ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - ตอนที่ 131
บทที่131คุณล้มละลายแล้ว(1)
เย่เฉินไม่อยากพูดอะไร เห็นเซียวชูหรันโกรธแล้ว ก็เลยทำหน้าเคร่งขรึม แล้วหันหลังเดินออกไปจากร้านอาหาร
เป็นแค่เจ้าของบริษัทเล็ก ๆ กล้าบ้าบิ่นต่อหน้าตัวเองได้ยังไง? ไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อไปใช่ไหม?
เซียวชูหรันหวาดกลัวแทนเขา เพราะเธอไม่รู้ว่าสามีของตนเองเป็นผู้ที่มีอำนาจสูงสุด?
ในตอนนี้ เย่เฉินอยากจะบอกฐานะที่แท้จริงของตนเองให้เซียวชูหรันรู้ เพื่อที่เธอจะได้ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับอนาคตอีกต่อไป และไม่ถูกเจ้าของบริษัท เล็ก ๆ เช่นนี้รังแกอีกต่อไป
คำพูดอยู่ที่ริมฝีปากแล้ว แต่เขาก็อดกลั้นไว้ไม่พูดออกมา
หากเปิดเผยตัวตน นั่นหมายความว่าเขาได้ยอมรับและกลับสู่ตระกูลเย่อย่างเป็นทางการ
เย่เฉินไม่อยากกลับไป
เมื่อเดินออกมาจากโรงแรม เย่เฉินเงยหน้าขึ้นไปมองชั้นบน แล้วหยิบโทรศัพท์ออกมา โทรหาพ่อบ้านใหญ่ตระกูลเย่ ถังซื่อไห่
“ช่วยตรวจสอบรายละเอียดของบริษัทเฉียนเฉิง ว่าช่วงนี้มีบริษัทไหนบ้างที่ลูกค้าเป็น และตอนนี้ในมือมีโครงการอะไรบ้าง”
ปลายสายมีเสียงที่แสดงถึงความเคารพของถังซื่อไห่ คุณชาย “ลูกค้าสำคัญของบริษัทเฉียนเฉิง ส่วนใหญ่จะเป็นบริษัทเล็ก ๆในเครือของตระกูลเย่ ปีนี้พวกเขาได้โครงการอสังหาริมทรัพย์บางส่วนของตี้เหากรุ๊ปด้วย”
“งั้นเหรอ” เย่เฉินยิ้มเยือกเย็น ที่แท้ไอ้เหมยผิง เป็นได้แค่อันธพาลเล็ก ๆ ที่ตามอยู่หลังก้นเขา
ทันใดนั้นเย่เฉินก็หัวเราะออกมา
ถ้าหากเหมยผิงรู้ว่า คนที่เขาล่วงเกิน คือคนที่เปรียบเสมือนพ่อในธุรกิจของเขา ไม่รู้ว่าเขาจะรู้สึกอย่างไร?
