ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - ตอนที่ 175

บทที่175 ให้คุณสองเม็ด（1）

เช้าวันรุ่งขึ้น

เย่เฉินเตรียมกำลังจะออกไปซื้อกับข้าว มีสายโทรศัพท์ดังขึ้นมา

คนที่โทรมาหา ก็คือฉินเอ้าเสวี่ยนสาวน้อยเล็กพริกขี้หนูของตระกูลฉิน

ฉินเอ้าเสวี่ยนต่อสายติด ถามด้วยน้ำเสียงเย้ายวนว่า: “อาจารย์เย่ รบกวนถามว่าตอนนี้คุณอยู่บ้านหรือเปล่า?”

เย่เฉินส่งเสียงอืมตอบรับ และพูด: “อยู่ที่บ้าน มีอะไร โทรหาผมมีเรื่องอะไรเหรอ?”

ฉินเอ้าเสวี่ยนพูด: “คุณพ่อวานฉันส่งสมุนไพรให้กับคุณ คุณซ่งเป็นคนสั่งความไว้ ไม่ทราบว่าคุณสะดวกหรือไม่?

ภรรยาเขาเซียวชูหรันยุ่งเรื่องที่ทำงาน พ่อตาขับรถออกไปกับแม่ยายไปคฤหาสน์Tomson Riviera ดูความคืบหน้าการตกแต่ง ดังนั้นเย่เฉินจึงอยู่บ้านคนเดียว ไม่มีอะไรที่จะไม่สะดวก

จากนั้นเขาไปพูดว่า: “ผมสะดวก คุณมาหาผมได้”

ฉินเอ้าเสวี่ยนรีบพูดอีกว่า: “โอเค อาจารย์เย่ ฉันจะรีบไปเดี๋ยวนี้!”

จากนั้นไม่กี่นาที เย่เฉินก็ได้ยินเสียงกดกริ่ง

เขาเปิดประตู มองเห็นฉินเอ้าเสวี่ยนที่มีผมสีดำคลุมประบ่า กระโปรงยาวสีครีม หน้าตาน่ารักอีกทั้งยังดูเป็นกุลสตรี ยืนอยู่หน้าประตู ในมือหิ้วกระเป๋าเดินใบใหญ่หนึ่งใบ มีทีท่าเขินอาย

“อา……อาจารย์เย่สวัสดีค่ะ……ฉันชื่อฉินเอ้าเสวี่ยน ไม่รู้ว่าคุณยังจำฉันได้อีกหรือไม่……”

เวลานี้ฉินเอ้าเสวี่ยนตื่นเต้นถึงขีดสุด

หลังจากเมื่อวานพ่อเธอพูดถึงอาจารย์เย่ที่มีความสำคัญที่สุดต่ออนาคตของตระกูล เมื่อคืนเธอพะว้าพะวังนอนพลิกไปมาทั้งคืนจนเกือบไม่ได้นอน

ในความคิดของเธอ แน่นอนว่าจะต้องเป็นเย่เฉิน

เธอเป็นหญิงสาวอยู่ในช่วงวัยกระเตาะ

ไม่มีหญิงสาวคนไหนไม่อยากจะหาผู้ชายที่เพียบพร้อมไปด้วยสามดีพร้อม หล่อ รวย มีอำนาจ มาเป็นสามีล่ะ?

และเมื่อเธอมองออกไป ในใต้หล้านี้ ไม่มีผู้ชายคนไหนที่สูงส่งไปกว่าเย่เฉินอีกแล้ว คนเดียวไม่มีจริง ๆ!

คนนี้ถึงจะตัวเลือกเหมาะสมที่จะเป็นสามีที่เพียบพร้อมจริง ๆ

พ่อเธอหวังว่าตนเองกับเย่เฉินมีความสนิทสนมขึ้นมาบ้าง แม้ว่าเขาไม่พูด ในใจตนเองเลี่ยงไม่ได้ที่จะแอบชอบเขา

เย่เฉินไม่รู้ว่าเหตุใดฉินเอ้าเสวี่ยนตื่นเต้นขนาดนี้ ครั้งก่อนที่พบเธอ เธอยังดูสะบัดสะบิ้งแสนงอน ต้องการเอาชนะตนให้ได้

ทำไมวันนี้พบกันอีกครั้ง เหมือนเปลี่ยนเป็นคนละคน?

สวยน้อยสวยเซ็กซี่เล็กพริกขี้หนู จู่ ๆ เปลี่ยนมาเป็นแตงกวาสดแสนอร่อยล่ะ?

จากนั้นเขาถามด้วยความประหลาดใจว่า: “วันนี้คุณเป็นอะไร? เหมือนจะเปลี่ยนแปลงจากเมื่อก่อนไปมากนะ?”

ฉินเอ้าเสวี่ยนพูดอย่างเขินอายว่า: “อาจารย์เย่ เมื่อก่อนเอ้าเสวี่ยนไม่ดีเอง แสดงท่าทีมุทะลุเอาแต่ใจต่อหน้าอาจารย์เย่ ยังไงก็ขอให้อาจารย์เย่ให้อภัยด้วย……”

เย่เฉินหัวเราะ พูดว่า: “ดูไปแล้วเปลี่ยนไปมากจริง ๆ “

พูดจบ ก็ขยับตัว พูดว่า: “อย่ามัวพูดอยู่หน้าประตู รีบเข้ามาเถอะ”

ฉินเอ้าเสวี่ยนรีบพยักหน้ารับคำ ลากกระเป๋าเดินทางเข้าไปอย่างระมัดระวัง

เย่เฉินเห็นเธอลากกระเป๋าเดินทางใบเขื่องด้วยความลำบาก ฉินเอ้าเสวี่ยนเป็นคนที่เรียนศิลปะการต่อสู้เช่นกัน มีความสามารถพอประมาณ การออกแรงทั่วไปนั้นสำหรับเธอเป็นเรื่องเล็กน้อย แต่ด้วยท่าทางการออกแรงขนาดนี้ของเธอ ดูท่ากระเป๋าเดินทางจะต้องหนักมาก

เขาจึงถามด้วยความประหลาดใจว่า: “ในกระเป๋าเดินทางของคุณใส่อะไร? ทำไมหนักขนาดนี้?”

ฉินเอ้าเสวี่ยนรีบพูดตอบว่า: “อาจารย์เย่ ข้างในเป็นสมุนไพรที่พ่อฉันเตรียมไว้ให้คุณ อีกทั้งล้วนเป็นสมุนไพรชั้นเลิศที่คัดสรรมาอย่างดี!”

พูดจบ เธอวางกระเป๋าเดินทางไว้บนพื้นห้องรับแขก เปิดกระเป๋าเดินทาง