ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - ตอนที่ 1612
“ได้ครับท่านประธาน!”
…
ในเวลานี้ อิโตะ นานาโกะที่อยู่ห่างไกลจากเกียวโต ยังคงนั่งรอหิมะตกหนักที่ไม่รู้ว่าจะมาหรือไม่อยู่ที่สวนลานบ้าน
โทรศัพท์ในกระเป๋ามีเสียงสั่นดังมาอย่างกะทันหัน หลังจากที่เธอเปิด พบว่าเป็นซอฟต์แวร์ที่เด้งขึ้นมา หัวข้อคือ: “ทากาฮาชิ เอคิจิถูกคนทุบตีอยู่ที่ถนนในโตเกียวและหักแขนทั้งสอง!”
อิโตะ นานาโกะอดแปลกใจไม่ได้ และคิดในใจว่า: “ทากาฮาชิ เอคิจิมีชื่อเสียงมากในโตเกียว ทำไมถึงได้มีคนลงมือกับเขาที่ถนนได้?”
แต่ทว่า เธอไม่ได้สนใจอะไรทากาฮาชิ เอคิจิคนนี้มากนัก และไม่อยากสนใจเรื่องซุบซิบเหล่านี้ ดังนั้นจึงไม่ได้กดเปิดดู
แต่ว่า ทันทีที่หน้าจอของโทรศัพท์ถูกล็อก ก็สว่างขึ้นอีกครั้งในทันที ซอฟต์แวร์อื่นเด้งขึ้นมาอีก ข้อหัวคล้ายกับเมื่อกี้นี้ เพียงแต่เพิ่มมาหนึ่งแถวว่า: “บุคคลลึกลับนั้นความแข็งแกร่งยอดเยี่ยม เรียกได้ว่าเป็นเทพสงคราม!”
อิโตะ นานาโกะผู้หลงใหลในการต่อสู้และศิลปะการต่อสู้อย่างสุดซึ้ง ก็มีชีวิตชีวาขึ้นมาในทันที
เธออยากจะดูว่า บุคคลลึกลับที่ถูกสื่อประเทศญี่ปุ่นเรียกว่าเทพสงคราม มีความแข็งแกร่งมากแค่ไหนกัน!
ต่อจากนั้น เธอเปิดโทรศัพท์ และเปิดวิดีโอนั้นขึ้นมา
เย่เฉินถูกรายล้อมไปด้วยฝูงชน ตอนที่มองไม่เห็นคน อิโตะ นานาโกะก็รู้สึกไม่แยแสเป็นอย่างมาก
เมื่อหลายคนถูกตีกระเด็นอย่างรวดเร็ว สีหน้าท่าทางของเธอเผยให้เห็นความตกตะลึงที่ยากจะซ่อนเร้น ในปากก็พึมพำพูด: “บอดี้การ์ดของทากาฮาชิ เอคิจิไม่น่าจะเป็นคนธรรมดานะ จากเรื่องราวนี้พบว่า ความแข็งแกร่งของคนคนนี้ แข็งแกร่งมากจริงๆ!”
ต่อจากนั้น เธอก็เปล่งเสียงออกมาอย่างกะทันหัน โทรศัพท์ก็จับไว้ไม่แน่ และกระแทกลงบนพื้นเสียงดัง
เธอรีบก้มตัวลงไปเก็บ โชคดีที่พื้นในสวนลานไม่ได้แข็ง และโทรศัพท์ก็ไม่ได้เสียหาย
ดังนั้นเธอจึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา แทบรอไม่ไหวที่จะดูต่อ สีหน้าท่าทางก็ดูน่ากลัวและตื่นเต้นมาก!
เธออ้าปากพูดอย่างตื่นเต้นว่า: “เย่เฉินซัง…เป็นเย่เฉินซังจริงๆด้วย!”
อิโตะ นานาโกะในเวลานี้ เหมือนกับกลายเป็นหญิงสาวที่ตามติดดาราคนหนึ่ง
และเย่เฉิน ก็เป็นไอดอลที่โปรดปรานของเธอ!
ดังนั้น ตราบใดที่เห็นเย่เฉิน เธอไม่สามารถซ่อนเร้นความตื่นเต้นในใจไว้ได้!
ยิ่งไปกว่านั้น เย่เฉินในวิดีโอก็ดูดีสง่าผ่าเผยและเผด็จการขนาดนั้น!
อิโตะ นานาโกะที่นิ่งเงียบดุจดั่งน้ำมาโดยตลอด ในเวลานี้ควบคุมความบ้าผู้ชายเอาไว้ไม่อยู่ พึมพำกับตัวเองด้วยความประหลาดใจว่า: “เย่เฉินซังหล่อมากและทรงพลังมากจริงๆ! ความแข็งแกร่งแบบนี้ ที่จริงแล้วเป็นระดับปรมาจารย์ในศิลปะการต่อสู้! มิน่าล่ะอาจารย์ยามาโมโตะ คาซึกิได้พ่ายแพ้ด้วยฝ่ามือเดียว ด้วยความแข็งแกร่งแบบนี้ของเขา ต่อให้เป็นอาจารย์ยามาโมโตะ คาซึกิห้าคนโจมตีเขาพร้อมกัน คงจะเอาชนะได้ยากมาก!”
อิโตะ นานาโกะพกความตื่นเต้นสุดขีดของหญิงสาว ดูวิดีโอซ้ำแล้วซ้ำเล่า ในขณะนี้ เธอแทบรอไม่ไหวที่จะรีบกลับไปที่โตเกียว และอยากพยายามทุกวิถีทางไปพบหน้าเย่เฉิน!
แต่ทว่า หลังจากนั้นไม่นาน เธอก็ล้มเลิกความคิดนี้อีกครั้ง
เธอรู้ว่า หลังจากที่เย่เฉินหักแขนทากาฮาชิ เอคิจิ น่าจะเลี่ยงไม่ได้ที่จะเผชิญหน้ากับการตกเป็นเป้าของตระกูลทากาฮาชิ ที่สำคัญท่านพ่อกับเขาก็มีความขัดแย้งกัน ถ้าตัวเองกลับไปหาเขาในเวลานี้ ยังไม่ต้องพูดถึงว่าเขาจะกำลังใจได้พบตัวเองมั้ย เพียงแค่เรื่องที่ตัวเองไปพบเขา ก็อาจจะนำพาหายนะไปสู่เขาได้!
อิโตะ นานาโกะมองขึ้นไปบนท้องฟ้า และพึมพำว่า : “ฉันหวังเพียงว่าเย่เฉินซังจะออกจากโตเกียวออกจากประเทศญี่ปุ่นอย่างปลอดภัย สำหรับเรื่องที่ฉันจะได้พบเขาอีกหรือไม่ ก็ไม่สำคัญกว่าความปลอดภัยของเขา หวังว่าพระเจ้าจะคุ้มครอง ให้เย่เฉินซังไม่ต้องพบกับอันตรายไปตลอด…”