เมื่อคิดถึงจุดนี้ เขาพูดกับถังซื่อไห่ว่า “ช่วยผมสั่งสอนบริษัทเฉียนเฉิงหน่อย”
ถังซื่อไห่ถามด้วยความเคารพ “คุณชาย คุณมีคำสั่งอะไร? ”
“อืม คุณยกเลิกโครงการทั้งหมดกับบริษัทเฉียนเฉิง ผมไม่พอใจไอ้บริษัทโง่ ๆ นี้”
“บริษัทเฉียนเฉิงล่วงเกินคุณเหรอครับ? จะให้ผมหาคนไปจัดการเจ้าของมันไหม? ให้มันหายไปจากโลกนี้! ”
เย่เฉินโบกมือ ยิ้มแล้วกล่าวว่า “อย่าเอะอะอะไรก็ฆ่าคน นายฆ่าเขาตาย เขาจะลิ้มรสความทรมานได้อย่างไร? ทำให้เข้าล้มละลาย ไม่สามารถลุกขึ้นได้ตลอดชีวิตก็พอแล้ว”
“คุณชายสาม คุณรอไม่กี่นาที ผมจะไปจัดการเดี๋ยวนี้”
สำหรับถังซื่อไห่แล้ว การที่จะทำให้บริษัทเฉียนเฉิงล้มละลาย ง่ายเหมือนขยี้มดให้ตายไปตัวหนึ่ง
เมื่อเย่เฉินสั่งการจบ ก็วางสาย เงยหน้ามองขึ้นไปที่ชั้นบน เห็นว่าเซียวชูหรันยังคงขอโทษเหมยผิงไม่หยุด ส่วนเหมยผิงแสดงสีหน้าหยิ่งยโส ปากยังคงพูดไม่หยุด เดาว่าคงกำลังด่าตัวเองอยู่
เขาหาที่นั่งริมถนน และนั่งรอให้ภรรยาของเขาออกมาอย่างขี้เกียจ
ริมถนน เย่เฉินสวมชุดธรรมดา เขาก็เหมือนกับคนธรรมที่สัญจรไปมาไม่มีใครมองหรือสนใจเขา
แต่ว่า เพียงแค่เขาโทรศัพท์ ก็สามารถทำให้เจ้าของบริษัทเฉียนเฉิงที่มีชื่อเสียงของเมืองจินหลิงไม่เหลือทรัพย์สินอะไรเลยสักอย่างจนกลายเป็นยาจก
เซียวชูหรันยังคงขอโทษเหมยผิง ตอนนี้สีหน้าของเหมยผิงดูพอใจขึ้นมาหน่อย
จากนั้น เซียวชูหรันเดินออกมาพร้อมกับเหมยผิง หน้าของเหมยผิงที่โดนซุปลวกรู้สึกแสบร้อนเจ็บปวด
เมื่อเห็นเย่เฉินนั่งอยู่ริมถนน เขามองด้วยสายตาอาฆาต แล้วหันมาพูดกับเซียวชูหรันว่า “ชูหรัน เพื่อเห็นแก่หน้าคุณ ผมจะให้อภัยสามีที่ไร้ประโยชน์ของคุณครั้งหนึ่ง คืนพรุ่งนี้ผมจะเลี้ยงข้าวคุณอีก เราจะได้คุยเรื่องร่วมลงทุนธุรกิจอีกครั้ง”
สีหน้าเขาดูเหมือนไม่มีอะไรแล้ว เพียงเพราะเขาแค่อยากเอาใจเซียวชูหรันเท่านั้น แต่ภายในใจของเขาตอนนี้โกรธเหมือนถูกไฟเผา
หากไม่ใช่ว่าเซียวชูหรันขอโทษ เขาจะให้คนมาจัดการเย่เฉินทันทีเลย!
อย่างไรก็ตาม เหมยผิงไม่ได้ปล่อยเย่เฉินไปง่าย ๆ เช่นนี้ เขาแค่ปล่อยเขาไปชั่วคราวเท่านั้น รอพรุ่งนี้เมื่อเขาได้เซียวชูหรันก่อน เขาจะหาคนจัดการเย่เฉินทันที!
เย่เฉินเดินเข้ามา กล่าวกับเซียวชูหรันว่า “คุณ(ภรรยา) เรากลับบ้านกันเถอะ ไอ้เชี้ยที่กำลังจะล้มละลายไม่มีอะไรน่าคุย แล้วก็ไม่มีความร่วมมืออะไรด้วย”
หน้าของเหมยผิงเปลี่ยนสีทันที กล่าวอย่างเยือกเย็น “ไอ้น้อง แม่งฉิบหาย อยากตายใช่ไหม มาพูดว่ากูจะล้มละลาย? เชื่อหรือไม่ว่ากูสามารถทำให้แกตายได้ทันที? ตอนนี้ที่แกยังไม่เป็นไรปลอดภัยอยู่ ก็เพราะว่ากูเห็นแก่หน้าชูหรัน!”
เย่เฉินหัวเราะเยือกเย็น ยื่นมือฟาดออกไปเต็มแรง
“เพียะ”