ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - ตอนที่ 176
บทที่176 ให้คุณสองเม็ด（2）
เท่าที่เห็น ล้วนเป็นสมุนไพรชั้นเลิศจริง ๆ
แม้แต่ เย่เฉินเองก็ไม่มีความสามารถหาซื้อสมุนไพรชั้นเลิศได้ถึงขนาดนี้!
เย่เฉินถึงกับประหลาดใจ อดไม่ได้ที่จะถาม: “พ่อของเธอจัดหาสมุนไพรชั้นเลิศจำนวนมากขนาดนี้ได้ยังไง?”
ฉินเอ้าเสวี่ยนรีบตอบกลับว่า: “อาจารย์เย่คงจะไม่รู้ กิจการค้าขายของตระกูลฉินมีมากมาย หนึ่งในนั้นก็คือสมุนไพร บรรพบุรุษของพวกเราทำการค้าสมุนไพรตั้งแต่ราชวงศ์ชิง พวกเรามีทีมขนส่งสินค้าตั้งแต่เหนือจรดใต้เก็บรวบรวมสมุนไพรชั้นเลิศ จากนั้นส่งมายังเมืองหลวงขายให้กับราชวงศ์ชนชั้นสูง ส่งมาทางเจียงหนานขายให้กับเศรษฐีวานิช ตลอดหลายปีที่ผ่านมา พวกเราไม่เคยทิ้งกิจการนี้เลย
จากนั้น ฉินเอ้าเสวี่ยนยังพูดต่ออีกว่า: “ใช่ค่ะ พ่อของฉันฝากมาบอกอาจารย์เย่ว่า ถ้าต่อไปอาจารย์เย่ต้องการสมุนไพรชนิดไหน บอกพวกเราได้ทันที ตระกูลฉินจะพยายามอย่างสุดความสามารถหาสิ่งที่อาจารย์เย่ต้องการให้ได้!”
เย่เฉินถึงกับประหลาดใจ
ตั้งแต่เขาพบตำราเก้าเทียนเสวียนโดยบังเอิญ ก็ถูกความลึกลับอัศจรรย์ของมันดึงดูดไว้ ข้างในมีวิชาการกลั่นยาและสูตรกลั่นยามากมาย แต่ว่ามีสมุนไพรมากมายแม้แต่ตนเองก็ไม่เคยได้ยินมาก่อน
เดิมทียังกังวลกับเรื่องนี้มาก คิดไม่ถึง ตระกูลฉินทำการค้าสมุนไพรที่ตกทอดมาเป็นร้อยปี
นี้มันช่างเป็นสิ่งที่ต้องใช้ความพยายามอย่างมากในการค้นหา แต่กลับได้มาโดยบังเอิญ
จากนั้นเขาดีใจจนออกนอกหน้าพูดว่า: “ดี! ดีมาก! ต่อไปมีตระกูลฉินอย่างพวกคุณค่อยช่วยเหลือ ทำให้เรื่องการกลั่นยาของผมง่ายขึ้นมาก!”
ฉินเอ้าเสวี่ยนได้ยินเย่เฉินพูดถึงการกลั่นยา ลังเลไปมา จึงรวบรวมความกล้า คุกเข่าลงไปที่พื้น
เย่เฉินเห็นการกระทำที่กะทันหันถึงกับตกตะลึง ถามด้วยความประหลาดใจว่า: “ฉินเอ้าเสวี่ยน คุณจะทำอะไร?”
