ น่าจะเป็นเกาลัด ต้องเอาออกมาให้หมด ถ้าไปติดตรงหลอดลมล่ะก็อันตรายแน่ๆ”
หลงเซียวหันกลับไปมอง“ขอสักสองคนมาพยุงเอาไว้ ถ้าเกิดมีปัญหาอะไรล่ะก็ ฉันรับผิดชอบทั้งหมดเอง ในกลุ่มพวกคุณมีคนถ่ายวิดีโออยู่ด้วย สามารถเอาไปเป็นหลักฐานได้เลย”
“นี่คือหลงเซียวใช่ไหม? ท่านประธานของMBK！”
“คุณพระ！คิดไม่ถึงว่าพวกเราจะมาเจอกับคุณหลง！คุณพระ！”
หลงเซียวขมวดคิ้ว“รีบมาช่วยเร็วเข้า ถ้าเกิดเธอเป็นอันตรายเพราะว่าความนิ่งเฉยของพวกคุณ ผมรับรองเลยว่าหลังจากนี้พวกคุณจะต้องชดใช้ไม่น้อยไปกว่าตอนที่เจอกับพวกมิจฉาชีพแน่นอน”
“ได้ๆๆ！”
เด็กผู้ชายวัยรุ่นที่แข็งแรงสองคนพยุงเด็กผู้หญิงเอาไว้ ลั่วหานจับขากรรไกรของเธอ“พลิกตัวเธอ！”
ทั้งสองคนพลิกตัวเด็กผู้หญิง ให้เธอหันหน้าคว่ำลง ลั่วหานเปิดปากของเธอออก นิ้วมือยื่นเข้าไปในปากของเธอ ล้วงของที่อยู่ข้างในออกมา
หลงเซียว“……”
ลั่วหานใจจดใจจ่ออยู่ที่ตัวผู้ป่วย ลืมคนที่ดูอยู่ข้างๆไปตั้งนานแล้ว เช็ดของที่อยู่ในมือ“เสร็จแล้ว วางเธอให้นั่งลงที่พื้น”
ลั่วหานประสานมือ ใช้แรงกดลงตรงช่วงท้องของเธอสองที เคลียร์สิ่งที่อาจจะติดที่หลอดลมออกให้หมด
พอจัดการพวกนี้เสร็จเรียบร้อยแล้ว ลั่วหานก็ก้มลงไปฟังการเต้นของหัวใจอีกครั้ง นิ้วมือกดลงที่คอของเธอเพื่อวัด กัดริมฝีปาก ยังวัยรุ่นอยู่เลยดันเป็นโรคแบบนี้แล้วเหรอ? ถึงแม้ว่าจะไม่ร้ายแรง แต่ก็อันตรายอยู่พอสมควร
พอมั่นใจแล้วว่าคนไข้ไม่เป็นอันตรายถึงชีวิต ลั่วหานก็พูดขึ้นอย่างมีระบบระเบียบ“รถพยาบาลจะมาเมื่อไร?”
คนที่ล้มดูยังอึ้งตะลึงอยู่ ท่าทางเมื่อกี้มันเท่สุดๆไปเลย！ครั้งแรกที่เห็นนางพยาบาลสาวสวยมาช่วยชีวิตคนบนถนนแบบนี้ แถมท่าทางดูชำนาญมากๆ การกระทำทั้งหมดทั้งมวลดูอยู่ในระดับของผู้เชี่ยวชาญทางการแพทย์มากๆ
“เขาบอกว่าจะมาในอีกสิบนาที โรงพยาบาลประชาชนอันดับหนึ่งอยู่ไม่ไกลจากที่นี่”มีคนพูดขึ้นด้วยความตกใจ
ลั่วหานพยักหน้า“วางเธอนอนลงได้”
ลั่วหานใช้สองมือนวดเบาๆลงที่หัวใจของผู้ป่วย พยายามใช้แรงควบคุมอัตราการเต้นของหัวใจของเธอ
ไม่นาน รถพยาบาลก็มาถึง คนจำนวนหนึ่งลงมาจากรถด้วยความรีบร้อนลนลาน หมอผู้ชายคนหนึ่งเข้ามาตรวจอาการให้กับเด็กผู้หญิง ถูกลั่วหานดึงรั้งเอาไว้
“จังหวะการเต้นของหัวใจเร็วเกินไป มีความเป็นไปได้ว่าอาจจะเป็นผลมาจากการมีระดับอารมณ์ที่สูงเกินไปและสาเหตุจากการดื่มเหล้า ผู้ป่วยโลหิตจางขั้นร้ายแรง ต้องรีบฉีดอะดรีนาลีนให้โดยด่วน ถ้าไม่มีล่ะก็ อะโทรีนก็ได้”
หมอผู้ชายที่สวมชุดกาวน์สีขาวมองลั่วหานอย่างอึ้งตะลึง“คุณ……เป็นใคร?”
“ฉันเป็นหมอ รีบไปเตรียมยาเร็วเข้า ฉีดเข้าเส้นเลือด หยุดเหม่อได้แล้ว”การสงบสติอารมณ์ได้ดีของลั่วหานทำให้หมอผู้ชายตกตะลึงไป แต่คำพูดของเธอมีความน่าเชื่อถืออยู่ไม่น้อย เขาจึงเชื่อฟังโดยดี
“ครับ……ผมจะรีบเตรียมการเดี๋ยวนี้”
ไม่นาน เด็กผู้หญิงก็ถูกหามขึ้นบนเปลไป หลังจากฉีดอะดรีน่าลีนแล้วจังหวะของหัวใจก็กลับมาเต้นปกติภายในเวลาอันรวดเร็ว หมอผู้ชายยกนิ้วโป้งขึ้นมาด้วยความชื่นชมพร้อมกับพูดขึ้น“คุณรู้ว่าเธอตื่นเต้นจนทำให้ระดับอารมณ์สูงเกินไปกับอาการช็อกเนื่องจากการดื่มเหล้าได้ยังไงกัน?”
ลั่วหานยกไหล่ พูดอธิบายอย่างสบายๆ“ง่ายมาก ตะกี้อาหารที่เธอพ่นออกมามีกลิ่นของแอลกอฮอล์ นอกจากนี้โทรศัพท์มือถือยี่ห้อนี้เป็นหน้าจอแบบกันรอย ถ้าเกิดไม่ใช่เพราะว่าเธอใช้แรงซัดมันล่ะก็ ไม่มีทางจะแตกแบบนี้แน่นอน การดื่มเหล้า ปาโทรศัพท์มือถือ กินดื่มเร็วเกินไป มันคืออาการของคนอกหัก”
ลั่วหานคำพูดคำจาสะกดผู้คนที่อยู่รอบๆ
“โอ้ ไม่เพียงแต่เป็นหมอ แถมยังเป็นนักสืบอีกด้วยนะเนี่ย！”
“เท่！！เท่สุดๆไปเลย！หมอจากโรงพยาบาลไหนกันเนี่ย? เล่นเอาผมอยากป่วยเลย！”
“……”
หลงเซียวล้วงมือข้างเดียวเข้าไปในกระเป๋ากางเกง แววตานิ่งลึกจ้องมองลั่วหาน ยิ้มเล็กน้อย