ประธานเฟิง ฉันไม่รักนายอีกแล้ว - ตอนที่ 152ตอนที่ 154
บทที่ 154 ลงมือผิดเวลา
“ ประธานเฟิงครับ นี่เป็นรายงานที่โรงพยาบาลส่งมาครับ”
ภายในห้องทำงาน หลี่สู้ส่งรายงานการตรวจของโรงพยาบาลไปยังโต๊ะทำงานของเฟิงเฉินด้วยท่าที่ซับซ้อน “โรงพยาบาลที่นั่นตรวจสอบผลการทดสอบซ้ำๆถึงสามครั้งเพื่อยืนยันว่าถูกต้องและผลที่ได้ … ”
หลี่สู้ไม่ต้องรายงานผล เฟิงเฉินก็เปิดไปจนถึงหน้าสุดท้ายแล้ว ตัวอักษรพิมพ์ตัวหนาสีดำถูกคนขีดเส้นไว้เพื่อให้ง่ายต่อการวิเคราะห์
“ตรวจสอบว่ายีนทั้งสามระหว่างทั้งสองฝ่ายไม่ตรงกับกฎแห่งการถ่ายทอดทางพันธุกรรมและสามารถตัดความสัมพันธ์ความสัมพันธ์ทางพันธุกรรมออกได้ครับ”
เฟิงเฉินไม่แปลกใจกับเรื่องที่คาดไว้ เขาปิดรายงานในมือดัง “ปัง” และเปลี่ยนเรื่อง “สืบจนแน่ชัดรึยังว่าใครพามั่นมั่นไป”
หลี่สู้ชะงักไปชั่วขณะ
“สายการบินไม่มีข้อมูลเที่ยวบินแต่อย่างที่คุณคาดไว้มีข่าวเกี่ยวกับการเข้าและออกของเครื่องบินเจ็ตส่วนตัวประธานลั่วได้ขึ้นเครื่องบินเจ็ตส่วนตัวยังไม่พบตำแหน่งที่เฉพาะเจาะจง และเรายังอยู่ระหว่างการเจรจาด่านตรวจคนเข้าเมืองฝั่งนั้น
“ก่อนคืนวันนี้ ฉันต้องการรู้ตำแหน่งที่แน่นอนของเธอ” ดวงตาของเฟิงเฉินเต็มไปด้วยความหงุดหงิด เขาทุบกำปั้นลงบนโต๊ะ 3
“แล้วเรื่องลักพาตัวสืบถึงไหนแล้ว”
สีหน้าของหลู่สู้ตึงเครียด เขารีบพูดอย่างรีบร้อน
“คนของบริษัทที่โทรหาประธานหลัวเป็นคนสุดท้ายคือผู้ช่วยของเธอ นานะ ที่เรื่องที่ประดังเข้ามาที่จริงคือเรื่องที่เธอได้ยินมาในข่าว ส่วนเจ้าหมิงคนนั้น เขาก็ลืมโทรศัพท์มือถือไว้ที่บริษัทและตรวจสอบไม่พบเบาะแสอะไรครับ”
เมื่อสิ้นเสียงใบหน้าของเฟิงเฉินก็เย็นชาและน่ากลัว เขาตั้งใจจ้องไปที่หลี่สู้ แม้ว่าเขาจะไม่ได้พูด แต่เขาก็ไม่พอใจอย่างมากแล้ว ไม่มีเงื่อนงำแต่ความบังเอิญมากมายที่ทับซ้อนกันมันต้องมีเบาะแส และการมองไปที่หลู่สู้ในตอนนี้ดูไม่เป็นมิตรสักนิด
หลี่สู้ตื่นตระหนกมากจึงรีบพูดแนวทางการสอบสวนอย่างอื่นอีก
“นอกจากนี้ยังมีสถานีตำรวจที่สอบปากคำผู้ลักพาตัวในชั่วข้ามคืน ผมถามไปแล้ว หัวหน้าชื่อต้าหูคือพวกปล่อยเงินกู้ในเมืองเจียง คราวนี้เขาได้รับคำสั่งให้พวกลูกน้องของเขาลักพาตัวประธานหลัว พวกเขาไม่รู้ตัวตนของประธานหลัวด้วยซ้ำ พวกเขาแค่รับเงินมาจัดการ ”
“ใครเป็นคนสั่ง”
“เขาบอกไม่เคยพบ พวกเขาเจรจากันทางออนไลน์ทั้งหมดรวมถึงที่อยู่ซึ่งคนๆ นั้นส่งให้เขาด้วยตรวจสอบทางโทรศัพท์ตอนนี้ว่างเปล่าและถูกยกเลิกเบอร์ไปแล้ว ทางบริษัทเครือข่ายก็ไม่สามารถตรวจสอบได้ คนๆ นี้สามารถลบบันทึกของบริษัทสื่อสารได้เขาน่าจะมีเบื้องหลังบางอย่าง ”
“เบื้องหลัง？”เฟิงเฉินกำหมัดแน่นใบหน้าของเขาโกรธจัด “พูดกับฉันเกี่ยวกับเบื้องหลังในเมืองเจียง? ไปขุดคุ้ยออกมาให้ทั่วมีกี่คนเอามาให้หมด ฉันจะไม่ปล่อยแม้แต่คนเดียว”
หลี่สู้ไม่เคยเห็นเฟิงเฉินโกรธเป็นฟืนเป็นไฟขนาดนี้ตัวสั่นไปทั่วร่างกายพร้อมพยักหน้าหงึกๆ
“ครับ”
“อีกเรื่อง อาหารหลังจากนี้ยกเลิก ฉันจะออกไปข้างนอก”
“คุณจะไปที่ไหนครับ
“วิลล่าชานเมือง” เฟิงเฉินทิ้งประโยคไว้อย่างเย็นชา มือก็ถือเอกสารตรวจดีเอ็นเอบนโต๊ะนั่นไปด้วย。
ร่างที่เย็นชาของเขาดูเย็นยะเยือกเหมือนโรงน้ำแข็ง หลี่สู้อดไม่ได้ที่จะรู้สึกสั่นระริก
ในใจหลี่สู้มั่นใจอย่างอธิบายไม่ถูก ผู้หญิงนั้นที่เอาเด็กมาเป็นตัวต่อรอง ต้องจบลงในครั้งนี้แน่นอน
เมื่อพิจารณาจากท่าทีที่ไม่แปลกใจของเฟิงเฉิน เมื่อเขาได้ผลการรายงานข่าวลือที่คลุมเครือทั้งหมดเกี่ยวกับบริษัทก่อนหน้านี้เป็นเรื่องไร้สาระโดยสิ้นเชิง พวกเขามักมองว่าผู้หญิงที่เย็นชาเป็นเหมือนเสื้อผ้าของประธานและตั้งแต่ต้นจนจบอาจมีเพียงประธานลั่วคนเดียว ผู้หญิงคนอื่นๆล้วนคือวัตถุไร้ค่า
ครั้งนี้ลงมือผิดเวลาแล้ว
จู่ๆ ประธานลั่วก็หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย และไม่มีใครพบเป็นเวลาสองวันเต็มแล้ว นอกจากพวกนักเลงที่ตายไปแล้วครึ่งหนึ่งในสถานีตำรวจก็ไม่เกิดผลไม่แปลก ที่เฟิงเฉินจะอารมณ์แปรปรวน ในช่วงสองวันที่ผ่านมา แม้ว่าจะไม่มีการประชุมแต่เจ้าหน้าที่ระดับสูงทุกคนที่ขอให้เขาเซ็นชื่อ ตอนนี้ล้วนโดนด่าซะเละไปเป็นแถว