ประธานหยิ่งยโสของฉัน - ตอนที่ 863

ตอนที่ 863 โจมตีชนะใจผู้อื่นก่อน

หลงเซียวพึ่งจะพูดว่า “แวงกัด” โทรศัพท์ก็ดังขึ้น

บนโทรศัพท์ที่สั่นครืดๆปรากฏเจิ้งซิ่วหยา”สามพยางค์นี้อยู่

จี้ตงหมิงเห็นว่าเป็นเธอ ก็กลืนสิ่งที่คิดกลับแล้วเอ่ยว่า “เจ้านาย น่าจะเป็นผลตรวจสอบของเหลียงหยู้คุน”

หลงเซียวรับสาย เปิดลำโพง “คุณตำรวจเจิ้ง”

เจิ้งซิ่วหยาออกมาจากห้องตรวจสอบ แม้แต่น้ำก็ยังไม่ได้ดื่ม เธอโทรหาเขาทันทีเพราะว่าข่าวที่ตัวเองพึ่งจะได้ยิน คาดคิดไม่ถึงจริงๆ

“คุณหลง เรื่องที่เหลียงหยู้คุนถูกจับคุณน่าจะรู้แล้วสินะ?”นิ้วเจิ้งซิ่วหยาจับผมหน้าม้าเลื่อนขึ้นบนหน้าผากกัดริมฝีปากมองนอกหน้าต่าง

“รู้ คุณพูดต่อ”

“เป็นแบบนี้ พวกเราพึ่งจะดำเนินการตรวจสอบเขาครั้งแรก หลักสำคัญคือถามเรื่องอุบัติเหตุรถชนของคุณถังจงรุ่ย แต่ว่าเหลียงหยู้คุนกลับเป็นฝ่ายมอบของบางอย่างที่เกี่ยวข้องกับคุณก่อน เรื่องใหญ่มาก ดูท่าว่าคุณต้องมาสักหน่อย”

จี้ตงหมิงในใจคือกำหมัดแน่น ใช้สายตาสื่อกับหลงเซียว

หลงเซียวยิ้มบางๆเอ่ยว่า “อ้อ? เกี่ยวกับผม? งั้นผมต้องรู้สึกประหลาดใจแล้ว ไม่รู้ว่าเป็นด้านไหน?”

ตอนนี้เจิ้งซิ่วหยาหงุดหงิดเล็กน้อย เธอก็กังวลเหมือนกันว่าเหลียงหยู้คุนรีบยอมรับสารภาพผิด ตั้งใจใส่ร้ายหลงเซียวหรือง่ายๆเพียงแค่คิดจะดึงคนลงมาด้วย

“โทษทางกฎหมายใหญ่มาก ลักลอบค้าของเถื่อน อาวุธยุทโธปกรณ์ สรุป คุณมาแล้วค่อยพูดกัน”

“ได้ครับ”

หลังวางสาย หลงเซียวนั่งพิงลงบนเก้าอี้มองไปที่จี้ตงหมิงเหมือนจะยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้มแล้วเอ่ยขึ้นว่า “เหลียงหยู้คุนก่อนตายคิดจะดึงฉันเป็นคนรับโทษด้วย”จี้ตงหมิงก็เข้าใจความคิดของเขาจึงเอ่ยว่า “จุดประสงค์ของเขาได้เพียงแค่ล้มเหลว เจ้านายคุณไม่ต้องกังวล ผมและอาหย่งได้จัดการทำเรื่องขาวสะอาดเรียบร้อยแล้ว “

หลงเซียวพยักหน้า “ลำบากพวกนายแล้ว”

จี้ตงหมิงกลับรู้สึกเกรงใจจึงเอ่ยว่า “เจ้านาย คุณมีพระคุณต่อชีวิตพวกเรา พวกเราทำเรื่องเล็กๆน้อยๆเอง??”