ฉินเอ้าเสวี่ยนคุกเข่าทั้งสองลงบนพื้น มือทั้งสองกำแน่น วิงวอนด้วยสีหน้าจริงจังว่า: “อาจารย์เย่! พ่อของฉันได้ยินว่าท่านจะกลั่นยาวิเศษ ในใจปรารถนามาตลอด ดังนั้นกำชับฉันหลายต่อหลายครั้ง ให้ฉันขอร้องอาจารย์เย่ หลังจากกลั่นยาวิเศษสำเร็จสามารถที่จะ จะ…จะ…”
ฉินเอ้าเสวี่ยน พูดจะ ค้างอยู่นาน ก็ยังไม่พูดต่อ
ตั้งแต่เล็กจนโตเธอถูกเลี้ยงดูอย่างกับไข่ในหิน คนอื่นเคารพนบนอบมาตลอด คนอื่นต่างอิจฉา จะเคยขอร้องวิงวอนกับใครซะที่ไหน? ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการร้องขอสิ่งของจากคนอื่นอย่างกับขอทาน
ดังนั้น หญิงสาวหน้าบางอย่างเธอ ตอนนี้กลับบอกความต้องการที่แท้จริงของตนออกไป
เย่เฉินเห็นเธอพูดตะกุกตะกัก อดไม่ได้ที่จะเป็นห่วงเธอ
แต่ว่า ถึงแม้ฉินเอ้าเสวี่ยนจะไม่พูดออกมา ในใจของก็ล่วงรู้ความต้องการของฉินเอ้าเสวี่ยน
จึงพูดออกไปเบา ๆ ว่า: “พ่อของเธอต้องการยาวิเศษเหมือนกันใช่ไหม?”
ฉินเอ้าเสวี่ยนได้ยินคำพูดนี้ พยักหน้าตอบรับดั่งกับโขลกกระเทียม!
รีบพูดออกมาทันทีว่า: “ถ้าอาจารย์เย่ลำบากใจ พวกเราก็ไม่ฝืนใจ!”
เย่เฉินหัวเราะ
ยาที่ตนเองกลั่นให้กับซือเทียนฉีพวกเขา ไม่ใช่เป็นยาวิเศษอะไรเลย? เป็นแค่ตำรับยาระดับล่างใน ตำราเก้าเทียนเสวียน เท่านั้น
ของชนิดนี้ กลั่นออกมาได้อย่างง่ายดาย ขอแค่มีวัตถุดิบสมุนไพรที่จำเป็น ประเดี๋ยวเดียวก็ออกมามากมาย ยังรวดเร็วกว่าการนึ่งซาลาเปาเสียด้วยซ้ำ ฉินเอ้าเสวี่ยนอยากได้ก็แค่เม็ดนึงเท่านั้น ตนเองจะปฏิเสธไปได้อย่างไร
ที่สำคัญก็คือ ต่อไปยังคงต้องอาศัยตระกูลฉินจัดหาสมุนไพรที่ตนเองต้องการอีก
ถ้าครั้งนี้สามารถได้ตระกูลฉินมาใช้งาน ให้พวกเขากลายเป็นลูกศิษย์ตน งั้นต่อไปในอนาคตเรื่องสมุนไพรก็เบาแรงไปเยอะ
จากนั้น เขามองดูใบหน้าเขินอายและดวงตาแดงระเรื่อ เต็มไปด้วยสายตาวิงวอนของฉินเอ้าเสวี่ยน จึงยิ้มเล็กน้อย ยื่นมือไปประคองตัวเธอลุกขึ้น พูดว่า: “ยาของฉันที่พ่อของเธอต้องการ ฉันต้องให้อยู่แล้ว”
“จริงเหรอ?” ฉินเอ้าเสวี่ยนได้ยินคำพูดนี้ ตื่นเต้นจนกลั้นไม่อยู่
เย่เฉินพูดพร้อมกับหัวเราะว่า: “จริงแท้แน่นอน ไม่ต้องพูดถึงการให้เกียรติพ่อของคุณ เพียงแค่เห็นแก่ใบหน้าอันงดงามของคุณ ผมก็ไม่มีทางปฏิเสธได้หรอก”
ที่จริง เย่เฉินแค่พูดเย้าหยอกไปตากปกติ
แต่นึกไม่ถึงว่า ฉินเอ้าเสวี่ยนฟังจบ ภายในใจตื่นเต้นยิ่งนัก
ครั้งนี้เย่เฉิน ทำเพื่อซื้อใจคน หัวเราะเบา ๆ พูดไปอีกว่า: “เอาเถอะ ในเมื่อผมกับตระกูลฉินมีโชคชะตาต่อกัน รอให้ผมกลั่นยาวิเศษครั้งนี้ได้สำเร็จ จะให้ตระกูลฉินสองเม็ด!”
……