ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - ตอนที่ 293

บทที่ 293

พอคิดถึงที่สองพ่อลูกตระกูลเกาหายตัวไป อาจจะเกี่ยวข้องกับเย่เฉิน เซียวอี้เชียนก็ร้อนรน

ถ้าเย่เฉินสามารถทำให้สองพ่อลูกนี้หายไปจากโลกได้ เกรงว่าตนเองก็คงจะไม่สามารถทำอะไรกับเขาได้……….

อีกอย่าง เป็นเช่นนี้ ตนเองก็คงจะไม่อาจจะเอายาของซือเทียนฉีมาได้เสียแล้ว

เพราะถึงอย่างไร ถ้าไม่มีใครทำงานแทน มาเป็นแพะรับบาปให้ ก็คงไม่กล้าเสี่ยงอันตรายไปหาเรื่องซือเทียนฉี

ในตอนนี้ นายหญิงใหญ่เซียวก็ทำท่าประสบสอพลอมองเซียวอี้เชียน ต่ำต้อยราวกับหมาตัวหนึ่ง แล้วก็พูดนอบน้อมว่า “ประธานเซียว พวกเรามาคิดวิธีกันดีไหม ไปโรงพยาบาลที่เย่นจิงดู บางทีอาจจะแก้ปมในใจคุณได้”

ตอนนี้เซียวอี้เชียนเป็นเสมือนยาช่วยชีวิตของทั้งตระกูลเซียว นายหญิงใหญ่เซียวก็ร้อนรนเสียยิ่งกว่าเขาอีก ถ้าเซียวอี้เชียนยังไม่มีวิธีฟื้นคืน

สมรรถภาพความเป็นชายละก็ เงินลงทุนอีก7ล้าน ก็คงจะลอยหายไปกับตา

“จริงประธานเซียว ผมว่าซือเทียนฉีก็เป็นพวกทำทุกอย่างให้ได้มาซึ่งชื่อเสียง สามารถอยู่กับเย่เฉินได้ จะมีความสามารถอะไร”

เซียวฉางเฉียนก็พูดหน้าจ๋อยอยู่ข้างๆ ทำหน้าทำตาเสียยิ่งกว่านายหญิงใหญ่เซียว

พอสิ้นเสียงพวกเขา สีหน้าของเซียวอี้เชียนก็ยิ่งไม่ดี กัดฟันพูดว่า “หุบปาก ความสามารถของไอ้ลูกเต่าซือเทียนฉี ผมรู้ดี เขาไม่ยอมรักษาให้ผม จะไปเย่นจิงก็คงไร้ประโยชน์”

เซียวเวยเวยก็พูดอย่างร้อนรนว่า “ประธานเซียวคะ ที่เมืองจินหลิงจะมีหมอเทพอย่างซือเทียนฉีแค่คนเดียวหรือ? พวกเราลองไปคนอื่นดูไหม?”

เธอไม่ได้มีความรู้สึกกับเซียวอี้เชียน แต่ตนเองเพิ่งเสียค่าตอบแทนออกไปอย่างมาก แต่ยังไม่ได้อะไรกลับมาเลย จะให้เธอเบาใจได้อย่างไร?

เซียวฉางเฉียนก็เหมือนจะคิดอะไรออก แล้วรีบถามว่า “ประธานเซียว คืนวันนั้นคุณบอกว่า มีเพื่อที่เปิดบริษัทผลิตยาไม่ใช่หรือ? ลองไปถามดูไหมครับ?”

เซียวอี้เชียนก็มีสีหน้าดีใจขึ้นมาทันที มัวแต่จ้องจะเอายาของซือเทียนฉี จนลืมเรื่องนี้ไปเลย

ในเมืองจินหลิงมีตระกูลเว่ย แต่ไหนแต่ไรมาก็ประกอบกิจการผลิตยารายใหญ่ของเจียงหนาน ชื่อเว่ยเหอถัง ทั้งประเทศก็พอมีชื่อเสียงอยู่บ้าง

ประจวบเหมาะ เซียวอี้เชียนและคุณชายใหญ่ของตระกูลเว่ย มีความสัมพันธ์อันดีต่อกัน ทั้งสองคนเกลือกกลั้วด้วยกันบ่อย ตอนนี้น่า

จะเป็นหญ้าช่วยชีวิตสุดท้ายของตนเองในเมืองจินหลิง

ส่วนคุณชายใหญ่ของตระกูลเว่ย ก็เหมือนกับตนเอง เป็นพวกมักมากในกาม พวกเดียวกัน

อยากจะขอให้เขาช่วย ก็จำเป็นต้องเข้าทางนี้เพื่อเข้าหา

เขาเงยหน้ามองเซียวเวยเวย ในสายตาก็เต็มไปด้วยความไม่พอใจและขยะแขยง

ทั้งหมดทั้งมวลก็หมดไปแล้ว15ล้าน สุดท้ายได้เล่นผู้หญิงคนนี้2-3วัน จากนั้นตนเองก็กลายเป็นขันที นี่คือผู้หญิงที่แพงที่สุด ที่ตนเองเคยเล่นมา

ตอนนี้ เจ้าโลกของตนเองเป็นเพียงอวัยวะที่ติดมาเฉยๆ ไม่มีทางไปเสพสุขกับเซียวเวยเวยได้แล้ว เอาผู้หญิงคนนี้ไว้ ก็ไร้ประโยชน์ ไม่สู้พาเธอไป ให้คุณชายใหญ่ตระกูลเว่ยได้เร่าร้อนเสียหน่อยดีกว่า

พอคิดถึงจุดนี้ เซียวอี้เชียนก็มองเซียวเวยเวย แล้วก็ยิ้มๆ พูดว่า “เวยเวย วันพรุ่งนี้คุณแต่งตัวสวยๆ หน่อย เดี๋ยวไปพบเพื่อนกับผม”

หลายวันนี้ เซียวเวยเวยก็ยากที่จะได้เห็นเซียวอี้เชียนพูดยิ้มกับตนเองในใจก็ดีใจ รีบพยักหน้าตอบรับ โดยไม่รู้ว่าในใจเซียวอี้เชียน กำลังวางแผนอะไรอยู่

……

เช้าวันต่อมา

ข่าวที่สองพ่อลูกตระกูลเกาหายตัวไป ก็ได้แพร่กระจายไปทั่วเมือง

แต่เซียวชูหรันและหม่าหลันก็ไม่ได้สนใจอะไร เพราะว่าเย่เฉินบอกแล้ว ว่าสองคนนั้นกลัวความผิดจนหนีไปแล้ว

ในเมื่อกลัวความผิดจนหนีไป ก็ต้องหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย

เซียวอี้เชียนติดต่อกับคุณชายใหญ่ตระกูลเว่ยล่วงหน้า พอตอนกลางคืน ก็พาเซียวเวยเวยไปยังห้องอาหารส่วนตัวแห่งหนึ่งในเมืองจินหลิง แล้วรอคอยฝั่งตรงข้ามมาถึงอย่างร้อนรน

————