จริงๆหลงเซียวไม่ค่อยเต็มใจที่พูดถึงเรื่องพวกนั้นในปีนั้น เขาสวมเสื้อสูทเสร็จก็ตบไปที่ไหล่ของ จี้ตงหมิงแล้วเอ่ยว่า “ฉันจะไปสถานีตำรวจ”

“ผมจะขับรถไปส่งคุณ ถ้าหากว่ามีสถานการณ์ฉุกเฉินอะไรจะได้ช่วยจัดการให้ครับ”จี้ตงหมิงหยิบกุญแจรถบนโต๊ะขึ้นมาก่อน

“ก็ดี”หลงเซียวกลับไม่ได้ปฏิเสธ

“อาหย่ง สองวันนี้ก็จะกลับมาแล้ว เรื่องของเหลียงหยู้คุนไม่ใช่เล่นๆ ต้องจัดการให้ขาวสะอาด ถ้าหากว่าให้โอกาสเขาชนะ เขาจะคุกคามต่อพวกเราอย่างใหญ่หลวง”

“อืม ไปเตรียมรถเถอะ”

หลงเซียวเงยหน้ามองไปทางนอกหน้าต่าง วันดีๆที่มีแสงแดดงเหมาะกับการเกิดเรื่องที่ทำให้คนมีความสุขมาก

สถานีตำรวจเมืองหลวง บางสาขา

เนื่องจากฐานะของหลงเซียวพิเศษ เฉินเจาและเจิ้งซิ่วหยาจึงจัดทางเดินสีเขียวให้เกียรติเขาเป็นพิเศษและส่งเขาเข้าไปในห้องทำงาน

ถึงยังไงคนแบบหลงเซียว เข้าออกสถานีตำรวจจะก่อเกิดผลกระทบที่ใหญ่มาก ถ้าหากว่าถูกบางคนใช้ประโยชน์ กลัวเพียงแค่จะเกิดเรื่องบานปลาย

เฉินเจายกชาเทน้ำเองกับมือแล้วเอ่ยขึ้นมาว่า “คุณหลง ขอโทษจริงๆครับที่ให้คุณมาด้วยตัวเอง”

“ไม่เป็นไร”หลงเซียวไม่ได้ดื่มชาและก็ไม่ได้แตะแก้วน้ำ

เจิ้งซิ่วหยาและเฉินเจาส่งสายตาสื่อกัน ทั้งสองคนรู้สึกหวาดกลัวคนตรงหน้าเล็กน้อย เขานั่งลงบนเก้าอี้อย่างสบายๆ ออร่าก็รวดเร็วมากทำให้อุณหภูมิของห้องทำงานเปลี่ยนไป ทำให้คนไม่กล้าปริปากพูดตามอำเภอใจ

“นี่คือ คำให้การของเหลียงหยู้คุน เขาชี้ว่าคุณเคยลักลอบค้าของเถื่อนที่สินค้าแพงลิบลิ่วเป็นจำนวนมากด้วยกันกับเขารวมทั้งอาวุธยุทโธปกรณ์ สำหรับเรื่องนี้คุณจะอธิบายยังไงครับ?”

เฉินเจาแหกกฎนำคำให้การมอบให้หลงเซียว รอดูปฏิกิริยาเขาหลังจากนี้

หลงเซียวพลิกภาพลักษณ์สัญลักษณ์ นิ้วมือที่เรียวยาวจับหนึ่งในนั้นอยู่ แล้วส่งเสียงหัวเราะเยาะเย้ยออกมา “อ่า……อาวุธยุทโธปกรณ์? งาช้าง? เครื่องกระเบื้องเคลือบ? คุณเหลียงหยู้คุนกุเรื่องขึ้นมาเองจริงๆ อย่าว่าแต่พวกคุณเลย ผมดูแล้วยังต้องเชื่อว่าเป็นจริง”

หลงเซียวนำกระดาษคำให้การวางลง ดวงตาสีดำที่ลึกซึ้งไม่มีพิรุธ สำหรับเรื่องนี้ปฏิกิริยาของเขาเรียบเฉยมาก อารมณ์แปรปรวนจะมีเพียงแต่รู้สึกน่าตลก

เฉินเจาและเจิ้งซิ่วหยาก็หัวเราะเหอะๆอย่างให้ความร่วมมือ “ตอนที่พวกเราพึ่งจะได้ยินก็รู้สึกว่าน่าตลกเช่นกัน แต่ว่าเหลียงหยู้คุนพูดเป็นตุเป็นตะ พวกเราจำเป็นต้องหาหลักฐานพิสูจน์จากคุณ”

ท่าทีหลงเซียวดีมาก ตัวอย่างชาวเมืองที่ดีเคารพกฎเกณฑ์และปฏิบัติตามกฎหมาย “ธรรมดา นี่เป็นสิ่งที่ควรทำ แต่ผมมีข้อสงสัย ตำรวจที่ดำเนินคดีคือพยานบุคคล อาศัยคำพูดข้างเดียวเหมือนจะไม่พอสิ? งั้นคนต้องถูกใส่ร้ายเยอะมากไม่ใช่หรอ?”

