ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - ตอนที่ 208
บทที่208ให้เกียรติหน่อย（2）
ที่แท้ก็มาเพราะเห็นแก่หน้าเย่เฉินจริงๆ……….
ได้ยินคำพูดนี้ เซียวชูหรันอดไม่ได้ที่จะมองไปที่ทางเย่เฉินที่กำลังทักทายคนอื่นๆ ในใจมีความหึงหวงเล็กน้อย………..
สามีของตัวเองคนนี้ คิดไม่ถึงว่าจะสามารถทำให้คุณหนูซ่งให้ความสำคัญถึงขนาดนี้ นับวันเขายิ่งทำให้คนมองเขาไม่ออกเลยจริงๆ
จากนั้น หวังตงเสวี่ยนก็ได้เดินมาตรงหน้า จับมือกับเซียวชูหรัน ยิ้มและพูดว่า: “คุณนายเย่ ยินดีกับการเปิดกิจการค่ะ ตี้เหากรุ๊ปของพวกเรามีหลายโครงการ ที่รอร่วมมือกับคุณอยู่นะ!”
“จริงเหรอคะ?!” เซียวชูหรันตกใจอย่างมาก!
ตอนแรก ตระกูลเซียวสามารถทำสัญญาหกสิบล้านกับตี้เหากรุ๊ปได้ เพียงพอที่จะปลุกเร้าความตื่นเต้นดีใจทั้งตระกูลได้ ถ้าหากว่าตัวเองสามารถทำสัญญาหกล้านกับตี้เหากรุ๊ปได้ เกรงว่าคงต้องจุดธูปหอมแล้ว!
หวังตงเสวี่ยนในเวลานี้ได้ยิ้มเล็กน้อย พูดว่า: “จริงแท้แน่นอนคุณนายเย่ ตอนนี้พวกเรามีโครงการตกแต่งทั้งหมดเกือบสามร้อยล้าน ถ้าหากว่าคุณนายเย่ไหวละก็ งั้นก็ให้คุณเซ็นสัญญาเลย!”
คนของตระกูลเซียวที่อยู่ข้างๆต่างอิจฉาแทบจะบ้า!
โครงการตกแต่งสามร้อยล้าน?!
ทั้งหมดจะให้กับเซียวชูหรัน?!
สมองของตี้เหากรุ๊ปถูกประตูบีบแล้วงั้นเหรอ?
บริษัทยักษ์ใหญ่อย่างพวกคุณ มาเลียแข้งเลียขาคนตัวเล็กๆอย่างเซียวชูหรัน?!
ในโครงการสามร้อยล้านนี้ ถ้าหากให้กับตระกูลเซียว ก็เพียงพอที่จะทำให้ตระกูลเซียวฟื้นตัวได้!
ในใจนายหญิงใหญ่เซียวเสียใจมาก ถ้ารู้แต่แรกว่าเซียวชูหรันมีความสามารถขนาดนี้ แม้ว่าตัวเองจะต้องคุกเข่าให้กับเธอ ก็จะต้องรั้งเธอไว้ในตระกูลเซียว!
คิดมาถึงจุดนี้ เธอแอบสาบานอยู่ในใจ： “ครั้งนี้ไม่ว่าจะยังไงก็จะเอาเซียวชูหรันกลับมาให้ได้！ จะเอาโครงการของตี้เหากรุ๊ปกลับไปด้วย！
และในเวลานี้เอง หวังเจิ้งกางก็ได้พาลูกชายหวังเหวินข่าย หลานชายหวังเหวินเฟยเดินเข้ามา
เมื่อหวังเจิ้งกางมาถึงตรงหน้า คารวะพร้อมกับพูดด้วยความเคารพ： “คุณนายเย่ พวกเราขออวยพรให้กิจการของคุณดี มีโชคมีลาภ！ อีกอย่าง อนาคตถ้าหากหวังซื่อกรุ๊ปมีงานตกแต่งใดๆ จะต้องเอามาให้คุณแน่！”
เซียวชูหรันรู้สึกยินดี รีบพูดไปว่า： “ขอบคุณประธานหวัง”
หวังเหวินเฟยและหวังเหวินข่ายต่างก็พากันเดินมาข้างหน้า โค้งคำนับลง พูดด้วยความเคารพว่า： “คุณนายเย่ ยินดีกับการเปิดกิจการ！”
สองคนนี้ตอนนี้ได้สงบเสงี่ยม เชื่อฟัง ได้ยินชื่อของเย่เฉินตกใจจนตัวสั่นไปหมด บวกกับตอนนี้ทั้งตระกูลได้รับการคุ้มครองจากเย่เฉิน ดังนั้นท่าทางที่พวกเขามีต่อเซียวชูหรันเป็นความเคารพที่ออกมาจากใจ
เวลานี้ เซียวเวยเวยที่อยู่ไม่ไกล เห็นคนตระกูลหวังสองสามคนเดินเข้ามา สีหน้ายุ่งเหยิงมาก
เธอเห็นหวังเหวินเฟยที่ตัวเองรักมากมาโดยตลอด รู้สึกขมขื่นและทนไม่ได้ เดิมที ตอนนี้ตัวเองควรจะได้แต่งงานกับเขาแล้ว กลายเป็นภรรยาของเขา เป็นสะใภ้ของตระกูลหวัง
แต่ว่า ตอนนี้ เขาเป็นคนแปลกหน้ากับตัวเองไปแล้ว ไม่เพียงแต่บล็อกการติดต่อทุกช่องทางกับตัวเอง ตลอดจนแม้แต่มองดูตัวเองครู่เดียวก็ยังขี้เกียจจะมอง
สิ่งที่ทำให้เธอรับไม่ได้ก็คือ แม้แต่หวังเหวินเฟยที่ตัวเองรักมาก ก็ยังก้มหน้าพูดกับเซียวชูหรันด้วยความเคารพ เทียบอย่างนี้แล้ว เห็นได้ชัดว่าตัวเองถูกสลัดทิ้งออกไปนอกโลกแล้ว！
เห็นอย่างนี้แล้ว ในที่สุดเซียวเวยเวยก็อดไม่ได้ เดินไปข้างหน้า คว้าแขนของหวังเหวินเฟย พูดทั้งน้ำตาว่า： “พี่เหวินเฟย！ พี่เหวินเฟย！ ช่วงนี้พี่ไม่ติดต่อฉันเลย…..”
สีหน้าของหวังเหวินเฟยเย็นชา ดึงแขนออกจากมือของเซียวเวยเวย พูดด้วยความเย็นชาว่า： “ขอโทษด้วย เราสองคนไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกันแล้ว วันนี้ฉันมาอวยพรให้กับอาจารย์เย่ และคุณนายเย่ กรุณาให้เกียรติหน่อย！”
“ฉัน? ให้เกียรติ?！”เซียวเวยเวยได้ยินคำนี้แล้ว คนทั้งคนแทบทรุด น้ำตายังคงร่วงหล่นไม่หยุด ตะโกนออกมาว่า： “หวังเหวินเฟย！ฉันอยู่กับคุณมาตั้งหลายปี เป็นว่าที่ภรรยาของคุณ ยังเคยท้องลูกของคุณ ตอนนี้คิดไม่ถึงว่าคุณบอกให้ฉันให้เกียรติ คุณเล่นสนุกฉันแล้วคุณก็ทิ้งฉัน คุณให้เกียรติฉันแล้วเหรอ?！”
……