ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - ตอนที่ 1111

อารมณ์ของซ่งหรงวี่ในตอนนี้ห่อเหี่ยวอย่างที่สุด

เขาไม่นึกเลยจริง ๆ ว่าปู่ของตัวเอง จะล่วงเกินความอันตรายของขงเต๋อหลงแล้วยังต้องเอาอกเอาใจเย่เฉินอีก

ซ่งหรงวี่เองก็ไม่ใช่คนโง่ เขาสามารถมองออกได้ว่าที่คุณท่านให้ความสำคัญเย่เฉินขนาดนั้น ก็เพราะเขาค่อนข้างติดยายาอายุวัฒนะแล้ว

กล่าวอีกนัยหนึ่งที่คุณท่านละทิ้งขงเต๋อหลงและโอกาสที่ตระกูลขงโยนมาให้ และต้องการเอาใจเย่เฉิน นี่ก็พิสูจน์ว่า ในสายตาของเขาไม่ได้สนใจแล้วว่าตระกูลจะมีเงินเท่าไหร่ สิ่งที่เขาสนใจนั้นคือตัวเขาเองจะอยู่ไปได้นานแค่ไหน

ไม่อย่างนั้น เขาคงไม่ทอดทิ้งตระกูลขงแล้วเลือกเย่เฉินแน่

นั่นทำให้ซ่งหรงวี่รู้สึกผิดหวังอย่างมากในใจของเขา

อย่างแรกเมื่องคุณท่านทิ้งตระกูลขงไป ตระกูลซ่งก็เสียโอกาสที่จะไต่เต้าจนประสบความสำเร็จ

ต่อมา ที่คุณท่านประจบเย่เฉิน บางทีเย่เฉินอาจจะให้ยาอายุวัฒนะกับเขาอีกครั้ง เขาคงไม่ได้คิดจะอยู่จนกลายเป็นก็อบลินหรอกนะ?

ถ้าเขาไม่ตาย พ่อของตน เมื่อไหร่จะได้รับสืบทอดตระกูลซ่งต่อกัน

หากพ่อของเขารับสืบทอดตระกูลซ่งไม่ไก้ แล้วเมื่อไหร่เขาถึงจะได้สืบทอดต่อล่ะ?”

เขาไม่ต้องการให้คุณท่านยังอยู่ไปอีกสามสี่สิบปี อย่างนั้นตัวเขาเองก็คงพังทลายอย่างสมบูรณ์แล้ว

ปีนี้เขาก็ใกล้จะสามสิบแล้ว คุณพ่อก็ห้าสิบต้น ๆ แล้ว ถ้ารอหลังจากนี้สามสิบปี คุณท่านถึงจะเสียล่ะก็ ถึงตอนนั้นที่พ่อสืบทอดตระกูลซ่งก็แปดสิบกว่าปีเข้าไปแล้ว

ถ้าพ่อยังมีชีวิตอยู่อีก10ปี8ปี จากนั้นตอนที่ส่งต่อตระกูลซ่งให้เขา เกรงว่าตัวเขาคงจะหกเจ็ดสิบแล้ว

นี่เป็นเรื่องที่ไม่ว่ายังไงเขาก็ไม่สามารถรับได้

เขาแทบอยากจะให้คุณท่านตายอยู่ที่นี่วันนี้ แบบนั้น เมื่อคุณพ่อสืบทอดตระกูลซ่ง สิทธิของเขาก็จะมากขึ้นเยอะ

ตัวเขาจะอยู่ภายใต้มือของพ่อต่อไปอีก10ปี เมื่อถึงเวลาก็หลอกให้เขาเกษียณเร็วหน่อย แล้วเอาตำแหน่งเจ้าบ้านมาให้ตัวเอง

แต่ว่า ของอย่างยาอายุวัฒนะนี่ช่างน่ารังเกียจจริง ๆ เลย

มีของสิ่งนี้อยู่ ไม่มีใครรู้ว่าตาแก่จะตายได้เมื่อไหร่

จิตใจซ่งเทียนหมิงบิดาของซ่งหรงวี่เองก็กระวนกระวายอย่างมาก

เขาพร้อมที่จะสืบทอดธุรกิจของตระกูลอยู่นานแล้ว เมื่อก่อนหน้านี้ตอนคุณท่านพบแพทย์ก็ใกล้ตายแล้ว เขายังแอบดีใจ คิดว่าในที่สุดตัวเองก็อดทนจนพ้นมาได้แล้ว

แต่ไม่คิดไม่ฝันว่า ซ่งหวั่นถิงจะพาเย่เฉินมาอย่างไม่คาดคิด

จากนั้นเรื่องราวก็เปลี่ยนไปอย่างไม่อาจควบคุมได้

ในตอนนั้นเอง คุณท่านซ่งก็ลุกยืนขึ้นมา แล้วเอ่ยพลางยิ้ม “ทุกท่าน วันนี้ตรงกับวันเกิดหลานสาวของผม ผม มีเรื่องอยากจะประกาศต่อหน้าสาธารณะ”

ทุกคนพากันเบนสายตามองไปยังคุณท่านซ่ง ไม่รู้ว่าเขาอยากจะประกาศเรื่องอะไรต่อสาธารณะกันแน่

คุณท่านซ่งถอนหายใจเฮือกหนึ่งแล้วเอ่ย “ชีวิตของหวั่นถิงนั้นรันทดมาก ตอนยังเล็ก พ่อแม่ก็ล่วงลับไปทีละคน เป็นผมและภรรยาที่เสียไปแล้วของผม ที่ฉุดดึงเธอขึ้นมา

ซ่งหรงวี่และซ่งเทียนหมิงสบตากัน ทั้งสองต่างไม่รู้ว่า คุณท่านจะมาไม้ไหนอีก

——