“ใช่ครับใช่ครับ” เฉินเจาหัวเราะ

ออร่าของหลงเซียวแข็งแกร่งเกินไปจริงๆ ดังนั้นแก้วที่อยู่ในมือเฉินเจาลื่นไปตั้งหลายครั้ง จู่ๆก็รู้สึกว่าเชิญเขามาเป็นการตัดสินใจที่ผิด

“ถ้างั้น ขอถามหัวหน้าเฉินหน่อยครับว่ารู้หลักฐานพวกไหนอีก? หรือคุณเหลียงเสนอหลักฐานอะไรที่พิสูจน์ได้ว่าผมผิดกฎหมายลักลอบค้าของเถื่อน?”

“เหลียงหยู้คุนได้เสนอสถานที่หลบซ่อนตัวของพยานหลักฐาน คนของพวกเราไปดูแล้ว”

เวลานี้โทรศัพท์ของเฉินเจาดังขึ้นมา คือเจ้าหน้าที่ตำรวจเสี่ยวจางโทรมาเสี่ยวจางและอีกไม่กี่คนอยู่มาเก๊าเป็นเพื่อนโจวจั่น พึ่งจะไปสถานที่ที่เหลียงหยู้คุนพูดถึงตรวจสอบหลักฐานที่เกี่ยวข้อง

“หัวหน้า ที่เหลียงหยู้คุนพูดไม่มีผิด มีหลักฐานการชำระเงินจริงๆ ผมได้ส่งแฟกซ์ไปให้แล้ว”

สีหน้าของเฉินเจาเปลี่ยนเป็นน่าเกลียดมาก “จริงหรอ? โอเค……”

ประตูห้องทำงานถูกเคาะ เจ้าหน้าที่ตำรวจชายที่สวมชุดเครื่องแบบคนหนึ่งเดินเข้ามา “หัวหน้าครับ แฟกซ์ที่มาจากมาเก๊า”

“เอามา”

เนื้อหาในแฟกซ์ก็คือหลักฐานการชำระเงิน ลายเซ็น สลิปโอนเงินที่หลงเซียวและเหลียงหยู้คุนเคยใช้ทำธุรกิจร่วมกัน

ของที่เหลียงหยู้คุนเคยใช้คุกคามหลงเซียว ก็คือพวกนี้นี่เอง

หลักฐานที่ชัดเจน อย่าว่าแต่โจมตีชนะเอ็มไพร์ธุรกิจของหลงเซียวเลย แถมยังทำให้เขาถูกตัดสินลงโทษจำคุกตลอดชีวิตได้ง่ายๆ หลักฐานพวกนี้สำคัญมาก!

เฉินเจาและเจิ้งซิ่วหยามองอย่างอกสั่นขวัญหาย!

“นี่……พวกนี้คือ……คุณหลงของจริง คุณและเหลียงหยู้คุน พวกคุณจริงๆ……”เฉินเจารู้สึกว่าของที่อยู่ในมือลวกมือมาก แต่ว่าเขาไม่สามารถโยนได้ยังจำเป็นต้องถือไว้อยู่

สีหน้าของเจิ้งซิ่วหยาได้ซีดเซียวลงจึงเอ่ยขึ้นว่า “คุณหลง หลักฐานพวกนี้เหมือนเป็นของจริง งั้น…..”

หลงเซียวกวาดสายตามองอย่างปกติมาก “ไม่ใช่ของจริง”

หื้อ?

เอ๋ ?

ปฏิเสธตรงๆแล้ว?

