ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - ตอนที่ 156

บทที่ 156 พลังต่อสู้ของเซียวชูหรันระเบิดออกมาแล้ว(2)

ถ้าเป็นเช่นนั้น ก็รอหวังเจิ้งกางมอบบ้านที่ตกแต่งเสร็จให้กับเย่เฉินแล้วกัน ตนเองมีหรือจะมีโอกาสได้เข้าไปอยู่?

เมื่อคิดถึงจุดนี้ เธอก็ยอมแพ้ขึ้นในใจ

จากนั้น เธอก็ได้แต่ถอนหายใจลึกๆ พูดว่า “ได้ แม่สนับสนุนกิจการของเธอ ไม่พูดถึงเรื่องบริษัทเซียวซื่อแล้ว ทีนี้พอใจหรือยัง?”

เซียวชูหรันก็พอใจ พยักหน้าพูดว่า “เช่นนั้นพวกเราก็จะไม่แยกไปอยู่ข้างนอกแล้ว”

เย่เฉินกับเซียวชูหรันเปลี่ยนจากเป็นรองกลายเป็นถือไพ่เหนือกว่า ไม่ยอมให้เธอชี้นิ้วสั่งอีก

ภรรยาของตนเองคนนี้ ก็เก่งเหมือนกัน ปกติดูไม่ออก แต่พอเวลาคับขันก็สู้เก่งเหมือนกัน

พ่อตาเซียวฉางควนก็ไม่ได้พูดอะไร แต่พอเห็นลูกสาวตนเอง นานๆ จะหัวเสีย ในใจก็หวั่นๆ ดังนั้นก็เลยรีบพูดไกล่เกลี่ย “ดูคุณสองแม่ลูกสิ เมื่อครู่นี้จะทะเลาะอะไรกัน ดีกันแบบตอนนี้ดีจะตายไป ไม่ใช่หรือ?”

หม่าหลันก็มองขวางใส่เขา พูดว่า “ไม่ครู่ไม่เห็นคุณเปิดปากพูด ตอนนี้ละทำมาเป็นพูด เย่เฉินต่อไปให้จะไม่เอาไหน แต่ก็ยังสามารถหลอกเอาบ้านมาได้หลังหนึ่ง แล้วคุณละ? วันๆ เอาแต่เล่นอะไรไร้สาระไร้ประโยชน์ คนที่ไม่เอาไหนที่สุดในบ้านนี้ ก็คือคุณ！”

“เหอะ！” เซียวฉางควนได้ยินภรรยาหัวร้อนพูดถึงตนเอง ก็ร้อนรน รีบพูดว่า “ผมจะบอกให้นะ หม่าหลัน อย่ามาดูถูกผม ตอนนี้ผมโหดจะตาย ครั้งก่อนผมปั่นราคายาสมุนไพร ได้มาหลายแสน คุณลืมแล้วหรือ?”

หม่าหลันพูดอย่างไม่พอใจ “คุณก็หลอกลวงไปเรื่อย ฉันว่าสักวันคุณคงถูกพวกนั้นฟ้องว่าฉ้อโกง แล้วโดนจับสักวัน พอถึงตอนนั้น อย่าหวังว่าฉันจะยอมจ่ายเงินช่วยคุณละ！”

“เอ๊ะคุณนี่！” เซียวฉางควนพูดโกรธๆ ว่า “คุณอย่ามาดูถูกคนอื่นเขาได้ไหม? ผมปั่นราคาวัตถุโบราณให้แพง นั่นมันคือ ความสามารถพิเศษของผม！”

พูดไป เขาก็เดินเข้าห้องไป แล้วเอาแจกันใส่พู่กันออกมา แล้วก็พูดอย่างภูมิใจว่า “ดูนี่สิ วันนี้ผมได้ของดีมา จะบอกพวกเธอให้รู้นะ ของสิ่งนี้ ได้หลายแสนเลยทีเดียว！”

หม่าหลันก็พูดอย่างไม่พอใจอีก “คุณนะหรือ? ยังจะกล้ามาปั่นราคาวัตถุโบราณ? ไม่แหกตาดูตัวเองเสียบ้าง ไม่พอให้คนอื่น เขาหลอกหรอก”

เซียวฉางควนโกรธกระทืบเท้า “ผู้หญิงอย่างคุณ ถ้าไม่รู้เรื่อง ก็อย่ามาดูถูก แจกันใส่พู่กันอันนี้เป็นของสมัยราชวงศ์ชิง ผมจ่ายไป5พันเพื่อได้มันมา รูปภาพ ผมได้ส่งให้จางเอ้อเหมาที่ขายของโบราณดูแล้ว เขายอมจ่าย3แสน”

เย่เฉินก็มองแจกันใส่พู่กันของเซียวฉางควน ในใจก็แปลกใจไม่น้อย

ถ้าเป็นแจกันใส่พู่กันสมัยราชวงศ์ชิงจริงๆ ละก็ ทำให้ดีก็อาจจะมีราคาหลายแสน แต่ว่า ตนเองมองก็รู้แล้ว ว่าแจกันใส่พู่กันของเซียวฉางควน ไม่ใช่สมัยราชวงศ์ชิงอะไรหรอก มองก็รู้ว่าเป็นงานฝีมือสมัยใหม่ที่เลียนแบบของเก่า อย่างมากก็ราคาร้อยกว่า

เซียวฉางควนจ่ายเงินซื้อแจกันใส่พู่กันนี้มาราคา5พันหยวน เห็นได้ชัดว่าเป็นคนโง่ ถูกคนหลอกเข้าให้แล้ว

เขาก็แปลกใจ พ่อตาไม่รู้เรื่องอะไร จะถูกหลอกก็เป็นธรรมดา แต่ว่าจางเอ้อเหมาเป็นพวกรอบรู้เรื่องวัตถุโบราณอยู่แล้ว ถ้าคุณมีของราคาเป็นแสนจะขายให้เขา เขาจะซื้อในราคาหลักร้อยเสียไม่ว่า เขาไม่มีทางดูไม่ออกว่าของนี้เป็นของปลอม แล้วทำไมถึงได้ยอมจ่ายสามแสนเลยละ