ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - ตอนที่ 221
ทที่ 221 ความอัศจรรย์ในประวัติศาสตร์การแพทย์（1）
ในตอนนี้ เซียวชูหรันกังวลกับอาการบาดเจ็บของพ่อเธอมาก
ก่อหน้านี้เธอไม่คิดเลยว่า หลิวจ้งจิ่งที่เกาจวิ้นเว่ยเชิญมา จะเป็นหมอที่หลอกลวงอย่างนี้
ตอนนี้หลิวจ้งจิ่งถูกคนอื่นรู้ความจริงหมดแล้ว แล้วทั้งเมืองจินหลิง แล้วจะมีใครมาช่วยรักษากระดูกสันหลังของพ่อตนเองได้อีกนะ?
ตอนที่กำลังครุ่นคิดนั้น เย่เฉินก็พาซือเทียนฉีมาตรงหน้าเธอ แล้วแนะนำว่า “เซียวชูหรัน ท่านนี้เป็นหมอที่มีชื่อเสียงมาก หมอซือเทียนฉี เขาสามารถรักษาอาการของพ่อคุณได้”
เซียวชูหรันและหม่าหลันได้ยินดังนั้น ก็ดีใจอย่างมาก
สองแม่ลูกไม่คิดเลยว่า สุดยอดหมออย่างซือเทียนฉี จะมาช่วยรักษาอาการของเซียวฉางควน
เซียวชูหรันก็รีบพูดว่า “ท่านซือ รบกวนฝากพ่อของฉันด้วยนะคะ！”
ซือเทียนฉีก็ยิ้มเบาๆ แล้วพูดว่า “นายหญิงเย่ วางใจเถอะครับ อาจารย์เย่มีพระคุณกับผมมากผมจะรักษาอย่างสุดฝีมือ”
พูดจบ เขาก็เดินไปยังเซียวฉางควนที่นอนอยู่บนเตียง แล้วหยิบยาออกมา หลังจากค่อยๆ ตัดอีกครึ่งหนึ่งออก ภายใต้สายตาของ
หลายคนที่รอคอย แล้วก็เอายาครึ่งเม็ดนั้นค่อยๆ ใส่ปากของเซียวฉางควนไปทุกคนก็กลั้นหายใจรอคอย
หมอที่ดูแลอาการตั้งแต่แรก ถึงแม้จะไม่เชื่อว่าแพทย์แผนจีนจะสามารถรักษาอาการที่กระดูกสันหลังได้ แต่ก็เพราะว่าเป็นถึงซือเทียนฉี
ผู้มีชื่อเสียงโด่งดัง ทำให้เขารู้สึกลึกๆ ว่า อาจจะปาฏิหาริย์เกิดขึ้นได้
ส่วนพวกซ่งหวั่นถิง หวังเจิ้งกาง ฉินกาง หงห้า ทุกคนล้วนได้รับยาวิเศษณ์ของเย่เฉิน ดังนั้น พริบตาเดียวก็รู้ว่ายานี้ได้มาจากไหน พวกเขาเองก็อยากรู้ ว่ายาวิเศษณ์นี้ จะวิเศษณ์เพียงใด? หรือว่าอาการอัมพาตติดเตียงเช่นนี้ก็ยังสามารถหายได้ในพริบตา?
จากนั้น ก็เห็นร่างของเซียวฉางควนสั่นๆ ใบหน้าที่เดิมทีขาวซีด พริบตาก็เริ่มแดงด้วยเลือดฝาด ดวงตาที่ปิดสนิท ก็ค่อยๆ ลืมขึ้นมา
ตอนที่เซียวฉางควนลืมตาขึ้นมานั้น ก็รู้สึกเส้นประสาทกระตุกๆ ร้อนผ่าวไปทั้งตัว รู้สึกสบายตัวอย่างบอกไม่ถูก
แล้วอีกอย่าง อาการปวดสุดขีดจนเข้ากระดูกดำ ก็ค่อยๆ หายไป！
เขาพยายามลองลุกขึ้นด้วยสัญชาตญาณ ในตอนนั้นเอง ก็ทำให้ทุกคนต้องอ้าปากค้างด้วยความตกใจไปตามๆกัน！
เซียวฉางควนกลับลุกขึ้นนั่งจากเตียงเองได้ ด้วยกำลังของตัวเอง！
คนในเหตุการณ์ทั้งหมด หลังจากเห็นภาพนั้นแล้ว ก็ตกใจกันอย่างมาก！
เซียวชูหรันก็เอามือปิดปาก ดีใจจนน้ำตาไหล ซือเทียนฉีเป็นสุดยอดหมอเทวดาจริงๆ ฝีมือรักษาได้หายจริงๆ อาการอัมพาตของพ่อ ได้เขารักษารักษาจนหายแล้ว！
ส่วนพวกของท่านหงห้า เห็นเซียวฉางควนหายเป็นปกติด้วยตาตนเอง ในใจก็ยิ่งชื่นชมในตัวของเย่เฉิน！
พวกเขารู้ดี ยาที่เซียวฉางควนกินลงไปครึ่งเม็ดนั้น เย่เฉินเป็นคนทำมันขึ้นมา ตนเองก็ได้มันมาเหมือนกัน ตอนนี้ได้เห็นแล้วว่ายานี้
มันวิเศษณ์เช่นนี้ แค่ครึ่งเม็ดก็สามารถรักษาอัมพาตได้ แต่ละคนก็ตื่นเต้นไปตามๆ กัน
ในขณะเดียวกัน พวกเขาก็อุทานขึ้นในใจว่า อาจารย์เย่ช่างเป็นยอดคนจริงๆ ！
ยาที่ทำออกมาเล่นๆ แต่กลับสามารถรักษาอาการอัมพาตติดเตียงได้ ช่างเป็นยาวิเศษณ์ที่ช่วยชีวิตได้จริงๆ ！
ส่วนซือเทียนฉี ในใจก็ช็อกจนแทบจะเป็นลม！
นี่มันช่างเป็นปาฏิหาริย์ในโลกการแพทย์จริงๆ ！ต่อให้เป็นคนอเมริกา ก็ไม่สามารถรักษาอัมพาตติดเตียงได้ แต่ว่า ตนเองกลับใช้ยาแค่ครึ่งเม็ด ก็สามารถรักษาจนหายได้！
พอคิดถึงจุดนี้ ภายใต้ความตื่นเต้น ก็เอายาครึ่งเม็ดที่เหลือ ค่อยๆ ใส่กระเป๋าเสื้อไป
นี่เป็นยาวิเศษณ์อีกครึ่งเม็ด ที่อาจารย์เย่ให้เป็นรางวัลกับตนเอง！ จะต้องเก็บรักษาเป็นอย่างดี เงินทองก็แลกไม่ได้！