“ผมกับเหลียงหยู้คุนเคยเกิดความขัดแย้งกันเพราะทำธุรกิจการค้า เขามาหาผมจริงๆ อยากใช้ประโยชน์ผมเป็นMBK ตำแหน่งผู้อำนวยการช่วยเขาขนส่งสินค้าที่ท่าเรือของ MBK แต่ถูกผมปฏิเสธไป”

หลงเซียวไม่มีท่าทีหวาดกลัว พูดต่อว่า “หลังจากเหตุการณ์นั้นแล้ว เขาคุกคามผม เรื่องนี้ไม่จบ แต่ผมไม่ได้ใส่ใจ คิดไม่ถึงจริงๆ……เหอะเหอะ คาดไม่ถึงว่าเขาจะวางแผนแบบนี้”

เอ๋?

ห๊า?

เฉินเจาและเจิ้งซิ่วหยาฟังอย่างลังเล ด้านหนึ่งคือหลักฐานที่มือ อีกด้านคือคำอธิบายขอหลงเซียว แต่ว่าหลักฐานในมือหนักแน่นชัดเจนกว่าข้อแก้ต่างที่หนักแน่น

เฉินเจาที่ทำตามหน้าที่เอ่ยขึ้นมาว่า “คุณหลง ไม่ว่าจะจริงหรือเท็จ พวกเราจะตรวจสอบให้แน่ชัด”

หลงเซียวยิ้มบางๆ “ฉันให้ความร่วมมือตลอด บัญชีส่วนตัวของผม บัญชีบริษัท ศุลกากร ใบเสร็จสินค้าของท่าเรือทั้งหมดถูกต้องตามกฎหมายโดยชอบธรรม หัวหน้าเฉินส่งคนไปตรวจสอบแน่ชัดได้”

คำพูดนี้มีความมั่นใจเกินไปจริงๆ แม้ว่าเฉินเจาที่ดำเนินคดีมาหลายปีก็ลังเลเล็กน้อยเหมือนกัน

“พวกเราจะตรวจสอบให้แน่ชัด”

“ยังมีเรื่องอื่นอีกไหมครับ? พูดตรงๆแบบไม่ปิดบัง ก่อนหน้าที่ฉันมากำลังเปิดประชุมที่สำคัญ จึงหยุดชะงักระหว่างทางยังต้องรีบกลับไปทำงานต่อ” หลงเซียวยกข้อมือมองดูนาฬิกา ถึงแม้ว่าจะรีบร้อนมาก อารมณ์โมโหและความอดทนกลับควบคุมได้ดี

“ไม่มีแล้ว เชิญคุณหลงกลับได้เลยครับ”

เฉินเจากลับรู้สึกเกรงใจจึงเอ่ยขึ้นมาว่า “พวกคุณนักธุรกิจก็ต้องยุ่ง พวกเราเข้าใจ เข้าใจครับ”

“ขอบคุณมากครับ”

ด้านนอก จี้ตงหมิงรอมาแล้วสามสิบนาที ทุกๆนาทีล้วนรอคอยอย่างยาวนานและทรมาน หลายครั้งที่เขากลัวเกิดเรื่อง อยากขึ้นไปถามสถานการณ์แต่ก่อนที่หลงเซียวจะเข้าไปสารภาพ ได้บอกเขาให้รออยู่ด้านนอกดีๆ ไม่ว่าจะเกิดเหตุอะไรขึ้นห้ามเข้าไปยุ่ง

“เจ้านาย! ในที่สุดคุณก็ออกมาแล้ว เป็นยังไงบ้างครับ?”

จี้ตงหมิงดึงประตูรถ บนใบหน้ามีเหงื่อเบาๆ วันที่หนาวขนาดนี้ อารมณ์ที่เต็มเปี่ยมสมบูรณ์ของเขาขึ้นๆลงๆ

“ในมือเหลียงหยู้คุนยึดกุมหลักฐานไม่น้อย ถ้าหากไม่ใช่ว่าพวกเราทำลายบันทึก ฉันตายแน่ๆ”หลงเซียวนั่งลง ยิ้มเยาะ

จี้ตงหมิงเช็ดเหงื่ออีกครั้งแล้วเอ่ยว่า “สัส! เหลียงหยู้คุนคิดจะล้มคุณตั้งแต่แรกแล้ว ตอนที่ร่วมมือกันครั้งแรกเขาก็ไม่ได้หวังดี!”

