ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - ตอนที่ 1365
ในขณะนี้เอง ฉินเอ้าเสวี่ยนอดไม่ได้ที่จะโมโหกับความประมาทเลินเล่อของเธอ！
ตัวเองเอาแต่สนใจเรื่องจู่โจมอิโตะ นานาโกะไม่หยุด แต่กลับมองข้ามว่าเธอคือยอดฝีมือเหนือคน เมื่อเทียบกับคู่ต่อสู้คนอื่นๆที่เธอเคยพบเจอ แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง
ดังนั้น การโจมตีกดขี่คุกคามเช่นนี้ สำหรับอิโตะ นานาโกะแล้ว ถึงแม้จะเป็นการข่มขู่ แต่ความจริงแล้วมันกลับเหลือช่องโหว่ให้เธอมากมาย
ในตอนนี้เอง อิโตะ นานาโกะใช้ความเร็วสูงสุด ใช้หมัดซ้ายในการโจมตีไปที่ด้านข้างเข่าของฉินเอ้าเสวี่ยน
เสียงดังปึ้ง อิโตะ นานาโกะรับรู้เพียงว่าหมัดของตนเองกระแทกเข้าแผ่นเหล็ก ทั้งข้อมือของเธอชาไปหมด！
และฉินเอ้าเสวี่ยน เมื่อถูกเธอโจมตี เดิมก็คิดว่าจะได้รับบาดเจ็บไม่ใช่น้อย แต่คิดไม่ถึงว่าบริเวณเข่าจะได้รับความเจ็บเพียงครู่เดียวเท่านั้น
ความเจ็บระดับนี้สำหรับเธอแล้ว มันเป็นแค่บาดเจ็บด้านนอกเท่านั้น นอกจากความเจ็บเพียงเล็กน้อย แทบจะไม่ทำให้มีผลกระทบอะไรกับพละกำลังของเธอได้เลย
เธอแอบตกใจเบาๆ“หลังจากที่อาจารย์เย่ช่วยฉันดูดซับยาวิเศษเม็ดนั้นแล้ว ไม่เพียงแต่พละกำลังเพิ่มขึ้น ความสามารถของร่างกายของฉันในการต้านทานการโจมตีก็ดีขึ้นมากเช่นกัน！”
“พละกำลังของอิโตะ นานาโกะฉันเคยทำความเข้าใจมาก่อน ถ้าหากเป็นฉันในก่อนหน้านี้ ถูกหมัดแบบนี้ต่อยเข้าให้ บริเวณเข่าจะต้องได้รับบาดเจ็บหนักแน่ กระดูกอาจจะแตกร้าวละเอียดด้วยซ้ำ”
แต่พอดูจากตอนนี้แล้ว หมัดของอิโตะ นานาโกะ สำหรับตัวเองแล้ว เหมือนการออกหมัดของเด็กอายุสี่ห้าขวบ
ไม่มีพลังทำลายล้างแม้แต่น้อย！
ตอนนี้อิโตะ นานาโกะรู้สึกตกเป็นอย่างมาก！
เธอรู้เพียงแค่ว่าตอนนี้ฉินเอ้าเสวี่ยนแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก โดยเฉพาะพลังของเธอ！
แต่เธอคาดคิดไม่ถึงว่า พลังการต่อต้านโจมตีของฉินเอ้าเสวี่ยนในตอนนี้ มันแข็งแกร่งจนน่าเหลือเชื่อ
ด้วยหมัดนี้เอง เธอได้ใช้กำลังเต็มที่แล้ว แต่ในสายตาของฉินเอ้าเสวี่ยน ดูเหมือนจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย
กระทั่งฉินเอ้าเสวี่ยนไม่มีความเจ็บปวดแม้แต่น้อย มีเพียงแค่หงุดหงิดเท่านั้น！
อิโตะ นานาโกะในตอนนี้ เธอรับรู้ได้ในทันที การแข่งขันนัดนี้ ตัวเองได้สูญเสียโอกาสชนะไปแล้ว
พลังโจมตีเทียบกับฉินเอ้าเสวี่ยนไม่ได้ อย่างน้อยตัวเองก็มีเทคนิคและประสบการณ์ แต่ตอนนี้พบว่า พลังการต่อต้านของร่างกายฉินเอ้าเสวี่ยน มันเกินกำลังของเธอไปไกลแล้ว
ตามหลักสถานการณ์แบบนี้ แม้ว่าเธอจะไม่เคลื่อนไหวและปล่อยให้ตัวเองเล่นเป็นเวลาห้า หรือสิบนาที มันก็ยากสำหรับตัวเธอที่จะทำร้ายหล่อนได้จริงๆ！
ในขณะนี้เอง ฉินเอ้าเสวี่ยนรับรู้ได้ถึงความอัปยศแล้วค่อยกล้าหาญ จึงตัดสินใจตั้งสติรับมือกับอิโตะ นานาโกะ
การถูกอิโตะ นานาโกะโจมตีเมื่อครู่ เธอรู้สึกอับอายเป็นอย่างมาก เธอรู้สึกเสียใจกับความคาดหวังของเย่เฉินที่มีต่อเธอ
เธอแอบคิดในใจ“เนื่องจากอาจารย์เย่เอาความได้เปรียบให้ฉันมากขนาดนี้ ฉันควรจะจะกดแล้วโจมตีอิโตะ นานาโกะไปเรื่อยๆ ไม่มีโอกาสให้เธอได้โจมตีคืน แต่ถ้าหากฉันปล่อยให้เธอมีโอกาสโจมตีกลับคืนได้ต่อไป อาจารย์เย่จะต้องผิดหวังในตัวฉันมากแน่ๆ！”
พอคิดมาถึงตรงนี้ เธอจึงพุ่งตัวเข้าไปจู่โจมอิโตะ นานาโกะอย่างเต็มที่！
อิโตะ นานาโกะมีภาวะจิตใจที่สงบนิ่ง และจะไม่ได้รับผลกระทบจากอิทธิพลภายนอกทางอารมณ์มาแต่ไหนแต่ไรนั้น ก็อดไม่ได้ที่จะแสดงสีหน้าสยดสยองอย่างไม่ตั้งใจ
เธอรีบวิ่งถอยหลัง อีกด้านก็คอยจ้องร่างของฉินเอ้าเสวี่ยนไว้ พยายามลองหาจุดบกพร่องของการเคลื่อนไหวของฉินเอ้าเสวี่ยน
ในจังหวะนี้เอง เธอพบว่า การจู่โจมของฉินเอ้าเสวี่ยนรวบรวมอยู่ด้านบนทั้งหมด ด้านล่างแทบดูเหมือนจะมีการคลายลงในระดับหนึ่ง
ด้วยเหตุนี้ เธอจึงตัดสินใจ ต่อสู้แบบตั้งรับต่อไป คราวนี้ เธอเล็งไปที่ด้านล่างของฉินเอ้าเสวี่ยน！