สตาร์ทรถ จี้ตงหมิกัดฟันพูดแขวะ

“ทำธุรกิจผลประโยชน์คือที่หนึ่งมาตลอด เหลียงหยู้คุนคนแบบนี้กำไรคือเงินบนปลายดาบ จริงๆฉันก็ไม่ยกเว้น เขายั้งมือคือระวังฉัน ฉันก็ยั้งมือจัดการรับมือเขาเหมือนกัน ทุกคนเหมือนกัน”

ตอนนั้นเขาไม่มีทางเลือก เงินในมือก็ไม่สะอาด ขึ้นอยู่กับความแตกต่างของเขาและเหลียงหยู้คุนเขารู้พอหอมปากหอมคอ แต่ เหลียงหยู้คุนโลภไม่รู้จักพอ

จี้ตงหมิงพูดด่าว่า “เหลียงหยู้คุนไอ้สัตว์เดรัจฉาน ตายไปไวๆๆ”

หลงเซียวหลับตาลงบำรุงจิต “ฉันและเหลียงหยู้คุนนับว่าไม่ใช่คนดี ถ้าหากตามขั้นตอนกฎหมาย ฉันก็น่าจะตายเหมือนกัน”

“เจ้านาย ผมไม่ได้หมายความแบบนั้น! ไม่ได้หมายความแบบนั้นจริงๆครับ!” จี้ตงหมิงร้อนใจแล้ว เมื่อกี้ทำไมเขาถึงพูดขนาดนั้นกัน! โง่จริงๆ!

“นายกังวลอะไร? ฉันว่าตามสถานการณ์ ตั้งใจขับรถเถอะ”

หลงเซียวนำนิ้วมือกดขมับไว้ ในหัวพิจารณาเรื่องผลได้ผลเสียเต็มไปหมด

เกมส์นี้? หลงถิงมีส่วนร่วมอะไร? แสดงเป็นตัวอะไร? ตำรวจทราบว่าเหลียงหยู้คุนอยู่บ่อนการพนันที่มาเก๊าพอดีได้ยังไง?

‘ทำไมถึงมาถูกเวลา ถังจงรุ่ยเกิดอุบัติเหตุรถชนพอดี จนถึงตอนนี้ความเป็นความตายก็ไม่รู้ชัด?”

เหลียงหยู้คุนแสดงบทบาทตัวอะไรอีก?

การร่วมมือกันของเขาและหลงถิงคือรูปแบบแสวงหากำไรที่เคยทำต่อเนื่อง? หรือ…… หลงถิงได้เปลี่ยนกลยุทธ์วิธีแล้ว? เตะเหลียงหยู้คุนตกรอบไป?

หลงเซียวนำโทรศัพท์ออกมาให้เจิ้งซิ่วหยาแก้ข้อความหนึ่ง “เหตุการณ์ที่จับกุมอย่างละเอียดตั้งแต่ต้นบอกผมหน่อย”

โรงพยาบาลหวาเซี่ย

ลั่วหานผ่าตัดเคสสำเร็จ ก็ออกมาจากห้องผ่าตัด ถอดหน้ากากอนามัยลง คาดไม่ถึงว่าจะเห็นถังจิ้นเหยียนกลับมาแล้ว กำลังรอเธออยู่ไม่ไกล

“จิ้นเหยียน นายกลับมาไวจัง?”

“ที่นั่นไม่เป็นไรแล้ว ฉันและซิ่วหยาจึงกลับมาวันนี้ด้วยกัน ผ่าตัดราบรื่นไหม?”ถังจิ้นเหยียนมองไปยังผู้ป่วยที่ถูกเข็นออกมา ครอบครัวผู้ป่วยพุ่งเข้าไปหาผู้ป่วยทันที

ครอบครัวผู้ป่วยไม่กี่คนยังกล่าวขอบคุณลั่วหานครั้งแล้วครั้งเล่า

ลั่วหานพยักหน้ายิ้มบางๆ ตามกฎคำสั่งแพทย์ชี้แจงข้อควรระวังให้

การผ่าตัดไม่ใหญ่มากหรอก ภรรยาของหมอหวังป่วยแล้ว ฉันจึงมาแทนเขาชั่วคราว”

พูดอยู่ ทั้งสองคนก็เดินไปด้วยกัน

ถังจิ้นเหยียนได้เปลี่ยนเป็นชุดกาวน์แล้ว มือข้างหนึ่งอยู่ในกระเป๋าเสื้อแกว่งตามจังหวะการก้าวย่างแล้วเอ่ยขึ้นมาว่า “คุณอ่ะ ตอนที่มาพูดจาดิบดีจะทำแค่การผ่าตัดใหญ่ๆในโครงการ ตอนนี้กลับกันแล้ว ผู้ป่วยของใครก็ล้วนให้คุณได้ คุณคิดว่าตัวเองเป็นอะไร? นักฟุตบอลตัวสำรอง?”

“ฮ่าฮ่า!” คำอุปมานี้ทำให้ลั่วหานพูดคุยหัวเราะได้จริงๆ “พูดจริงๆ โรงพยาบาลแห่งนี้มีฉันเป็นหุ้นส่วนขนาดใหญ่นะ หมอคนอื่นๆทำการผ่าตัดยังต้องให้เงินฉัน ฉันมาทำก็ไม่ต้องแจกเงินเดือน เงินกำไรยังเข้ามาในกระเป๋าของฉันเอง”

“ตรรกะของคุณมีไอคิวจริงๆ”

“นายตามหาฉันมีเรื่องอะไร? ไม่ใช่ว่าเพื่อจะมอบประกาศนียบัตรนักฟุตบอลตัวสำรองที่ดีที่สุดให้ฉันนะ?”ลั่วหานแก้สายรัดชุดเขียวของห้องผ่าตัดถังจิ้นเหยียนหยุดอยู่นอกประตูห้องเปลี่ยนเสื้อแล้วเอ่ยว่า “ฉันมาเพื่อหมอเกา จริงๆแล้วฉันไม่ควรยุ่ง แต่ว่าฉันรู้สึกว่า……”

“พอแล้ว นายพูดมาตรงๆเถอะ” ลั่วหานแง้มประตูฟังเสียงของถังจิ้นเหยียนได้

“หวังเค่ยกับหมอเกา คุณรู้สึกว่าเหมาะสมกันไหม?”

ลั่วหานสวมเสื้อกาวน์สีขาว เสียงกรอบกรอบแกรบแกรบได้หยุดลง “เอ๋?”

ถังจิ้นเหยียนก็รู้สึกอายแล้วจึงเอ่ยว่า“ตามความคิดของกิ่งทองใบหยก ฉันก็รู้สึกว่าไม่เหมาะสม แต่ว่า…… หวังเค่ยก็ไม่เลว”

ไม่นานลั่วหานก็เปลี่ยนชุดกาวน์เสร็จ ใช้มือจัดทรงผมและผลักประตูออกมา “นายอยากแนะนำพวกเขา?”

“อืม ยอมช่วยไหม? เพราะว่าสำหรับเรื่องนี้เกาจิ่งอานคัดค้าน ฉันคิดว่า……เขาอาจจะฟังคำพูดของคุณ”ครั้งแรกที่ถังจิ้นเหยียนเป็นพ่อสื่อ รู้สึกเขินอายเล็กน้อย

ลั่วหานไม่ทันได้คิดก็ตกลงรับปากแล้ว “ไม่มีปัญหา ฉันจะลองดูท่าทีของหล่อน ไม่ได้จริงๆฉันให้โจวโร่หลินกระตุ้นหล่อนได้”

“หมอถัง หมอฉู่ พวกคุณอยู่กันหมดสินะ ประชุมชั้นบนสุด ท่านประธานพึ่งจะประกาศ” หมอซุนอยู่ๆก็โผล่ออกมา ขยิบตาย่างมีเลศนัยให้ถังจิ้นเหยียน

“ประชุมเวลานี้? เรื่องอะไร?”ลั่วหานยังไม่ทันได้ดื่มน้ำเลย

หมอซุนยกมือขึ้นจับมือถังจิ้นเหยียนไว้ “เลื่อนตำแหน่งพร้อมเพิ่มเงินเดือน! แน่นอนว่าเป็นการคัดเลือกของรองประธานอ่า พวกคุณเข้าใจนะ”

MBK ห้องทำงานประธาน

“ท่านประธาน ตอนนี้หมดเขตแล้ว เหลียงหยู้คุนซื่อสัตย์มาก ไม่ได้พูดอะไรที่กระทบถึงคุณ ได้ยินมาว่าเขาเริ่มรับสารภาพแล้วว่าเป็นหลงเซียว แถมยังให้หลักฐานอีก”

หลงถิงยืนอยู่ตรงหน้าต่าง หันหลังพูดกับเหลียงจ้งซุนว่า “ยังนับว่าเขารู้จักเอาตัวรอด แต่ว่า…..เขาอยู่ในมือตำรวจ ยุ่งยากตลอด”

เหลียงจ้งซุนพยักหน้า “ผมเข้าใจความหมายของคุณ”

สำหรับเรื่องนี้หลงถิงไม่ได้พูดมากจึงเปลี่ยนหัวข้อบทสนทนา น้ำเสียงก็ต่ำลง “เธอเห็นด้วยแล้ว”

เหลียงจ้งซุนพูดอย่างตกใจว่า “ทำไมเร็วจังครับ?”

“เพียงแค่ราคาขายต้องพอ ใจคนที่ไม่คงที่ ฉันรับปากเธอว่า ตำแหน่งประธานMBKจะเป็นของเสี่ยวจื๋อ”หลงถิงหัวเราะเยาะ

“อืมครับ”

จริงๆพวกเขาเข้าใจ แม้ว่าจะไม่มีเงื่อนไขนี้ ประธานของMBKก็เป็นหลงจื๋ออยู่แล้ว เขาเป็นลูกชายแท้ๆของหลงถิง ไม่ให้เขาจะไปให้ใครกัน?

ตั้งสิ่งกีดขวางขึ้นมามากขนาดนี้ สร้างเรื่องรบกวนทุกรูปแบบ เพียงแค่เพื่อยืมเหตุผลนี้มากำจัดบางคน ให้ไม่มีทายาทต่อไป

ก๊อกก๊อก เสียงเคาะประตูที่ห้องทำงานดังขึ้นมาสองครั้ง

“เข้ามา”

หลงจื๋อผลักประตูเข้ามา เหลียงจ้งซุนถอยไปอยู่นอกประตูอัตโนมัติ

“พ่อแบบแผนและงบประมาณของ ชานเมืองหลวงบริษัทฉู่ซื่อได้ส่งมาแล้ว ไม่มีปัญหาครับ”หลงจื๋อทำหน้าตึง เมื่อเห็นหลงถิงก็แสดงอารมณ์โมโหออกมา

หลงถิงไม่ได้มองแล้วเอ่ยว่า “วางลงเถอะ”

“ไม่มีอะไรแล้วผมขอกลับไปทำงาน”หลงจื๋อไม่ชอบอยู่ในห้องนี้ กลิ่นอายโหดร้ายหนักเกินไป!

“เสี่ยวจื๋อ แกอยู่ก่อน”หลงถิงหันมาหน้าผากเหมือนกับจะอ่อนโยนมาก

“มีเรื่องอะไรครับ?”

หลงถิงกดไหล่ของลูกชายเอาไว้ ดันตัวเขาเดินมาถึงด้านหลังโต๊ะทำงาน ก่อนหน้านี้หลงจื๋อไม่เข้าใจ เขาได้ใช้กำลังกดตัวหลงจื๋อให้นั่งลงบนเก้าอี้

หลงจื๋อตื่นตระหนก “พ่อ?”

หลงถิงใช้มือกดไหล่ของเขาเอาไว้ไม่ให้เขาขยับแล้วเอ่ยว่า “นั่งลง

หลงจื๋อขมวดคิ้ว ตำแหน่งนี้…..เขานั่งอย่างอึดอัด! หนามแทงทั่วตัว

“เป็นยังไง ตำแหน่งประธานของMBK เก้าอี้โบราณพับได้ที่สำคัญของเรือยักษ์ลำนี้ สบายไหม?”

หลงถิงยืนอยู่ด้านหลังเขา สองมือกดอยู่บนไหล่ของเขา

หลงจื๋อดิ้นสักพัก “พ่อหมายความว่าไง?”

“ฉันแก่แล้ว เสี่ยวจื๋อ